Πρώτα, κάτι για την ταμπακιέρα: ο Αλ. Λυκουρέζος συνελήφθη, δεν δικάστηκε ούτε καταδικάστηκε. Αρα, εύλογο είναι να ρωτήσω, γιατί τόση βιασύνη και από πού προκύπτει η βεβαιότητα για την ενοχή του;
Κατόπιν, ο Αλ. Λυκουρέζος διατηρεί ένα μεγάλο δικηγορικό γραφείο (εταιρεία, μάλλον, δεν ξέρω ακριβώς πώς ορίζεται) όπου εργάζονται (και) ένα σωρό νέοι άνθρωποι. Αρα, προσφέρει θέσεις εργασίας σε ανθρώπους που δεν θα μπορούσαν ούτε έξω από τα δικαστήρια να περάσουν μοναχοί τους, χωρίς την αίγλη και τη στήριξη του μεγαλογραφείου, λέμε τώρα αλλά μπορεί να είναι και αλήθεια.
Μετά, έρχεται η γενίκευση "κάτω οι γέροι!" και θυμάμαι τις εκλογές όπου το σύνθημα ήταν "ψηφίστε νέους!" και ψήφισα νέους και το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να ψηφίσουν νόμους οι οποίοι αναβάθμιζαν την βουλευτική ιδιότητα, αύξηση μισθών δηλαδή και μείωση θητείας για συνταξιοδότηση. Καλοί κύριοι, σε βάρος της δικής μου τσέπης φυσικά. Αρα, το ζητούμενο είναι ο ορισμός της αξίας ενός ανθρώπου με βάση την ηλικία του; Αν είναι αυτό, να εξολοθρεύονται οι άνθρωποι μόλις φτάνουν την ηλικία που θα οριστεί από κάποιον απάνθρωπο νόμο. Ημαρτον, Θεέ μου τι γράφω!
Υστερα, το θέμα πάει ακόμα παραπέρα και σκέφτομαι (με όλο μου το δίκιο νομίζω) μπας και είναι βαλτοί όλοι αυτοί που, με εφαλτήριο την "υπόθεση Λυκουρέζου", πηδάνε στην απαξίωση των ηλικιωμένων ανθρώπων. Σκέφτομαι μήπως είναι μια εσκεμμένη διαδικασία με σκοπό να οδηγήσει στην παγίδα ενός μίσους που θα χωρίσει τους ανθρώπους σε καινούργιες τάξεις: των νέων και των γερόντων.
Τελικά, δεν είναι αρκετές οι κατηγορίες/παγίδες αντιπαραθέσεων μεταξύ των ανθρώπων που ταξινομούνται σήμερα κατά φύλο, φυλή, χρήμα (=οικονομική επιφάνεια), νόηση, επάγγελμα, κλπ; χρειάζεται και ταξινόμηση κατά ηλικία; Αυτά και ίσως επανέλθω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου