Ο τρόμος της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης και...

...πώς επιχειρείται να γίνει η Ελλάδα μια περίπτωση για παραδειγματισμό
(του Robert Kurz)

Στον 21ο αιώνα, αντίθετα με τα όσα διαδίδονται, οι δυνάμεις του καπιταλισμού δεν ενδιαφέρονται πλέον για εδαφικές κατακτήσεις. Τι να τις κάνουν τις εκτάσεις καμμένης γης και τους περιττούς πληθυσμούς; Το γεγονός αυτό επουδενί σημαίνει ότι ο ιμπεριαλισμός έχει εκλείψει. Όμως αυτό που διακυβεύεται δεν είναι πλέον οι εθνικές αυτοκρατορίες και οι ζώνες επιρροής, αλλά η διαχειρισιμότητα της παγκοσμιοποίησης ως κρίσης.

Τα όρια της εκμετάλλευσης του κεφαλαίου επαναπροσδιορίζονται ως όρια βιωσιμότητας για τις μάζες των ηττημένων, και η κατάρρευση των εθνικών οικονομιών επαναπροσδιορίζεται στο πλαίσιο της ελεγχόμενης συνύπαρξης από τη μια δανειοδοτημένων boomtowns ταχείας ανάπτυξης και από την άλλη περιοχών εγκαταλελειμμένων στην εξαθλίωση. Υπό αυτές τις συνθήκες η παραγωγή ασφάλειας για τις υπόλοιπες συναλλαγές απαιτεί ιδεολογική νομιμοποίηση.  

Αποτελεί ευτύχημα ότι τα απολυμένα και απόκληρα παιδιά του κεφαλαίου δεν είναι κι οι καλύτεροι άνθρωποι, και έτσι, αντί να επιτεθούν στις απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης τους, προτιμούν να επιτεθούν στους συνανθρώπους τους.

Το συγκρουσιακό παράδειγμα ενός κόσμου κρατών σε αποσύνθεση δεν είναι σήμερα ο εξωτερικός, αλλά ο εσωτερικός πόλεμος μεταξύ εθνικά και θρησκευτικά διασπασμένων δυνάμεων… Οι επεμβάσεις της παγκόσμιας αστυνομίας από τη μεριά των δυνάμεων ασφαλείας του καπιταλιστικού κέντρου ενάντια στους βάρβαρους της περιφέρειας μπόρεσαν μάλιστα να νομιμοποιηθούν και να επενδυθούν με δημοκρατικό ιδεαλισμό. Η εικόνα αυτή αποτελεί φυσικά ένα στιγμιότυπο μόνον της σταδιακής διαδικασίας διάλυσης της παγκόσμιας δομής εξουσίας.

Το αργότερο από το 2008 και μετά, η κρίση της παγκόσμιας οικονομίας άλλαξε την κατάσταση εκ βάθρων. Τώρα τα όρια της πιστοληπτικής ικανότητας εξαντλήθηκαν ακόμη και στα ίδια τα δυτικά κέντρα. Κρίσεις χρέους, όπως αυτές που καταγράφονται παντού στα δυτικά κέντρα, ως τώρα τις συναντούσαμε μόνο στις περιφερειακές ζώνες της παγκόσμιας οικονομίας. Έτσι εισάγεται στην ημερήσια διάταξη μια ποιοτικά διαφορετική διαχείριση κρίσεων στις μητροπόλεις, η οποία μετατοπίζει το βάρος  από την εξωτερική στην εσωτερική κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.

Εκτός από τους απρόβλεπτους περιθωριακούς πληθυσμούς στις παραμελημένες εσωτερικές αυλές του παγκοσμίου κεφαλαίου, πρέπει τώρα να μπούνε στο στόχαστρο και τα μεσαία στρώματα. Ο κενός νοήματος δημοκρατικός φορμαλισμός, τον οποίο εδώ και καιρό έχουν αναγνωρίσει ως βασική αρχή της πλάνης τους οι θεοκρατικοί φασίστες διαφόρων αποχρώσεων, καθιστά την αναγκαστική υποτίμηση του κεφαλαίου, που είναι η «φυσική του βάση» (Μαρξ), ακόμη πιο πιεστική, καθώς ορθώνονται οι εσωτερικοί του περιορισμοί. Η στρόφιγγα του καπιταλιστικού χυμού της ζωής, του χρήματος, πρέπει να κλείσει, τώρα πια όχι μόνο για μια περιθωριοποιημένη νέα τάξη πτωχευμένων, αλλά για την πλειοψηφία της «λαϊκής κυριαρχίας» των μητροπόλεων. Έτσι νομιμοποιείται φυσικά και η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.

Στη Λιβύη, το ΝΑΤΟ, επικαλούμενο τις δημοκρατικές αξίες, επέβαλε τη σαρία με βομβαρδισμούς. Στις δυτικές ζώνες-πυρήνες της παγκοσμιοποίησης, τον ρόλο των βομβαρδιστικών αεροπλάνων μπορεί να αναλάβει μόνο η περιοριστική συνθήκη του κλονισμένου οικονομικού συστήματος. Η υλοποίηση των οικονομικών προσταγών στο όνομα της δημοκρατίας, ενάντια στα στοιχειώδη ζωτικά συμφέροντα της πλειοψηφίας της τυπικής «κυριαρχίας», συντελείται αρχικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση, διότι εδώ το νομισματικό κατασκεύασμα του ευρώ έχει ωθήσει τις αντιθέσεις στα άκρα –και επιπλέον επειδή υπάρχει ήδη μια υπερεθνική ομάδα κρούσης.

Η Ελλάδα, διά της εκ των πραγμάτων χρεωκοπίας της σε συνθήκες παγκόσμιας κρίσης, δημιούργησε ένα προηγούμενο. Μια μη ελεγχόμενη χρεωκοπία θα τίναζε στον αέρα όλο το ευρωπαϊκό οικονομικό σύστημα και θα ξεπερνούσε τις επιπτώσεις της χρεωκοπίας της Lehman Brothers και όχι μόνο. Μια ελεγχόμενη χρεωκοπία μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνον εφόσον το σύνολο του ελληνικού λαού ωθηθεί κάτω από το κατώτατο όριο επιβίωσης. Μαζική ανεργία, εξαθλίωση εις βάθος των μεσαίων τάξεων και κατάρρευση του συστήματος υγείας και των δημόσιων υποδομών γίνονται πραγματικότητα.

Οι ελληνικές ελίτ δεν μπορούν να χωνέψουν εύκολα και να αναλάβουν μόνες τους τη νέα εισπρακτική λογική του κεφαλαίου. Απαιτείται μια εξωτερική ιμπεριαλιστική επέμβαση με τη μορφή κρίσης, η οποία διεκπεραιώνεται από μία τρόικα της Κομισιόν της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας και του ΔΝΤ –τώρα πλέον όχι ενάντια σε μια παράγκα του πρώην τρίτου κόσμου, αλλά για πρώτη φορά ενάντια σε μια χώρα της Δύσης. Η κυβέρνηση Μέρκελ πήρε την απόφαση να κρατήσει μια σκληροπυρηνική στάση και να εκφράσει ακριβώς αυτό που νιώθει η διαχειριστική, η πολιτική και μηντιακή κυρίαρχη τάξη καθώς και τα χαμηλά λαϊκά στρωμάτα της Γερμανίας. Με την υποστήριξη του βοηθού σερίφη Σαρκοζύ, απαρνείται την κρίση του συστήματος, ώστε κάνει την εμφάνισή της ως αυτόκλητος δικαστικός επιμελητής. Ο τρόμος της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης του «αυτόματου υποκειμένου» (Μαρξ).

Οι καπιταλιστικά αναξιόπιστοι και εξευτελισμένοι Έλληνες δεν επιτρέπεται να προσχωρήσουν στη Ντίσνεϋλαντ του Βερολίνου, αλλά πρέπει να υποστούν οικονομικοπολιτικούς αποκλεισμούς μέχρι να φτύσουν αίμα. Έγινε λόγος ακόμη και για γερμανό κομισάριο αποταμίευσης, έστω και αν η πλειοψηφία της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποκήρυξε την πρόταση, με όποια συναισθήματα ντροπής της έχουν απομείνει. Η ψευδής χειρονομία υπεροχής τροφοδοτείται από την προσωρινή θέση νικητή στην κρίση της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, μια που οι κύκλοι εξαγωγών επωφελήθηκαν από τα παγκόσμια κρατικά προγράμματα, από την υποτίμηση του ευρώ, κυρίως λόγω της κρίσης χρέους, και από την επιβολή των χαμηλών μισθών μετά το Χαρτς IV.

Αποσιωπάται τεχνηέντως το γεγονός ότι ο τευτονικός οικο- νομικός μύθος εκτός από τα ίδια χρέη προϋποθέτει και τα χρέη των άλλων, κα- θώς και το ότι η εξάτμιση της αγοραστικής δύναμης θα καταλήξει σε ευρωπαϊκή και παγκόσμια ύφεση. Τουλάχιστον ας αντιληφθούμε ότι η Ελλάδα χρησιμοποιείται για παραδειγματισμό. Το ίδιο πρόγραμμα θα εφαρμόσουν και στη Γερμανία την ίδια αν χρειαστεί, ποντάροντας στον ιστορικό σοσιαλμαζοχισμό της γερμανικής «λαϊκής κυριαρχίας», η οποία ανέκαθεν δεν μπορούσε να κάνει βή- μα από την πολλή πολιτική νομιμοφροσύνη…

Η Ελλάδα προσφέρεται ως πεδίο πειραμάτων της νέας δημοκρατικής διαχείρισης κρίσεων και για τον επιπλέον λόγο ότι σ’ αυτόν τον τόπο μία νεανική εξέγερση, απομονωμένη και χωρίς προοπτικές, μπορεί και χρησιμοποιείται ως σάκος του μποξ. Ταιριάζει απόλυτα στη συνολική εικόνα το γεγονός ότι ο κρατικός προϋπολογισμός τρέχει με τη νεκρή ταχύτητα στον τομέα των κοινωνικών παροχών, ενώ αντίθετα οι δαπάνες για τους εξοπλισμούς το 2012 σχεδόν διπλασιάστηκαν σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Τα σχετικά χρέη γίνονται αντιληπτά με ευνοϊκή προδιάθεση και από τους επίδοξους κομισάριους της λιτότητας, μια που οι παραγγελίες από την Αθήνα καλύπτουν το 15% του τζίρου των γερμανών κατασκευαστών όπλων. Έχει εξάλλου προαναγγελθεί ότι ο μηχανισμός της δημοκρατικής κατάστασης εκτάκτου ανάγκης θα επιδείξει τη δύναμη του και στρατιωτικά.

Στον τομέα της καταστολής, η Ελλάδα επιδεικνύει υπευθυνότητα και τα καταφέρνει μια χαρά χωρίς εξωτερική βοήθεια (ενώ στο Αφγανιστάν υπάρχει ακόμη ανάγκη συμμόρφωσης στα ιδεώδη του δημοκρατικού στρατού εκτάκτου ανάγκης). Και αν το θερμόμετρο υπερθερμανθεί, ο τρόμος της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης υπό γερμανική καθοδήγηση θα δείξει τι είναι ικανός να κάνει. Και τότε, συγκριτικά, το καθεστώς Άσαντ θα μοιάζει πιθανότατα νερόβραστο, γιατί αυτό που θα διακυβεύεται θα είναι κάτι παραπάνω από κάποιο ισχνό αραβικό ακαθάριστο εθνικό προϊόν.

Προς το παρόν η πολιτική τάξη της Ελλάδας πρέπει να κάνει κάποια παζάρια για τους όρους συνθηκολόγησης και να προσποιείται κάποια αντίσταση, ώστε να μην χάσει τελείως το αγνώριστο πλέον πρόσωπό της. Η βούληση των ψηφοφόρων δεν ξέρει έτσι κι αλλιώς τι κατεύθυνση να λάβει, και το σύνολο του συστήματος των κομμάτων καταρρέει παραδειγματικά από μόνο του. Στους με- τα-εθνικούς διαχειριστές κρίσεων οι εθνικιστικές εξάρσεις είναι ιδιαίτερα αρε- στές, αφού όσο προσπαθούν να διαπραγματευτούν τη χρεωκοπία με όρους τά- χα λιγότερο επαχθείς, τόσο περισσότερο μπορούν να λειτουργήσουν ως βαλβίδα εκτόνωσης για τον πληθυσμό.

Την απλά και μόνον αντιγερμανική οργή των Ελλήνων, οι γερμανοί σωβινιστές των εξαγωγών τη γράφουν στ’ αρχίδια τους, μια που το αναγκαίο πογκρόμ κατευθύνεται στην πραγματικότητα ενάντια σε πρόσφυγες ή μετανάστες, όπως έχει αποδειχτεί στην πράξη μέχρι τώρα στην Ελλάδα –και όχι μόνον. Ακόμη και σχετικά με αυτό το θέμα, η Γερμανία με τους νεοναζί κατά συρροήν δολοφόνους, τους οποίους κανακεύει η δημοκρατική Στάζι,* έχει πράγματι να προσφέρει πολλά και να δείξει τον δρόμο σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή επικράτεια.
_______________
ΣΗΜ. αντιγραφή του άρθρου που ανέβηκε στις 23 Σεπτέμβρη 2016 εδώ-->> https://radicalsubjectivityblog.wordpress.com/2016/09/23/%CE%BF-%CF%84%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%AC%CE%BA%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%B3/

Καταστροφές Τεχνολογικές και άλλες

Προβάλλεται προσφάτως ένα σποτάκι στην τιβι που αναφέρεται σε καταστροφές και μάλιστα τις χωρίζει σε κατηγορίες: ΦΥΣΙΚΕΣ, ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΕΣ, ΑΝΘΡΩΠΟΓΕΝΕΙΣ, κλπ, όπου οι ανθρωπογενείς αντιμετωπίζονται ή/και προλαμβάνονται, αλλά οι φυσικές και οι τεχνολογικές καταστροφές εξομοιώνονται στο αδύνατο της αντιμετώπισής τους! Αναρωτιέμαι λοιπόν: οι τεχνολογικές καταστροφές από πού να προέρχονται άραγε και ποιος τις προκαλεί, ώστε να μπαίνουν στην ίδια κατηγορία επικινδυνότητας με τις φυσικές, που είναι απρόβλεπτες και για τούτο μη αντιμετωπίσιμες, όπως ένας σεισμός π.χ. ή μια έκρηξη ηφαιστείου. Μήπως μας επισκέπτονται κάτοικοι από τον Αρη και βρωμίζουν τις θάλασσες και τα ποτάμια με βιομηχανικά απόβλητα; μήπως αυτοί ρυπαίνουν τις #σκουριες και το Στρατώνι Χαλκιδικής;
___________________
ΣΗΜ. μόλις γράφτηκε στο f/b

H ΣΥΜΒΑΣΗ COOPER !!! (1/3)

 Νέες συγκλονιστικές αποκαλύψεις – Από το 1940 πως φτάσαμε στη χρεοκοπία του 2010 – Η ανανέωση της σύμβασης Cooper ίσως αποτελεί απάντηση στο γιατί η Ελλάδα χρεοκόπησε το 2010, τον χρόνο κατά τον οποίον έληγε και τυπικά η σύμβαση cooper – Γιατί εκτέλεσαν τον οικονομολόγο Δημήτρη Μπάτση το 1952!

Πολλοί θα αναρωτιούνται, γιατί άραγε κανείς πολιτικός στην Ελλάδα από το 1974 και εντεύθεν δεν απετόλμησε να αποκαλύψει τον πλούτο τον οποίον “έκρυβε και κρύβει” η Ελληνική επικράτεια, παρά τίς κατά καιρούς αμφισβητήσεις της κυριαρχίας της απο γείτονες, όργανα συμφερόντων και άσπονδους “φίλους”.

Δεν εγνώριζαν !!!, δεν υπήρχαν στοιχεία !!!, ή υπήρχε κάτι άλλο το οποίο τούς απαγόρευε ρητά και δια «ροπάλου» έστω και την παραμικρή αναφορά περί του θέματος του “ορυκτού πλούτου” της Ελλάδος, συμπεριλαμβανομένων των (υπεδάφιων και υποθαλάσσιων) υδρογονανθράκων.
Σε ποιους παρεχωρήθη η χώρα, ή τουλάχιστον η διαχείρισή της, ώς οικόπεδο άνευ ιδιοκτήτου ;;;

Προκαλεί έντονο ενδιαφέρον και συγχρόνως προβληματισμό, το ότι μία χώρα σαν την Ελλάδα με μοναδικό ορυκτό πλούτο στο υπέδαφός της, να μην έχει αναπτύξει ανάλογη βιομηχανία, και μάλιστα εάν κρίνουμε από τα “ορυκτά” στα οποία θα αναφερθώ παρακάτω, η βιομηχανία αυτή θα αποτελούσε και “μονοπώλιο” στην Ευρώπη, μιάς και τέτοια ορυκτά δεν υπάρχουν σε αυτήν.

Όπως ο καθένας αντιλαμβάνεται τα έσοδα από ανάλογη βιομηχανική δραστηριότητα είναι τεράστια, εξ αιτίας του γεγονότος ότι αυτά τα ορυκτά χρησιμοποιούνται ώς προαπαιτούμενα στην κατασκευή μηχανημάτων, πολεμικού υλικού, διαστημικών εξαρτημάτων και άλλων “χρησίμων” κατασκευών και υπάρχουν αποκλειστικά και σε ποσότητες εκμεταλλεύσιμες στον ορυκτό πλούτο της Ελλάδος.Το δημόσιο χρέος της Ελλάδος το έτος 2009 και σήμερα βέβαια, φαντάζει “παρωνυχίδα” μπροστά στο μέγεθος του ποσού των Εσόδων τα οποία θα προέκυπταν από αντίστοιχη και ανάλογη ανάπτυξη βιομηχανικής δραστηριότητος στην Ελλάδα.

