tag:blogger.com,1999:blog-15835305323395297312024-03-14T20:50:10.723+02:00Rodia Mixertaparaponasas stoMixer - Γράφω για μένα, μην έχεις αυταπάτες!Rodiahttp://www.blogger.com/profile/05376191142483735168noreply@blogger.comBlogger2249125tag:blogger.com,1999:blog-1583530532339529731.post-90483742084851824922024-02-17T13:51:00.004+02:002024-02-17T13:51:49.888+02:00Τάκης Κουφόπουλος, 1927-2019<div><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsIW0JqkVnCkoPPdIV-EFJHav6FR0iwjTiZt-iBzy4cK_8BjOO9qUrvxPKcJcnm9pl-yPEJU_rDjYY_H7bsS-6jiQ1gN2uP0oqWjBcfmnKWOLraBWsbwSWaurmzBpJMvJfjIok_2zt0VoN-KmH_Y_n8souBBfWkCj3h63d-aOyfEGh0yJvL5at1BEyv1pk/s158/TAKHS-KOYFOPOYLOS-Takis.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="158" data-original-width="120" height="158" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsIW0JqkVnCkoPPdIV-EFJHav6FR0iwjTiZt-iBzy4cK_8BjOO9qUrvxPKcJcnm9pl-yPEJU_rDjYY_H7bsS-6jiQ1gN2uP0oqWjBcfmnKWOLraBWsbwSWaurmzBpJMvJfjIok_2zt0VoN-KmH_Y_n8souBBfWkCj3h63d-aOyfEGh0yJvL5at1BEyv1pk/s1600/TAKHS-KOYFOPOYLOS-Takis.jpeg" width="120" /></a>Το 1945 τελείωσε το 5ο Γυμνάσιο Αθηνών. Το 1946 πέτυχε στις εισαγωγικές εξετάσεις της Σχολής Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Αθηνών και στις εισαγωγικές εξετάσεις της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου.</div><br />
Ακολούθησε τη δεύτερη Σχολή. Σπουδαστής στο δεύτερο έτος, επιστρατεύτηκε και υπηρέτησε για δυόμισι περίπου χρόνια στα Βουλγαρικά σύνορα, τα Αλβανικά σύνορα και τα Άγραφα, ως Ανθυπολοχαγός Μηχανικού με ειδίκευση στην άρση ναρκοπεδίων. Τελείωσε το Πολυτεχνείο το 1953. Το ίδιο έτος διορίστηκε στο τότε Υπουργείο Δημοσίων Έργων ασχολούμενος με εργαστηριακές μελέτες και έρευνες επί των δομικών υλικών, στο Εργαστήριο του Υπουργείου, και την σύνταξη Προδιαγραφών Yλικών και Mεθόδων Kατασκευών.<br /><br /> Το 1967, με την έλευση της Χούντας, υπέβαλε την παραίτησή του, αρνούμενος να υπηρετήσει το καθεστώς, και με την ελπίδα ότι το ίδιο θα έπρατταν και πολλοί άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι. Το 1970 δημιούργησε το πρώτο ιδιωτικό Εργαστήριο Ελέγχου και Ερευνών Δομικών Υλικών, και με τις υποδείξεις του και την επιστημονική του συμβολή, ιδρύθηκε το πρώτο Εργοστάσιο Έτοιμου Σκυροδέματος στη χώρα.<br /><br />
Δημοσίευσε, σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά 17 πρωτότυπες ερευνητικές εργασίες, έλαβε μέρος, με ανακοινώσεις του, σε πολλά επιστημονικά συνέδρια, και έγραψε δύο επιστημονικά βιβλία. Ήταν ο κύριος συντάκτης του Κανονισμού Τεχνολογίας Σκυροδέματος που έγινε νόμος του Κράτους το 1985 με υποχρεωτική ισχύ σε όλα τα έργα. Ο Κανονισμός αυτός αναθεωρήθηκε, με συμβολή του, το 1997 και ισχύει μέχρι σήμερα.<br /><br />
Το 1956 δημοσιεύτηκε, στο Περιοδικό ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ της Θεσσαλονίκης (τεύχος 15) το λογοτεχνικό του κείμενο, η "Θητεία". Το 1959 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο "Μικρές Σύγχρονες Ιστορίες", και το 1962 το βιβλίο "Η Οδός". Το 1964 δημοσιεύτηκε το διήγημά του "Η Οδός", στην εφημερίδα της Στοκχόλμης "Σβένσκα Νταγκμπλάντετ", σε μια παγκόσμια ανθολογία μοντέρνων συγγραφέων. Το 1966 εκλήθη στη Σουηδία, από την "Εθνική Σουηδική Επιτροπή Πνευματικής Συνεργασίας στην Ευρώπη" και έλαβε μέρος σε συνέδριο με θέμα "Γλωσσικοί φραγμοί και λογοτεχνικές ανταλλαγές στην Ευρώπη". Ακολούθησε, το 1967, η δημοσίευση του διηγήματος "Επέτειος" στην φιλολογική σελίδα της προηγούμενης εφημερίδας. Έπειτα ήρθε η Χούντα.<br /><br />
Κατά την διάρκεια της δικτατορίας, όντας, λόγω του καθεστώτος, σε κακή ψυχολογική κατάσταση, δεν έγραφε λογοτεχνικά κείμενα. Κατέφυγε στην καλλιτεχνική φωτογραφία, και ειδικά στην φωτογράφηση σε διαφάνειες (σλάιντς), όπου η εκ των υστέρων επέμβαση - επεξεργασία και διόρθωση που γίνεται συνήθως κατά την εκτύπωση από τα αρνητικά των κανονικών φιλμ - είναι αδύνατη.<br /><br /> Υπέγραψε την Δήλωση των 18 συγγραφέων και ήταν συνεκδότης και συνυπεύθυνος σύμφωνα με τον τότε Νόμο της Χούντας, για το βιβλίο "18 Κείμενα" (1970), στο οποίο και δημοσίευσε το κείμενό του "Ο Ηθοποιός" γραμμένο πριν από την Χούντα. Ήταν επίσης συνεκδότης και συνυπεύθυνος στο βιβλίο "Νέα Κείμενα", που ακολούθησε, και για το οποίο έγραψε τρία αντικαθεστωτικά ποιήματα (Τεύχος 2,1971) - τα μοναδικά του λογοτεχνικά κείμενα της δικτατορίας. Έγραψε όμως πολλά αντιχουντικά σημειώματα στα τεύχη του Περιοδικού "Η Συνέχεια" (1973).<br /><br /> Το 1973, με την λήξη της σιωπής των συγγραφέων, κυκλοφόρησε το βιβλίο "Εκδοχές" (εκδόσεις Κέδρος) με κείμενα που είχαν γραφτεί πριν από την δικτατορία, και το 1980 το βιβλίο "Απόλογος" (εκδόσεις Διογένης). Την ίδια χρονιά, προμηθεύτηκε ηλεκτρονικό υπολογιστή Γραφείου (τον δεύτερο που εισήχθη στην Ελλάδα), και έκτοτε γράφει τα βιβλία του σε υπολογιστή, τα τυπώνει σε εκτυπωτή, σε μικρό αριθμό αντιτύπων, και τα κυκλοφορεί εκτός εμπορίου. <br />_________________<br />από εδω: <a href="http://www.takiskoufopoulos.net/Bio.html">http://www.takiskoufopoulos.net/Bio.html</a><p></p></div><div style="text-align: left;"><br /></div><br />Rodiahttp://www.blogger.com/profile/05376191142483735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1583530532339529731.post-12550276622520656142024-02-03T13:35:00.003+02:002024-02-03T14:03:16.570+02:00το Παράθυρο Overton<p>Το παράθυρο Overton είναι μια θεωρία που βοηθά να εξηγηθεί πώς νομιμοποιούνται ορισμένες ιδέες πριν από την κοινή γνώμη και πώς, από αυτό, μια ομάδα πολιτών προσαρμόζεται σε αυτές τις ιδέες. Πρόκειται για μια μεταφορά που ανέπτυξε ο Joseph Overton, ο οποίος οδήγησε ένα από τα σημαντικότερα κέντρα δημόσιας πολιτικής στις Ηνωμένες Πολιτείες.<br /><br />
Σε αυτό το άρθρο εξηγούμε τι αποτελείται το Παράθυρο Overton και γιατί ήταν μια πολύ σημαντική ιδέα να καταλάβουμε πώς μπορεί μια ομάδα ανθρώπων να καταλήξει να υιοθετεί μια ιδέα.<br /><br />
Το παράθυρο Overton: τι είναι;<br /><br />
Το παράθυρο Overton είναι γνωστό από το όνομα του Joseph Overton (1960-2003), που ανέπτυξε την ιδέα και που διετέλεσε αντιπρόεδρος του μεγαλύτερου Ινστιτούτου Πολιτικής Έρευνας στις Ηνωμένες Πολιτείες, του Κέντρου Δημόσιας Πολιτικής Mackinac, που βρίσκεται στο Μίτσιγκαν.<br /><br />
Ο Overton χρησιμοποίησε τη μεταφορά του παραθύρου με σκοπό να μεταφέρει την ιδέα του σε ένα στενό και καλά καθορισμένο χώρο, μέσω του οποίου μπορούμε να δούμε κάποια πράγματα και όχι άλλα. Όπως κάθε παράθυρο, πρόκειται για δομή που κατασκευάζεται σκόπιμα και στρατηγικά από κάποιον.<br /><br />
Για παράδειγμα, δεν είναι το ίδιο να βάλουμε ένα παράθυρο με θέα στη θάλασσα, με το να το βάλουμε με θέα στην εσωτερική αυλή. Όποιος το χτίζει και το τοποθετεί σε ένα μέρος, το κάνει με συγκεκριμένη πρόθεση.<br /><br />
Στην περίπτωση της δημόσιας τάξης και των απόψεων σχετικά με αυτούς, οι άνθρωποι που κατασκευάζουν το παράθυρο είναι οι ομάδες που έχουν ένα ορισμένο επίπεδο εξουσίας και πολιτικό έλεγχο. Δηλαδή, αυτές οι ομάδες κατασκευάζουν και μετακινούν τα παράθυρα μέσω των οποίων παρατηρούμε ότι συμβαίνει γύρω μας.<br /><br />
Η ιδέα είναι να παρουσιάσουμε μια ιδέα που, αν και αρχικά απαράδεκτη, μπορεί να υπερασπιστεί και να πλαισιωθεί έτσι ώστε να γίνει σταδιακά μια εφικτή ιδέα. Έτσι, η γνώμη εκείνων που επηρεάζονται ή ενδιαφέρονται για αυτή την ιδέα μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσα στα περιθώρια του παραθύρου και στα συμφέροντα ορισμένων πολιτικών ομάδων.<br /><br />
Μια πολιτική θεωρία<br /><br />
Αυτό που πρότεινε ο Overton μέσω αυτής της μεταφοράς, είναι αυτό: Οι πολιτικές που θεωρούνται βιώσιμες θεωρούνται κατά κύριο λόγο σύμφωνα με την ευκολία των πολιτικών, πέρα από τα ατομικά τους συμφέροντα.<br /><br />
Αυτές οι πολιτικές μπορούν να παρουσιαστούν σε ένα περισσότερο ή λιγότερο στενό εύρος, ανάλογα με το πόσο ποικίλλει η γνώμη της κοινωνίας. Έτσι, κινούνται σε κάθετη κλίμακα ανάλογα με το αν η αποδοχή τους μπορεί να επεκταθεί ή να μειωθεί. Κατά γενικό κανόνα, το σχήμα του παραθύρου κάνει όσους πιστεύουν σε ορισμένες ιδεολογικές τάσεις να δίνουν προσοχή σε ορισμένες ιδέες και να αγνοούν ή να ελαχιστοποιούν τη σημασία των αντιτιθέμενων.<br /><br />
Το παράθυρο Overton μπορεί να μετακινηθεί σύμφωνα με το τρέχον ενδιαφέρον και τη δυνατότητα αποδοχής από την πλειοψηφία. Τα όριά του μπορούν να γίνουν ευρύτερα ή στενότερα, ανάλογα με την ιδέα που θέλει να δικαιολογηθεί πριν από την κοινή γνώμη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι επίσης γνωστός ως “παράθυρο ευκαιρίας” και “παράθυρο αποδοχής”.<br /><br />
Η κοινή γνώμη και οι πολιτικές ιδέες<br /><br />
Ομοίως, αυτή η πολιτική θεωρία εξηγεί ότι, πέρα από τις μεμονωμένες αναφορές που έχουμε για τους πολιτικούς, τείνουμε να αποδεχόμαστε την πολιτική βιωσιμότητα των ιδεών τους επειδή παρουσιάζουν ένα πολύ στενό φάσμα δυνατοτήτων.<br /><br />
Αυτό το εύρος σημαίνει ότι μια δημόσια πολιτική (για παράδειγμα, μέτρο που υιοθετείται για τη διαχείριση της μετανάστευσης από το Μεξικό στις Ηνωμένες Πολιτείες) μπορεί να αλλάξει από το να θεωρείται “αδιανόητο” ως “αποδεκτό”, τότε “λογικό”, “δημοφιλές” τέλος, ως απαραίτητη πολιτική.<br /><br />
Με τη σειρά του, αυτό το φάσμα των δυνατοτήτων προσαρμόζεται ανάλογα με τα χαρακτηριστικά των πολιτών και την τρέχουσα κατάσταση της κοινής γνώμης, έτσι ώστε το πρόσωπο που τις προτείνει να θεωρείται ως αρμόδιος πολιτικός, ή τουλάχιστον όχι πολύ ριζοσπαστικός.<br /><br />
Στρατηγικά, κάποιες ιδέες μπορούν να παρουσιαστούν ως ριζοσπαστικές, έτσι ώστε αυτό που είναι “έξω από το παράθυρο” θεωρείται μέτριο και αποδεκτό. Έτσι, το παράθυρο μπορεί να τροποποιήσει τα όριά του και τον τόπο στον οποίο γυρίζουμε, και ακόμη και την ίδια την αντίληψη του τι παρατηρούμε.<br /><br />
Μπορεί να εφαρμοστεί για να κατανοήσει τον τρόπο με τον οποίο οι κοινωνίες υιοθετούν και εγκατάλειψαν κάποιες ιδέες με την πάροδο του χρόνου, μέσω της υπεράσπισης με λογικά, ηθικά και συναισθηματικά κριτήρια από την ενδιαφερόμενη πολιτική ομάδα. Μέσα από αυτή τη μεταφορά μπορείτε να αναλύσετε διαφορετικά κοινωνικά γεγονότα και πώς νομιμοποιήθηκαν ιδανικά και πρακτικές κάθε είδους, πολλά από τα οποία είναι επικίνδυνα.<br /><br />
Δημοτικότητα και συναφή έργα<br /><br />
Παρόλο που το παράθυρο Overton είναι σήμερα μια πολύ δημοφιλής θεωρία, είναι επίσης μια αρκετά πρόσφατη ιδέα. Έγινε μόνη της μια θεωρία μετά το θάνατο του Joseph Overton ως αποτέλεσμα των τραυματισμών που προκλήθηκαν σε αεροπορικό δυστύχημα.<br /><br />
Ο συνάδελφός του, ο Joseph Leman, ήταν ένας από τους ανθρώπους που το βάφτισαν και το διέδωσαν κατά τη διάρκεια της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Με βάση αυτή την ιδέα, υπάρχει ακόμη και ένα μυθιστόρημα που ονομάζεται Το παράθυρο Overton, ένα από τα καλύτερα έργα πώλησης του αμερικανικού και πολιτικού σχολιαστή Glenn Beck κατά την τελευταία δεκαετία.<br /><br />
Τα στάδια του παραθύρου Overton<br /><br />
Κατ' αρχήν, φαίνεται αδύνατο η κοινωνία να δεχθεί μερικά από τα συζητούμενα ταμπού. Ωστόσο, η θεωρία παραθύρων του Overton υποστηρίζει ότι αυτό μπορεί να συμβεί. Για να δούμε ποια είναι τα διαφορετικά στάδια του παραθύρου Overton, θα επικεντρωθούμε σε ένα συγκεκριμένο ταμπού, για παράδειγμα τον κανιβαλισμό.<br /><br />
Στάδιο 1: από το αδιανόητο μέχρι το ριζικό<br /><br />
Στο πρώτο στάδιο, ο κανιβαλισμός είναι κάτω από το χαμηλότερο επίπεδο αποδοχής του παραθύρου Overton. Η κοινωνία θεωρεί ότι αποτελεί σωστή πρακτική ανήθικων ή κοινωνιοπαθητικών. Αυτή η ιδέα θεωρείται αηδιαστική και ξένη προς όλη την ηθική. Σε αυτό το σημείο, το παράθυρο είναι κλειστό και δεν κινείται.<br /><br />
Αρχίζοντας με την αλλαγή της άποψης, η ιδέα μεταφέρεται στον επιστημονικό τομέα, καθώς για τους επιστήμονες δεν θα πρέπει να υπάρχουν θέματα ταμπού. Έτσι, η πνευματική κοινότητα θα αναλύσει τις παραδόσεις και τα τελετουργικά ορισμένων φυλών, δημιουργώντας παράλληλα μια ριζοσπαστική ομάδα κανιβάλων που προειδοποιούνται από τα ΜΜΕ.<br /><br />
Στάδιο 2: από το ριζικό έως το αποδεκτό<br /><br />
Μετά το στάδιο 1, η ιδέα έχει πάει από το να είναι αδιανόητο να συζητηθεί. Στο δεύτερο στάδιο, επιδιώκεται η αποδοχή της ιδέας. Με τα συμπεράσματα των επιστημόνων, όσοι αρνούνται να αποκτήσουν γνώσεις σχετικά με το αντικείμενο μπορούν να χαρακτηριστούν ως αδιάλλακτοι.<br /><br />
Οι άνθρωποι που αντιστέκονται θα αρχίσουν να φαίνονται σαν φανατικοί που αντιτίθενται στην επιστήμη. Η μισαλλοδοξία καταδικάζεται δημοσίως, καθώς η ιδέα χάνει τις αρνητικές της σημασίες, αλλάζοντας το όνομα του κανιβαλισμού από ανθρωποφαγία σε κάτι δίκαιο και αποδεκτό. Με λίγα λόγια, τα μέσα ενημέρωσης θα κάνουν το γεγονός που κάποιος τρώει ανθρώπινη σάρκα να θεωρηθεί ως κάτι αποδεκτό και αξιοσέβαστο.<br /><br />
Στάδιο 3: από το αποδεκτό έως το λογικό<br /><br />
Κάνοντας την κατανάλωση ανθρώπινης σάρκας ένα κοινό δικαίωμα, θα μπορούσε κανείς να πάει από μια απαράδεκτη ιδέα σε μια λογική. Εν τω μεταξύ, Όσοι εξακολουθούν να αντιτίθενται στην ιδέα θα συνεχίσουν να επικρίνονται. Αυτοί οι άνθρωποι θα θεωρηθούν ριζοσπάστες που αντιτίθενται σε ένα θεμελιώδες δικαίωμα.<br /><br />
Από την άλλη πλευρά, η επιστημονική κοινότητα και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης θα επιμείνουν ότι η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη με περιπτώσεις κανιβαλισμού, χωρίς αυτό να είναι περίεργο για αυτές τις αρχαίες κοινωνίες.<br /><br />
Στάδιο 4: από το λογικό στο δημοφιλές<br /><br />
Σε αυτές τις στιγμές, ο κανιβαλισμός γίνεται ένα αγαπημένο θέμα. Η ιδέα αρχίζει να προβάλλεται στις ταινίες, στις τηλεοπτικές σειρές και σε οποιαδήποτε άλλη μέθοδο ψυχαγωγίας ως κάτι θετικό. Ταυτόχρονα, τα ιστορικά στοιχεία που σχετίζονται με αυτές τις πρακτικές έχουν επαίνους. Το φαινόμενο είναι ολοένα και πιο γεμάτο και συνεχίζει να ενισχύει τη θετική του εικόνα.<br /><br />
Στάδιο 5: από το λαϊκό στο πολιτικό<br /><br />
Τέλος, το παράθυρο Overton, κλειστό στην αρχή, άνοιξε ευρύτατα. Σε αυτό το τελευταίο στάδιο αρχίζει να προετοιμάζεται ο νομοθετικός μηχανισμός που θα νομιμοποιήσει το φαινόμενο. Οι υποστηρικτές του κανιβαλισμού εδραιώνονται στην πολιτική και αρχίζουν να αναζητούν περισσότερη εξουσία και εκπροσώπηση.<br /><br />
Έτσι, μια ιδέα που κατ' αρχήν ήταν αδιανόητη και ανήθικη σε όλες τις πτυχές της, έχει καθιερωθεί στη συλλογική συνείδηση ως δικαίωμα μέσω μιας θεωρίας που μπορεί να αλλάξει την αντίληψη του κοινού για οποιαδήποτε ιδέα, όσο τρελή μπορεί να είναι.<br />_____________________<br />
ΣΗΜ. μεταφορά από εδω: <a href="https://nikolaosanaximandros.gr/parathyro-overton/">https://nikolaosanaximandros.gr/parathyro-overton/</a></p>Rodiahttp://www.blogger.com/profile/05376191142483735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1583530532339529731.post-79239788594260223962023-06-15T14:39:00.001+03:002023-06-15T14:39:35.122+03:00συμφεροντολογική ψήφος<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiufjFx--UUZ6hQzH-dqwia0hl8UL5-NXEiRzcKiZt4p8edZ-id4ikoy-LcvXrFLKgwGrZmMjb3faR55SXZya8AWcJMnxYbi261z9cFjb1eQt2ni9fENxqcw-wV5A6yuO50Ay1GdpEdfPhRzJ02EG7EKHFDXD3gQW9E9sUeabA39Sfzk2ma-EqT2ii8yg/s750/PARAGOGH-DIATROFH.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="512" data-original-width="750" height="218" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiufjFx--UUZ6hQzH-dqwia0hl8UL5-NXEiRzcKiZt4p8edZ-id4ikoy-LcvXrFLKgwGrZmMjb3faR55SXZya8AWcJMnxYbi261z9cFjb1eQt2ni9fENxqcw-wV5A6yuO50Ay1GdpEdfPhRzJ02EG7EKHFDXD3gQW9E9sUeabA39Sfzk2ma-EqT2ii8yg/s320/PARAGOGH-DIATROFH.png" width="320" /></a></div><br />οι Αξίες αυτές δεν είναι ούτε δεξιές ούτε αριστερές, όλα τα στομάχια χρειάζονται φαγητό κι αυτό (καθως φαινεται) θα μας λείψει. Σύντομα, όσο δεν παράγουμε, θα πούμε το ψωμί ψωμάκι και δεν μας σώζουν εισαγωγές με λεμόνια από Αργεντινή και σκόρδα από Κίνα. Εψαχνα προσφάτως να ψωνίσω βερύκοκκα για τη διάσημη(!) μαρμελάδα που φτιάχνω κάθε χρόνο και μόνο κάτι πετρώδη κίτρινα πράματα πέτυχα, εισαγωγής από Κροατία. Λυπήθηκα βέβαια, γιατί φέτος δεν προβλέπεται η παραγωγή του (διάσημου επίσης!) λικέρ βερύκοκκου και το έψαξα το θέμα: η παραγωγή ελληνικών αγροκτηνοτροφικών προϊόντων μετά βίας μπορεί πλέον να καλύψει τις ανάγκες του 1/3 του ελληνικού πληθυσμού, καλύπτει μόλις το 31% δηλαδή. Αν αναλογιστούμε μάλιστα ότι πριν απο τριάντα χρόνια η κάλυψη ήταν 117% και μπορούσαμε άνετα να εξάγουμε κιόλας τα παραπανίσια προϊόντα, το πράγμα βουΐζει: πάμε φούντο!<br />
Τι άλλο όμως να περιμέναμε με την εντατική καλλιέργεια ηλιοσυσσωρευτών στα χωράφια μας και ανεμογεννητριών στα βουνά μας; σάμπως τα προϊόντα τους τρώγονται;<br />
Ψηφίζω λοιπόν Αγροτικά-Κτηνοτροφικά-Κόμματα. Βρήκα ένα στη Θράκη, αν έχεις να προτείνεις άλλη λύση για την (πραγματικη, χειροπιαστή) ανάπτυξη της χώρας, μη διστάσεις!<br />
** να πω ότι απορώ που το θέμα αυτό δεν άγγιξε τη θεματολογία των ΜΜΕ, ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται για το (πραγματικο) φαγητό;<br />
** φαίνεται ότι αυτό δεν απασχολεί καθόλου τους οπαδούς της μάσας: τα πιάνουνε χοντρά και ψωνίζουν απο σβέρκο!<br />
** βρήκα αυτο το ενημερωτικό βίδεον, 14 λεπτάκια μόλις, δες το: <a href="https://youtu.be/JAlqOmxwmm4">https://youtu.be/JAlqOmxwmm4</a> <br /><p></p>Rodiahttp://www.blogger.com/profile/05376191142483735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1583530532339529731.post-43300452645265844392023-06-10T09:08:00.003+03:002023-06-10T09:10:20.600+03:00«ο βίος του ανδρός» - πολιτικοί και επίγονοι<p>//Ανήκω σε μια γενιά που πολιτικοποιήθηκε βίαια και απότομα κατά την περίοδο της διακυβέρνησης Μητσοτάκη. Έχοντας περάσει όλη την παιδική μας ηλικία, δημοτικό και γυμνάσιο, στην πρώτη 8ετία του ΠΑΣΟΚ, ένα είδος εποχικής dolce vita στην ελληνική ιστορία, ακούγοντας κάποιοι από εμάς ιστορίες για την «δεξιά», την ταυτίζαμε εκείνη την εποχή με τις βιντεοταινίες του Ψάλτη και τις επιθεωρήσεις στο Δελφινάριο. Και μια μέρα ξυπνήσαμε με το μελανιασμένο πρόσωπο του Νίκου Τεμπονέρα στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων. Και με την αστυνομία να δέρνει κόσμο στις στάσεις του ΗΣΑΠ. Και με τον πατέρα του συμμαθητή μας να απολύεται.</p><p>Μπορώ να καταλάβω ότι για όποιον/αν γεννήθηκε μετά το 1976 ή το 1977, όλα αυτά δεν σημαίνουν πολλά. Αφηρημένες ή συγκεκριμένες έννοιες, όπως αρχαιοκάπηλος, πλαστογράφος, συκοφάντης μοιάζουν με θραύσματα ενός γενικευμένου βερμπαλισμού, άλλες πάλι, όπως το βρυκόλακας, μπορεί να μοιάζουν γκροτέσκ. <br /></p><div dir="auto" style="text-align: start;">Χωρίς να ελπίζω ότι οποιαδήποτε σύνοψη μπορεί να αντικαταστήσει το βίωμα, θέλω να προσπαθήσω να ανακαλέσω τον βίο του ανδρός. </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Γεννημένος μέσα στην οικογένεια Βενιζέλου (του Ελευθέριου, όχι του άλλου του χλεχλέ), δηλαδή αυτήν που ανέλαβε να πάρει τον ελληνικό καπιταλισμό από το χέρι και να τον βγάλει στο δρόμο, ο Μητσοτάκης είχε ίσως περισσότερο από κάθε άλλον πολιτικό στην Ελλάδα ανεπτυγμένη την αίσθηση της ταξικής συνείδησης. Μόνο που, αντίθετα από το στερεότυπο που θέλει τον «πραγματικό αστό» να είναι ένας καλλιεργημένος ευπατρίδης, η αληθινή ταξική συνείδηση του αστού περιλαμβάνει όλη τη βρώμα και τη δυσωδία, τη βία, τη μικροψυχία, την εκδικητικότητα και την ελεεινότητα που κουβάλησε σε όλη της τη ζωή η μορφή του Μητσοτάκη. </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Πολιτευτής στην Κρήτη στη νεανική του ηλικία, ο Μητσοτάκης είναι αυτός που θα συνδεθεί στον πόλεμο με τις ομάδες των κρητικών ταγμάτων ασφαλείας του Μπαντουβά και του Γύπαρη, θα συμμετάσχει ενεργά στην απόφαση να μην αφοπλιστούν οι γερμανικές δυνάμεις μετά τη συνθηκολόγηση και θα οργανώσει την εξόντωση των αριστερών της Κρήτης, την οποία θα προπαγανδίζει μέσω της εφημερίδας που αρχίζει να εκδίδει τον «Κήρυκα των Χανίων» (ναι, ναι, τον ίδιο αυτόν με τα τραπεζικά δάνεια), στον οποίον αρθρογραφεί σταθερά και ο ίδιος ο Παύλος Γύπαρης, ο διαβόητος μαχαιροβγάλτης φονιάς των «Δημοκρατικών Ταγμάτων Ασφαλείας». </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Χρόνια αργότερα, ο Μητσοτάκης θα καταπιαστεί με αφοσίωση στην προσπάθεια να ξαναγραφτεί η ιστορία, παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως συμφιλιωτή και πλαστογραφώντας το έγγραφο ειρήνευσης μεταξύ του ΕΑΜ Κρήτης και της ΕΟΚ, προκειμένου να προστεθεί το όνομά του. </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Στη δεκαετία του '60, ο Μητσοτάκης αναλαμβάνει ρόλο «χρυσού παιδιού» της δεξιάς πτέρυγας του Κέντρου, η οποία υπερασπίζεται με θέρμη τη στενή συνεργασία όλου του αστικού πλέγματος (παλάτι, αμερικανική πρεσβεία, δεξιά, κέντρο) ενάντια στο ΚΚΕ, σε αντιπαραβολή με ιδέες που προτείνουν χαλάρωση του μετεμφυλιακού κράτους. Όταν μετά την εκλογική νίκη του Κέντρου το 1963, ο ελεεινός κατά τα άλλα Γιώργος Παπανδρέου θα βρεθεί σε σύγκρουση με το υπερ-αντιδραστικό σύμπλεγμα που εξουσιάζει πραγματικά (παλάτι, ακροδεξιά κλιμάκια του στρατού που εκφράζονται μέσω του ΙΔΕΑ, μετεμφυλιακά «τζάκια», ακροδεξιό παρακράτος, ηρακλείς του Ψυχρού Πολέμου κ.ά.), ο Μητσοτάκης θα οργανώσει την περίφημη επιχείρηση της αποστασίας 50 βουλευτών της Ένωσης Κέντρου, προκειμένου να επιστρέψει την εξουσία στο παλάτι και τη Φρειδερίκη -και από εκεί στη φασιστική χούντα του ΙΔΕΑ.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Η αποστασία του '65 είναι κάτι περισσότερο από ένα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, όπως μπορεί να μοιάζει σήμερα. Είναι κατά κύριο λόγο η ανακοπή ενός κλίματος που επιτρέπει στην ελληνική κοινωνία, και ιδιαίτερα στην αριστερά, να αρχίζει να συνέρχεται από την ήττα του εμφυλίου σε όλα τα επίπεδα: από το άδειασμα των ξερονησιών μέχρι το ανέβασμα πολιτικών θεατρικών έργων. Η ανατροπή αυτή γεννά την πρώτη μεγάλη κινητοποίηση μετά την ήττα: τα Ιουλιανά. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται με συγκρουσιακή διάθεση στους δρόμους, αμφισβητώντας ολόκληρο το μετεμφυλιακό πρόσωπο του ελληνικού κράτους και όχι απλά την αποστασία. Κεντρικό σύνθημα του κινήματος όμως είναι το «Μητσοτάκη κάθαρμα!». Στις διαδηλώσεις δολοφονείται ο φοιτητής Σωτήρης Πέτρουλας από την αστυνομία. 1,5 χρόνο μετά η χούντα θάβει οριστικά κάθε απόπειρα άλλης κίνησης της ελληνικής κοινωνίας και ο Μητσοτάκης αυτοεξορίζεται (sic) στο Παρίσι, με την πολιτική του καριέρα κατεστραμμένη. Φευ...</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Η μεταπολίτευση τον βρίσκει να προσπαθεί να αναστήσει την πολιτική του καριέρα ως πολιτευτής -ξανά- της Κρήτης, κάτι το οποίο καταφέρνει χάρη σε ένα τεράστιο σύμπλεγμα κουμπαριών και πελατειακών σχέσεων. Το 1980 τον περιμαζεύει η Δεξιά στις τάξεις της και το 1985 τον εκλέγει αρχηγό της, ως τον μόνο που μπορεί να τα βάλει με τον Ανδρέα. Πράγματι ένας άνθρωπος που ακούει εκατομμύρια άλλους ανθρώπους να τον αποκαλούν ομοθυμαδόν «κάθαρμα» και δεν ιδρώνει το αυτί του, είναι ικανός για τα πάντα.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Ως πρόεδρος της ΝΔ, ο Μητσοτάκης αποστρατεύει την κουρασμένη ακροδεξιά μιας άλλης εποχής και την αναγεννά με όρους πολιτικής ανακύκλωσης που έχει διδαχθεί από τη θητεία του στο Κέντρο. Στη δεξιά του χωράνε όλοι: χουνταίοι, φασίστες, βασιλόφρονες, κεντρώοι και πεφωτισμένοι φιλελεύθεροι, αλλά όχι πλέον με τη σκονισμένη προβιά της δεκαετίας του '50, αλλά με την νέα μορφή της Θάτσερ και του Ρίγκαν. Η ξεχασμένη δεξιά των μαχαιροβγαλτών και των συνεργατών των ναζί θα αποκατασταθεί στην κολυμβήθρα των ιδιωτικοποιήσεων. Αναβαπτισμένοι φασιστοκομματάρχες της παλιάς εποχής, θα μπουν δυναμικά στη νέα, ετοιμάζοντας το 1985 και το 1989 στην επαρχία φέρετρα για να βάλουν μέσα τους αντιπάλους τους μετά τις εκλογές.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Για να κυβερνήσει ο Μητσοτάκης θα περάσει, ξανά πάνω από το πτώμα της αριστεράς, στην οποία θα δώσει το 1989 το αποτελειωτικό κτύπημα, με την κυβέρνηση Τζαννετάκη. Θα το πληρώσει ακριβά δύο χρόνια αργότερα, όταν θα βρει μπροστά του ένα κοινωνικό κίνημα χειραφετημένο και απελευθερωμένο από την ημιθανή μετεμφυλιακή αριστερά. Ωστόσο, ας έχουμε στο μυαλό μας, ότι πάντοτε, το '45, το '65, το '89, ο Μητσοτάκης είναι κατεξοχήν ο πολιτικός ο οποίος υποστηρίζει και το υπερασπίζεται με τις πράξεις του, ότι η καπιταλιστική σταθερότητα στην Ελλάδα περνάει μέσα από την ολοκληρωτική συντριβή των οργανωμένων δυνάμεων του εργατικού κινήματος: Σφαγή - περιθωριοποίηση - διαπόμπευση δια της ενσωμάτωσης, τρία στάδια μέσα σε 45 χρόνια, στα οποία είναι ο πρωταγωνιστής. </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Τα τρία χρόνια εξουσίας του μένουν αξέχαστα σε όσους τα έζησαν. Ο Μητσοτάκης ασκεί ένα πρόγραμμα θατσερισμού που ιδιωτικοποιεί τα πάντα και απολύει κατά συρροή, το οποίο αναλαμβάνουν να υπερασπιστούν οι Γυπαραίοι τραμπούκοι της σύγχρονης εποχής. Σε διεθνές επίπεδο η Ελλάδα συνάπτει συμφωνία με τον Μιλόσεβιτς και τον Κάρατζιτς που πνίγουν τη Βοσνία στο αίμα. Στο επίπεδο της ασφάλειας, το περιβάλλον Μητσοτάκη θα φτιάξει ένα σύστημα επικηρύξεων σχετικών με την «τρομοκρατία» γύρω από το οποίο θα στηθεί ένα κατασταλτικό πάρτι. Αγωνιστές όπως ο Γιάννης Μπουκετσίδης, ο Γιώργος Μπαλάφας, ο Νώντας Σκυφτούλης θα περάσουν μήνες στις φυλακές, όντας απεργοί πείνας, θύματα εμφανών σκευωριών που έχουν στηθεί με στόχο τις επικηρύξεις. </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Στο ζήτημα της οικονομίας, το κλείσιμο μιας σειράς εργοστασίων βυθίζει ολόκληρες πόλεις (Πάτρα, Νάουσα κ.ά) στην ανεργία και τη φτώχεια από την οποία δε βγήκαν ποτέ. Ιδιωτικοποιείται όλος ο τραπεζικός τομέας, για να μπορεί να κερδοσκοπεί και να ανακεφαλαιοποιείται ανενόχλητος την επόμενη 25ετία. Η ιδιωτικοποίηση των αστικών λεωφορείων με ταυτόχρονη απόλυση όλων των εργαζόμενων σε αυτά αποτελεί ακόμα και σήμερα το πιο επιθετικό κρατικό λοκ-άουτ της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, αλλά οδηγεί και σε μια από τις σκληρότερες απεργίες της μεταπολίτευσης: όλον τον Αύγουστο του 1992, η Αθήνα είναι το θέατρο συγκρούσεων μέσα και έξω από τα αμαξοστάσια. Ο Μητσοτάκης συναντάται με τις γυναίκες των απολυμένων και την επομένη δηλώνει: «Γελάω με τις γυναίκες των απολυμένων που έρχονται και με παρακαλάνε ότι οι άνδρες τους δεν έχουν δουλειά και δεν έχουν να φάνε». </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Στα σχολεία ο νόμος-πλαίσιο του Κοντογιαννόπουλου επιχειρεί, μεταξύ άλλων, να επαναφέρει τις σχολικές ποδιές (!), καταργώντας κάθε δικαίωμα που κατακτήθηκε μετά το 1974 και εγκαθιστώντας ένα δρακόντειο πόιντ-σίστεμ πειθάρχησης. Η απάντηση είναι το μαζικότερο κίνημα καταλήψεων όλων των εποχών, από την πρώτη γενιά ανθρώπων που δεν έχει καμία αναφορά, ούτε στην ΕΣΣΔ ούτε στο ΚΚΕ ούτε σε κανέναν άλλον. Το σύνθημα «οι καταλήψεις είναι παράνομες και οι ανακαταλήψεις νόμιμες» που λανσάρουν κυβερνητικοί αξιωματούχοι αποτελεί σήμα για να ξαμοληθούν οι τραμπούκοι δολοφόνοι της μητσοτακικής ΟΝΝΕΔ στα σχολεία για να κυνηγήσουν μαθητές. </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Ο μαθηματικός Νίκος Τεμπονέρας θα πέσει νεκρός από τα πολλαπλά χτυπήματα με σιδερολοστούς της ηγεσίας της ΟΝΝΕΔ Πάτρας, τον Καλαμπόκα και τα πρωτοπαλλήκαρά του. Μετά τον Σωτήρη Πέτρουλα, ο Μητσοτάκης «υιοθετεί» και τον δεύτερο πιο συμβολικό νεκρό της μεταπολεμικής Ελλάδας. Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι άνθρωποι φτιάξαμε την κοινωνική και την πολιτική μας συνείδηση, εκείνες ακριβώς τις μέρες που ακολούθησαν την 9η Ιανουαρίου 1991 και τις συγκρούσεις στον δρόμο, όπως εκατοντάδες χιλιάδες από τους γονείς μας έχτισαν τη συνείδησή τους στις μέρες που ακολούθησαν την 21η Ιουλίου 1965 και τη δολοφονία του Πέτρουλα. Αν πολλά άλλαξαν σε αυτά τα 25 χρόνια, έμεινε εκεί εκείνος ο κρητικός πολιτευτής που οργάνωσε τη σφαγή του ΕΑΜ Κρήτης το 1945 για να αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλον.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Ο Μητσοτάκης έχασε τις εκλογές του 1993 και παρά τις επίμονες προσπάθειές του, δεν επέστρεψε ποτέ στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής. Το όνομά του ωστόσο παρέμεινε στην επικαιρότητα με διάφορους τρόπους: άλλοτε γιατί εμπλέκονταν σε υποθέσεις αρχαιοκαπηλείας, άλλοτε γιατί έβγαινε από το λαγούμι του για να ζητήσει περισσότερο αίμα εργατών και απολύσεις, άλλοτε γιατί όλη η οικογένειά του εμφανιζόταν να πολιτεύεται με χορηγό τη Siemens, οι σχέσεις με την οποία ανάγονται στην περίοδο διακυβέρνησής του, άλλοτε γιατί η εφημερίδα του εμπλέκονταν σε σκάνδαλο παράνομης δανειοδότησης και άλλοτε γιατί όποτε κάποιος συνομήλικός του πέθαινε, έβγαινε και έκανε -απόντος του πλέον- «αποκαλύψεις» για το κοινό παρελθόν τους, στις επαναλαμβανόμενες προσπάθειές του να πλαστογραφήσει και να ξαναγράψει την ιστορία. Κάπως έτσι απέκτησε στο λαϊκό θυμικό τον τίτλο του Δράκουλα και του Βρυκόλακα. Μοιάζει ίσως γραφικό σήμερα, αλλά είναι απλά η έκφραση ενός εύλογου κοινωνικού μίσους απέναντί του. </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Κάποτε, μιλώντας για τη ζωή του, ο Μητσοτάκης είχε αποκαλύψει γελώντας ότι πέρασε σχετικά εύκολα την περίοδο της Κατοχής, γιατί είχε κατορθώσει, παρά τον σχετικό περιορισμό, να γραφτεί σε τρία διαφορετικά συσσίτια (των Κρητών, των φοιτητών Νομικής και των δικηγόρων). Αυτή η ιστορία είναι η ιστορία της ζωής του Μητσοτάκη: ενός ανθρώπου που πλούτιζε πάντα την ώρα που ο κόσμος δίπλα του βυθιζόταν στην απόγνωση και φώναζε με όλη την αλαζονεία του οικονομικού φιλελευθερισμού ότι χρειάζεται κι άλλη απόγνωση στην κοινωνία για να πλουτίσει κι άλλο αυτός και η τάξη του. Ένας από τους πιο πλούσιους και σκοτεινούς ανθρώπους στην Ελλάδα, στην ισόβια υπηρεσία των υπόλοιπων πλούσιων και σκοτεινών -κατά παράβαση του παροιμιώδους εγωισμού των πλούσιων και σκοτεινών.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Με αυτά και με αυτά, ο Μητσοτάκης έφτασε καλοζωισμένος τα 99, για να μηδενίσει λίγο πριν τα 100. Μας καλούν να τον σεβαστούμε σήμερα ως νεκρό και ως σοβαρό αντίπαλο. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση. Για να φτάσει τα 99 ο Μητσοτάκης χρειάστηκε να μη φτάσει τα 50 ο πολύ αξιότερός του Γιάννης Μπουκετσίδης που πέθανε με την υγεία του κατεστραμμένη από την απεργία πείνας. Για να φτάσει τα 99 ο Μητσοτάκης πέθανε στα 50 του από καρδιά ο θείος της φίλης μου της Αλεξάνδρας, οδηγός λεωφορείου, ένας γλυκύτατος άνθρωπος που απέκτησε το πρόβλημα την εποχή της απόλυσής του. Για να φτάσει τα 99 ο Μητσοτάκης χρειάστηκε να αποδεκατιστούν τα νοσοκομεία και τα σχολεία για να χρηματοδοτηθούν οι τράπεζες που άφησε ανεξέλεγκτες και σήμερα ακόμα να πεθαίνουν άνθρωποι από τις ελλείψεις και να ταξιδεύουν τα παιδιά στην επαρχία 50 χιλιόμετρα τη μέρα για να κάνουν μάθημα. Για να φτάσει τα 99 καλοζωισμένος ο Μητσοτάκης χρειάστηκε να πέσουν νεκροί ο Σωτήρης Πέτρουλας και ο Νίκος Τεμπονέρας, να μείνουν άνεργοι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, να εξοντωθεί η αριστερά της Κρήτης. </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Μας ζητάνε να σεβαστούμε τον νεκρό Μητσοτάκη. Να πάνε να δουν αν ερχόμαστε. Και, guess what: ερχόμαστε. Εκατομμύρια άνθρωποι, εξουθενωμένοι και αποδεκατισμένοι από τις πολιτικές του Μητσοτάκη κι έπειτα των επιγόνων του, των οποίων παρέμεινε ο αιώνιος νονός, προσθέτοντας στα αναρίθμητα βαφτιστήρια του.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Δεν υπάρχει περίπτωση. Δεν ξεχνάμε. Δεν συγχωρούμε. Δεν σεβόμαστε. Ο αγώνας για ζωή, ο αγώνας για ελευθερία, ο αγώνας για δικαιοσύνη, ο αγώνας για έναν κόσμο όπου θα δημιουργούμε αντί να πολεμάμε με τη φτώχεια, θα περάσει πάνω από την πραγματική dolce vita, όλων αυτών των καθαρμάτων που οργανώνουν την καπιταλιστική αθλιότητα με το αζημίωτο. </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Κάθε αγώνας για κοινωνική απελευθέρωση, θα είναι αγώνας ενάντια σε αυτούς που σε κάθε στιγμή της ιστορίας βρέθηκαν απέναντι από την κοινωνία για λογαριασμό του Κεφαλαίου. Και κάθε σύνθημα σε κάθε έναν από αυτούς τους αγώνες, θα κάνει ηχώ με το σύνθημα του '65 και του '91:</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΚΑΘΑΡΜΑ!//</div><div dir="auto" style="text-align: start;">__________________________________</div><div dir="auto" style="text-align: start;">ΣΗΜ.1. άρθρο του Γιάννη Ανδρουλιδάκη στις 29 Μαΐου 2017</div><div dir="auto" style="text-align: start;">ΣΗΜ.2. προσθέτω ένα βίντεο από την εφημερίδα Φωνή της Ροδόπης: <a href="https://youtu.be/_g7ckSRosL4">https://youtu.be/_g7ckSRosL4</a><br /></div></div>Rodiahttp://www.blogger.com/profile/05376191142483735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1583530532339529731.post-78586076921381605572023-02-25T23:11:00.007+02:002023-02-25T23:21:03.941+02:00Η Γιαννούλα η Κουλουρού – Το έθιμο της ντροπής!<p><span class="x193iq5w xeuugli x13faqbe x1vvkbs x1xmvt09 x1lliihq x1s928wv xhkezso x1gmr53x x1cpjm7i x1fgarty x1943h6x xudqn12 x3x7a5m x6prxxf xvq8zen xo1l8bm xzsf02u x1yc453h" dir="auto"></span></p><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Βρήκαμε τη συγκεκριμένη ιστορία στο facebook και είναι πραγματικά συγκλονιστική. Πρόκειται, όπως θα διαβάσετε <span><a tabindex="-1"></a></span>και παρακάτω, για ένα έθιμο της Πάτρας, από εκείνα που αποτελούν μια από τις πιο θλιβερές αποδείξεις για το πόσο ριζωμένος είναι ο ελληνικός φασισμός στην ιστορία.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Το έθιμο λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο με τη συμμέτοχη χιλιάδων ανθρώπων και την ανοχή πολύ περισσότερων, ίσως τώρα κάποιος θελήσει να το δικαιολογήσει με τα περί αγριότητας της εποχής του 1870… Το ότι όμως την Τσικνοπέμπτη του *2018* ο δήμος Πάτρας και ένα σωρό πατρινοί αναβίωσαν το φρικιαστικό έθιμο, πως θα το δικαιολογήσει άραγε;</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgnslJfH4wxrhKFuchRmHAw1MMA95riqF9PMt7X-OlxQ_xqc_NfpMF70BfsEPYKmDYjobV7HdO__z6xWkOeNSAR6c3pf-lxiDEiyVdExYzTlhLRhBOGdZqvsj7kUvyFDMG5z-srhSe8ZGyeDAGMoV0D28-Kp3ZjHok2v4s4EdSPb0R6BObP6Awn0Lkqw/s686/GIANNOYLA-KOYLOYROY-PATRA.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="686" data-original-width="411" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgnslJfH4wxrhKFuchRmHAw1MMA95riqF9PMt7X-OlxQ_xqc_NfpMF70BfsEPYKmDYjobV7HdO__z6xWkOeNSAR6c3pf-lxiDEiyVdExYzTlhLRhBOGdZqvsj7kUvyFDMG5z-srhSe8ZGyeDAGMoV0D28-Kp3ZjHok2v4s4EdSPb0R6BObP6Awn0Lkqw/w150-h250/GIANNOYLA-KOYLOYROY-PATRA.jpg" width="150" /></a></div>Κάθε Τσικνοπέμπτη πλήθος Πατρινών παρακολουθούν το έθιμο του γάμου της Γιαννούλας της Κουλουρούς. Ενας άνδρας ντύνεται νύφη και γίνεται η αναπαράσταση των παρ’ ολίγον γάμων της Γιαννούλας.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Ποια είναι όμως η πικρή αλήθεια πίσω από αυτό το εμετικό έθιμο;</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Η Γιαννούλα η Κουλουρού ήταν υπαρκτό πρόσωπο. Γεννήθηκε το 1868 στην Άνω πόλη Πάτρας λίγες εκατοντάδες μέτρα από το σπίτι μου. Ήταν πολύ φτωχή και πούλαγε κουλούρια για να ζήσει. Η Γιαννούλα ήταν ένας λειτουργικός άνθρωπος αλλά είχε μια ελαφριά νοητική καθυστέρηση. Ας πούμε ότι το μυαλό της δούλευε μια στροφή λιγότερο. Αυτοί οι άνθρωποι αν μεγάλωναν σε περιβάλλον αγάπης και αλληλοσεβασμού θα ήταν ευτυχισμένοι. Δυστυχώς όμως οι συμπολίτες εκείνα τα χρόνια (ακόμα και σήμερα δυστυχώς) τους μετατρέπουν με τα χωρίς οίκτο πειράγματα τους στον τρελό του χωριού. Αυτό συμβαίνει γιατί αυτοί οι ηλίθιοι άνθρωποι που σπάνε πλάκα εις βάρος άλλου είναι κι αυτοί που έχουν την πραγματική αναπηρία στην ψύχη τους.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Η Γιαννούλα η Κουλουρού είχε ένα μεγάλο καημό ειδικά στα 35 της και μετά να παντρευτεί. Είχε μαράζι μεγάλο επειδή ήταν ανύπαντρη. Μια παρέα που μερικοί από αυτούς ήταν υποτίθεται και η αβαν-γκαρντ της πατρινής κοινωνίας αποφάσισαν να της κάνουν πλάκα και της είπαν ότι θα της βρουν γαμπρό.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Πρώτη φορά την έντυσαν νύφη στις 2 Φεβρουαρίου του 1914. Γαμπρός δεν εμφανίστηκε ποτέ, παρά ένα πλήθος για να την κοροϊδέψει. Την επομένη χρόνια το πάθημα της έγινε και επιθεώρηση που έγραψε ο Τουρνάς και Αθανασίου (Πατρινοί δημοσιογράφοι) και το ρόλο της Γιαννούλας υποδύθηκε ο βαυαρικής καταγωγής Έλληνας ηθοποιός Εδμόνδος Φυρστ.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Το 1918 τα πράγματα σοβαρεύουν. Την ξαναπείθουν ότι της βρήκαν γαμπρό, έναν νεαρό τον Μιλτιάδη Μαντέλη. Οι γειτόνισσες την έβαψαν, την έντυσαν νύφη και πλήθος κόσμου τη συνόδευσε με όργανα στην εκκλησία και την παρέδωσαν στο νεαρό! Εκεί ξαφνικά εμφανίστηκαν δυο και καλά στρατιώτες της στρατονομίας και συλλάβανε το γαμπρό για κάποιο γελοίο λόγο και εξαφανίστηκαν. Η Γιαννούλα ξέσπασε σε απαρηγόρητα κλάματα κι έπεσε σε μεγάλη θλίψη.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Αυτό δεν σταμάτησε όμως κάποιους να συνεχίζουν και με αλλά θεατρικά δρώμενα να σατιρίζουν την Γιαννούλα…</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο πρόεδρος της Αμερικής έγινε ο Ουίλσον. Το 1921 οι ίδιοι άνθρωποι πείθουν αυτή την φορά την Γιαννούλα ότι ήταν μακρινός συγγενής του Ουίλσον! Της είπαν ότι μαζί με τον πρόεδρο της Αμερικής κληρονομούν ένα μεγάλο χρηματικό ποσό κι έτσι τώρα που θα γίνει πλούσια, θα παντρευτεί όποιον θέλει. Ένα μεγάλο πλήθος την συνόδευσε σε γραφείο ψεύτικου δικαστικού κλητήρα που της μέτρησε μπροστά της πάρα πολλά χρήματα. Την στιγμή που τα έδωσε στη Γιαννούλα μπήκαν δυο (ψεύτικοι) μασκοφόροι ληστές και της τα έκλεψαν! Η Γιαννούλα ξανά σπάραξε από τον πόνο και τα κλάματα. Την επομένη μέρα, πάλι με ένα πλήθος κόσμου να την περιπαίζει πήγε στην αστυνομία να βρει το δίκιο της... </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Από αυτό το γεγονός και μετά, στη Γιαννούλα κατάπεσε κι άλλο το ταλαιπωρημένο της μυαλό. Έβγαλε και μια ιστορία από το μυαλό της που την πίστευε, ότι ήταν αρραβωνιασμένη με έναν φαντάρο.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Το 1922 πείθουν την κακόμοιρη Γιαννούλα, ότι ο Ουίλσον ήταν πατέρας του στρατιώτη που ήταν αρραβωνιασμένη! Στο καρναβάλι την πείθουν να πάει στο λιμάνι να υποδεχτεί τον Ουίλσον με το γαμπρό και μια βαλίτζα χρήματα. Πάνω από δέκα χιλιάδες κόσμου την πήγε ντυμένη νύφη στο μόλο, όπου η Γιαννούλα με ανείπωτη χαρά υποδέχεται τον (ερχόμενο με βάρκα) γαμπρό! Τους παραλαμβάνει άμαξα και η Γιαννούλα είναι τρισευτυχισμένη. Μετά από λίγο ένας λούστρος μπαίνει στην άμαξα και κλέβει τα λεφτά. Ο γαμπρός πηδά από την άμαξα για να πιάσει τον λούστρο κι εξαφανίζεται κι αυτός… Όταν κλαίει η Γιαννούλα ο « Ουίλσον» της λέει ότι πάει να στείλει μήνυμα για να έρθει άλλος γαμπρός κι εξαφανίζεται κι αυτός… Η Γιαννούλα πέφτει σε μεγάλη θλίψη.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το 1923 της είπαν ότι τελικά θα την παντρευτεί σε λίγα χρόνια ο ίδιος ο Ουίλσον και της στέλνουν κι ερωτικές επιστολές!</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Το 1930 σταματούν όλα γιατί πέθανε ο άνθρωπος που έπειθε τη Γιαννούλα, που τώρα πλέον δεν εμπιστεύεται άλλον.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Το 1940 η Γιαννούλα είναι 72 χρονών. Δεν μπορεί να επιβιώσει πια. Ο κόσμος δεν έχει να φάει ψωμί όχι να αγοράσει κουλούρι. Ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου που ήταν παιδί στην κατοχή μου έλεγε: Οι άνθρωποι πέθαιναν από την πείνα στη μέση του δρόμου. Μάζευαν καθημερινά τους νεκρούς με τα κάρα. Η Γιαννούλα μόνη και ξεχασμένη βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Το 2015 ο ΣΟΨΥ Πάτρας (Σύλλογος για τη Ψυχική Υγεία) βγάζει την έξης ανακοίνωση:</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">« Για μας στον ΣΟΨΥ Πάτρας, είναι αδιανόητο να θεωρείται σήμερα έθιμο και να διαιωνίζεται ως παράδοση ο εμπαιγμός ενός ανθρώπου με ψυχική νόσο και μαζί με αυτήν το άθλιο της συμπεριφοράς μερίδας πολιτών που με τη στάση τους μετέτρεψαν σε μαρτυρική τη ζωή του. Δεν θεωρούμε έθιμο, ούτε την διαπόμπευση, ούτε τον δημόσιο εξευτελισμό, ούτε τον θρήνο, ούτε την συμβολική επανάληψή τους κάθε χρόνο εν είδη διασκέδασης των καρναβαλιστών. Η αναβίωση του γάμου της Γιαννούλας της Κουλουρούς, αποτελεί προβολή προς το μέλλον μια αρρωστημένης αντίδρασης του κοινωνικού συνόλου απέναντι στον ψυχικά πάσχοντα και μέσω της σάτιρας μεταφέρει το μήνυμα της νομιμοποίησης δια της διασκέδασης τέτοιων απαράδεκτων συμπεριφορών που δεν έχουν θέση στη χώρα μας εν έτει 2015 και προσβάλλουν όχι μόνο τους ψυχικά ασθενείς αλλά και τους πολίτες της Πάτρας. Για αυτό το λόγο ζητάμε την άμεση κατάργηση της αναβίωσης του γάμου της Γιαννούλας της Κουλουρούς από τις εκδηλώσεις του Πατρινού Καρναβαλιού και καλούμε τη δημοτική αρχή να πάρει θέση, δίνοντας τέλος στην μετατροπή σε κωμωδία, της ζωής ενός τραγικού προσώπου που έζησε δίπλα μας»</div><div dir="auto" style="text-align: start;">_____________</div><div dir="auto" style="text-align: start;">Διάδοση κειμένου απο Γ. Παπίτσα <br /></div></div><p></p>Rodiahttp://www.blogger.com/profile/05376191142483735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1583530532339529731.post-84354330115307477022023-02-24T22:08:00.006+02:002023-02-24T22:08:44.658+02:00Υπόθεση "Σπυριδούλα"<div class=" xsag5q8" dir="auto"><div class="" dir="auto"><div class="x1iorvi4 x1pi30zi x1swvt13 xjkvuk6" data-ad-comet-preview="message" data-ad-preview="message"><div class="x78zum5 xdt5ytf xz62fqu x16ldp7u"><div class="xu06os2 x1ok221b"><span class="x193iq5w xeuugli x13faqbe x1vvkbs x1xmvt09 x1lliihq x1s928wv xhkezso x1gmr53x x1cpjm7i x1fgarty x1943h6x xudqn12 x3x7a5m x6prxxf xvq8zen xo1l8bm xzsf02u x1yc453h" dir="auto"><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xdj266r x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;"></div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, η ιστορία της Σπυριδούλας Ράπτη συγκλόνισε την Ελλάδα, προκάλεσε πρωτοφανές ενδιαφέρον σε <span><a tabindex="-1"></a></span>όλα τα κοινωνικά στρώματα και ανέδειξε ένα λαϊκό ίνδαλμα. Η υπόθεση αυτή, αν και δεν αφορούσε κάποια στυγερή δολοφονία, παραμένει μία από τις χαρακτηριστικότερες στα ποινικά χρονικά της μετεμφυλιακής περιόδου -εμβληματική, επίσης, σχετικά με τα ήθη και τις συνήθειες της εποχής, αλλά και την «ιδιοσυγκρασία» του κοινωνικού σώματος- ενώ μισόν αιώνα αργότερα δεν είναι λίγοι εκείνοι που εξακολουθούν να θυμούνται την περιπέτειά της.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Οι γιατροί του Τζάνειου Νοσοκομείου στον Πειραιά έμειναν άναυδοι με το θέαμα που αντιμετώπισαν στις 8 το πρωί της Πέμπτης 4 Αυγούστου 1955. Μπροστά τους στεκόταν, τυλιγμένη σε μια μπλε κουβέρτα, η 12χρονη Σπυριδούλα Ράπτη, με περίεργα σημάδια στο πρόσωπο και τρομαγμένη έκφραση στα μάτια. Η Σπυριδούλα εργαζόταν, τα τελευταία δύο χρόνια, ως υπηρέτρια στο σπίτι του ζεύγους Γιώργου και Αντιγόνης Βεϊζαδέ, στην Καλλίπολη του Πειραιά. Η Αντ. Βεϊζαδέ, μια έντονα θρησκευόμενη γυναίκα και μητέρα ενός κοριτσιού 2,5 ετών, που συνόδευε την Σπυριδούλα, εξήγησε πως η μικρή κάηκε όταν έπεσε πάνω της μια κατσαρόλα με καυτό νερό.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Οι γιατροί αφαίρεσαν την κουβέρτα και διαπίστωσαν πως πολλά σημεία του σώματός της έφεραν εκτεταμένα εγκαύματα, τα οποία είχαν «ζωή» τουλάχιστον δύο ημερών και υπήρχε κίνδυνος να μολυνθούν. Επιπλέον, η Σπυριδούλα παρουσίαζε υψηλό πυρετό και είχε έντονους πόνους. Αμέσως, την τοποθέτησαν γυμνή σε ειδικό κρεβάτι με ξύλινο σκελετό σκεπασμένο με κουβέρτες, καθώς τα σεντόνια κολλούσαν στις πληγές της, ενώ παράλληλα της παρείχαν διαρκώς ορούς. Η Αντ. Βεϊζαδέ ρώτησε τους γιατρούς αν θα μπορούσε να μείνει κοντά στην 12χρονη και τις δύο επόμενες ημέρες την επισκεπτόταν τακτικά στο δωμάτιό της, φέρνοντας φαγητά, φρούτα και φάρμακα.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Το βράδυ της Παρασκευής, όταν η κατάσταση της Σπυριδούλας είχε βελτιωθεί και η ίδια ήταν σε θέση να μιλήσει, η νοσοκόμος Φ. Λέκκα ζήτησε το ιστορικό της. Η Σπυριδούλα, αρχικώς, επανέλαβε την ιστορία με το καυτό νερό αλλά λίγο αργότερα, απαλλαγμένη και από το φόβο της παρουσίας της Αντ. Βεϊζαδέ, αποκάλυψε την αλήθεια, που γέμισε φρίκη τόσο την Φ. Λέκκα, όσο και τους γιατρούς οι οποίοι ενημερώθηκαν αμέσως μετά.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Ο Γ. Βεϊζαδές, συνιδιοκτήτης του νυκτερινού κέντρου (καμπαρέ) «Τζων Μπουλ» στην περιοχή της Τρούμπας του Πειραιά, συναλλασσόταν τακτικά με αξιωματικούς και ναύτες από τα αμερικανικά πλοία που, κατά καιρούς, προσόρμιζαν στο Φάληρο και το λιμάνι της πόλης, οι οποίοι σύχναζαν το μαγαζί του. Το βράδυ της 31ης Ιουλίου, διαπίστωσε πως έλειπε από την ντουλάπα του σπιτιού ένα χαρτονόμισμα των 50 δολαρίων, σημαντικό ποσό εκείνη την εποχή. (1 δολ=30 δρχ)</div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Υπέθεσε πως υπεύθυνη για την απώλεια αυτή ήταν η Σπυριδούλα. Αυτή το αρνήθηκε, αλλά οι Βεϊζαδέ επέμειναν και μάλιστα άρχισαν να την κτυπούν με τα χέρια και ένα ξύλινο αντικείμενο.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Το επόμενο πρωί, επανήλθαν στις απαιτήσεις τους, αλλά η Σπυριδούλα απαντούσε σταθερά πως δεν είχε ιδέα. Τότε, ο Γ. Βεϊζαδές την απείλησε πως αν δεν ομολογήσει με τη θέλησή της «έχει ένα μέσο που θα την κάνει να μιλήσει». Το βλέμμα της Σπυριδούλας έπεσε πάνω στο τραπέζι του σαλονιού, το οποίο αν και δεν ήταν στρωμένο για σιδέρωμα, εντούτοις το ηλεκτρικό σίδερο ήταν στην πρίζα και ζεσταινόταν...</div><div dir="auto" style="text-align: start;">____________________</div><div dir="auto" style="text-align: start;">ΣΗΜ. <span class="x193iq5w xeuugli x13faqbe x1vvkbs x1xmvt09 x1lliihq x1s928wv xhkezso x1gmr53x x1cpjm7i x1fgarty x1943h6x xudqn12 x3x7a5m x6prxxf xvq8zen xo1l8bm xzsf02u x1yc453h" dir="auto">σχόλιο φίλου από 24 Φεβρουαρίου 2011 </span> </div></div></span></div></div></div></div></div><p></p>Rodiahttp://www.blogger.com/profile/05376191142483735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1583530532339529731.post-13376330465975937562023-02-13T18:20:00.002+02:002023-02-13T18:20:34.725+02:00Μικρασιατική καταστροφή: μια κρυμμένη πτυχή της Ιστορίας<div dir="auto" style="text-align: start;">Ένα
από τα πλέον άγνωστα σημεία του μικρασιατικού δράματος υπήρξε η
απαγόρευση εξόδου των ελληνικών και των υπόλοιπων χριστιανικών πληθυσμών
από την κυβέρνηση Γούναρη-Πρωτοπαπαδάκη. </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Από τις αρχές του 1922 είχε
αρχίσει να συζητιέται σε υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια η εκκένωση της
Μικράς Ασίας από τον ελληνικό στρατό. Παρ′ όλα αυτά, όμως, η ελληνική
κυβέρνηση αποφασίζει να απαγορεύσει στον ελληνικό πληθυσμό να
εγκαταλείψει τη Μικρά Ασία. Η απόφαση αυτή πήρε τη μορφή του νόμου
2870/1922, ο οποίος προέβλεπε αυστηρές πειθαρχικές και χρηματικές
ποινές, στην περίπτωση σύλληψης πλοίων που θα μετέφεραν πληθυσμό. Ο
Νόμος 2870/1922 ψηφίστηκε τον Ιούλιο, λίγο πριν την κατάρρευση του
μετώπου. Και αυτό, ενώ είχαν απορρίψει την Άνοιξη του 1922 τις προτάσεις
της οργάνωσης Μικρασιατική Άμυνα (επικεφαλής ο μητροπολίτης
Χρυσόστομος) για ανακήρυξη Ιωνικού Κράτους, απεμπλοκή από τις συμμαχικές
υποχρεώσεις, δημιουργία μιας ντε φάκτο νέας πραγματικότητας, δημιουργία
ντόπιου στρατού που με την ελλαδική βοήθεια θα δημιουργούσε γραμμή
άμυνας για να σταματήσει τον κεμαλικό στρατό.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Ο
νόμος 2870/1922 ψηφίστηκε «ομοφώνως» στη συνεδρίαση της 14ης Ιουλίου
1922 και υπογράφτηκε στις 16 Ιουλίου 1922 από τον βασιλιά Κωνσταντίνο
και τον Λ.Κ. Ρούφο. Δύο ημέρες αργότερα ετέθη επ’ αυτού η «μεγάλη του
Κράτους σφραγίς» με την υπογραφή του Δημητρίου Γούναρη, υπουργού
Δικαιοσύνης. Άρχισε να ισχύει από τη στιγμή της δημοσίευσής του στην
Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, στις 20 Ιουλίου, αριθμός φύλλου 119.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Στο
εισαγωγικό του νόμου αναφέρεται: «Ψηφισάμενοι ομοφώνως της Γ’ εν Αθήναις
Εθνικής Συνελεύσεως απεφασίσαμεν και διατάσσομεν…» Δυστυχώς δεν είναι
δυνατόν να ευρεθεί ποιοι συμμετείχαν στη συνεδρίαση της 14ης Ιουλίου
1922 οπότε και ψηφίστηκε «ομοφώνως» ο νόμος, εφόσον μεταξύ της
συνεδρίασης στις 3-6-1922 και της 24ης Ιανουαρίου 1924 δεν υπάρχουν
πρακτικά, όπως εμφαίνεται από τη μελέτη του τόμου Εφημερίς των
Συζητήσεων της Βουλής (1862 - 1967). Πιθανότατα, λόγω των έκτακτων
γεγονότων οι αποφάσεις λαμβάνονταν με συνοπτικές διαδικασίες.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Το
πρώτο άρθρο του νόμου ανέφερε: «Απαγορεύεται η εν Ελλάδι αποβίβασις
προσώπων ομαδόν αφικνουμένων εξ αλλοδαπής, εφ’ όσον ούτοι δεν είναι
εφωδιασμένοι δια τακτικών διαβατηρίων νομίμως τεθεωρημένων…» Τα υπόλοιπα
άρθρα περιγράφουν τις τιμωρίες που θα υφίσταντο οι παραβάτες.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Στις
13 Αυγούστου 1922 (με το παλιό ημερολόγιο), ύστερα από τουρκική
αντεπίθεση κατέρρευσε το μέτωπο στο Αφιόν Καραχισάρ. Ο ελληνικός στρατός
διαλύθηκε μέσα σε λίγες μέρες. Οι υπεύθυνοι δεν είχαν το παραμικρό
σχέδιο ανασυγκρότησης και άμυνας. Ο αξιωματικός Σιμιτόπουλος -όπως μας
πληροφορεί ο Τάσος Βουρνάς - έγραψε:«Η βλακεία του επιτελείου του
στρατού μας ήτο χαρακτηριστικοτάτη». Δεν υπήρχε καμιά πρόβλεψη για την
άμυνα της Σμύρνης, ούτε καν για την προστασία της χερσονήσου της
Ερυθραίας. Το μόνο μέλημα των υπευθύνων ήταν να αποκρύψουν την είδηση
της κατάρρευσης του μετώπου από τον ελληνικό πληθυσμό και να εμποδίσουν
την αναχώρησή του.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Η τελευταία εντολή της ελληνικής κυβέρνησης</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Υπάρχουν
καταγγελίες για βίαιη εμπόδιση της αναχώρησης των Ελλήνων της Ιωνίας
από τις ελληνικές αρχές της Σμύρνης, λίγες μόνο ημέρες πριν από την
είσοδο σε αυτήν των κεμαλικών στρατευμάτων. Η συμπεριφορά αυτή βασίζεται
στην τελευταία εντολή της κυβέρνησης του Λαϊκού Κόμματος με την
υπογραφή του πρωθυπουργού Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη να μην επιτραπεί στους
Έλληνες Μικρασιάτες να αναχωρήσουν από τη Σμύρνη. </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Μετά την κατάρρευση
του Μετώπου και πέντε ημέρες πριν ο κεμαλικός στρατός μπει στη Σμύρνη,
στις 22 Αυγούστου με το παλαιό ημερολόγιο, ο Αρμοστής της Ελλάδας στην
Ιωνία Αριστείδης Στεργιάδης αποστέλλει προς την ελληνική κυβέρνηση
τηλεγράφημα με το οποίο ζητά εντολές αφού πρώτα παραθέτει κάποιες
προτάσεις. Εξ αρχής ξεκαθαρίζει στο τηλεγράφημα ότι η Σμύρνη πρόκειται
να καταστραφεί. Στη συνέχεια κάνει κάποιες προτάσεις. Μια από αυτές
είναι: «Εγκρίνετε εμποδισθώσι αναχωρίσωσι Έλληνες Μικρασιάται δι’
Ελλάδα, ακόμα και όταν είναι εύποροι δυνάμενοι αναχωρήσωσι με συνήθη
ταχυδρομικά ατμόπλοια.»</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Βλάσης Αγτζίδης: Διδάκτωρ σύγχρονης Ιστορίας, Mαθηματικός</div><p></p>Rodiahttp://www.blogger.com/profile/05376191142483735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1583530532339529731.post-91717264888614315382023-02-07T00:27:00.007+02:002023-02-07T00:27:32.939+02:00Κόριννα, μια άγνωστη ποιήτρια της αρχαιότητας<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Εμαθα για την Κόριννα, χάρη στον Μπαλζάκ, που την αναφέρει στο "Μαγικό δέρμα".</div><div dir="auto" style="text-align: start;">Η Κόριννα ήταν Αρχαία Ελληνίδα ποιήτρια, τοποθετημένη κατά παράδοση <span><a tabindex="-1"></a></span>στον 6ο αι. π.Χ. Σύμφωνα με αρχαίες πηγές, όπως ο Πλούταρχος και ο Παυσανίας, καταγόταν από την Τανάγρα της Βοιωτίας, όπου ήταν δασκάλα και αντίπαλον δέος του γνωστότερου Θηβαίου ποιητή Πινδάρου. Αν και δύο από τα ποιήματά της επέζησαν σε επιτομή, το μεγαλύτερο μέρος του έργου της διατηρείται σε αποσπάσματα παπύρου του 2ου αι. π.Χ.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm2WAeSB50wDTI0mDyQLmqWVhBks6_egAb9x-VdjHEu39xZiyKcrqAKs1bunsi4e6_3O1Q1hUepqVotckDa53om5HcQipRc19KQHDa9XNIRx65PY0XSJmLhB7ByCJNRIkcQo6Z9shr-oLEMRfZj68MDHwIXqK6JH1zf9Y-VvdfeIWWYFN_LKPuCcDCuw/s1239/KORINNA-POIHTRIA-ARXAIA.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1239" data-original-width="800" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm2WAeSB50wDTI0mDyQLmqWVhBks6_egAb9x-VdjHEu39xZiyKcrqAKs1bunsi4e6_3O1Q1hUepqVotckDa53om5HcQipRc19KQHDa9XNIRx65PY0XSJmLhB7ByCJNRIkcQo6Z9shr-oLEMRfZj68MDHwIXqK6JH1zf9Y-VvdfeIWWYFN_LKPuCcDCuw/s320/KORINNA-POIHTRIA-ARXAIA.jpg" width="207" /></a></div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Η ημερομηνία γέννησης της Κόριννας είναι άγνωστη, αλλά πιστεύεται ότι γεννήθηκε το μήνα Μάιο. Αν ο Πίνδαρος ήταν όντως μαθητής της, μπορεί να υποτεθεί ότι είχε γεννηθεί μερικά έτη πιο νωρίς από τη χρονιά γέννησης του (522 π.Χ.). Μερικοί συγγραφείς, ωστόσο, την τοποθετούν στον 5ο ή 4ο αι. π.Χ. Ο Παυσανίας ισχυρίζεται ότι κέρδισε σε ποιητικό διαγωνισμό τον Πίνδαρο, γεγονός για το οποίο η ίδια παράγγειλε να της κατασκευάσουν μνημείο. Σύμφωνα με τον Παυσανία, η επιτυχία της μάλλον οφειλόταν κυρίως στην ομορφιά της και στη χρήση της τοπικής βοιωτικής διαλέκτου, σε αντίθεση με τη δωρική των ποιημάτων του Πινδάρου. Ο Αιλιανός ισχυρίζεται ότι νίκησε πέντε φορές τον Πίνδαρο, κι ως αντίδραση στις ήττες αυτές, ο Πίνδαρος την αποκάλεσε γουρούνα. Ο Αντίπατρος ο Θεσσαλονικεύς τη συγκαταλέγει στις εννέα θνητές μούσες.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a"><div dir="auto" style="text-align: start;">Η Κόριννα έγραψε χορική λυρική ποίηση για πανήγυρεις στη βοιωτική διάλεκτο. Λέγεται ότι επέκρινε τον Πίνδαρο για εισαγωγή αττικισμού στα ποιήματά του. Αντίθετα με τον Πίνδαρο, έδωσε έμφαση σε τοπικούς μύθους, και χάραξε παραλλήλους μεταξύ του κόσμου της μυθολογίας και της συνήθους ανθρώπινης συμπεριφορας. Τα σχεδιάσματα δύο ποιημάτων της έχουν επιζήσει. Το ποίημα Μινύαι μιλά για τις τρεις ενήλικες κόρες του βασιλιά Μινύα του Ορχομενού: τη Λευκίππη, την Αρσίππη, και την Αλκαθόη. Το ποίημα Κορωνίδες μιλά για τις δύο κόρες του Ωρίωνα, τη Μενίππη και τη Μητιόχη, οι οποίες έκοψαν το λαιμό τους με τη σαΐτα του αργαλιού τους, θυσιάζοντας τον εαυτό τους για χάρη των συμπολιτών τους. κλπ-->> <span><a class="x1i10hfl xjbqb8w x6umtig x1b1mbwd xaqea5y xav7gou x9f619 x1ypdohk xt0psk2 xe8uvvx xdj266r x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r xexx8yu x4uap5 x18d9i69 xkhd6sd x16tdsg8 x1hl2dhg xggy1nq x1a2a7pz xt0b8zv x1fey0fg" href="https://l.facebook.com/l.php?u=https%3A%2F%2Fel.wikipedia.org%2Fwiki%2F%CE%9A%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%BD%CE%B1%3Ffbclid%3DIwAR0AoeFDdc7xJkMfbj4k4zYrQ8s807a4IQg4VhC2yIqE9qnw95zs8Ixqdrk&h=AT3AvxiXZc5xyHYKZ1qh80TlOr-D-LzgMwFA6Ls_-ZEVAXCybQk0cVRBrTNblUaGxksJWykznJAm6VzT2gOTGbullgEjHVPL5qKUjySSDeNn0w8cVjL7i2MRuZ8fIZ-Rrg&__tn__=-UK-y-R&c[0]=AT0r_81S3KZ0lUci3BHNnFwRCHjRq18sHa38PvrFybBSKSFlDlkNhXnSYNQx5jVWOEUag-z6_BnCQJ0KzxUqM_8qb6nABUWBgARFUlwqFV8Wow6p9gZjF4DxMzJSOIu20xb2qcZO3cweNHbIfi16t3dmWxlnJTwOaNn-k9-Je2HejvLa7W5lEJB-Sem9qv0TfYe2epcOshJmuA" rel="nofollow noopener" role="link" tabindex="0" target="_blank">https://el.wikipedia.org/wiki/Κόριννα</a></span></div></div>Rodiahttp://www.blogger.com/profile/05376191142483735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1583530532339529731.post-28920666140917998482022-10-12T15:35:00.000+03:002022-10-12T15:35:52.854+03:00πώς παίζεται το "πίτσι"<p><span class="x193iq5w xeuugli x13faqbe x1vvkbs x1xmvt09 x1lliihq x1s928wv xhkezso x1gmr53x x1cpjm7i x1fgarty x1943h6x xudqn12 x3x7a5m x6prxxf xvq8zen xo1l8bm xzsf02u" dir="auto" lang="el-GR">Και
στήνανε κάτω στο χώμα, δεκάρες και πεντάρες, ή "ίτζαλα" και
"πιτσακούρες". Οι πιτσακούρες ήταν ίτζαλα αλλά από το μέρος του
σπασμένου πιάτου που είχε σχέδια, επομένως ήταν λιγότερες και ήταν και
μεγαλύτερης αξίας από τα σκέτα ίτζαλα. </span></p><p><span class="x193iq5w xeuugli x13faqbe x1vvkbs x1xmvt09 x1lliihq x1s928wv xhkezso x1gmr53x x1cpjm7i x1fgarty x1943h6x xudqn12 x3x7a5m x6prxxf xvq8zen xo1l8bm xzsf02u" dir="auto" lang="el-GR">Τσι μπάλες
που με αυτές κυνηγούσαμε τα ίτζαλα για να τα σημαδέψουμε, να τα ρίξουμε
και να τα κερδίσουμε- τσι μιτσές τσι λέγαμε "σφιγκιά" και τσι μεγάλες
"βούβαλους". Τσι μεσαίες, μπάλες. Το μέρος που ξεκίναγε το παιχνίδι και
από κει βαρούσαν ο καθένας στη σειρά του- και που ήταν μια ίσια γραμμή
στο χώμα, το λέγαμε "λάη" (ο λάης). </span></p><p><span class="x193iq5w xeuugli x13faqbe x1vvkbs x1xmvt09 x1lliihq x1s928wv xhkezso x1gmr53x x1cpjm7i x1fgarty x1943h6x xudqn12 x3x7a5m x6prxxf xvq8zen xo1l8bm xzsf02u" dir="auto" lang="el-GR">Αλλά δεν κυνηγούσαμε μόνο αυτά.
Μεγαλύτερη αξία είχε όταν "χτυπούσες" με τη μπάλα σου τη μπάλα του
αντίπαλου και τον έβγαζες όξω από το παιχνίδι. Οι μεγάλοι παίζανε με
δεκάρες κι εμείς τα μιτσά με ίτζαλα. Έχει κι άλλα, π,χ. έχουμε
παρατσούκλι "Πιτσης". ή όταν θέλει να αγοράσει κάτι κάποιος αλλά δεν
έχει τα λεφτά, λέει στη γυναίκα του: "Και με τι να τ΄ αγοράσω ορή. Με
"ίτζαλα;" έχει κι άλλα, αλλά πάω να φάω τώρα γιατί φωνάζουνε, αμιά!</span></p><p><span class="x193iq5w xeuugli x13faqbe x1vvkbs x1xmvt09 x1lliihq x1s928wv xhkezso x1gmr53x x1cpjm7i x1fgarty x1943h6x xudqn12 x3x7a5m x6prxxf xvq8zen xo1l8bm xzsf02u" dir="auto" lang="el-GR">__________________</span></p><p><span class="x193iq5w xeuugli x13faqbe x1vvkbs x1xmvt09 x1lliihq x1s928wv xhkezso x1gmr53x x1cpjm7i x1fgarty x1943h6x xudqn12 x3x7a5m x6prxxf xvq8zen xo1l8bm xzsf02u" dir="auto" lang="el-GR">ΣΗΜ. με την ευγενική φροντίδα του Χρήστου Κρασάκη <br /></span></p>Rodiahttp://www.blogger.com/profile/05376191142483735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1583530532339529731.post-21787433024265939522022-05-29T23:52:00.043+03:002023-03-09T03:43:19.609+02:00ΕΝΟΠΛΗ ΛΗΣΤΕΙΑ ΣΕ ΤΡΑΠΕΖΑ - ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ<p><a>Μπαίνοντας στην Τράπεζα, ο ληστής φώναξε στους πελάτες:</a><br /><br />– Μην κινηθείτε, τα λεφτά ανήκουν στο Κράτος! Η ζωή σας όμως ανήκει σε σας!!!</p><p>Όλοι ξάπλωσαν κάτω ήσυχα.</p><p>Αυτή η μέθοδος ονομάζεται:
«MIND CHANGING CONCEPT»</p><p>Ελληνιστί:
«ΑΛΛΑΓΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΣΚΕΨΗΣ».</p><p>
Όταν οι ληστές γύρισαν σπίτι με τα εκατομμύρια που έκλεψαν, ο μικρός αδερφός, με πτυχίο Master στα Οικονομικά, λέει στο μεγάλο αδερφό, απόφοιτο δημοτικού:</p><p>– Έλα να μετρήσουμε τα χρήματα που αρπάξαμε.
Ο μεγάλος αδελφός του Δημοτικού του λέει: </p><p>– Είσαι βλάκας! Είναι πολλά τα χρήματα και θα κάνουμε ώρες να τα μετρήσουμε. Το βράδυ στις ειδήσεις που θα ανακοινώσουν τη ληστεία, θα πουν και το ακριβές ποσό που εκλάπη! </p><p>Αυτή η συμπεριφορά ονομάζεται:
«EXPERIENCE» (ΕΜΠΕΙΡΙΑ)
και είναι σαφέστατα χρησιμότερη στις μέρες μας από τα πτυχία Master. </p><p>Όμως στην Τράπεζα, μετά τη ληστεία, ο ταμίας φωνάζει στο Διευθυντή να καλέσει την αστυνομία. Ο πτυχιούχος Διευθυντής όμως του λέει:</p><p>– Μην τηλεφωνήσεις ακόμα! Ευκαιρία είναι, κοντά στα 20 εκατομμύρια που μας έκλεψαν, να πάρουμε άλλα 10 εμείς, συν τα 70 που έχουμε ήδη καταχραστεί, να πούμε ότι μας έκλεψαν 100!</p><p>Αυτή η μέθοδος στα Πανεπιστήμια ονομάζεται:
«SWIM WITH THE TIDE»</p><p>Ελληνιστί σε παράφραση:
«ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΜΙΑ ΔΥΣΑΡΕΣΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΜΑΣ»</p><p>Ο ταμίας λέει:</p><p>– Μακάρι δηλαδή να ‘χουμε μια ληστεία κάθε μήνα! </p><p>Αυτό λέγεται: «ΚΙLLING BOREDOM» του λέει ο πτυχιούχος Διευθυντής.</p><p>Ελληνιστί σε παράφραση σημαίνει:
«Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΟΥ»</p><p>
Το βράδυ, στις ειδήσεις ανακοινώθηκε ότι εκλάπη το ποσό των 100 εκατομμυρίων. Οι καημένοι οι ληστές μετρούσαν και ξαναμετρούσαν, αλλά το ποσό που είχαν στα χέρια τους ήταν 20 εκατομμύρια. Θυμωμένος λοιπόν ο ένας ληστής λέει:</p><p>
– Ρισκάραμε τις ζωές μας για 20 εκατομμύρια, ενώ ο Διευθυντής με το πάτημα ενός κουμπιού καθάρισε 80 εκατομμύρια! Φαίνεται τελικά ότι είναι πιο επικερδές και ακίνδυνο να είσαι Διευθυντής Τράπεζας παρά ληστής!</p><p>Αυτό λέγεται:
«KNOWLEDGE IS WORTH AS MUCH AS GOLD!»</p><p>Ελληνιστί:
«Η ΓΝΩΣΗ ΑΞΙΖΕΙ ΟΣΟ Ο ΧΡΥΣΟΣ!»</p><p>
Ο Διευθυντής ήταν πολύ χαρούμενος, που με τη ληστεία κάλυψε τις καταχρήσεις του.</p><p>Αυτό λέγεται:
«SEIZING THE OPPORTUNITY and DARING TO TAKE RISKS!»</p><p>Ελληνιστί σημαίνει:
«ΑΡΠΑΖΩ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ και ΤΟΛΜΩ ΝΑ ΠΑΡΩ ΡΙΣΚΟ!» </p><p>(Συγγνώμη αν είστε πτυχιούχος Πολιτικής Οικονομίας…)</p><p>Κατά τα άλλα, φίλοι και φίλες ανησυχείτε! Στις Βρυξέλλες κάποιοι μας επαινούν, και φοβάμαι ότι θα μας φορτώσουν και όλα τα δικά τους λάθη εν αναμονή μιας ευκαιρίας για να μας αδειάσουν… που βασίζεται στην αρχή:
«EXPLO’I’T every OPPORTUNITY» </p><p>Ελληνιστί:
«ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΘΕΙΤΕ κάθε ΕYΚΑΙΡΙA!»</p><p><br />
Υ.Γ. Η διαφορά μεταξύ ιδιοφυΐας και βλακείας είναι ότι η ιδιοφυΐα έχει όρια ενώ η βλακεία δεν έχει!<br /><br />Η φουσκα που εστειλε η Αμερικη στην Ευρωπη το 2009, στη Γερμανια συγκεκριμενα. Εκεινοι βρηκαν τους Έλληνες, ως ηλιθιους διαρκειας, σε μια ληστεια διαρκειας. </p><p>Και το εργο συνεχιζεται.<br />------------------------</p><div dir="auto" style="text-align: start;"></div><p>ΣΗΜ1. πηγή: Κωστας Πρακτορας, 2017</p><p>ΣΗΜ.2. όταν ακούς για *ευκαιρίες* (η κριση ειναι μια ευκαιρια π.χ.) ή για *αναπτυκσις*, κλπ "προοδευτικά", "φιλοσοφημένα" και "βαθυστόχαστα", εχε και αυτο στο νου σου!!</p><p>________________________</p><p></p><p>UPDATE: 9 Μαρτίου 2023</p><p> στις 28 Φεβρουαρίου 2023, περί τις
23:22 το βράδυ, συγκρούστηκαν δυο τραίνα στα Τέμπη. Τρεις μέρες μετά,
ενώ ο κόσμος είχε μουδιάσει και εξοργιστεί ταυτόχρονα, ακουσαμε (ανάμεσα
σε πολλές ασυναρτησίες) απο "διάσημο δημοσιογράφο" το αποτρόπαιο "ειναι
**ευκαιρία** να φτιαχτει συγχρονο σιδηροδρομικό δίκτυο να μη πάει χαμένη
η θυσία όσων πέθαναν στο δυστυχημα". ΤΟ ΝΟΥ ΜΑΣ</p><div dir="auto" style="text-align: start;">(προσεγμένες λέξεις *θυσία* και *πέθαναν*, λες και δεν σκοτώθηκαν)</div><p><br /> </p>Rodiahttp://www.blogger.com/profile/05376191142483735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1583530532339529731.post-90316161421264974732022-05-20T17:53:00.001+03:002022-05-20T17:56:39.947+03:00Η Μακρόνησος ως τόπος εξορίας Πόντιων προσφύγων: άγνωστες λεπτομέρειες στο φως<p>Για τον Θεόφιλο Καστανίδη, πρόεδρο του Συλλόγου Ποντίων «Αργοναύται-Κομνηνοί», είναι το Μακρονήσι, το οποίο λύνει τη σιωπή του.</p><div>Υπολογίζεται ότι στον Άγιο Γεώργιο, ένα νησάκι μεταξύ Περάματος και Σαλαμίνας, μεταφέρθηκαν περίπου 100.000 άνθρωποι που, εκτός από τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης και την εχθρότητα, είχαν να αντιμετωπίσουν και την εκμετάλλευση. Στο Καραμπουρνάκι στην Καλαμαριά λειτούργησε ένα ακόμα λιμοκαθαρτήριο· σε αυτό το χώρο πέθαναν περίπου 20.000 άνθρωποι. «Απολυμανθείς» έγραφαν τα βιβλιάρια που έπαιρναν οι πρόσφυγες, μαζί με λίγα χρήματα, λίγα ρούχα και τροφή.</div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxFPIrGtAtCjoAoSu3rZTu2q3FmzsGgqqSL1mtcnUW2yVIh_pv0q6bEVLiPWwY2aqhFU370UssbUiRAgrMWJs4hh03AuRH4cfar8NLlB4_v76-u5iwJWVFP9oO80zsWkKPrBhsf61kWt2rfzzeC9xN6_vK7NechM2x41Q6kWEIJM_fwtpVLylAKMB22g/s630/PONTIOI-1922-23-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="468" data-original-width="630" height="238" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxFPIrGtAtCjoAoSu3rZTu2q3FmzsGgqqSL1mtcnUW2yVIh_pv0q6bEVLiPWwY2aqhFU370UssbUiRAgrMWJs4hh03AuRH4cfar8NLlB4_v76-u5iwJWVFP9oO80zsWkKPrBhsf61kWt2rfzzeC9xN6_vK7NechM2x41Q6kWEIJM_fwtpVLylAKMB22g/s320/PONTIOI-1922-23-1.jpg" width="320" /></a></div><br /> </div><div><div>«Το 1922-1923 είναι ένα αχαρτογράφητο κεφάλαιο της ιστοριογραφίας μας. Οι πρόσφυγες ερχόμενοι στην Ελλάδα είχαν ήδη επιβαρυνθεί με μολυσματικές ασθένειες από τις ατέρμονες πορείες. </div><div>Μεταφέρθηκαν 1.850 άτομα με το πλοίο “Ιωνία” που χωρούσε μόλις 500», σημείωσε ο Θεόφιλος Καστανίδης. Τα πλοία λόγω καιρού έμεναν έξω από τη Μακρόνησο αρόδο μέχρι να επιτραπεί ο ελλιμενισμός – οι Αρχές υπό το φόβο των ασθενειών άφηναν ανθρώπους στιβαγμένους, με στερήσεις, ψυχικά ράκη. Όσα παιδιά πέθαιναν τα έριχναν στη θάλασσα· τα άψυχα κορμιά έρχονταν στην επιφάνεια και χτυπούσαν στις λαμαρίνες των πλοίων. «Χανόταν η λογική, ο σεβασμός και κάθε αξιοπρέπεια», τόνισε.</div><div> </div><div>Ακόμα, αναφέρθηκε στο στρατόπεδο Σελημιέ έξω από την Κωνσταντινούπολη απ’ όπου ξεκινούσε το ταξίδι, στον Ιάπωνα πλοίαρχο που πέταξε πολύτιμο εμπόρευμα στη φλεγόμενη Σμύρνη για να σώσει Έλληνες και Αρμένιους, αλλά και στη μαρτυρία της εθελόντριας Αμερικανίδας γιατρού Έσθερ Πολ Λόβτζοϊ. «Ελπίζω το μυαλό μου να ξεχάσει το ανοιχτό κοιμητήριο στο Χαρκούτ», είχε πει στην Daily Telegraph αναφερόμενη στην πορεία των καραβανιών των προσφύγων.</div><div> <div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhdrce7lM-ogl_11QiM-QTpfRUFXM17gP6d2IYKGCp52p2U_uy3E8d9JToMNOF3oUGVr62BC63MoiUUB3E_vQCpF97VbR-GekOlzBx1F1Rz0G68QOEpw3DA6osOL_iXxm-uZpY8GC90OsD-82YLlyz2x_rLkeeMXNkq3E9VWXPWB657qCj2PVKvZw3WA/s624/PONTIOI-1922-23-2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="624" height="205" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhdrce7lM-ogl_11QiM-QTpfRUFXM17gP6d2IYKGCp52p2U_uy3E8d9JToMNOF3oUGVr62BC63MoiUUB3E_vQCpF97VbR-GekOlzBx1F1Rz0G68QOEpw3DA6osOL_iXxm-uZpY8GC90OsD-82YLlyz2x_rLkeeMXNkq3E9VWXPWB657qCj2PVKvZw3WA/s320/PONTIOI-1922-23-2.jpg" width="320" /></a></div><br /></div><div>«Στη Μακρόνησο οι Πόντιοι και Ασσύριοι πρόσφυγες έμεναν μέσα σε σκηνές, έπιναν νερό μέσα από σκουριασμένες δεξαμενές που τις έφερναν από το Λαύριο, ενώ στήριγμά τους ήταν ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, άλλα διεθνή τμήματα του Ερυθρού Σταυρού, καθώς και περίπου 1.000 εθελόντριες γιατρίνες από τις ΗΠΑ», εξήγησε ο Θεόφιλος Καστανίδης.</div><div> </div><div>Και συμπλήρωσε: «Οι πρόγονοί μας έζησαν το μεγαλείο της αλληλεγγύης, αλλά και την απόπειρα εκμετάλλευσής τους, είτε για κάποια κρυμμένη πάνω τους χρυσή λίρα, ή για κάποια σκουλαρίκια. Αρκετές προσφυγοπούλες δεν ήθελαν να κουρευτούν για να μην φανεί στο αυτί η αναπηρία από τη βίαιη αφαίρεση του σκουλαρικιού. Άλλοι αντάλλαξαν εικόνες αγίων με λίγο νερό ή λίγο ψωμί και έγιναν βορά σε άρπαγες».</div><div> </div><div>Πριν από την άφιξη των Ποντίων προσφύγων (η απόφαση ελήφθη στις 10 Ιουνίου 1922), στη Μακρόνησο την περίοδο 1912-1913 κρατούνταν Τούρκοι αιχμάλωτοι.</div><div> </div><div>Οι λάντζες έδεναν στον όρμο Κόκκινα, το λοιμοκαθαρτήριο ήταν στον Αγκαλιστό, στο νότιο τμήμα του νησιού ήταν οι λάκκοι με τον ασβέστη για τα πτώματα. Μάλιστα, ο Θεόφιλος Καστανίδης κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης αποκάλυψε ότι το υπουργείο Πολιτισμού θα συνεδριάσει προκειμένου να αποφασίσει για την τοποθέτηση αναμνηστικής στήλης στη Μακρόνησο για τους Πόντιους και Ασσύριους πρόσφυγες, στον τόπο όπου «σαν πληγωμένα πουλιά άφησαν την τελευταία τους πνοή», όπως είπε.</div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGcKmcjasarEzPatY7VYWYvUf58aromAXvsIt7WlQo43RH6ouGdoODNCiJBCNCP4GOBU3J6qPa1mdEReAuKF0Vk8WQ1OpUaUHqPBC3cQ5_fDeKZevloSKUUWYFTtdBEEQqyyHkRtmvADou_duJ4r12COgZ5CpefcFKqUgpAyx_jBtZyFgnUEJCKXmWRA/s630/PONTIOI-1922-23-3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="409" data-original-width="630" height="208" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGcKmcjasarEzPatY7VYWYvUf58aromAXvsIt7WlQo43RH6ouGdoODNCiJBCNCP4GOBU3J6qPa1mdEReAuKF0Vk8WQ1OpUaUHqPBC3cQ5_fDeKZevloSKUUWYFTtdBEEQqyyHkRtmvADou_duJ4r12COgZ5CpefcFKqUgpAyx_jBtZyFgnUEJCKXmWRA/s320/PONTIOI-1922-23-3.jpg" width="320" /></a></div><br /> </div><div>Και πρόσθεσε: «Η γενοκτονία του λαού και η δραματική κατάληξη των Ποντίων προσφύγων μαζί με αρκετές οικογένειες Ασσυρίων επάνω στο Μακρονήσι παρέμενε μέχρι πρόσφατα δίχως τεκμηρίωση. Σε πολλούς συμπατριώτες μας ήταν εντελώς άγνωστη ιστορία, ακόμα και αν είχαν χάσει συγγενείς τους εκεί πάνω».</div><div> </div><div>Στη Μακρόνησο άρχισαν νέα βάσανα και θάνατοι» – Πόντιος πρόσφυγας διηγείται</div><div> </div><div>Μαρτυρία Ιγνάτιου Ορφανίδη (Δραπετσώνα 14/6/1962).</div><div> </div><div>Μια εν πολλοίς αγνοημένη πτυχή της σύγχρονης ιστορίας των προσφύγων, που ξεριζωμένοι, μέσα από φωτιά και αίμα ήρθαν στην Ελλάδα, ήταν το αναγκαστικό πέρασμά τους από «σταθμούς καραντίνας» που εγκαθιδρύθηκαν στη μεγάλη πατρίδα, προς «απολύμανσίν των και εξυγίανσιν», όπως έγραφε η εφημερίδα Εμπρός στο φύλλο τής 10ης Ιουνίου 1922. Άγιος Γεώργιος Κερατσινίου, Καλαμαριά, Μακρόνησος... Στο ξερονήσι που χρόνια αργότερα στάλθηκαν χιλιάδες άνθρωποι εξόριστοι, πολιτικοί κρατούμενοι «προς αναμόρφωση», κάποιοι άλλοι Έλληνες, της μεγάλης Ελλάδας, έχοντας γλιτώσει από το μαχαίρι του Τούρκου, είχαν έρθει ξανά αντιμέτωποι με την πείνα, τη δίψα και το θάνατο.</div><div> </div><div>Στο έργο του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών «Η Έξοδος» αποτυπώνονται, μέσα από μαρτυρίες, και τα βάσανα των προσφύγων κατά την εγκατάσταση. Στο παρακάτω απόσπασμα μιλά ο Ιγνάτιος Ορφανίδης από το χωριό Αϊ-Γιαννέτ’ (Αϊ-Έννες) Άρδασας Αργυρούπολης:</div><div> </div><div>Εμείς οι Αι-Γιαννέτ’ φύγαμε και πήγαμε στο Νοβοροσίσκ. [...] Μείναμε τρία χρόνια στο Νοβοροσίσκ και στις 24 Ιουλίου του 1922 με το ατμόπλοιο «Κίος» ήρθαμε στην Ελλάδα. Οχτώ μέρες ταξίδι κάναμε. Στην 1η Αυγούστου μας κατέβασαν στη Μακρόνησο.</div><div> </div></div><p>Στη Μακρόνησο άρχισαν νέα βάσανα και θάνατοι. Μας έκαναν καραντίνα. Εμείς ιδρύσαμε τη Μακρόνησο. Εμείς χτίσαμε τα παραπήγματα, στέρνα για νερό, ό,τι χρειαζόταν. Έρημο νησί ήταν η Μακρόνησος. Ακατοίκητο. Όλο βράχια. Απ’ τους οχτώ χιλιάδες που έφερε το «Κίος» μείναμε στο τέλος δύο χιλιάδες. Οι άλλοι έξι χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν. Έπεσε αρρώστια και μας θέρισε. Ήταν η κυβέρνηση Γούναρη. Επειδή ήρθαμε απ’ τη Σοβιετική Ρωσία, μας πέρασαν για μπολσεβίκους και ήθελαν να μας εξοντώσουν.</p><div>Την αρρώστια, στη Μακρόνησο την αποχτήσαμε. Ζούσαμε μες στη βρώμα, στην πείνα και τη δίψα.</div><div>Νερό δεν υπήρχε στάλα στο νησί. Μια μαούνα μάς έφερνε απ’ το Λαύριο νερό και εκείνο γλυφό και λιγοστό. Μας τάιζαν βρώμικα μακαρόνια, ελιές σκουληκιασμένες, χαλασμένες ρέγγες κι έπεσε τύφος. Και νερό πουθενά. Κάποτε έκανε τρεις μέρες η μαούνα να φέρει νερό. Λιποθυμούσε ο κόσμος από τη δίψα. Μας τάιζαν και αλμυρές ρέγγες, χαλασμένες και... καταλαβαίνεις. Οι εργολάβοι που μας τροφοδοτούσαν μας έφερναν αυτές τις χαλασμένες τροφές και έπιασε τον κόσμο τύφος. Η διοίκηση της καραντίνας τα έβλεπε αυτά αλλά δεν μιλούσε, ούτε συνελάμβανε τους εγκληματίες εργολάβους τροφοδότες. Εκείνοι πλούτιζαν εις βάρος χιλιάδων ανθρώπων. Πάτησαν πάνω στα πτώματά τους.</div><div> </div><div>Μια ομάδα νέων, μαζί και γω, δημιουργήσαμε μια επιτροπή. Πήγαμε στον Ελευθεριάδη, τον διευθυντή του λοιμοκαθαρτηρίου, και παρουσιαστήκαμε μπροστά του. Ζητήσαμε να βγούμε ανεξάρτητοι. Ανεξάρτητος είναι όποιος βγει από το λοιμοκαθαρτήριο με δικά του έξοδα και η κυβέρνηση δεν θα έχει καμία υποχρέωση απέναντί του. Ο πρόσφυγας πάλι δεν θα είχε κανένα δικαίωμα. Πολλοί, για να σωθούν, ζητούσαν να βγουν ανεξάρτητοι, αλλά η διοίκηση και πάλι δεν άφηνε. Ήθελαν σου λέω να μας εξοντώσουν.</div><div> </div><div>Αλλά εμείς, η νεολαία του Πόντου και του Καυκάσου, πήραμε πέτρες και ξύλα και φοβερίζαμε ότι θα κάψουμε το λοιμοκαθαρτήριο. «Ή θα τα κάψουμε όλα ή θα μας δώσετε χαρτιά να πάμε έξω», του είπαμε. Έτσι αναγκάστηκε να μας δώσει άδεια εξόδου.</div><div> </div><div>Ήμασταν πενήντα νομάτοι νέοι. Νοικιάσαμε ένα ιστιοφόρο. Ξέχασα να σου πω ότι κάπου-κάπου έρχονταν έμποροι με ιστιοφόρα και πουλούσαν λαθραία σε μας ψωμί. Σπείρα σωστή ήταν. Ένα ψωμί το πουλούσαν μια λύρα χρυσή, ένα δαχτυλίδι χρυσό, ένα ρολόι. Ναυλώσαμε λοιπόν ένα ιστιοφόρο για να πάμε απέναντι στο Λαύριο. Αλλά απ’ τους πενήντα που μπήκαμε μέσα, μόνο ένας είχε να πληρώσει τα ναύλα του, ο Γ. Βασιλειάδης. Όταν φτάσαμε στο Λαύριο, ο Βασιλειάδης πλήρωσε για άλλους δύο. Όταν όμως ήρθε η σειρά να πληρώσουμε και οι άλλοι, του είπαμε του καπετάνιου ότι δεν έχουμε. </div><div>Ζητήσαμε και υπογράψαμε ένα χαρτί ότι θα δουλέψουμε και θα του το φέρουμε.</div><div> </div><div>«Καλά. Αν τα φέρετε, τα φέρατε». Δεν πίστευε ότι θα του τα φέρουμε. Εμείς όμως δουλέψαμε, βγάλαμε χρήματα και του τα φέραμε.</div><div> </div><div>Πήγαμε στον Πειραιά και από κει σκορπίσαμε. Εγώ πήγα στη Δραπετσώνα. Οι άλλοι Αϊ-Γιαννέτες, όσοι γλίτωσαν, βγήκαν αργότερα και σκόρπισαν κι αυτοί. Άλλος στον Πειραιά, άλλος στον Περισσό κι άλλος στη Μακεδονία. Στη Θεσσαλονίκη βρίσκονται δυο-τρεις.</div><div>__________________________</div><div>ΣΗΜ. μεταφορά από ανάρτηση του Σταμάτη Χαραλαμπίδη στο facebook</div><p></p>Rodiahttp://www.blogger.com/profile/05376191142483735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1583530532339529731.post-45578849099614449542022-04-27T21:57:00.003+03:002022-04-27T21:57:35.219+03:00περί Υπερδνειστερίας<div class="ecm0bbzt e5nlhep0 a8c37x1j"><span class="d2edcug0 hpfvmrgz qv66sw1b c1et5uql lr9zc1uh a8c37x1j fe6kdd0r mau55g9w c8b282yb keod5gw0 nxhoafnm aigsh9s9 d3f4x2em iv3no6db jq4qci2q a3bd9o3v b1v8xokw oo9gr5id" dir="auto" lang="el-GR"><div class="kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql"><div dir="auto" style="text-align: start;">τις
τελευταιες μερες εχω απευθειας ενημερωση απο Υπερδνειστερία. Η πρωτη
ενημερωση, τοτε που εμαθα μερικα πραγματακια για τη χώρα αυτή, ητανε στις 9 Απριλίου:</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle"><div dir="auto" style="text-align: start;">«σκέψου
τώρα κυρία Μαρίνα: βρίσκεσαι στο σπίτι σου και μπαίνουνε κάτι
τραμπούκοι και τα κανουν όλα ανωκάτω, δέρνουνε τον άντρα σου μεχρι
θανατου, βασανίζουν τους γονείς σου, κρεμάνε τα παιδιά σου σε τσιγγέλια
κι εσύ τα βλέπεις όλα αυτά κρυμμένη κάπου και κραυγάζεις προς τους
γείτονες να βοηθήσουν κι αυτοί σου λένε "γράψε γράμμα στον εισαγγελέα"
κι εσύ κάθεσαι και γράφεις όχι μονο ένα αλλά χιλιάδες γράμματα και όχι
μόνο στον εισαγγελέα αλλά σε φίλους και συγγενείς, σε όλο τον κόσμο
τελοσπάντων, και περιμένεις ανταπόκριση, κάποιος να έρθει να σε γλιτώσει
και να τιμωρήσει τους τραμπούκους, αλλά κανείς δεν έρχεται, γίνονται
και κάτι συσκέψεις και απόφαση δεν βγάζουν, έρχεται και μια κυρία
αμερικάνα και λέει "όλα καλά και θα δώσω στους τραμπούκους ένα κάτι τι
να γίνουνε καλά παιδιά" και φεύγει και αφηνει πίσω της τα πράγματα
χειρότερα από όσο ήταν κι εσύ πλέον πού μπορείς να ελπίσεις αλλού από
έναν αρχιτραμπούκαρο δικό σου, αίμα σου, να πλακώσει τους τραμπούκους,
να σε στηρίξει και να σώσει εσένα και τους δικούς σου, κι ας είναι να
διαλυθεί εντελώς το σπίτι σου; ε;»</div><div dir="auto" style="text-align: start;">----------------</div><div dir="auto" style="text-align: start;">κάπως ετσι μού τα έλεγε προχτες η κοπέλα απο την Υπερδνειστερία που τρέμει και κλαίει, κι ακόμα σκέφτομαι.</div><div dir="auto" style="text-align: start;">----------------</div><div dir="auto" style="text-align: start;">ΣΗΜ. αντιγράφω απο βικιπαιδεια:</div><div dir="auto" style="text-align: start;">//Η <b>Υπερδνειστερία</b> είναι κράτος (de facto) στη <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BB%CE%B4%CE%B1%CE%B2%CE%AF%CE%B1" title="Μολδαβία">Μολδαβία</a> στην <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%95%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7" title="Ανατολική Ευρώπη">Ανατολική Ευρώπη</a>. Το μη αναγνωρισμένο αυτό κράτος είναι ανεξάρτητο (de facto) από τη Μολδαβία από τις <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/2_%CE%A3%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85" title="2 Σεπτεμβρίου">2 Σεπτεμβρίου</a> του <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/1990" title="1990">1990</a>, οπότε και <a class="new" href="https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE%CF%81%CF%85%CE%BE%CE%B7_%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82&action=edit&redlink=1" title="Διακήρυξη ανεξαρτησίας (δεν έχει γραφτεί ακόμα)">διακήρυξε την ανεξαρτησία του</a> υποβοηθούμενο από <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1" title="Ρωσία">Ρώσους</a>, <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%B6%CE%AC%CE%BA%CE%BF%CE%B9" title="Κοζάκοι">Κοζάκους</a> και <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%85%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1" title="Ουκρανία">Ουκρανούς</a> εθελοντές, καθώς και τη 14η Ρωσική (πρώην <a class="mw-redirect" href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%88%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7" title="Σοβιετική Ένωση">Σοβιετική</a>) Στρατιά, νίκησε τις Μολδαβικές δυνάμεις στον <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A5%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B4%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82" title="Πόλεμος της Υπερδνειστερίας">Πόλεμο της Υπερδνειστερίας</a>. Ενώ υπάρχει κατάπαυση του πυρός από το <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/1992" title="1992">1992</a>, το <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8C_%CE%A3%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%BF" title="Ευρωπαϊκό Συμβούλιο">Ευρωπαϊκό Συμβούλιο</a> αναγνωρίζει την Υπερδνειστερία ως περιοχή «παγωμένης διαμάχης».</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> Η <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%B7" title="Εθνική αυτοδιάθεση">αυτοδιάθεσή</a>
της είναι διαφιλονικούμενη. Η Υπερδνειστερία συνεχίζει να ισχυρίζεται
ανεξαρτησία και διατηρεί κυριαρχία στην περιοχή της. Σε δημοψήφισμα στις
<a href="https://el.wikipedia.org/wiki/17_%CE%A3%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85" title="17 Σεπτεμβρίου">17 Σεπτεμβρίου</a> <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/2006" title="2006">2006</a>,
οι ψηφοφόροι της αυτοανακηρυγμένης Δημοκρατίας ψήφισαν με ποσοστό 93,1%
υπέρ της ανεξαρτητοποίησής τους από τη Μολδαβία και της ένωσης με τη <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1" title="Ρωσία">Ρωσία</a>, με την οποία η περιοχή δεν συνορεύει.
<p>Η Δημοκρατία της Μολδαβίας ορίζει την Υπερδνειστερία ως αυτόνομη εδαφική ενότητα της Υπερδνειστερίας με ειδικό νομικό καθεστώς (<a class="mw-redirect" href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B7_%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1" title="Ρουμάνικη γλώσσα">ρουμανικά</a>: <span dir="ltr" lang="ro">Unitatea teritorială autonomă cu statut juridic special Transnistria</span>), ή <span lang="ro">Stînga Nistrului</span> ("Αριστερή Όχθη του Δνείστερου").
</p><p>Μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, οι εντάσεις μεταξύ της Μολδαβίας και
της αποσχισθείσας Υπερδνειστερίας οδήγησαν σε στρατιωτική σύγκρουση που
ξεκίνησε τον Μάρτιο του 1992 και ολοκληρώθηκε με εκεχειρία τον Ιούλιο
του ίδιου έτους. Στο πλαίσιο της εν λόγω συμφωνίας, μια τριμερής
Επιτροπή Κοινού Ελέγχου (Ρωσία, Μολδαβία και Υπερδνειστερία) επιβλέπει
τις ρυθμίσεις ασφαλείας στην αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη, η οποία
περιλαμβάνει είκοσι τοποθεσίες και στις δύο πλευρές του ποταμού. </p><p>Παρόλο
που η εκεχειρία έχει διατηρηθεί, η πολιτική κατάσταση της περιοχής δεν
έχει επιλυθεί: η Υπερδνειστερία είναι μια μη αναγνωρισμένη αλλά ντε
φάκτο ανεξάρτητη ημιπροεδρική δημοκρατία με τη δική της κυβέρνηση,
κοινοβούλιο, στρατό, αστυνομία, ταχυδρομικό σύστημα, νόμισμα και
πινακίδες κυκλοφορίας οχημάτων.
Οι αρχές της έχουν υιοθετήσει σύνταγμα, εθνικό ύμνο, σημαία και
εθνόσημο. Είναι η μόνη χώρα που χρησιμοποιεί ακόμα το σφυροδρέπανο στη
σημαία της.
</p><p>Μετά από συμφωνία του 2005 μεταξύ Μολδαβίας και Ουκρανίας, όλες
οι επιχειρήσεις της Υπερδνειστερίας που επιδιώκουν να εξάγουν αγαθά μέσω
των ουκρανικών συνόρων πρέπει να εγγραφούν στις αρχές της Μολδαβίας.
Η συμφωνία αυτή εφαρμόστηκε μετά την έναρξη ισχύος της Ευρωπαϊκής
Αποστολής Συνοριακής Βοήθειας στην Μολδαβία και την Ουκρανία (EUBAM) το
2005. Οι περισσότεροι Υπερδνειστέριοι έχουν Μολδαβική υπηκοότητα,
αλλά πολλοί Υπερδνειστέριοι έχουν επίσης Ρωσική και Ουκρανική
υπηκοότητα. Η μεγαλύτερη πληθυσμιακή ομάδα είναι οι Ρώσοι που
αποτελούσαν το 34% το πληθυσμού το 2015.
</p><p>Η Υπερδνειστερία, η <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CF%80%CF%87%CE%B1%CE%B6%CE%AF%CE%B1" title="Αμπχαζία">Αμπχαζία</a>, η <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%8C%CF%84%CE%B9%CE%B1_%CE%9F%CF%83%CF%83%CE%B5%CF%84%CE%AF%CE%B1" title="Νότια Οσσετία">Νότια Οσετία</a> και το <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%91%CF%81%CF%84%CF%83%CE%AC%CF%87" title="Δημοκρατία του Αρτσάχ">Αρτσάχ</a> είναι μετασοβιετικές ζώνες «παγωμένων συγκρούσεων».
Αυτά τα τέσσερα εν μέρει αναγνωρισμένα κράτη διατηρούν φιλικές σχέσεις
μεταξύ τους και αποτελούν την Κοινότητα για τη Δημοκρατία και τα
Δικαιώματα των Εθνών.
</p><p>Στις 20 Σεπτεμβρίου 2017, η κυβέρνηση της Υπερδνειστερίας ζήτησε
το καθεστώς παρατηρητή στον ΟΗΕ και διαμαρτυρήθηκε για την επιθετικότητα
της Μολδαβίας.
</p><p>Στην επικράτεια της Υπερδνειστερίας κατοικούν 213 χιλιάδες πολίτες της Ρωσικής Ομοσπονδίας.// <br /></p><p>-->> <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/Υπερδνειστερία">https://el.wikipedia.org/wiki/Υπερδνειστερία</a> <br /></p> </div></div></span></div><p></p>Rodiahttp://www.blogger.com/profile/05376191142483735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1583530532339529731.post-21195678890663206912022-04-24T01:19:00.004+03:002022-04-24T01:19:24.355+03:00περί Ευρωπαϊκής Επιτροπής<p></p><div><div class="" dir="auto"><div class="ecm0bbzt hv4rvrfc dati1w0a e5nlhep0" data-ad-comet-preview="message" data-ad-preview="message" id="jsc_c_1kn"><div class="j83agx80 cbu4d94t ew0dbk1b irj2b8pg"><div class="qzhwtbm6 knvmm38d"><span class="d2edcug0 hpfvmrgz qv66sw1b c1et5uql lr9zc1uh a8c37x1j fe6kdd0r mau55g9w c8b282yb keod5gw0 nxhoafnm aigsh9s9 d3f4x2em iv3no6db jq4qci2q a3bd9o3v b1v8xokw oo9gr5id hzawbc8m" dir="auto"><div class="kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">«Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι ένα μη εκλεγμένο σώμα στο οποίο ηγείται μια διορισμένη από τις κυβερνήσεις ομάδα Επιτρόπων, ενώ το μόνιμο προσωπικό της που περιλαμβάνει γύρω στους 12.000 ανώτατους αξιωματούχους αποτελεί μια γραφειοκρατία με έντονο νεοφιλελεύθερο ιδεολογικό προσανατολισμό και, το κυριότερο, με μια παράδοση συνδιαχείρισης των πιο σημαντικών υποθέσεων μαζί με τις εργοδοτικές οργανώσεις.»</div><div dir="auto" style="text-align: start;">__________________________</div><div dir="auto" style="text-align: start;">ΣΗΜ. <span class="d2edcug0 hpfvmrgz qv66sw1b c1et5uql lr9zc1uh a8c37x1j fe6kdd0r mau55g9w c8b282yb keod5gw0 nxhoafnm aigsh9s9 d3f4x2em iv3no6db jq4qci2q a3bd9o3v b1v8xokw oo9gr5id hzawbc8m" dir="auto">22/4/2011 απο ενα τόπο που έγινε συνδρομητικός </span> </div></div></span></div></div></div></div></div>Rodiahttp://www.blogger.com/profile/05376191142483735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1583530532339529731.post-56748855966920279632022-04-20T00:58:00.003+03:002022-04-20T01:12:14.344+03:00Το ΤΡΑΜ το τελευταίο<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">1920s-1950s: Στην μακρά και θλιβερή ιστορία των σκανδάλων των αμερικανικών επιχειρήσεων εναντίον του αμερικανικού λαού και ίσως το πιο καταστροφικό, είναι το σκάνδαλο των ηλεκτροκίνητων οχημάτων, για το οποίο συνεργάστηκαν, η προμηθεύτρια όπλων στους ναζί, General Motors Corp. (GM), με την προμηθεύτρια καυσίμων στους ναζί, Standard Oil/Rockefeller, την Firestone, την Phillips Petroleum και την Mack Truck.</div><p></p><p><span class="d2edcug0 hpfvmrgz qv66sw1b c1et5uql lr9zc1uh a8c37x1j fe6kdd0r mau55g9w c8b282yb keod5gw0 nxhoafnm aigsh9s9 d3f4x2em iv3no6db jq4qci2q a3bd9o3v b1v8xokw oo9gr5id hzawbc8m" dir="auto"></span></p><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFMMfC85ho9BxjRLn-m8bY16BxZYV84aRpBMDFRyw9COmNQyZ2ucFbvSjdKCEI91wxtbxfWisD3GJHR-i8iCjPxlFirIq1Z38IiYI0ryzR0ClJJ8JYkK307TGYmbbk3aRIJaVxnJw9vJOVdgZfzU35_PMm8oI68NY8HozGw3wHg9ItTV7VF_Tuctk8Kw/s1080/USA-TRAM-1920-30.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="771" data-original-width="1080" height="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFMMfC85ho9BxjRLn-m8bY16BxZYV84aRpBMDFRyw9COmNQyZ2ucFbvSjdKCEI91wxtbxfWisD3GJHR-i8iCjPxlFirIq1Z38IiYI0ryzR0ClJJ8JYkK307TGYmbbk3aRIJaVxnJw9vJOVdgZfzU35_PMm8oI68NY8HozGw3wHg9ItTV7VF_Tuctk8Kw/s320/USA-TRAM-1920-30.jpg" width="320" /></a></div><br /> </div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Στόχος της συνωμοσίας ήταν η καταστροφή των δικτύων ηλεκτροκινουμένων οχημάτων, κάτι που ωφέλησε τις εταιρείες κατασκευής οχημάτων εσωτερικής καύσης και τις πετρελαϊκές και δη τους Rockefeller και την GM. </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Εν ολίγοις, οι εταιρείες που εμπορεύονταν αυτοκίνητα, πετρέλαια, ελαστικά και λοιπά αναλώσιμα έκριναν ότι ένα αναπτυγμένο δίκτυο τραμ, όπως αυτό του Σικάγο, δεν τους άφηνε μεγάλα περιθώρια για πολλά κέρδη. </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Έτσι και με τη "βοήθεια του κράτους" έφτιαξαν μια εταιρεία την National City Lines (NCL), στην οποία συμμετείχαν οι GM, Standard Oil και Firestone, που αγόρασε το δίκτυο τραμ. </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Περί το 1941, η NCL είχε αγοράσειτα δικαιώματα και τον εξοπλισμό των τραμ σε 83 πόλεις.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Αίφνης η NCL άρχισε με γοργούς ρυθμούς να υποβαθμίζει το δίκτυο (καθυστερήσεις, βλάβες, απεργίες) συνεπικουρώντας την υποβάθμιση με την κατάλληλη προπαγάνδα (θόρυβος, τροχαία, απουσία ευελιξίας κτλ) και έτσι το "χρεοκόπησε", οπότε η NCL, αρχίζει να ξηλώνει τα ηλεκτρικά συστήματα και τις σιδηροτροχιές και στην θέση τους, αφού ασφαλτόστρωσε, βάζει λεωφορεία. </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Ο αριθμός των τραμ που λειτουργούσαν,έπεσε από 73.000 σε 18.000. </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Όμως, η μεταφορική ικανότητα των λεωφορείων ήταν υποπολλαπλάσια του τραμ, έτσι ο κόσμος στράφηκε στο ιδιωτικό αυτοκίνητο, αφού δεν χωρούσε στα λεωφορεία και έτσι επωφελήθηκαν οι προαναφερθείσες εταιρείες σε αυτοκίνητα, πετρέλαια, λάστιχα κτλ.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Οι μακροπρόθεσμες αρνητικές συνέπειες της συνωμοσίας, είναι ανυπολόγιστες. </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Η υποχρεωτική αντικατάσταση του φιλικού στο περιβάλλον τράμ με πετρελαιοκίνητα οχήματα, σήμαινε κατασπατάληση του πετρελαίου, που τα αποθέματά του εξαντλούνται, ενώ για τους ισχυρούς της γης, εμφανίζεται πλέον σαν ζωτικό ζήτημα η απόκτησή του, ακόμη και με πόλεμο, ανατροπές κυβερνήσεων, ή κλοπή από άλλα κράτη.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Η συνωμοσία επίσης συνετέλεσε στην μόλυνση του περιβάλλοντος, ενώ η εξώθηση του κόσμου στο ιδιωτικό αυτοκίνητο οδήγησε σε εκατομμύρια θανάτους και τραυματισμούς και μια καταστροφική αλλαγή στην ανάπτυξη των πόλεων, με την εξαφάνιση των συνοικιών και των μικρών επιχειρήσεων.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Καθώς μειώνονται τα αποθέματα πετρελαίου και η χρήση του ιδιωτικού αυτοκινήτου γίνεται αντιοικονομική, κάποτε θα κληθούν οι φορολογούμενοι να πληρώσουν για την επαναφορά των τραμ και δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε ποιος θα επωφεληθεί.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Και καθώς η αγορά των ΗΠΑ, ανέχεται να πατάς επί πτωμάτων, αλλά όχι να μονοπωλείς κλείνοντας τους ανταγωνιστές σου, η GM κρίθηκε ένοχη για απόπειρα δημιουργίας μονοπωλίου και της επεβλήθη το εξοντωτικό τότε πρόστιμο των $ 5.000 καθώς και το επίσης εξοντωτικό πρόστιμο $1 για κάθε μέλος του ΔΣ.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Το 1921, ο χημικός Thomas Midgley, υπάλληλος της General Motors, ιδιοκτησίας της Dupont, ανακαλύπτει μία από τις πλέον επικίνδυνες και τοξικές ουσίες, την tetraethyl lead (TEL). </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Η TEL, είναι ένας αντικραδασμικός παράγοντας, που επιτρέπει στις μηχανές γκαζολίνης να λειτουργούν με μεγαλύτερη συμπίεση και πιο αποτελεσματικά, κάτι που μείωνε τον θόρυβο και τις φθορές στους κινητήρες. </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Η General Motors, εμφανίζει την TEL, σαν σωτηρία των ΗΠΑ, από την επερχόμενη μείωση των αποθεμάτων πετρελαίου. </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Η καταστροφικότητα της TEL για όλο τον κόσμο, παρακάμπτεται χάριν του κέρδους.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Το 1925 οι Dupont, μέσω της General Motors και οι Rockefeller, μέσω της Standard Oil (Exxon), σχηματίζουν την ανίερη συμμαχία της Ethyl Corporation, για την παραγωγή και διάθεση του δηλητηριώδους προϊόντος, στο ανυποψίαστο κοινό. </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Το 1925, σε έρευνα για την δημόσια υγεία, αξιωματούχος της Standard Oil (Exxon), αναφέρει την TEL σαν θείο δώρο. </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Ωστόσο με τον καιρό, πάνω από 200 εργάτες της Ethyl Corporation, συμπεριλαμβανομένου του Midgley, δηλητηριάζονται από τον μόλυβδο και πεθαίνουν.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Από την αρχή, υπάρχουν προειδοποιήσειςγια τον κίνδυνο εισαγωγής μολύβδου στην γκαζολίνη, αλλά η μηχανή προπαγάνδας και οι εξαγορασμένοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, διότι ανέκαθεν οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, εξαγοράζονταν, για να λειτουργήσουν ενάντια στα συμφέροντα του λαού, διασφαλίζουν τα κέρδη των Dupont και Rockefeller, αδιαφορώντας για την μόλυνση, σε αέρα, νερό, έδαφος, μέχρι την τελική απαγόρευση το 1995 και αφού οι έρευνες απέδειξαν ότι το 2008, ένας στα έξι παιδιά, είχε αυξημένα επίπεδα μολύβδου στο σώμα του, ενώ τρία εκατομμύρια παιδιά, είχαν μόλυβδο στο σώμα τους, αρκετό για να εμποδίσει την νευρολογική τους ανάπτυξη.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Ανικανοποίητοι με τα κέρδη τους από την δηλητηρίαση των ΗΠΑ, οι Dupont και Rockefeller, θα δώσουν τα μυστικά της TEL, στην ναζιστική Γερμανία, πριν και κατά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, για να μπορέσουν να κινηθούν τα πολεμικά αεροσκάφη των ναζί, Stukas, Messerschmits και Focke Wulffs.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Το 1930 ο Midgley, θα ανακαλύψει το ψυκτικό Freon για την General Motors των Dupont και θα γίνει από τους επιστήμονες που συνετέλεσαν τα μέγιστα στην καταστροφή του περιβάλλοντος και της ανθρώπινης υγείας. </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Το 1940 ο Midgley, θα παραλύσει και η παράλυση θα αποδοθεί σε πολυομυελίτιδα και όχι στην δηλητηρίαση από μόλυβδο. </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Το 1944 ο Midgley, τυχαία απαγχονίζεται στο αναπηρικό κρεββάτι από μία εφεύρεσή του με σκοινιά και τροχαλίες που τον βοηθούσε να κάθεται στο κρεβάτι, πριν προλάβει να εφεύρει κάτι άλλο.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Ο Thomas Midgley, δημιουργός του tetraethyl και του Freon, για τα αυτοκίνητα της General Motors των Dupont, χαρακτηρίζεται σαν ο πλέον καταστροφικός για το περιβάλλον επιστήμονας του πλανήτη.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Με τα χρόνια, εκατομμύρια τόνοι Freon θα εισέλθουν στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και θα καταστρέψουν το στρώμα του όζοντος, ένα φίλτρο για τις ηλιακές ακτίνες, ουσιώδες για την ζωή. </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div><div dir="auto" style="text-align: start;">Η τρύπα στο στρώμα του όζοντος στον βόρειο πόλο, αυξάνει κάθε χρόνο και επιτρέπει στις υπεριώδεις ακτίνες του ηλίου να φτάνουν στην επιφάνεια της γής, με αποτέλεσμα από το 1973 μέχρι το 2000, να τετραπλασιαστούν οι θάνατοι από καρκίνο του δέρματος, με συνέπειες στην παραγωγή τροφής, σε ξηρά και θάλασσα. </div><div dir="auto" style="text-align: start;">__________________________</div><div dir="auto" style="text-align: start;">ΣΗΜ. άρθρο του Θανάση Πολυζόπουλου (μεταφορά από Facebook)<span class="d2edcug0 hpfvmrgz qv66sw1b c1et5uql lr9zc1uh a8c37x1j fe6kdd0r mau55g9w c8b282yb keod5gw0 nxhoafnm aigsh9s9 d3f4x2em iv3no6db jq4qci2q a3bd9o3v b1v8xokw oo9gr5id hzawbc8m" dir="auto"></span></div></div><p></p>Rodiahttp://www.blogger.com/profile/05376191142483735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1583530532339529731.post-56268386394745924852022-03-30T02:36:00.002+03:002022-03-30T02:37:23.358+03:00ενα βιβλιο που με άφησε ξερή!<p> ε λοιπόν, δεν μπορείς να φανταστείς τι συνέβαινε την εποχή που ο Β'ΠΠ μαινόταν στην Ευρώπη, ιδίως τους μήνες Απρίλιο και Μάιο, τότε που μπήκαν οι Γερμανοί στην Ελλάδα.</p><div><div dir="auto"><div class="ecm0bbzt hv4rvrfc dati1w0a e5nlhep0" data-ad-comet-preview="message" data-ad-preview="message" id="jsc_c_45a"><div class="j83agx80 cbu4d94t ew0dbk1b irj2b8pg"><div class="qzhwtbm6 knvmm38d"><span class="d2edcug0 hpfvmrgz qv66sw1b c1et5uql lr9zc1uh a8c37x1j fe6kdd0r mau55g9w c8b282yb keod5gw0 nxhoafnm aigsh9s9 d3f4x2em iv3no6db jq4qci2q a3bd9o3v b1v8xokw oo9gr5id hzawbc8m" dir="auto"><div class="kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Τότε ακριβώς, στη Μέση Ανατολή γινόταν το έλα να δεις, το μάλε βράσε δηλαδή. Γελούσα φωναχτά (περασμένα μεσάνυχτα!) όταν διάβαζα τα σχετικά κείμενα του Φρανκ Βέμπερ (Frank G. Weber), βασισμένα / τεκμηριωμένα σε σημαντικά αρχεία και βιβλία, καμμιά 300ριά τουλάχιστον, που έψαξε κι έβγαλε το ζουμί τους ο πανάξιος αυτός καθηγητής και άνθρωπος, και εξέδωσε το Παν/μιο Τεμπλ του Μισσούρι το 1979 με τίτλο The Evasive Neutral (© by the curators of the University of Missouri)</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Κάθε σελιδα (μη πω παράγραφος και φανεί πως υπερβάλλω) θα μπορούσε να γίνει σενάριο για ενα ενδιαφέρον (και αγωνιώδες) φιλμ εποχής, ένα κωμικοτραγικό θρίλλερ ας πούμε. Τα στοιχεία εναλλάσσονται δυναμικά, τόσο που είναι αδύνατο να "χωνευτούν" πάνω απο 2-3 σελίδες τη μέρα.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Γεμάτο ανατροπές που προκαλούν γέλιο, με στρατηγους που οδηγούν (χωρις να το επιθυμούν) μεραρχίες και νικάνε σε μάχες χωρίς να εχουν αυτη την πρόθεση! Με πρεσβευτές που ενεργούν παρά τη θέληση και τις οδηγίες των κυβερνήσεών τους, κλπ κλπ απίστευτα ευτράπελα.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Εδώ δεν υπάρχει τρόπος αναχαίτισης του γέλωτα, όσο κι αν σκεφτούμε ότι χάνονταν άνθρωποι, ολόκληροι λαοί ήταν έρμαια των ηγετών που αλλού πατούσαν κι αλλού βρίσκονταν, καθένας μιλούσε τη δική του γλώσσα (και δεν εννοώ ανθρώπινη γλώσσα, αλλά την ασυνεννοησία που υπήρχε: άλλα έλεγε ο ένας κι άλλα εννοούσε ο άλλος). Δολοπλοκίες, παζάρια, χαζοεπαναστάσεις, απ' όλα εχει ο μπαχτσές.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Ενα πρωτοφανές μπέρδεμα, ένα μπλέξιμο όπου έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Καλύτερο απο Τζαίημς Μποντ, καλύτερο από οποιοδήποτε βιβλίο έχεις διαβάσει ίσαμε σήμερα: ατόφια Ιστορία.</div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Λέμε για την ανικανότητα ή/και τη βλακεία των τωρινών ηγετών του κόσμου, αλλά διαβάζοντάς το διαπιστώνεις ξαφνικά ότι υπάρχουν και χειρότερα!</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Ομολογώ ότι ξεκινώντας το δεν περίμενα να το βρω τόσο διασκεδαστικό: το Παράλογο αυτοπροσώπως.</div><div dir="auto" style="text-align: start;">________________________</div><div dir="auto" style="text-align: start;">ΣΗΜ. πρόκειται για το βιβλίο Ο ΕΠΙΤΗΔΕΙΟΣ ΟΥΔΕΤΕΡΟΣ του Φρανκ Βεμπερ, μτφρ. Εύη Νάντσου, εκδ. ΘΕΤΙΛΗ, 1983<br /></div></div></span></div></div></div></div></div>Rodiahttp://www.blogger.com/profile/05376191142483735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1583530532339529731.post-1008219599300783792022-03-13T02:10:00.003+02:002022-03-13T02:26:24.135+02:00Περί του πολέμου στην Ουκρανία, κλπ<p><b>Ποιος είναι ο αμυνόμενος στην Ουκρανία; </b></p>
<p data-adtags-visited="true">Του Φώτη Τερζάκη<b>*</b></p>
<p data-adtags-visited="true">Ξαφνικά, εδώ κι ένα δεκαήμερο ο
ειδησεογραφικός βομβαρδισμός για τις «εκατόμβες της πανδημίας» σίγησε.
