Ετυχε να γνωρίσω κάποτε αυτό το ζευγάρι. Ο κύριος Σπύρος ήταν ανάπηρος πολέμου σε μια εποχή που σεβόταν εκείνους που έδωσαν κομμάτια του κορμιού τους στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του '40 και ο κύριος Σπύρος είχε δώσει πολλά. Ελαφρά τραυματισμένος νοσηλευόταν στο νοσοκομείο των Ιωαννίνων όταν το βομβάρδισαν οι γερμανοί και τον άφησαν σχεδόν μισό. Χωρίς μάτια, χωρίς πόδια -το ένα κομμένο κάτω από το γόνατο και το άλλο σύρριζα στο ισχίο- και με ένα πνεύμονα.
Ετσι τον γνώρισε η Λουκία και τον ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα! Εναν άνθρωπο μισό αλλά πανέξυπνο πολεμιστή της ζωής και εκπληκτικό χιουμορίστα. Παντρεύτηκαν, απόχτησαν δυο παιδιά και καλή περιουσία. Στα οικονομικά ο κύριος Σπύρος ήταν κανόνι, έκανε φοβερούς συνδυασμούς με το κοφτερό μυαλό του και δεν δίσταζε να ρισκάρει, μετά από σκέψη φυσικά.
Τα χρόνια πέρασαν, έφυγε από τη ζωή πρώτος εκείνος και κατόπιν εκείνη, όπως γιόρταζαν, πρώτα του άη Σπυρίδωνα και μετά της αγίας Λουκίας. Ελαφρύ νά 'ναι το χώμα που τους σκεπάζει. Ηταν οι πιο χαρούμενοι άνθρωποι που γνώρισα στη ζωή μου και αναρωτιέμαι ακόμα ποιο να ήταν το μυστικό τους.
________________________
πρωτη εγγραφη εδω
αφιερωμενο σε ολες τις Γυναικες Κυριες και σε ολους τους Αντρες Κυριους
1 σχόλιο:
:) :(
Δημοσίευση σχολίου