Ως φαίνεται η “ομερτά” στα υψηλά κλιμάκια των κυβερνήσεων από το 1940 και εντεύθεν στην Ελλάδα προέκυπτε από ανάλογες συμβάσεις με αυτήν της λεγόμενης “cooper”, ή αλλιώς την σύμβαση εκπροσώπων του Ελληνικού Δημοσίου με την Hugh Cooper & co, την οποίαν απεκάλυψε ο Δ. Μπάτσης στο βιβλίο του με τίτλο “Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα”.

Οφείλω να επισημάνω ότι την τελευταία 35ετία υπήρξε πλήρης αποβιομηχάνιση της χώρας, συνειδητά ή όχι από ένα πολιτικό προσωπικό, ας το κρίνει ο κάθε αναγνώστης.

Ένα είναι βέβαιο, ότι το «Γουδί» πρέπει να ξαναλειτουργήσει, μας «φτωχοποιούν» με σχέδιο υφαρπαγής του πλούτου της χώρας.

Και υπάρχουν Έλληνες πολιτικοί οι οποίοι συνεννούν, Δυστυχώς !!!
Ο μακαρίτης ο Δ. Μπάτσης στο βιβλίο που ειχε γράψει το 1947 με τίτλο «Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα», αποκάλυψε την ύπαρξη της λεγόμενης «σύμβασης Cooper» και τούς αντισυμβαλλόμενους αυτής, (υπεγράφη το 1940 και έληξε το 2010). Υπάρχει στο υπουργείο βιομηχανίας και παραδίδεται κάτι σαν «ιερό κείμενο», από υπουργό σε υπουργό, βάσει της οποίας τα λεγόμενα «στρατηγικά ορυκτά» της Ελλάδος, καθώς και ο υδάτινος μας πλούτος (με ότι αυτός συμπεριλαμβάνει), τίθενται υπό την αποκλειστική αιγίδα και διαχείριση, ενός Αμερικάνικου consortium εταιρειών, τού οποίου υψηλά ιστάμενα στελέχη αφίχθησαν προσφάτως εν Αθήναις. Το αποτέλεσμα αυτής της αποκάλυψης ήταν να εκτελεστεί ο Δημήτρης Μπάτσης μαζί με τον Νίκο Μπελογιάννη το έτος 1952. Απο τους «12», που ήταν για «ντουφέκι», επέλεξαν μόνον τούς «3», ένας εκ των οποίων ήταν και ο Δ. Μπάτσης. Εκτοτε κανένας πολιτικός δεν αποτόλμησε να ακουμπήσει τα παρθένα κοιτάσματα ορυκτού πλούτου που βρίσκονται στην Ελλάδα.

Εξ ού και οι δημόσιες αρνήσεις εντός της βουλής των Ελλήνων, των ΓΑΠ, Θ.Πάγκαλου, και άλλων, περί της υπάρξεως υδρογονανθράκων στον Ελλαδικό χώρο. Είμαστε η μοναδική χώρα στην Ευρώπη με σιδηρο-χρώμιο και νικέλιο και άλλα «βαρέα» μέταλλα, αλλά δεν παράγουμε ούτε γραμμάριο ανοξείδωτου χάλυβα, ούτε ξυραφάκι. Νομίζω ότι αυτό τα λέει όλα.

Ο ακριβής τίτλος και το περιεχόμενο της «σύμβασης» μεταξύ του Ελληνικού δημοσίου και της Hugh Cooper & Co, απεκαλύφθη σε σύγγραμμα το οποίο δημοσίευσε, ο οικονομολόγος και δικηγόρος Δημήτρης Μπάτσης, συγγραφέας του σημαντικού έργου «Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα» (εκδ. «Τα νέα βιβλία», το έτος 1947) στο οποίο αναλύει τους μηχανισμούς παράνομου πλουτισμού που συνδέθηκαν με την παραλαβή, κατεργασία και διανομή των εφοδίων της ΟΥΝΡΑ στη μεταπελευθερωτική Ελλάδα.

Και βέβαια μια τέτοιας μορφής εκμετάλλευση της συμμαχικής βοήθειας 45 Εθνών (ΟΥΝΡΑ), αποτελεί παράβαση θεμελιώδους διατάξεως του Καταστατικού Χάρτου της ΟΥΝΡΑ, που ορίζει ρητά και κατηγορηματικά ότι απαγορεύεται η χρησιμοποίηση των εφοδίων της για προνομιακή ωφέλεια, οικονομική ή πολιτική, ορισμένης μερίδας του πληθυσμού (τούς αντισυμβαλλόμενους δια της συμβάσεως cooper) και ότι η διανομή πρέπει να είναι δίκαιη και ίση στον πληθυσμό.

Αποτελεί ή δεν αποτελεί αυτή η σύμβαση (cooper) παράνομο πλουτισμό και αντίθετο προς τις αρχές του Καταστατικού Χάρτη της ΟΥΝΡΑ σε βάρος του συμμάχου Ελληνικού Λαού;

Ναι ή όχι;

Η ανανέωση της σύμβασης «cooper» ίσως αποτελεί απάντηση στο γιατί η Ελλάδα «χρεοκόπησε» το 2010, τον χρόνο κατά τον οποίον έληγε και «τυπικά» η σύμβαση cooper.

Ανανεώθηκε η σύμβαση Cooper και αν ναι από ποιόν και γιατί ;;;
Εχω πει αρκετές φορές σε αντίστοιχα άρθρα μου ότι η λεγόμενη “χρεοκοπία” της Ελλάδος, ή αλλιώς η σχεδιασμένη και ελεγχόμενη “πτώχευσή” της, αποτελούσε αντικείμενο ευρύτερων γεωπολιτικών οικονομικών συμφερόντων, δεν γνώριζα όμως το χρονικό βάθος και το οικονομικό εύρος αυτού του σχεδιασμού, ήταν αδύνατον άλλωστε, όπως πλέον προκύπτει από τα στοιχεία στα οποία εδράζω την πεποίθησή μου περί αυτού.

Έλεγε ο Δ. Μπάτσης στο εισαγωγικό του συγγράμματός του “ Η Ελλάδα θα γίνει οικονομικά και εθνικά πραγματικά ελεύθερη, τότε και μόνο τότε, όταν η ανοικοδόμηση αυτή γίνει από τον λαό της. Θα σπάσουν τα δεσμά και θα αλλάξει ριζικά η διάρθρωση της σημερινής οικονομίας μας, θα ανοίξει δηλαδή ο δρόμος για να λυτρωθούν οι πιο ενεργές παραγωγικές και άξιες δυνάμεις της νεοελληνικής κοινωνίας μας”.

Η οικονομική και Εθνική απεξάρτηση από ξένα οικονομικά κέντρα, είναι δυνατόν να γίνει μέσα από την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας, και αυτό θα πρέπει να αποτελεί ΕΘΝΙΚΟ ΣΤΟΧΟ απαράβατο.
Θα πρέπει να αποτελεί κυρίαρχη Εθνική στρατηγική επιλογή η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας, ανάλογη της αντίστοιχης της παραμονής της χώρας στην ΕΕ, χωρίς δεσμεύσεις και συμβάσεις, υπογεγραμμένες από δοσίλογους πολιτικούς.

Τώρα γνωρίζουν, δεν έχουν κανένα άλλοθι περί μη γνώσης, ή τουλάχιστον ας διασταυρώσουν τα λεγόμενά μας.

Αναφέρομαι συνεχώς στον ορυκτό πλούτο της χώρας μας, και θα πρέπει να αναφέρω και από τί συνίσταται αυτός ο “ορυκτός πλούτος”, για τον οποίον πάρα πολλοί Έλληνες, αφανώς, έδωσαν και την ζωή τους, για να έχουν τα παιδιά μας το δικαίωμα να τον αξιοποιήσουν και να τον εκμεταλλευτούν και όχι να εξαναγκάζονται να “ξενιτεύονται” επειδή κάποιοι, εντός και εκτός της Ελλάδος, αποφάσισαν έτσι.

Τον Φεβρουάριο του 1998 έφτασε στην δημοσιότητα έρευνα που αφορούσε την μεγαλύτερη συγκέντρωση ραδονίου στον Ελληνικό χώρο και συγκεκριμένα στο χωριό Νεράιδα Θεσπρωτίας.

Η μέτρηση ήταν 9550 μπεκερέλ ανά τετραγωνικό μέτρο και με όριο επιφυλακής τα 150.

Παρόμοιες υψηλές μετρήσεις είχαμε και στις περιοχές Σερρών, Θεσσαλονίκης, Μύκονου, Καβάλας, Ικαρίας, Λέσβου, Φθιώτιδα, Λουτράκι, Νιγρίτα, Σουρωτή, κλπ. Το ραδόνιο είναι φυσικό ραδιενεργό στοιχείο και για όσους γνωρίζουν, αποτελεί ένδειξη για την ύπαρξη στο υπέδαφος των άνω τουλάχιστον περιοχών, ΟΥΡΑΝΙΟΥ. Στο όρος Παγγαίο στην Καβάλα επίσης υπάρχει ήδη έντονο ενδιαφέρον από ξένο επενδυτή για την εξόρυξη των τεράστιων κοιτασμάτων χρυσού.

Στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής ήδη έχει ξεκινήσει η εκμετάλλευση του εκεί υπεδάφους από την TVX Gold του George Soros (ο συνομιλητής του ΓΑΠ), η οποία περιέχει αρκετό χρυσό, αλλά και ουράνιο !!!

Μία απόρρητη έκθεση που ήρθε στο φως με δημοσίευμα της εφημερίδας «Επενδυτής» στις 23/2/96, αναφέρει για τα αποτελέσματα των μετρήσεων του ΙΓΜΕ (Ίδρυμα Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών).

Γύρω στο ποσό των 100 τρισεκατομμυρίων δραχμών εκτιμάται η αξία των κοιτασμάτων ουρανίου και άλλων σπανίων μετάλλων για δορυφόρους και πυραύλους.

Το κείμενο της έρευνας υπογράφεται από επτά διακεκριμένους Έλληνες επιστήμονες και κάνει λόγο για κοίτασμα ουρανίου που περιέχει 300 εκατομμύρια τόνους με συμπύκνωμα ουρανίου 16%, καθώς και σπάνια άλλα ορυκτά όπως ρουτίλιο, λουτέσιο και λανθάνιο, που έχουν εξαιρετικά ειδικές χρήσεις στην κατασκευή πυραυλικών συστημάτων.

Αναφέρεται ΜΟΝΟΝ για την περιοχή του όρους “Σύμβολο” του νομού Καβάλας. Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα ουρανίου ΔΙΕΘΝΩΣ.
Η αξία του εμπλουτισμένου ουρανίου (U 235), στην διεθνή αγορά το έτος 1998 ήταν 20.000 δολάρια το γραμμάριο!

O κοσμήτορας της πολυτεχνικής σχολής και πρόεδρος του τμήματος χημικών μηχανικών κ. Βασίλειος Παπαγεωργίου, πραγματοποίησε διάλεξη με θέμα «Η Βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα», η οποία είχε να κάνει με τα αποτελέσματα και της δικής του έρευνας 30 ετών.

Εντυπωσιακό ήταν το ότι σε όλα τα σημεία η έρευνά αυτή συμφώνησε με τα αποτελέσματα παλαιοτέρας αντίστοιχης έρευνας της δεκαετίας του 1940 που τυχαία είχε φτάσει στα χέρια του.

Ο εν λόγω καθηγητής αναρωτιέται πως είναι δυνατόν η Ελλάδα να μην έχει αυτή τη στιγμή ήδη στημένη βαριά βιομηχανία την στιγμή που διαθέτει όχι μόνον ΟΛΕΣ τις απαραίτητες πρώτες ύλες (στρατηγικά ορυκτά) και μάλιστα σε αφθονία, αλλά και για ορισμένα από αυτά, είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ παραγωγός χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Και συγκεκριμένα:

1.Λιγνίτης:
Ως ορυκτό για την παραγωγή ενέργειας από την καύση του με λιγοστή μόλυνση του περιβάλλοντος. Η Ελλάδα διαθέτει τόσο πολύ λιγνίτη, που εάν τον εκμεταλλευόταν από νωρίς, θα είχε γλιτώσει πολλά δισεκατομμύρια από την εισαγωγή πετρελαίου.

2.Αλουμίνιο:
Εδώ και μερικά χρόνια η Γαλλία ελάττωσε την παραγωγή της σε αλουμίνιο και η Ελλάδα πλέον είναι πρώτη στην Ευρώπη σε παραγωγή του αλουμινίου, με χιλιάδες εφαρμογές.

3.Βωξίτης:
Η Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη βωξιτοπαραγωγός χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο βωξίτης χρησιμοποιείται και στην κατασκευή αεροσκαφών, ηλεκτρικών συσκευών, μεταλλικών κατασκευών και αλλού.

4.Μαγγάνιο:
Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που περιέχει στο υπέδαφός της κοιτάσματα μαγγανίου. Τα κυριότερα κοιτάσματα έχουν εντοπισθεί στο νομό Δράμας.

5.Νικέλιο:
Και για αυτό το στρατηγικό ορυκτό όπως ανέφερε ο κύριος Παπαγεωργίου, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως με σημαντικά κοιτάσματα νικελίου στο υπέδαφός της. Υπάρχει ένα συγκρότημα παραγωγής νικελίου, του μεγαλυτέρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά εξάγεται στο εξωτερικό όπως και όλα σχεδόν τα υπόλοιπα όσα εξορύσσονται.

6.Σμηκτίτες: Η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στον κόσμο μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες στην εξόρυξη σμηκτιτών, οι οποίοι έχουν μεγάλο εύρος εφαρμογών, όπως η διάθεση αποβλήτων, τα φάρμακα, τα καλλυντικά και άλλα.

7.Μαγνήσιο: Ο μαγνησίτης που εξάγει η χώρα μας, καλύπτει το 46% της συνολικής παραγωγής της Δυτικής Ευρώπης.

8.Χρωμίτης:
Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που περιέχει στο υπέδαφός της σημαντικά εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα χρωμίτη. Τα σημαντικότερα κοιτάσματα βρίσκονται στο Μπούρινο Κοζάνης και χρησιμοποιούνται κυρίως για την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα.

9.Ουράνιο:
Όπως ανέφερα ήδη, τα ουρανιούχα μεταλλεύματα έχουν εντοπισθεί στην Κεντρική Μακεδονία και στην Θράκη. Το τεύχος της 28ης Απριλίου 1999 της εφημερίδας «Αθηναϊκή» είχε ως τίτλο «Θησαυροφυλάκιο η Βόρεια Ελλάδα» και αναφερόταν σε αυτό ακριβώς το θέμα.

Η Θράκη λοιπόν είναι ένας στρατηγικός κόμβος, διότι εκτός των πλουσίων κοιτασμάτων ουρανίου, χρυσού και πετρελαίου, επιπλέον από εκεί πρόκειται να περάσουν στο μέλλον και οι αγωγοί φυσικού αερίου και πετρελαίου.

ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ:
Υπάρχει άφθονο στο Αιγαίο. Στην ίδια διάλεξη για τα στρατηγικά ορυκτά του κυρίου Παπαγεωργίου έγινε εκτενής λόγος για τα πετρέλαια στο Αιγαίο. Καμία κυβέρνηση δεν είχε μέχρι τώρα το θάρρος να παραδεχθεί την ύπαρξη πλουσιοτάτων κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο και ότι το παιχνίδι με την Τουρκία στην ουσία εκεί παίζεται.

Υπάρχουν εδάφια του αρχαίου ιστορικού Ηροδότου που κάνει λόγο για την «εύφλεκτη πίσσα». Είναι ακόμη γεγονός γνωστό ότι οι Γερμανοί επί κατοχής είχαν ήδη χαρτογραφήσει όλη την Ελλάδα, αφού άμεσα τους ενδιέφεραν και τότε οι όποιες πηγές ενέργειας για την στρατιωτική τους μηχανή.
Με την πτώση του Χίτλερ, οι σχετικοί χάρτες και πληροφορίες έφτασαν και στα χέρια των Αμερικανών της εποχής.

Τα τελευταία χρόνια και με την βοήθεια ειδικών δορυφορικών φωτογραφήσεων είναι γεγονός ότι ήδη υπάρχουν ασφαλή στοιχεία για την ύπαρξη πλουσίων πετρελαϊκών κοιτασμάτων στο Αιγαίο.

Ο πρώην πρεσβευτής της Αμερικής στην Ελλάδα Nicholas Burns σε ζωντανή εκπομπή στο κανάλι MEGA είχε κι αυτός επισήμως παραδεχθεί ότι υπάρχει όντως πετρέλαιο στο Αιγαίο και ότι αυτό ουσιαστικά δημιουργεί την ένταση μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας.

Σύμφωνα με αποτελέσματα ερευνών που στηρίχτηκαν σε δορυφορικούς χάρτες είναι πλέον γεγονός αναμφισβήτητο ότι: Τα πλουσιότερα κοιτάσματα πετρελαίου στον Ελληνικό χώρο υπάρχουν ανατολικά της νήσου Θάσου, στον Θερμαϊκό Κόλπο, στην περιοχή των Δωδεκανήσων και συγκεκριμένα στην περιοχή κοντά στα Ίμια, στην Ζάκυνθο και στην Φλώρινα.

Επίσημη δήλωση του καθηγητή πυρηνικής φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κυρίου Παπαστεφάνου, αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής:

«Από παλιά διέβλεπα ότι, όπως και στην υπόθεση των κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο, έτσι και στην υπόθεση του ουρανίου, ίσως να μην δόθηκαν ποτέ στις ελληνικές κυβερνήσεις τα πλήρη αποτελέσματα των γεωλογικών ερευνών που έκαναν στην Δράμα και τη Θράκη οι Αμερικανοί ερευνητές !!!»

Αρχίζοντας από το περίφημο ΟΣΜΙΟ (σκληρό, άμορφο, μεταλλικό χημικό στοιχείο της ομάδος του λευκοχρύσου) που εντοπίζεται, σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες, σε μεγάλες μάλιστα ποσότητες, στα Ίμια και γενικώς στο Αιγαίο ΜΑΣ. Και διερωτώμεθα γιατί οι προηγούμενες αλλά και η νυν πολιτική ηγεσία της Χώρας, σιωπούν επί του θέματος.