Όχι επειδή το συμβάν θεωρήθηκε λήξαν: τα τιμωρητικά μέτρα της κυβέρνησης
κατά των «απείθαρχων» πολιτών σε αγαστή σύμπραξη με τους εργοδοτικούς
εκβιασμούς, η δημόσια μασκαράτα της «προφύλαξης», ο <i>φόρος υγείας</i>
στους πολίτες κάποιας ηλικίας που εννοούν να προστατεύσουν τον εαυτό
τους από μια ναζιστικού τύπου γενετική παρέμβαση και, πάνω απ’ όλα, η
μεθοδευμένη στρατηγική εξόντωσης κάπου 10.000 ανυπότακτων υγειονομικών,
συνεχίζονται με ανανεωμένο σαδισμό κι εκδικητική εμμονή – δείχνοντας πώς
οι στόχοι τους ούτε βραχυπρόθεσμοι ούτε απλώς «υγειονομικοί» ήταν. Ο
λόγος είναι ότι η κυβερνητικά επιδοτούμενη βιομηχανία των fake news
ανέλαβε νέα αποστολή, όπου και μετέφερε άρδην όλο το τεχνικό της
προσωπικό: μια κολοσσιαία προπαγανδιστική εκστρατεία υπέρ των ΝΑΤΟϊκών
της αφεντικών και την ευρωπαϊκών τους δεκανέων, κατά του γεωστρατηγικού
τους αντιπάλου, της Ρωσίας.</p>
<p data-adtags-visited="true"><img alt="thumbnail" class="wp-image-26275 alignleft" data-attachment-id="26275" data-comments-opened="1" data-image-caption="" data-image-description="" data-image-meta="{"aperture":"0","credit":"","camera":"","caption":"","created_timestamp":"0","copyright":"","focal_length":"0","iso":"0","shutter_speed":"0","title":"","orientation":"0"}" data-image-title="thumbnail" data-large-file="https://avrakotos.files.wordpress.com/2022/03/thumbnail.jpg?w=800" data-medium-file="https://avrakotos.files.wordpress.com/2022/03/thumbnail.jpg?w=272" data-orig-file="https://avrakotos.files.wordpress.com/2022/03/thumbnail.jpg" data-orig-size="800,882" data-permalink="https://autonomidrasi.com/2022/03/09/%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%bf-%ce%b1%ce%bc%cf%85%ce%bd%cf%8c%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%bf%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%bf%cf%85%ce%ba%cf%81%ce%b1%ce%bd%ce%af/thumbnail-5/" height="250" src="https://avrakotos.files.wordpress.com/2022/03/thumbnail.jpg?w=227&h=250" width="227" />Ακόμα
μία φορά η «Ευρώπη», παραδειγματικά δυσλειτουργική και ανίκανη να
διαχειριστεί τα προβλήματα που γεννά η ίδια η αρχιτεκτονική της,
αποφάσισε να παίξει τον ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου πυροβολώντας τα πόδια
της. Η προθυμία της να πληρώσει, τουλάχιστον οικονομικά εάν όχι και με
όρους ασφάλειας, το κόστος των αποφάσεων του στρατηγικού της «προστάτη»,
κατασιγάζοντας εν μιά νυκτί τα κατά καιρούς τραυλίσματα δοκιμαστικής
και άτολμης «διαφοροποίησης», είναι πέραν ενός σημείου ανεξήγητη – αλλ’
ας πούμε ότι αυτό είναι μια ξεχωριστή συζήτηση, που μπορεί να γίνει σε
δεύτερη φάση…</p>
<p class="inline-ad-slot" data-adtags-visited="true" data-adtags-width="623" id="inline-ad-0" style="float: left; height: 0px; margin: 0px auto; overflow: hidden; width: 623px;"></p><p data-adtags-visited="true">Εκείνο που τώρα μας απασχολεί είναι η <i>διαστροφή των σημασιών</i>
που έχει γίνει βαρύ υπερόπλο στα χέρια των επιγόνων του Διαφωτισμού και
υπερήφανων κατά τ’ άλλα για τον «ορθολογισμό» τους (το ίδιο όπλο που
χρησιμοποιήθηκε εναντίον μας στη διάρκεια της πανδημικής σκηνοθεσίας),
και η <i>ολοκληρωτικού τύπου φίμωση της σκέψης και του δημόσιου λόγου</i>
σε αυτό το κομμάτι του κόσμου που έχει το θράσος ν’ αποκαλεί τον εαυτό
του «φιλελεύθερη/ες δημοκρατία/ες». Όχι, δεν είναι ο πυρηνικός όλεθρος
που μας απειλεί τούτη τη στιγμή, όχι περισσότερο τουλάχιστον απ’ όσο μας
απειλούσε από το 1945 και μετά· είναι η φρικιαστική έγερση του <i>ολοκληρωτισμού με κοινοβουλευτικό μανδύα</i>,
η οργουελιανή στόχευση στον πυρήνα των κυττάρων και της σκέψης μας,
προαιώνιο όνειρο κάθε ολοκληρωτισμού που τώρα επιτέλους γίνεται εφικτό
με την εφιαλτική συνδρομή μιας μακάβριας τεχνολογίας.</p>
<p>Παρ’ όλο που η νέα ιερή συμμαχία διατυμπανίζει την «κατακραυγή
ολόκληρου του κόσμου» για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ο «κόσμος»
αυτός, αν προσέξει κανείς καλύτερα, δεν είναι άλλος από τον
αγγλοσαξωνικό-βορειοατλαντικό άξονα και του ευρωπαίους υποτελείς του
(απ’ όπου απουσιάζει, περιέργως, το Ισραήλ, παρ’ όλο που δεν παρέλειπε
να εξοπλίζει τις ουκρανικά νεοναζιστικά τάγματα με οπλισμό υψηλής
τεχνολογίας, όπως άλλωστε κι η Τουρκία: μήπως επειδή και οι δύο
γνωρίζουν πως η καταδίκη μιας «εισβολής» θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί
κατά μείζονα λόγο εναντίον τους, αν υπήρχε ίχνος συνέπειας στις άσφαιρες
ρητορείες —αλλά εγκληματικές πρακτικές— της Δύσης); Και ποια η
δικαιολογία της «κατακραυγής»; Η στρατιωτική εισβολή, ακούμε, που
παραβιάζει της κατοχυρωμένη από το διεθνές δίκαιο εδαφική και πολιτική
ανεξαρτησία μιας χώρας. Είναι η φυσική αγανάκτηση, αν θέλετε, που όλος ο
κόσμος νιώθει ενστικτωδώς απέναντι στον επιτιθέμενο. Μάλιστα.</p>
<p>Πριν πάμε να δούμε όμως <i>ποιος</i> ακριβώς είναι ο επιτιθέμενος
και ποιος ο αμυνόμενος, μπορούμε να θέσουμε, υποθέτω, το απλό ερώτημα:
δεν ήταν παραβίαση της εδαφικής και/ή πολιτικής ανεξαρτησίας μιας χώρας,
και αισχρή προσβολή του διεθνούς δικαίου, η επιβολή μιας στρατιωτικής
δικτατορίας στην Ελλάδα το 1967 και η οργάνωση μιας τουρκικής εισβολής
στην Κύπρο το 1974· η ανατροπή του δημοκρατικά εκλεγμένου Προέδρου
Αλιέντε και η επιβολή μιας αιμοσταγούς δικτατορίας στη Χιλή το 1973· η
βίαιη διάλυση της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας και η παράνομη απόσπαση
του Κοσόβου από τη Σερβία· η διαδοχική καταστροφή του Αφγανιστάν, του
Ιράκ, της Συρίας, της Λιβύης, της Υεμένης και του Σουδάν – για να
περιοριστώ μόνο στο τελευταίο ήμισυ του αιώνα, και παραλείποντας πολλά;</p>
<p>Ποια «αυταρχική» δύναμη ενορχήστρωσε αυτά και άλλα πολλά εγκλήματα
κατά του διεθνούς δικαίου, ζητώντας ρητά μάλιστα να εξαιρεθεί η ίδια από
τις διαδικασίες εφαρμογής του, ενώ ταυτόχρονα περιπαίζει τη νοημοσύνη
μας επιτιθέμενη όπου την παίρνει και όπου μπορεί στο όνομα ακριβώς του
«διεθνούς δικαίου»; Το λέω γιατί άκουσα προχθές έναν (ακόμα) γελοίο
εκπρόσωπο της κυβέρνησης Μητσοτάκη (με την ιδιότητα του διεθνολόγου
μάλιστα) να λέει επί λέξει: «Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ουκρανία
δυστυχώς αλλάζει τον κόσμο· και φοβάμαι ότι τον αλλάζει για πάντα.
Διαμορφώνεται […] αυτή τη στιγμή μια νέα διαχωριστική γραμμή: από τη μία
πλευρά θα είναι η δημοκρατία και η ελευθερία και από την άλλη πλευρά θα
είναι ο αυταρχισμός και ο αλυτρωτισμός […] Πράγματι, αυτό που είδαμε
στη Ρωσία μάς θυμίζει τον Αττίλα […] Δεν μπορούμε να μείνουμε απαθείς,
ούτε ουδέτεροι, απέναντι σε κάτι το οποίο είναι καταφανώς άδικο. Για τον
λόγο αυτόν η χώρα μας, λοιπόν, τηρεί μιαν ανυποχώρητη στάση απέναντι σε
οποιαδήποτε χώρα κάνει κουρελόχαρτο το διεθνές δίκαιο».</p>
<p>Στον παραλληλισμό της ρωσικής στρατιωτικής επιχείρησης με τον Αττίλα
θα επανέλθω. Το βέβαιο είναι πάντως ότι, όχι, καμία καινούργια εποχή δεν
εγκαινιάζεται σήμερα ούτε ο κόσμος άλλαξε ριζικά από τα γεγονότα αυτού
του Φεβρουαρίου στην Ουκρανία. Όσα ζούμε σήμερα είναι άρρηκτη συνέχεια
μιας πολιτικής την οποία εγκαινίασαν οι ΗΠΑ μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο
Πόλεμο, με στόχο μια <i>άνευ όρων και χωρίς λογικούς, ηθικούς ή δικαιικούς φραγμούς παγκόσμια κυριαρχία</i>.
Ωστόσο το ήθος αυτής πολιτικής είχε εξαγγελθεί ακόμα νωρίτερα: με το
τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και τη Συνθήκη των Βερσαλλιών.
Επιτρέψτε μου λοιπόν να διηγηθώ μία ιστορία που θα βοηθήσει, ελπίζω,
κάποιους οι οποίοι έχουν μνήμη χρυσόψαρου.</p>
<p>Στις αρχές του 1918 η Γερμανία ήταν προφανές ότι έχανε, αλλά συνέχιζε
να μάχεται απελπισμένα και ο πόλεμος τραβούσε σε μάκρος. Υπό αυτές της
συνθήκες, ένας σύμβουλος του Αμερικανού Προέδρου Ουίλσον ονόματι George
Creel —προδρομική φιγούρα του σύγχρονου μάνατζμεντ και της επιστήμης των
δημοσίων σχέσεων— είχε μια ιδέα: ίσως οι Γερμανοί θα παρέδιδαν τα όπλα
εάν τους προσφέραμε ήπιους όρους εκεχειρίας· και συνέταξε μια σειρά από
ήπιους όρους που έλεγαν ότι δεν θα υπήρχαν καθόλου τιμωρητικά μέτρα,
τους οποίους παρέδωσε στον Πρόεδρο Ουίλσον γα να τους εξαγγείλει
δημοσίως – το περίφημο «Διάγγελμα των 14 σημείων». Καμία προσάρτηση,
καμία κυρωτική αποζημίωση, κ.ο.κ. έλεγε το διάγγελμα· και οι Γερμανοί
παράδωσαν τα όπλα. Το πώς τους συμπεριφέρθηκαν οι νικητές στις
Βερσαλλίες είναι γνωστό: ο Κλεμανσώ ήθελε να συντρίψει αμετάκλητα τη
Γερμανία, ο Λόυντ Τζώρτζ θεωρούσε σκόπιμο να εισπραχθούν υπέρογκες
πολεμικές αποζημιώσεις, όσο για τον αφελή Ουίλσον, όταν αναρωτιόταν τί
έγιναν τα «14 σημεία» του, τον έβγαζαν βόλτα στα πολεμικά νεκροταφεία
και τον έκαναν να νιώθει ντροπή που δεν μισούσε τους Γερμανούς.</p>
<p>Η Γερμανία έφτυσε κυριολεκτικά αίμα· και το αίμα αυτό, δηλητηριασμένο
από τους πικρούς χυμούς της πληγωμένης αξιοπρέπειας, της εθνικής
ταπείνωσης αλλά, προπαντός, της <i>αίσθησης του σατανικού εμπαιγμού</i>,
έθρεψε το δέντρο του ναζισμού. Οι εμπνευστές της αμερικανικής πολιτικής
δικαιολόγησαν την πράξη τους στο όνομα του «κοινού καλού». Με αυτόν τον
τρόπο έσωσαν, λένε, μερικές χιλιάδες ζωές Αμερικανών κι Ευρωπαίων το
1918. Δεν συνυπολόγισε όμως η λογιστική τους το (εύλογο) μίσος που γεννά
η ατιμία, και το (αναμενόμενο) έγκλημα που γεννάει το μίσος: οι ζωές
που κόστισε το Άγος των Βερσαλλιών περιλαμβάνουν τουλάχιστον τα
εκατομμύρια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, και ύστερα της Κορέας και
του Βιετνάμ, και ύστερα της Παλαιστίνης και της Μέσης Ανατολής – και
σταματάω εδώ…</p>
<p>Η στρατηγική παραπλάνηση είναι ασφαλώς μέρος του πολέμου. Όμως το
μήνυμα «Ας κάνουμε ειρήνη με τους εξής όρους…» δεν είναι της ίδιας <i>λογικής τάξεως</i>
με τις παραπλανήσεις και τα τεχνάσματα στρατηγικής. Λένε ότι στον έρωτα
και στον πόλεμο επιτρέπονται τα πάντα, και ίσως αυτό να ισχύει <i>μέσα</i> στον πόλεμο ή τον έρωτα, όχι όμως <i>αναφορικά με</i> τον πόλεμο ή τον έρωτα, και είναι κοινό αίσθημα πως <i>η προδοσία και η εξαπάτηση σε ανακωχή ή ειρηνευτική διαδικασία είναι απείρως φρικτότερο πράγμα από την παραπλάνηση στη μάχη</i>. Όπως ωραία το έχει φωτίσει ο Gregory Bateson<sup>1</sup>, όποιος παίζει με τους κανόνες της <i>μετα-</i>επικοινωνίας ανοίγει την πόρτα στην τρέλα. Εάν δεν υπάρχει αξιόπιστη μετα-επικοινωνία σε σχέση με τον πόλεμο, δεν υπάρχει <i>δίοδος διαφυγής</i>
από τον διαρκή, βρώμικο και δίχως κανόνες πόλεμο. Αυτό το ήθος
εισήγαγαν στις αναμετρήσεις του εικοστού αιώνα οι Ηνωμένες Πολιτείες της
Αμερικής, και αυτό είναι κάτι χειρότερο από τα πυρηνικά του Ναγκασάκι
και της Χιροσίμα: πυρηνική βόμβα στην ανθρώπινη λογική και κρίση, στο
ίδιο το αξιακό έδαφος επί του οποίου μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε
ανθρώπινη επικοινωνία και συνεννόηση – και ως εκτοξευτήρας της
λειτουργεί το αληθινά δαιμονικό σημερινό σύστημα των Μέσων.</p>
<p>Μπορούμε να παρατηρήσουμε τώρα την επανάληψη του ίδιου σεναρίου το
1990-91, με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Λογικά, η εξαφάνιση
του Συμφώνου της Βαρσοβίας θα έπρεπε να οδηγήσει στη διάλυση του ΝΑΤΟ,
το οποίο δημιουργήθηκε με ρητό στόχο ν’ αντιμετωπίσει τη «σοβιετική
απειλή». Νέες μορφές ολοκλήρωσης θα έπρεπε να προταθούν γι’ αυτή την
«άλλη Ευρώπη», η οποία φιλοδοξούσε να προσεγγίσει τη Δύση. Ακόμη πιο
σοβαρό, οι ίδιοι οι Αμερικανοί υποσχέθηκαν στον Γκορμπατσώφ (και αυτό
είναι καταγεγραμμένο επισήμως) την ασφάλεια της νέας Ρωσίας και την
αποχή από οιαδήποτε ενέργεια επιθετικού χαρακτήρα, όπως η διεύρυνση του
ΝΑΤΟ προς ανατολάς<sup>2</sup> – και οι εγγυήσεις αυτές έπαιξαν
αποφασιστικό ρόλο στις επόμενες κινήσεις του τελευταίου Σοβιετικού
ηγέτη. Ωστόσο, αφότου εκπλήρωσαν τις επιδιώξεις τους, οι ΗΠΑ
μεταχειρίστηκαν τη Ρωσία σαν ηττημένο πολέμου – και κάθε άλλο παρά με
τον ιπποτισμό του νικητή (που δεν ήταν ποτέ στον κώδικά τους). Απέρριψαν
ασυζητητί μία σχετική πρόταση της Γαλλίας και, θέλοντας να
κεφαλαιοποιήσουν τη «νίκη» τους, πίεσαν αφόρητα για την ανατολική
διεύρυνση των ευρωατλαντικών δομών, κληροδότημα του Ψυχρού Πολέμου,
στέλνοντας σε όλους το μήνυμα ότι έχουν την πρόθεση να τον συνεχίσουν.</p>
<p>Ήδη από το 1997 ξεκίνησε η ανατολική διεύρυνση του ΝΑΤΟ, παρ’ όλο
που στις ίδιες τις ΗΠΑ ηγετικές προσωπικότητες εξέφραζαν τη διαφωνία
τους. Το 1999, όταν το ΝΑΤΟ γιόρταζε με τυμπανοκρουσίες την 50ή του
επέτειο, έκανε την πρώτη του θεαματική κίνηση προς τ’ ανατολικά
(Ουγγαρία, Πολωνία και Τσεχική Δημοκρατία) και ανακοίνωσε πως η
διαδικασία θα συνεχιζόταν μέχρι τα ρωσικά σύνορα. Την ίδια στιγμή η
Ατλαντική Συμμαχία προχωρούσε σε πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας,
μετατρέποντας τον οργανισμό από αμυντικό μπλοκ σε επιθετική συμμαχία,
κατά παράβασιν του διεθνούς δικαίου. Ο πόλεμος κατά του Βελιγραδίου
διεξήχθη χωρίς την έγκριση του ΟΗΕ, εμποδίζοντας έτσι τη Μόσχα να
χρησιμοποιήσει ένα από τα τελευταία εναπομείναντα μέσα ισχύος της: το
δικαίωμα βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας.</p>
<p>Η ανάληψη της εξουσίας από τον Πούτιν τον επόμενο χρόνο μάλλον
πολλαπλασίασε τις πράξεις καλής θέλησης προς την Ουάσιγκτον, ιδίως μετά
τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Ο νέος ρώσος πρόεδρος
αποδέχθηκε την προσωρινή εγκατάσταση αμερικανικών βάσεων στην Κεντρική
Ασία και διέταξε το κλείσιμο των ρωσικών βάσεων στην Κούβα που
κληρονόμησε από την ΕΣΣΔ, όπως και την αποχώρηση των ρώσων στρατιωτών
που βρίσκονταν στο Κόσοβο. Το μόνο αντάλλαγμα που ζητούσε η Ρωσία ήταν
να αποδεχθεί η Δύση ότι ο μετασοβιετικός χώρος, τον οποίον ορίζει ως το
«εγγύς εξωτερικό» της, εμπίπτει στη σφαίρα ευθύνης της. Το 2003, η
επέμβαση στο Ιράκ από τον αμερικανικό στρατό, επίσης χωρίς έγκριση του
ΟΗΕ που αποτελεί ακόμα μία κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου,
επέσυρε μια κοινή καταδίκη από το Παρίσι, το Βερολίνο και τη Μόσχα,
πράγμα που εμφύσησε φόβους στην Ουάσινγκτον για το ενδεχόμενο μιας
συνεργασίας της Ρωσίας με την Ευρώπη, την οποία όφειλε να τσακίσει εν τη
γενέσει της· και το προσφορότερο όπλο γι’ αυτό ήταν οι «πρόθυμες» χώρες
της πρώην Ανατολικής Ευρώπης.</p>
<p>Τα γεγονότα που ακολούθησαν ήταν ραγδαία. Οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν την
πρόθεσή τους να εγκαταστήσουν τμήματα της αντιπυραυλικής τους ασπίδας
στην Ανατολική Ευρώπη, κατά παράβασιν της συμφωνίας Ρωσίας-ΝΑΤΟ (που
υπογράφηκε το 1997), ενώ παράλληλα η Ουάσινγκτον αμφισβητούσε τις
συμφωνίες πυρηνικού αφοπλισμού (και αποσύρθηκε από τη Συνθήκη για τους
αντιβαλιστικούς πυραύλους τον Δεκέμβριο του 2001). Ο χορός των λεγόμενων
«χρωματιστών επαναστάσεων» στον μετασοβιετικό χώρο έγιναν
δικαιολογημένα αντιληπτές στη Μόσχα ως επιχειρήσεις που αποσκοπούσαν
στην εγκαθίδρυση φιλοδυτικών καθεστώτων στο κατώφλι της. Τον Απρίλιο του
2008 η Ουάσιγκτον άσκησε ισχυρές πιέσεις στους ευρωπαίους συμμάχους της
να επικυρώσουν την πρόσκληση της Γεωργίας και της Ουκρανίας για ένταξη
στο ΝΑΤΟ, και ταυτόχρονα πίεζε για αναγνώριση της ανεξαρτησίας του
Κοσόβου, η οποία συνιστούσε μια πρόσθετη βιαιοπραγία κατά του διεθνούς
δικαίου αφού νομικά επρόκειτο για σερβική επαρχία.</p>
<p>Αφότου <i>η Δύση άνοιξε το κουτί της Πανδώρας του παρεμβατισμού και της αμφισβήτησης των συνόρων στην ευρωπαϊκή ήπειρο</i>,
η Ρωσία απάντησε με στρατιωτική επέμβαση στη Γεωργία το 2008 και στη
συνέχεια με την αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Νότιας Οσετίας και της
Αμπχαζίας. Με τον τρόπο αυτόν το Κρεμλίνο έστελνε σήμα ότι θα κάνει τα
πάντα για ν’ αποτρέψει την περαιτέρω ανάπτυξη του ΝΑΤΟ στο μαλακό του
υπογάστριο. Ήταν ασφαλώς παραβίαση του διεθνούς δικαίου, επίσης, αλλά
ποιος είχε το ηθικό έρεισμα να το υπερασπιστεί; Οι ΗΠΑ συνέχισαν το
θανατηφόρο παιχνίδι τους, απολύτως τυφλές απέναντι στις δυνάμεις που
έθεταν σε κίνηση.</p>
<p>Στα τέλη του 2013, Ευρωπαίοι και Αμερικανοί υποστήριξαν τις
διαδηλώσεις που οδήγησαν στην ανατροπή του προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς
στην Ουκρανία, του οποίου η εκλογή το 2010 είχε αναγνωριστεί ως σύμφωνη
με τους δημοκρατικούς κανόνες. Ήταν ένα απροκάλυπτο πραξικόπημα, με
μοχλό ουκρανικές νεοναζιστικές συμμορίες τις οποίες η Δύση εξόπλιζε<sup>3</sup>
προκειμένου να πετύχει, πάση θυσία, την προσάρτηση της Ουκρανίας στο
δυτικό στρατόπεδο. Ακολούθησε μια δυναμική ρωσική παρέμβαση στην
Ουκρανία —η προσάρτηση της Κριμαίας και η ανεπίσημη στρατιωτική
υποστήριξη των αυτονομιστών του Ντάνμπας, μιας μεγάλης ρωσικής
μειονότητας 250.000 ανθρώπων, ειρήσθω εν παρόδω— την οποία το Κρεμλίνο
δικαιολόγησε ως νόμιμη απάντηση στη (φιλο)δυτική διαρπαγή της εξουσίας
στο Κίεβο. Από την πλευρά τους, οι δυτικές πρωτεύουσες κατήγγειλαν μιαν
άνευ προηγουμένου πρόκληση για τη διεθνή μεταψυχροπολεμική τάξη.</p>
<p>Οι συμφωνίες του Μινσκ, που υπογράφηκαν τον Σεπτέμβριο του 2014,
έδωσαν τη δυνατότητα στη Γαλλία και τη Γερμανία —χώρες εξαρτημένες από
το ρωσικό φυσικό αέριο, και ιδίως η δεύτερη— να αναλάβουν ρόλο
μεσολαβητή στις εχθροπραξίες. Επτά χρόνια αργότερα, όμως, η διαδικασία
είχε παγώσει: το Κίεβο εξακολουθούσε ν’ αρνείται την αυτονομία στο
Ντάνμπας την οποία υπέγραψε, ενώ ο ρωσικός πληθυσμός υφίστατο φρικαλέους
βασανισμούς από τα εθνικιστικά τάγματα εφόδου και η γλώσσα του (της
οποίας διάλεκτος είναι ουσιαστικά η ουκρανική) απαγορεύτηκε.