Η Ελλάδα επίσης μόνο από το απόθεμα του »μεθανίου» που έχει στην μια άκρη μόνο της Κρήτης φτάνει για 10.000 χρόνια τα αυτοκίνητα του πλανήτη γη να τα τροφοδοτεί με καύσιμα δωρεάν.

Υπάρχουν βάσιμες υποψίες και για άλλα «περίεργα» και πανάκριβα συστατικά στο υπέδαφός μας, όπως το ΟΣΜΙΟ, ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΥΔΡΑΡΓΥΡΟΣ, κ.ά. για τα οποία η έρευνα συνεχίζεται. Ουσιαστικά πρόκειται για 10.000 τόνους Όσμιο και 100.000 τόνους Κόκκινο υδράργυρο !!!

πηγή: https://seisaxthia.wordpress.com/2012/07/25/h-συμβαση-cooper/

Στη μνήμη της Φώφης Μπουλούτα

Στη φωτογραφία βλέπουμε τον κ. Αντώνη Σαμαρά να τρώει με την οικογένειά του (την σύζυγο και τον γιο του) και αναρωτιέμαι πόση αναλγησία, πόση αδιαφορία φωλιάζει στα βλέμματα και στα χαμόγελά τους και τι μπορεί άραγε να περιμένουμε ως πολίτες αυτής της χώρας από παρόμοια "πολιτικά πρόσωπα" που θεωρούν ότι υπάρχουμε ΓΙΑ ΝΑ εξυπηρετούμε τα συμφέροντά τους, ΓΙΑ ΝΑ πατάνε πάνω μας, ΓΙΑ ΝΑ καταπατούν θρασύτατα τους Νόμους που εκείνοι οφείλουν να σέβονται πρώτοι απ' όλους, ως πρώτοι τη τάξει πολίτες που είναι, εκλεγμένοι από όλους εμάς τους υπόλοιπους ΓΙΑ ΝΑ υπερασπίζονται τα δικαιώματά μας και να μας Υπηρετούν. Η δύναμη του κυβερνήτη είναι η γενναιότητα και η αξιοπιστία και όχι η εκδικητικότητα απέναντι στον πολίτη, έως την εκμηδένισή του.

• ΠΡΟΛΟΓΟΣ από Λίτσα Ρέπα: "Το μαρτυριο της καθηγητριας που επιασε το γιο Σαμαρα ν αντιγραφει και μηδενισε το γραπτο του. Δεν βρίσκεται στη ζωή -απολυθηκε το 2012. Στη μνήμη της Φώφης Μπουλούτα και στο όνομα της αλήθειας…"

• Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ:

"Σήμερα ομολογώ ότι είναι μια από τις πλέον δύσκολες και φορτισμένες στιγμές της πορείας μου στο χώρο της εκπαίδευσης και στα κοινά. Ως Πρόεδρος της ΟΙΕΛΕ, είμαι αναγκασμένος να μιλήσω δημόσια για μια υπόθεση για την οποία είχα δεσμευτεί πολιτικά και ηθικά να μείνω σιωπηλός στο όνομα της προστασίας ενός 15χρονου παιδιού που αντιμετώπιζε τον κίνδυνο του διασυρμού λίγο πριν τις εκλογές του Ιουνίου του 2012 σε συνθήκες ακραίας πόλωσης. Μια υπόθεση την οποία χειρίστηκα με λεπτότητα και άκρα μυστικότητα, όπως αποδεικνύεται και από τα απόρρητα έγγραφα που σήμερα, μετά από 6 ολόκληρα χρόνια, δίνω στη δημοσιότητα.

Όμως είμαι υποχρεωμένος να σπάσω αυτή τη σιωπή. Διότι κάποιοι, με αφορμή μικροκομματικές αντιπαραθέσεις, διαστρεβλώνουν ωμά την πραγματικότητα. Κυρίως όμως διασύρουν, ακόμη και μετά θάνατον, το όνομα της αγαπημένης μου συναδέλφου και φίλης Φώφης Μπουλούτα που υπήρξε θύμα των διαχρονικών χαρακτηριστικών των μελών της ελληνικής πολιτικής ελίτ, ανεξαρτήτως χρώματος. Της άκρατης αλαζονείας, της αίσθησης ότι κανείς δεν μπορεί να αγγίξει τους «εκλεκτούς», της αντίληψης ότι οι νόμοι μπορεί να ισχύουν μόνο για τους υπόλοιπους, της άποψης ότι όποιος τολμά να διεκδικήσει το δίκαιό του απέναντί στους ισχυρούς πρέπει να συντρίβεται.


Πριν ξεκινήσω την αναφορά μου στα γεγονότα που θα αποδείξω και μέσω εγγράφων, να τονίσω με έμφαση ότι ουδόλως με ενδιαφέρουν οι όποιες κόντρες της ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ, του πρώην με τον νυν Πρωθυπουργό της χώρας. Δεν ήμουν τότε, ούτε είμαι σήμερα μέλος/στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και κανενός άλλου κόμματος. Φυσικά, δεν γνωρίζω, ούτε έχω οποιαδήποτε επαφή με τον κ. Ν. Παππά, και δεν είχα επικοινωνίαμε οποιοδήποτε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο που εκτυλίχθηκε η συγκεκριμένη υπόθεση. Όσοι έχουν παρακολουθήσει την πορεία μου, αλλά και της Ομοσπονδίας, γνωρίζουν ότι έχουμε αναγνωρίσει το έργο πολιτικών στελεχών από όλο το φάσμα της πολιτικής ζωής. Έχουμε, επίσης, έρθει σε σκληρή αντιπαράθεση με όλες τις κυβερνήσεις στο όνομα του δημόσιου συμφέροντος και του κοινωνικού αγαθού της εκπαίδευσης. Δεν έχω να κερδίσω τίποτα, αλλά δεν πρόκειται να φοβηθώ κανέναν. Με τους νεκρούς δεν παίζουμε. Δεν θα επιτρέψω μια νεκρή να γίνει αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης από επαγγελματίες συκοφάντες που δεν υπηρετούν την αλήθεια, αλλά τις προπαγανδιστικές ορέξεις των αφεντικών τους.


Στο άθλιο και απαράδεκτο δημόσιο άρθρο στο THE PRESIDENT που μόλις σήμερα ήρθε σε γνώση μου και υπογράφεται από στενό συνεργάτη του πρώην Πρωθυπουργού κ. Σαμαρά αναφέρεται ότι η εκπαιδευτικός Φώφη Μπουλούτα απολύθηκε ορθώς από το Κολλέγιο Αθηνών, ότι όσα διαδίδονται περί εκδικητικής απόλυσής της είναι «αθλιότητες» και ότι η ίδια η εκπαιδευτικός (!) αποδέχτηκε ότι δεν αντιμετωπίστηκε μεροληπτικά. Βεβαίως, για όσους γνωρίζουν την αλήθεια (ιδίως δε ο πρώην Πρωθυπουργός που δεν θα έπρεπε να επιτρέψει το διασυρμό μιας νεκρής δημόσια), τα γεγονότα είναι τελείως διαφορετικά.


Τον Ιούνιο του 2012, λίγες ημέρες πριν από τη διενέργεια των εθνικών εκλογών, η Φώφη επικοινώνησε μαζί μου τηλεφωνικά όντας έντρομη. Με ενημέρωσε ότι υποχρεώθηκε, μετά από σωρεία παρατηρήσεων, να μονογράψει την κόλλα μαθητή, ο οποίος συνεχώς μιλούσε με συμμαθητές του και επιχειρούσε να αντιγράψει σε διαγώνισμα Χημείας. Ο μαθητής αυτός είναι υιός του τότε Πρωθυπουργού κ. Α. Σαμαρά και (ανεψιός*σημ. rodia) του τότε Προέδρου του Δ.Σ. του Ε.Ε.Ι. κ. Αλ. Σαμαρά. Τη διαβεβαίωσα ότι θα αντιμετωπίσουμε από κοινού όποιο πρόβλημα προκύψει και να παραμείνει ήρεμη.Δυστυχώς, είχα υποτιμήσει την εκδικητική διάθεση των «ισχυρών» (που, όπως διαπιστώνω με αγανάκτηση, συνεχίζεται και μετά θάνατον). Μετά από δέκα ημέρες περίπου πληροφορήθηκα με κατάπληξη ότι η Διοίκηση του Κολλεγίου προχώρησε σε καταγγελία σύμβασης της εκπαιδευτικού.


Η πείρα μου στα κοινά με έχει διδάξει ότι η οργή είναι πάντοτε κακός σύμβουλος. Για το λόγο αυτό επέλεξα να μην αναδείξω το ζήτημα άμεσα και δημόσια. Μέσα στο απολύτως τοξικό και διχαστικό προεκλογικό κλίμα της περιόδου, η δημόσια αναφορά στο όνομα ενός μικρού παιδιού, και δη του γιου του Πρωθυπουργού, θα αποτελούσε την αφορμή ενός ατελείωτου πολιτικού κανιβαλισμού. Όσο άδικη κι αν ήταν η απόλυση μιας εκπαιδευτικού που υπηρετούσε επί 21 χρόνια το σχολείο, έχοντας θετικές αξιολογήσεις (με τελευταία μια αξιολόγηση ελάχιστους μόνο μήνες πριν καταγγελθεί η σύμβασή της), όλες οι κινήσεις μου έπρεπε να γίνουν υπό απόλυτη μυστικότητα για να προστατευθεί το παιδί, αλλά και η διαχρονικά ιστορική πορεία του σχολείου που κάποιοι αποφάσισαν να αμαυρώσουν στο όνομα της οικογενειοκρατίας. Αυτή ήταν και η άποψη της συντριπτικής πλειονότητας των στελεχών της ΟΙΕΛΕ που συμφώνησαν με την εισήγησή μου, παρά την εύλογη αγανάκτηση των συναδέλφων για το θέμα.


Από όσα ακολουθούν, θα διαφανεί ξεκάθαρα ότι εγώ και η ΟΙΕΛΕ κινηθήκαμε με απόλυτη μυστικότητα, μέσω απόρρητων συναντήσεων και επιστολών (που σήμερα αναγκάζομαι να δημοσιεύσω για πρώτη φορά), για την προστασία ενός παιδιού, αλλά και της κοινωνίας από τις επιπτώσεις μιας ακραίας πολιτικής αντιπαράθεσης. Άλλοι είναι αυτοί που ευθύνονται για τις διαρροές, αυτοί που σήμερα υποκριτικά διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους….


Μετά από σειρά επαφών, στις οποίες έπαιξε σημαντικό ρόλο ο τότε Υφυπουργός Παιδείας και νυν Βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής κ. Παπαθεοδώρου που συμπαραστάθηκε στην υπόθεση της Φώφης, συναντήθηκα με τον τότε Υπουργό Παιδείας κ. Αρβανιτόπουλο, ο οποίος με παρέπεμψε στον Υπουργό Επικρατείας κ. Δημ. Σταμάτη, τον οποίο και συνάντησα στο Μέγαρο Μαξίμου ζητώντας τη παρέμβασή του προς τον κ. Αλ. Σαμαρά, έτσι ώστε να ανακληθεί η παράνομη και καταχρηστική απόλυση. Μου μεταφέρθηκε πως είναι θέση του κ. Σαμαρά το θέμα να «διευθετηθεί». Αυτά μετέφερα και εγγράφως με επιστολές μου (όποιος θέλει μπορεί να τις διαβάσει στην ιστοσελίδα της ΟΙΕΛΕ) προς τον Υφυπουργό κ. Παπαθεοδώρου και τον Υπουργό κ. Αρβανιτόπουλο, ζητώντας τους να παρέμβουν πριν τη συνεδρίαση του Κεντρικού Υπηρεσιακού Συμβουλίου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΚΥΣΔΕ), προκειμένου η εκδικητική καταγγελία να μην προχωρήσει. (Αναφέρω εδώ για τους πολίτες που δεν γνωρίζουν ότι με το τότε ισχύον νομοθετικό πλαίσιο οι καταγγελίες σύμβασης των ιδιωτικών εκπαιδευτικών των ισότιμων προς τα δημόσια σχολείων – του Κολλεγίου Αθηνών και των σχολείων της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας – εξετάζονταν από τα υπηρεσιακά συμβούλια του Υπουργείου Παιδείας).


Τους επόμενους μήνες αντελήφθην τι ακριβώς εννοούσε ο κ. Σαμαράς, ή ίσως οι συνεργάτες του με τον όρο «διευθέτηση» της υπόθεσης. Το ΚΥΣΔΕ, κατά παραβίαση της διοικητικής διαδικασίας, δεν εξέτασε την υπόθεση. Η εκπαιδευτικός με τη βοήθεια της ΟΙΕΛΕ προσέφυγε στα δικαστήρια, ζητώντας την εξέταση της υπόθεσής της, καθώς ήταν άνεργη χωρίς έγκριση της απόλυσής της, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να λάβει ούτε καν επίδομα ανεργίας…

Εδώ πρέπει να σημειώσω ένα εξαιρετικά σημαντικό στοιχείο. Με επιμονή της εκπαιδευτικού, αλλά και δική μου, ζητήσαμε η δίκη να γίνει κεκλεισμένων των θυρών (τούτο είναι καταγεγραμμένο στα πρακτικά της δίκης) προκειμένου να προστατευθεί το όνομα του γιου του τότε Πρωθυπουργού. Δυστυχώς, η πλευρά του Κολλεγίου μέσω των δικηγόρων αδιαφόρησε πλήρως για το αίτημά μας με αποτέλεσμα τότε να προκύψουν οι πρώτες δημόσιες διαρροές για το ζήτημα.

Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν να επιληφθεί άμεσα το ΚΥΣΔΕ της υπόθεσης.

Εκεί γράφτηκε το πιο δραματικό κεφάλαιο της ιστορίας. Το υπηρεσιακό συμβούλιο, μετά από απαίτηση της πλευράς Σαμαρά, απέβαλε τους αιρετούς εκπροσώπους της ΟΙΕΛΕ σε μια πρωτοφανή στα μεταπολιτευτικά χρονικά απόφαση. Ενώ η πλευρά του Κολλεγίου προσήλθε με τέσσερις νομικούς, απαγορεύτηκε στη Φώφη να φέρει το δικό της δικηγόρο, κατά παραβίαση κάθε είδους δικαίου, αλλά και ηθικής. Τελικά, τα τρία διορισμένα από τον κ. Αρβανιτόπουλο μέλη του ΚΥΣΔΕ (δημόσιοι εκπαιδευτικοί), προφανώς υπό σοβαρές πιέσεις, ενέκριναν την καταγγελία λόγω «έλλειψης επαρκών στοιχείων που στοιχειοθετούν καταχρηστικότητα».


Κι αν αυτό ήταν το διοικητικό «έγκλημα», το «πολιτικό» ακολούθησε μετά. Λίγους μήνες μετά υπεγράφη το έκτρωμα Αρβανιτόπουλου που επέβαλε ελεύθερες, χωρίς καμιά αιτιολόγηση, απολύσεις εκπαιδευτικών, ώστε η κάθε Μπουλούτα να μην τολμήσει ξανά να σηκώσει κεφάλι. Να μην μπορεί κανείς ιδιωτικός εκπαιδευτικός να παρακούσει εντολές για να αλλάξουν βαθμολογίες προς όφελος των γόνων των εκλεκτών, για να παραχαραχθούν ωρολόγια προγράμματα και να μεταβληθούν τα ιδιωτικά σχολεία σε φροντιστήρια, για να μην τηρηθεί τελικά το Σύνταγμα και οι νόμοι του κράτους. Αυτό ήθελαν, αυτό κατάφεραν…


Σήμερα, λοιπόν, όλοι αυτοί που έσυραν μια αξιοπρεπή εκπαιδευτικό άδικα και εκδικητικά στον Καιάδα της ανεργίας και της απόγνωσης μετά από 21 χρόνια προσφοράς, τολμούν να συνεχίζουν το διασυρμό της ακόμη και τώρα που είναι νεκρή, που δεν έχει τη δυνατότητα να απαντήσει και να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Με πρόσχημα μια μικροκομματική κόντρα που έχει κουράσει την κοινωνία, βγάζουν δηλητήριο και εκδικητικότητα απέναντι σε έναν άνθρωπο που τόλμησε να θίξει τα «ιερά και τα όσιά» τους. Που είχε το «θράσος» να παρατηρήσει τον γόνο ενός από αυτούς, που δεν φοβήθηκε να εφαρμόσει αυτά που επιτάσσει ο νόμος. Δεν μου φταίει σε τίποτε το παιδί, αλλά αυτοί που με το παράδειγμά τους δημιουργούν νέες γενιές ισχυρών που δε υπολογίζουν τίποτε, που πατούν ακόμη κι επί πτωμάτων για να περάσει το δικό τους.


Ήμουν υποχρεωμένος να μιλήσω. Διότι η Φώφη δεν μπορεί πλέον να το πράξει. Στο όνομά της και στο όνομα της αλήθειας ζητώ από τους συκοφάντες, αν δεν έχουν το θάρρος να ανακαλέσουν, τουλάχιστον να σιωπήσουν…

Προεδρος ΟΙΕΛΕ

Μιχαλης Κουρουτος"
________________
ΣΗΜ.1. ο πρόλογος από την Λίτσα Ρέπα μοιράστηκε με την επιστολή του Προέδρου ΟΙΕΛΕ στο f/b.
ΣΗΜ.2. το δικό μου σχόλιο: Η σιωπή που σπάει κάνει το μεγαλύτερο θόρυβο, αρκεί να υπάρχουν αυτιά που ακούνε. Κρίμα που συνέβησαν όλα αυτά, κρίμα που ο κ. Πρόεδρος δεν είχε το θάρρος να υπερασπιστεί την καθηγήτρια πριν αυτή πεθάνει, κρίμα για τα βάσανα, την απαξίωση, την ταπείνωση, τον οικονομικό αφανισμό που υπέστη μια καθηγήτρια που απλώς έκανε καλά τη δουλειά της, ασκούσε με θάρρος και υπευθυνότητα το λειτούργημα του Δασκάλου.
ΣΗΜ.3. από τη συνέντευξη που είχε δώσει το 2013-->> http://www.koutipandoras.gr/article/h-apokleistikh-synenteyh-poy-eixe-paraxwrhsei-sto-hot-doc-h-kaohghtria-poy-sygkroysthke-me-to-kaoestws-samara 
"Πιστεύετε ότι ευθύνεται η οικογένεια του 15χρονου γιου του πρωθυπουργού για την απόλυση;
Η προσωπική μου εκτίμηση μου, που δεν μπορώ να το αποδείξω, είναι ότι η κίνηση αυτή της απόλυσής μου δεν εκπορεύεται από την οικογένεια του παιδιού. Ταυτόχρονα με τις εξετάσεις αυτές και με τις εθνικές εκλογές άλλαξε η Διεύθυνση του σχολείου και πιστεύω ότι η καινού ρια Διεύθυνση του σχολείου έσπευσε να δώσει τα διαπιστευτήριά της στον εργοδότη της, στον πρόεδρο δηλαδή, κ. Αλέξανδρο Σαμαρά, και προς την οικο γένεια φυσικά του μικρού μαθητή, ότι αυτοί είναι βασιλικότεροι του βασιλέως, ότι αυτοί δηλαδή θα τους προστατέψουν."
 

Μάτι 1952, Μάτι 2018: Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος συμβάντος

Αξιοσημείωτη μαρτυρία, που προσυπογράφω και μεταφέρω με προσοχή, ευχαριστώντας από καρδιάς τον Φρανκ που την έγραψε εδώ και τη μοιράστηκε. Ούτε τελεία μη παραλείψεις να διαβάσεις! Μικρή ένσταση έχω για τους "μηχανικούς" που αναφέρονται, επειδή ένας διπλωματούχος μηχανικός σπανίως είναι ασυνείδητος φραγκοφονιάς και αλλού πρέπει να ψάξουμε για υπεύθυνους, στους γνωστούς-άγνωστους εργολάβους μάλλον.

Τη Ζούγκλα τη θυμάμαι και'γώ, είχε και ταμπελίτσα με βελάκι "προς ΖΟΥΓΚΛΑ".. εκεί μας πηγαίναν για μπάνιο συχνά όταν είμασταν παιδιά, είχε απίστευτη παραλία (κάπως δυσπρόσιτη για μεγάλους, κατήφορος για να τη φτάσεις) και τα πεύκα φτάνανε ως τη θάλασσα.. Εκεί έμαθα να κολυμπάω ύπτιο!

η ΜΑΡΤΥΡΙΑ του Φρανκ:

Στο Μάτι παραθερίζω ανελλιπώς από το 1952 και μόνο τα τελευταία χρόνια έχω πλέον αποχωρήσει από αυτό. Γιατί όμως λέγεται Μάτι; Υπάρχουν δύο εκδοχές. Η πρώτη γιατί ήταν ”το μάτι του βορρά” και η δεύτερη γιατί η θάλασσά του είχε ”μάτια” δηλαδή ρουφήχτρες! Τις δεύτερες δεν της είδα ποτέ, αλλά το βορειανατολικό άνεμο, όλα αυτά τα χρόνια, τον ένοιωσα για τα καλά.

Το Μάτι αποτελούσε το ”επίνειο” του Χαλανδρίου μιας και τα περισσότερα οικόπεδα ανήκαν σε Χαλανδραίους. Οι κακές γλώσσες λένε ότι αποκτήθηκαν προπολεμικά λόγω των καλών σχέσεων των τελευταίων με τον τότε ηγούμενο της μονής της Πεντέλης, στην οποία ανήκε μεγάλο μέρος της περιοχής. Τότε το 1952 μικρό παιδί, θυμάμαι μια περιοχή χωρίς μάντρες, με χωματόδρομους χωρίς ρεύμα με ελάχιστα κτίσματα και ακόμη λιγότερους παραθεριστές. Στην Ποσειδώνος προς την μεριά του Αγίου Ανδρέα, υπήρχε ένα μεγάλο παραθαλάσσιο οικόπεδο μακροσυγγενών όπου τα καλοκαίρια μετατρέπονταν σε ένα αυτοσχέδιο κάμπινγκ με μεγάλες στρατιωτικές σκηνές, απομεινάρια του πολέμου…

Πέρα μακρυά προς το κόκκινο λιμανάκι η περιοχή λέγονταν ”ζούγκλα” και είχε εκατοντάδες λιλιπούτεια πεύκα μέσα στα οποία χανόσουν αν έμπαινες στην περιοχή τους.

Η υπέργηρη σήμερα θεία μου, μας εξηγούσε τότε ότι, προπολεμικά η περιοχή είχε καεί ολοσχερώς και αυτά τα μικρά πεύκα είχαν φυτρώσει πάλι από μόνα τους! Είχαν γλυτώσει μόνο τα μεγάλα πεύκα της παραλίας σαν κι΄αυτά που υπήρχαν στο οικόπεδο. Είχαν γλυτώσει επίσης και οι μετρημένοι στα δάκτυλα τότε παραθεριστές, επειδή απλά τρέξανε στις πανταχόθεν ελεύθερες παραλίες. Με τους μικρούς μου φίλους μπαίναμε στη ”ζούγκλα” παίζοντας το παιχνίδι του Λαβύρινθου. Ήταν τόσο πυκνά τα πευκάκια που πραγματικά χανόσουν μέσα σ΄αυτά.

Η θεία μας έλεγε όμως και κάτι άλλο, ότι το Μάτι κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα θα ξανακαεί! -Πότε θα γίνει αυτό; Την ρωτούσαμε και εκείνη μας απαντούσε…- Θα γίνει όπως τότε, όταν ο αέρας με τη φωτιά κατέβει με δύναμη από το βουνό! Θυμάμαι ότι αρκετές φορές είχε πιάσει φωτιά το
βουνό, αλλά σχεδόν πάντοτε ο αέρας ερχόταν από την θάλασσα, οπότε η φωτιά προχωρούσε δεξιά ή αριστερά ή πάνω και πίσω από τα υψώματα.

Την δεκαετία του 60΄ τα πράγματα στο Μάτι είχαν αλλάξει. Τώρα πλέον υπήρχε άσφαλτος στην Ποσειδώνος, τα οικόπεδα είχαν μάνδρες και τα σπίτια άρχισαν να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια στο πευκοδάσος.

Τότε στο ”κάμπινγκ” φιλοξενήσαμε για λίγο μια οικογένεια Γερμανών. Μερικά πράγματα μου είχαν κάνει εντύπωση. Πρώτον ο Γερμανός δεν έβαλε την σκηνή του ακριβώς κάτω από πεύκο, δεύτερον είχε δημιουργήσει μια αυτοσχέδια δεξαμενή νερού κοντά στο πηγάδι, τρίτον μας έβαζε να μαζεύουμε όλες τις πευκοβελόνες μαζί με τα κουκουνάρια που υπήρχαν στο έδαφος και τέταρτον έκανε σε όλα τα παιδιά μαζί και στα δικά του, ασκήσεις πυρασφάλειας! Πρώτο σφύριγμα συγκέντρωση σε προκαθορισμένο σημείο, δεύτερο σφύριγμα γρήγορο βήμα εις φάλαγγα κάτ΄άνδρα προς την παρακείμενη θάλασσα! Όλα αυτά υπό τους γέλωτες των πατεράδων που παίζοντας χαρτιά, έβλεπαν τα ξαδέλφια μου και εμένα να ακολουθούμε τις εντολές του Γερμανού.

Στο μεταξύ νάσου και ένας εφοπλιστής κτίζει μια βίλα με πισίνα δίπλα μας. Αμέσως ρίχνει τσιμέντα στην παραλία, την οποία θεωρεί δική του. Φτιάχνει προβλήτα και φράζει με ακανθωτό σύρμα τα τσιμέντα του! Ευτυχώς κάποιος που είχε τα μέσα μιλάει στους αρμόδιους και του τα ξηλώνουν όλα…

Επειδή όμως ο πλούσιος είναι θρήσκος δίνει ένα μεγάλο ποσόν για την εκκλησία, οπότε το Μάτι τηρουμένων των αναλογιών, αποκτά… Ιερά Μητρόπολη! Στην οποία πηγαίνουν οι πιστοί μέσω των στενών μονοπατιών… Ά… όλα κι΄όλα δρόμους δεν έχουμε, αλλά από εκκλησία σκίζουμε!

Έχει όμως αρχίσει η περίφημη ανοικοδόμηση. Σπίτια ξεφυτρώνουν παντού μέσα στο πευκοδάσος μέχρι επάνω στο βουνό! Στενοί, στενότατοι δρόμοι φτιάχνονται με το ζόρι γιατί δεν παραχωρείται ούτε εκατοστό από τα οικόπεδα για πιο μεγάλους δρόμους. Για παράδειγμα η οδός Κυανής Ακτής, δηλαδή ο κάθετος κύριος δρόμος που συνδέει την λεωφόρο Μαραθώνος με την παραλιακή Ποσειδώνος, μήκους περίπου ενός χιλιομέτρου έχει: Από την μία πλευρά ένα κάθετο δρόμο και από την άλλη μόνο δύο! Δηλαδή μιλάμε για τεράστια επιμήκη οικοδομικά τετράγωνα. Ειδικά οι κάθετοι δρόμοι από την παραλιακή Ποσειδώνος προς την θάλασσα είναι ουσιαστικά δρομίσκοι πλάτους ενός μέτρου και είκοσι εκατοστών! Επειδή όμως οι οικοπεδούχοι δυστροπούν συνεχώς, δεν υπάρχουν σήμερα παρά ελάχιστοι από αυτούς τους δρομίσκους. Έτσι η πρόσβαση προς την θάλασσα είναι δυνατή μόνο από αυτούς που ξέρουν…

Περνάνε τα χρόνια και έρχεται η χούντα. Τότε με μια φωτογραφική διάταξη που ισχύει για ένα μικρό χρονικό διάστημα δίνεται η άδεια για πολυκατοικίες δίπλα στο κύμα! Επεμβαίνουν οι αετονύχηδες μηχανικοί- εργολάβοι κ.λ.π. και το οικόπεδο της Ποσειδώνος γίνεται από κάμπινγκ, τι άλλο; Πολυκατοικία! Με μιας μαζεύονται τριάντα οικογένειες, νεόπλουτων και μή… Άλλες σε ”κουτιά” λίγων τετραγωνικών και άλλες σε χλιδάτα ρετιρέ! Ουσιαστικά όμως ο ένας επάνω στον άλλο… Η πυλωτή ”εξαφανίζεται” γιατί ο αετονύχης μηχανικός φτιάχνει μικρά και μεγάλα ισόγεια διαμερίσματα κατοικήσιμα, αλλά επισήμως φερόμενα ως αποθήκες… Επειδή η παράνομη πολυκατοικία απέχει ελάχιστα μέτρα από την θάλασσα, οπότε νοιώθεις μια σχετική ασφάλεια όσον αφορά τις φωτιές, παραμένω ως ενοικιαστής πλέον για πάρα πολλά χρόνια. Όταν όμως λόγω της διάβρωσης η παραλία με τα χρόνια έρχεται όλο και πιο κοντά, που σημαίνει ότι: τα υπόγεια νερά βρίσκονται ήδη κάτω από την πολυκατοικία, αποχωρώ μετά τόσες δεκαετίες στην περιοχή, φέροντας τον τίτλο του κινδυνολόγου.

Έτσι κτίστηκε σχεδόν όλη η παραλία μέχρι το κόκκινο λιμανάκι. Είτε με μονοκατοικίες, είτε με πολυκατοικίες. Αλλά και με θηριώδη ξενοδοχεία. Όλα ουσιαστικά παράνομα και αυτά και τα υπόλοιπα στον οικισμό γιατί; Μα το Μάτι έχει χαρακτηριστεί και παραμένει, ως δασική περιοχή! Στο μεταξύ οι στρατιωτικοί έχουν από καιρό καταλάβει αυθαίρετα μια ολόκληρη περιοχή μαζί με την παραλία, αποκλείοντας κάθε πρόσβαση και αφήνοντας το Μάτι κομμένο στα δύο. Νάσου και οι κατασκηνώσεις του δήμου Αθηναίων κ.λ.π. Πιο κάτω άλλη κατάληψη ακτογραμμής από την αεροπορία και το κλου! Οι εγκαταστάσεις του ναυτικού, πού ζήλεψε τους άλλους, πέρα μακρυά μετά το Μαραθώνα, στην Αγία Μαρίνα. (Αυτές ειδικά εμείς οι φορολογούμενοι, τις πληρώσαμε χρυσές αργότερα για να αποζημιωθούν οι ιδιοκτήτες που προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο και δικαιώθηκαν!

Όταν ανοιγόσουν με ένα βαρκάκι στη θάλασσα και έβλεπες το Μάτι από μακρυά, πραγματικά ήταν εντυπωσιακό. Απέραντο μπλε και απέραντο πράσινο. Δένδρα μέχρι τη θάλασσα! Στο πευκοδάσος γύρω πέρα και πάνω στο βουνό ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια εκατοντάδες σπίτια. Πάντα σε στενούς δρόμους, εννοείτε χωρίς λωρίδες αντιπυρικής ζώνης. Οπότε αναρωτιόσουν όχι για το αν, αλλά για το πότε θα καεί η περιοχή; Επειδή το πεύκο όσο κι΄αν μας αρέσει είναι δένδρο-μπουρλότο. Από αυτό βγαίνει το εύφλεκτο δαδί, με αυτό ως πρώτη ύλη δούλευαν οι μπουρλοτιέρηδες πριν από δύο αιώνες.

Ας επιστρέψουμε όμως στην ”ζούγκλα”. Τα δενδράκια που λέγαμε στην αρχή, μέσα στις δεκαετίες θέριεψαν και έγιναν μεγάλα πεύκα. Επάνω ψηλά στην λεωφόρο Μαραθώνος υπήρχε κάποτε μια μικρή γέφυρα. Από κάτω υπήρχε ένας ξεροπόταμος που περνούσε δίπλα από την ”ζούγκλα” και χυνόταν στην θάλασσα. Σήμερα αυτός έχει απλά ”εξαφανιστεί”. Οι μάγοι ιδιοκτήτες των οικοπέδων, τον εξαφάνισαν! Τον έχουν κάνει υπόγειο! Σαν το μετρό! Έτσι τουλάχιστον νομίζουν…

Φυσικά κάποια στιγμή σε έναν κατακλυσμό, ο πρώην ξεροπόταμος θα εμφανιστεί ως χείμαρρος και θα τα κάνει όλα πραγματικά καλοκαιρινά! Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα, έξ΄άλλου όλη η χώρα έτσι είναι φτιαγμένη. Όλα αυτά τα χρόνια εμείς οι πιστοί παραθεριστές της περιοχής απολαμβάναμε την δροσιά του βορειοανατολικού άνεμου που φυσάει στην περιοχή σχεδόν όλο το χρόνο. Την δεκαετία του ενενήντα μια ζοφερή μέρα άρχισε να φυσάει ένας δυνατός καυτός άνεμος. Λίβα τον λένε και καίει τα σπαρτά! Τότε δεν υπήρχε φωτιά, απλά υπήρχε αυτός ο λίβας, ο οποίος δεν ερχόταν από την θάλασσα, αλλά όπως είχε πει η θεία, ερχόταν από το βουνό!

Τότε αρκετοί ηλικιωμένοι από την περιοχή κατέληξαν στα νοσοκομεία με αναπνευστικά προβλήματα… Ήταν ένα δείγμα για το τι θα μπορούσε να συμβεί αν υπήρχε και φωτιά. Αυτό δηλαδή που συνέβη στις 23 Ιουλίου… Όταν όλες οι φυσικές δυνάμεις συνετέλεσαν ώστε να δημιουργηθεί ένα γιγάντιο φυσικό ”φλόγιστρο” που έκαψε τα πάντα στο πέρασμά του και δημιούργησε μιαν εκατόμβη από νεκρούς. Το επίκεντρο ήταν πάλι η ”ζούγκλα”!

Ο πανίσχυρος λίβας πολλαπλασιάζοντας την δύναμή του με τη φωτιά και με ανέμους ταχύτητας 100 χιλιομέτρων την ώρα ακολουθώντας την κλίση του εδάφους, πάνω από τον εξαφανισμένο ξεροπόταμο έκαψε αστραπιαία τα πάντα στο πέρασμα του. Δεν νομίζω ότι θα ξαναπάω στο Μάτι. Δεν μπορώ να περπατήσω σε δρόμους και παραλίες όπου βρήκαν τον θάνατο δεκάδες συνάνθρωποί μας, ανάμεσά τους και μικρά παιδιά. Δεν μπορώ να κολυμπήσω σε αυτή τη θάλασσα όπου πνίγηκαν τόσα άτομα. Δεν μπορώ να βλέπω τους υπεύθυνους να αποποιούνται, όπως πάντα τις ευθύνες τους, μη συνειδητοποιώντας τι ακριβώς έχει συμβεί.

Βλέποντας από την τηλεόραση πλέον, όλες αυτές τις συγκλονιστικές εικόνες στην περιοχή , μου ήρθε πάλι στο νου εκείνη η φράση της αιωνόβιας θείας μου. -Το Μάτι παιδί μου είναι γραφτό ότι μια μέρα θα ξανακαεί”, όπως τότε πριν από τον πόλεμο που τα είδα όλα με τα μάτια μου. -Πότε θα γίνει αυτό θεία; – Αυτό θα γίνει παιδί μου όταν ο αέρας με τη φωτιά, έρθουν με δύναμη πάλι από το βουνό!

Φράνκ

Υ.Γ. Θυμάμαι όμως και κάτι άλλο… Τα ειρωνικά γέλια από τους πατεράδες που έβλεπαν στην δεκαετία του εξήντα τον Γερμανό στο οικόπεδο-κάμπινγκ, να κάνει στα παιδιά του και στα παιδιά τους, άκουσον-άκουσον! Ασκήσεις πυρασφάλειας…