Συνειδητοποιώντας ότι Παρίσι και Βερολίνο ευθυγραμμίζονται πλήρως με τις
ουκρανο-αμερικανικές θέσεις, η ρωσική ηγεσία αποφάσισε να τους
παραγκωνίσει και να διαπραγματευτεί απευθείας με τους Αμερικανούς, τους
οποίους έβλεπε ως τους πραγματικούς καθοδηγητές του Κιέβου. Η εκλογή του
προέδρου Ζελένσκι τον Απρίλιο του 2019 γέννησε στιγμήν στο Κρεμλίνο την
ελπίδα μιας ανανέωσης των δεσμών με το Κίεβο, αλλά εκείνος ενίσχυσε την
πολιτική της ρήξης με τον «ρωσικό κόσμο» που είχε ξεκινήσει ο
προκάτοχός του. Ακόμη χειρότερα, η στρατιωτικο-τεχνική συνεργασία μεταξύ
Ουκρανίας και ΝΑΤΟ συνέχιζε να εντείνεται ενώ η Τουρκία, μέλος και η
ίδια του ΝΑΤΟ, έχει παραδώσει μη επανδρωμένα αεροσκάφη μάχης, που έκαναν
το Κρεμλίνο να φοβάται ότι το Κίεβο ίσως μπει στον πειρασμό μιας
στρατιωτικής ανακατάληψης του Ντάνμπας. Υπό αυτές τις συνθήκες, οι
κινήσεις της Μόσχας ήταν αυτό πού λέμε στο σκάκι <i>φορσέ</i>: δεν είχε κανένα άλλο περιθώριο από το ν’ αναλάβει πρωτοβουλία όσο υπήρχε ακόμα χρόνος.</p>
<p>Ακόμη και την τελευταία στιγμή, παρ’ όλ’ αυτά, σε μια προσπάθεια να
λάβει εγγυήσεις σχετικά με την προστασία της εδαφικής της ακεραιότητας, η
Ρωσία παρουσίασε στους Αμερικανούς δύο σχέδια συνθηκών με στόχο τη
μεταρρύθμιση της αρχιτεκτονικής ασφάλειας στην Ευρώπη, ενώ συγκέντρωνε
στρατεύματα στα ουκρανικά σύνορα. Ζητούσε το επίσημο πάγωμα της
διεύρυνσης του ΝΑΤΟ προς ανατολάς, την απόσυρση των δυτικών στρατευμάτων
από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και τον επαναπατρισμό των
αμερικανικών πυρηνικών όπλων που έχουν αναπτυχθεί στην Ευρώπη.
Αντιμετωπίστηκε ακόμα μία φορά με αλαζονική απαξίωση – κι έπαιξε το μόνο
χαρτί που μπορούσε πια να παίξει.<sup>4</sup></p>
<p>Ανεξάρτητα από τους συγκυριακούς παράγοντες οι οποίοι πυροδότησαν τα
γεγονότα που σήμερα όλοι με κροκοδείλια δάκρυα θρηνούν και καταδικάζουν,
πρέπει να τονιστεί ότι <i>η Ρωσία απλώς επαναλαμβάνει τα αιτήματα που προβάλλει αδιάλειπτα από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου</i>, τα οποία η Δύση ποτέ δεν θεώρησε αποδεκτά ή νομιμοποιημένα. Ασφάλεια της Ευρώπης δεν μπορεί να υπάρξει <i>ενάντια</i> στη Ρωσία αλλά μόνο <i>μαζί της</i>.
Είναι η μόνη παραδοχή που υπαγορεύει ο συνεπής ειρηνισμός, για όσους
θέλουν να εμφανίζονται ως θερμοί υποστηρικτές του. Πέρ’ από τους
πραγματιστικούς υπολογισμούς της εκάστοτε διπλωματίας, είναι σωστό ότι
πρέπει να συνιστά κριτήριο των πολιτικών μας επιλογών μια <i>αρχή δικαίου</i>, και ακόμη πιο σωστό πως αυτή υπαγορεύει να στέκουμε <i>πάντα στο πλευρό του αμυνόμενου, και να εναντιωνόμαστε στον επιτιθέμενο</i>:
μόνο που επιτιθέμενος αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία δεν είναι η Ρωσία·
είναι το ΝΑΤΟ και ο συρφετός των μικρών και μεγάλων υποτακτικών του, και
η Ρωσία είναι ο αμυνόμενος. Μια εκτίμηση στην οποία συγκλίνουν πολλοί
σοβαροί διεθνείς αναλυτές —αποκλεισμένοι βεβαίως από την τηλεοπτική
μηχανή των fake news— είναι ότι στήθηκε παγίδα στον Πούτιν.</p>
<p>Αφελώς θα μπορούσε ίσως να ρωτήσει κάποιος: μα γιατί αυτή η παράλογη
επιθετικότητα των ΗΠΑ προς τη Ρωσία, αφού στο κάτω-κάτω δεν υφίσταται το
βαθύ ιδεολογικό ρήγμα (έστω προσχηματικό) που χώριζε τα δύο στρατόπεδα
την εποχή του Ψυχρού Πολέμου; Γιατί αυτή η στρατηγική ασφυκτικής
περικύκλωσης, φυτεύοντας πυρηνικές βάσεις σε όλη την περίμετρο των
συνόρων της που κανένα κυρίαρχο κράτος δεν θα μπορούσε ν’ αποδεχθεί, κι
εκτοξεύοντας απερίφραστες απειλές (έστω ρητορικές) που γεννούν
αναπόφευκτα ένα αίσθημα υπαρξιακής απειλής σε αυτή τη μεγάλη χώρα, όταν
μάλιστα έχει η ίδια εκπέμψει με κάθε τρόπο την επιθυμία της να ενταχθεί
υπό αξιοπρεπείς όρους στο «δυτικό» στρατόπεδο; Η απάντηση πρέπει ν’
αναζητηθεί, νομίζω, στους όρους της <i>κεφαλαιοκρατικής παγκοσμιοποίησης</i>
που επέβαλαν οι ηγέτιδες δυνάμεις της Δύσης από τα τέλη τής δεκαετίας
του ’70 και συνδέθηκε με το λεγόμενο «νεοφιλελεύθερο» οικονομικοπολιτικό
δόγμα.</p>
<p>Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, οι πρωτεργάτες της
«παγκοσμιοποίησης» απέβλεπαν σε οικονομική λεηλασία των τεράστιων
πλουτοπαραγωγικών πηγών αυτής της χώρας (σύμφωνα με το σχέδιο
Μπρζεζίνσκυ, ο οποίος υποκινούσε εμμονικά τον διαμελισμό της Ρωσίας μη
παύοντας να δηλώνει με κάθε ευκαιρία «Η Ρωσία είναι <i>πάρα</i> <i>πολύ</i>
μεγάλη!») – ελπίδα την οποία έκανε προς στιγμήν, μετά το 1995, να
φαίνεται ρεαλιστική το άνοιγμα του έως τότε αποκλεισμένου σοβιετικού
οικονομικού χώρου χάρη στην πολιτική Γκορμπατσώφ, και ύστερα βέβαια του
Γιέλτσιν. Η ελπίδα αυτή διαψεύστηκε οικτρά, και η διάψευσή της συνδέθηκε
με την ανάληψη της εξουσίας από τον Πούτιν ο οποίος, μετά τις πρώτες
οδυνηρές εμπειρίες της χώρας από το «άνοιγμα» της δεκαετίας του ’90,
ανέλαβε σιδηρά διαχείριση και επιστροφή σε ένα κλειστό εθνικιστικό
καθεστώς προστατευμένης οικονομίας. Αυτό ακριβώς είναι το «έγκλημα» όλων
των κηρυγμένων εχθρών τής Δύσης σήμερα —του Ιράν, της Κίνας, της
Βενεζουέλας ή της Βολιβίας, κ.ά.— τα οποία στη jargon της ακαδημαϊκής
πολιτικής επιστήμης αποκαλούνται «αυταρχικά καθεστώτα».</p>
<p>Πρέπει να γίνει σαφές ότι, στη γλώσσας αυτής της υπηρεσιακής
διανόησης, ο όρος «αυταρχικά» δεν έχει να κάνει τίποτα με όρους
εσωτερικής πολιτικής, με μονοκομματική ή πολυκομματική διακυβέρνηση, με
μηχανισμούς αναδιανομής ή συγκέντρωσης του πλούτου στα χέρια μια μικρής
κυβερνητικής ελίτ· αφορά <i>μόνο τα προστατευτικά οικονομικά μέτρα που
δημιουργούν κλειστές ζώνες στο σύστημα της παγκόσμιας αγοράς και στους
ελεγκτικούς του μηχανισμούς</i> (Παγκόσμια Τράπεζα, ΔΝΤ, κτλ.) οι
οποίοι, καταγόμενοι από το Μπρέτον Γουντς, έχουν αποβεί το κατεξοχήν
οικονομικό εργαλείο της (αποβλεπόμενης) παγκόσμιας διακυβέρνησης εκ
μέρους των δυτικών κεφαλαιοκρατικών ελίτ, όπως η στρατιωτική μηχανή των
ΗΠΑ έχει αποβεί το αστυνομικό/εκτελεστικό της εργαλείο. Π.χ. η Κίνα και η
Βόρειος Κορέα είναι «αυταρχικά καθεστώτα», όχι όμως η Ταϊλάνδη και η
Σιγκαπούρη· η Συρία και Ιράκ είναι «αυταρχικά καθεστώτα», όχι όμως η
Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ· η Βενεζουέλα είναι «αυταρχικό καθεστώς»,
όχι όμως η Κολομβία· κ.ο.κ. Βεβαίως, η προστασία της εθνικής οικονομίας
από την πολιτική Πούτιν δεν είχε τα αναμενόμενα ευεργετήματα για τον
ρωσικό λαό, επειδή επιτεύχθηκε χάρη στη συμμαχία με ένα καρτέλ
εσωτερικών ολιγαρχών οι οποίοι, μετά από ένα σκληρό ξεκαθάρισμα
λογαριασμών στη δεκαετία του 2000, συνήψαν ένα νέο συμβόλαιο με την
κυβέρνηση δια του οποίου εξασφάλιζαν την εκμετάλλευση του αδαπάνητου
κοινωνικού πλούτου της Σοβιετικής Ένωσης που περιήλθε στα χέρια τους.</p>
<p>Ασφαλώς και ο Πούτιν <i>δεν</i> είναι λαϊκός ηγέτης ούτε μπορεί να
χρησιμοποιηθεί ως πρότυπο για οποιαδήποτε έννοια κοινωνικής δημοκρατίας·
μπορούν κάλλιστα του ασκηθούν κριτικές, πολύ αυστηρές μάλιστα, από μια
τέτοια σκοπιά, όμως: 1) <i>δεν είναι καθόλου αυτό που ενοχλεί τους δυτικούς</i>, και άλλωστε <i>καμία πολιτική οντότητα δεν εκδημοκρατίστηκε ποτέ υπό καθεστώς εξωτερικής απειλής</i>· και 2) ο εσωτερικός αυταρχισμός της κυβέρνησης Πούτιν <i>δεν μεταφράζεται αυτομάτως σε άδικο στην εξωτερική πολιτική</i>
(είναι πολύ πιο πολύπλοκες οι σχέσεις ανάμεσα στα διαφορετικά επίπεδα
της πολιτικής), διότι σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής είναι μια
κυβέρνηση αμυνόμενη κι έχει όλο το δίκιο με το μέρος της. Στα μάτια των
δυτικών, ο Πούτιν είναι το κύριο εμπόδιο στη λεηλασία της Ρωσίας από το
δυτικό κεφάλαιο και τίθεται ως πρώτιστος στόχος η ανατροπή του. Και, στα
σχέδια της αδίστακτης δυτικής γεωπολιτικής, η πολυεθνική και
περισσότερο κοινωνικοπολιτικά εύθραυστη Ουκρανία θεωρήθηκε το μαλακό
υπογάστριο της περίκλειστης ρωσικής οικονομικής και στρατιωτικής άμυνας,
μέσω της οποίας από το 1991 προσπαθεί να ανοίξει διαδρόμους
αποφασιστικής πολιτικής διείσδυσης.</p>
<p>Δεν χρειάζεται, υποθέτω, να πω ότι μέχρι στιγμής το άμεσο θύμα των
ύπουλων δυτικών σχεδιασμών είναι η ίδια η Ουκρανία. Όσο κι αν διαρκέσει
αυτή η στρατιωτική επιχείρηση, όσες κυρώσεις κι αν επιβληθούν στη Ρωσία,
οι δυτικοί στόχοι είναι αδύνατον να ευοδωθούν. Αν οι δυτικοί —και οι
«πρόθυμοι» ανατολικοί σύμμαχοί τους— επιμείνουν, το μόνο που θα πετύχουν
είναι η ολοσχερής καταστροφή της Ουκρανίας. Ήδη η ανόητη και πολιτικά
αβαρής ηγεσία της πληρώνει το τίμημα της εμπιστοσύνης που εναπόθεσε
στους Αμερικανούς, μη κατανοώντας ότι γι’ αυτούς δεν ήταν τίποτα
περισσότερο από αναλώσιμο χαρτί.</p>
<p>Οπουδήποτε, οποιοσδήποτε συμμάχησε με τους Αμερικανούς —στη Συρία,
στο Ιράκ, στην πρώην Γιουγκοσλαβία, και αλλού— αφέθηκε απροστάτευτος
στην τύχη του και είναι ηλιθιότητα πρώτου μεγέθους να περιμένει κάποιος
συνέπεια, εντιμότητα και ήθος από τη δύναμη που εξαχρείωσε όσο κανένας
άλλος τη διεθνή πολιτική και διπλωματία, όπως και τα ίδια τα πολεμικά
ήθη, στον εικοστό αιώνα. Οι μισοί Ουκρανοί άλλωστε είναι ρωσικής
καταγωγής είτε φιλορώσοι· και όσοι απλώς δεν είναι φιλορώσοι, δεν
πολεμούν αλλά παρακολουθούν τρομαγμένοι τα γεγονότα κλειδωμένοι στα
σπίτια τους ή σπεύδουν να φύγουν το γρηγορότερο από τους διαδρόμους
διαφυγής που ανοίγουν οι Ρώσοι. Όσοι πολεμούν είναι οι αθρόα
χρηματοδοτούμενες κι εξοπλιζόμενες από τους Αμερικανούς διμοιρίες των
ναζιστικών καθαρμάτων που έχουν γίνει αναπόσπαστο μέρος του «επίσημου»
στρατού.</p>
<p>Το θλιβερό επιμύθιο όλων αυτών είναι βέβαια, τουλάχιστον για εμάς, τα
όσα διαδραματίζονται στην Ελλάδα. Η διακυβέρνηση από ένα δεξιό,
νεοφασιστικών αποχρώσεων και διασυνδέσεων κόμμα (ελέω κάποιου είδους
«λευκής επιταγής» από τα λοιπά κοινοβουλευτικά κόμματα, να τονίσουμε),
οδηγεί τούτη τη στιγμή, με τη σύμπραξη όλων των μηχανισμών που
ενορχηστρώνονται από την Αμερικανική Πρεσβεία<sup>5</sup>, στο βαθύτερο
σημείο τής σπείρας ολέθρου στην οποία κυλάει εδώ και τουλάχιστον μια
δεκαετία η χώρα. Αποδεκατισμένη από τη μνημονιακή καταλήστευση που ήταν
καρπός της ευρω-δουλείας <i>όλων</i> της των πρόσφατων κυβερνήσεων,
παγωμένη και ρημαγμένη από την υγειονομική δικτατορία που επιβλήθηκε επί
δύο χρόνια μέσω υπουργικών διαταγμάτων και με οικειοθελώς φιμωμένη την
αντιπολίτευση, προβαίνει τώρα στην έσχατη αυτοκτονική κίνηση να λάβει
μέρος σε έναν πόλεμο που δεν την αφορά – και, ακόμα μία φορά, «στο
πλευρό των νικητών», όπως δήλωσε κυνικά ο ψυχοπαθής πρωθυπουργός της.</p>
<p>Μόνο που τα κέρδη των νικητών —αν υπάρξουν— δεν προορίζονται για τις
δουλοπρεπείς ορντινάτσες τους, όπως αρνείται να διδαχθεί εδώ κι έναν
αιώνα ακριβώς η συντεχνία που έχει αναλάβει υπεργολαβικά τις τύχες της
χώρας. Ασφαλώς δεν μπορεί αν γίνει λόγος περί αξιών σε ένα τέτοιο
πολιτικό περιβάλλον· αλλά και στη μοναδική γλώσσα που αυτοί
καταλαβαίνουν, τη γλώσσα των ιδιοτελών συμφερόντων, η απονενοημένη
κίνηση της Ελλάδας να στείλει όπλα στην Ουκρανία είναι πρώτου μεγέθους
αυτογκόλ. Δεν χρειάζεται να επαναλάβω εδώ τους λόγους – τους έχουν ήδη
εκθέσει λεπτομερώς ακόμη και συντηρητικοί πολιτικοί αναλυτές τούτες τις
ημέρες.</p>
<p>Θα θίξω μονάχα ένα επιχείρημα που προβάλλουν κυβερνητικοί κύκλοι και
οι περί αυτούς για να δικαιολογήσουν την καταστροφική ενέργειά τους. Το
επιχείρημα λέει, εν ολίγοις, πως η παραβίαση της εδαφικής ακεραιότητας
μιας χώρας με πρόσχημα την προστασία κάποιας μειονότητας είναι ειδεχθής
πράξη εισβολής, όπως ακριβώς η τουρκική εισβολή στην Κύπρο το καλοκαίρι
του 1974. Το πρώτο που απαιτείται να δούμε εδώ είναι πόσο μακριά φτάνει
αυτή η αναλογία.</p>
<p>Στην Κύπρο υπήρχε μια τουρκική μειονότητα, και όντως είχε υποστεί
βιαιοπραγίες από τους ακροδεξιούς εθνικιστές που ηγούνταν του
απελευθερωτικού αγώνα κατά των βρετανών αποικιοκρατών, τόσο στη διάρκεια
του αγώνα όσο και μετά την ανεξαρτοποίηση της νήσου στις αρχές τής
δεκαετίας του ’60. Από αυτή την άποψη, η Τουρκία δεν ήταν εστερείτο
ψηγμάτων νομιμοποίησης, όπως υποστηρίζουν με πάθος ελληνικοί
εθνοσωβινιστικοί κύκλοι. Ωστόσο, το μέγεθος και η βιαιότητα της
στρατιωτικής της επέμβασης ήταν <i>τερατωδώς δυσανάλογη προς τον διακηρυγμένο σκοπό</i>,
και προς τα δικαιώματα που τύποις τής έδινε το καθεστώς της ως
εγγυήτρια δύναμης – πράγμα που φανερώνει την προσχηματικότητα του
σκοπού. Δεύτερον, και πολύ σπουδαιότερο, μια τέτοια επέμβαση όφειλε,
αφού εκπληρώσει τον σκοπό της, να τερματιστεί και η στρατιωτική δύναμη
να επιστρέψει στη βάση της.</p>
<p>Αντ’ αυτού, <i>παρέμεινε ως μόνιμη δύναμη κατοχής και δημιουργώντας ένα </i><i>de</i> <i>facto</i><i> «κράτος» επί κατειλημμένων εδαφών</i>,
εις πείσμα όλων των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, των κανονισμών της ΕΕ (στην
οποίαν ανήκει επισήμως η Κύπρος από το 2004) και του διεθνούς δικαίου.
Επιπλέον, η Κύπρος δεν συνιστούσε στρατιωτική απειλή για τη Τουρκία,
πράγμα που θα δικαιολογούσε, έστω κατά παράβασιν του δικαιικού
γράμματος, έκτακτες ενέργειες για την αποτροπή της. Η Ρωσία,
απεναντίας, δεν έχει την πρόθεση —ούτε προφανώς την ανάγκη— για
προσάρτηση εδαφών ενώ βρίσκεται η ίδια υπό ζωτική απειλή από την
ανάπτυξη πυρηνικών όπλων στην περίμετρό της, και η απειλή αυτή είναι
υψηλόφωνα εκφρασμένη· επιπλέον, στην Ουκρανία ζει μια μεγάλη ρωσική
μειονότητα η οποία υφίσταται όχι μόνον παραβιάσεις στοιχειωδών πολιτικών
δικαιωμάτων —όπως και στις Βαλτικές χώρες άλλωστε, και άλλες περιοχές
της πρώην Ανατολικής Ευρώπης που έχουν εκχωρήσει την ανεξαρτησία τους
στον Ατλαντικό άξονα— αλλά και απερίγραπτές φυσικές ωμότητες, που είναι
σε όλους τόσο γνωστές ώστε δεν χρειάζεται να επιβαρύνω με φρικτές
λεπτομέρειες αυτό το άρθρο. Ακόμα, ο προσεκτικός χαρακτήρας της
επιχείρησης του ρωσικού στρατού δεν έχει καμιά αναλογία με την αγριότητα
της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, των αμερικανικών εισβολών στη
Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Συρία, στις μισές χώρες της
Λατινικής Αμερικής ή των εισβολών του Ισραήλ στη μισή Μέση Ανατολή… Εν
ολίγοις, το επιχείρημα καταρρέει εκ της προδικασίας, όπως λέμε.</p>
<p>Το δεύτερο που απαιτείται είναι να δούμε, αν υποθέσουμε ότι το μέλημα
για την Κύπρο εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης είναι ειλικρινές, κατά
πόσον η κίνησή της υπηρετεί τον σκοπό της. Δεδομένου ότι η τουρκική
εισβολή στην Κύπρο σχεδιάστηκε στα επιτελεία των ΝΑΤΟϊκών «προστατών»
της Ελλάδας και της Κύπρου, και δεδομένου ότι οι ευρωαμερικανοί
«σύμμαχοι» της Ελλάδας όχι μόνο δεν θέλησαν να επιβάλουν ποτέ κυρώσεις
στην Τουρκία αλλά και νομιμοποίησαν δι’ εσκεμμένων παραλείψεων την
στρατιωτική κατοχή, η τωρινή τους απαίτηση προς την Ελλάδα να συνδράμει
τον πόλεμό τους έδινε μια <i>πρώτης τάξεως ευκαιρία στην Ελλάδα να
ορθώσει βέτο απαιτώντας ως όρο την έμπρακτη επιβολή κυρώσεων στην
Τουρκία για ομόλογο αδίκημα</i>. Το ότι δεν το έκανε δεν ήταν απλώς παράλειψη ή ολιγωρία· ήταν ακόμα μία <i>ενεργητική πράξη προδοσίας της Κύπρου</i>
(συνένοχη στην οποία είναι κι η ίδια η κυπριακή κυβέρνηση, βέβαια) και
στρίμωγμα της χώρας σε ακόμη πιο δυσχερή θέση στην παγκόσμια σκακιέρα.</p>
<p><b>ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ</b></p>
<ol><li>Βλ. Gregory Bateson, Don D. Jackson, Jay Haley & John Weekland, «Για μια θεωρία τής σχιζοφρένειας», στον συλλογικό τόμο <i>Σχιζοφρένεια και οικογένεια</i>, μετ. Κλαίρη Τρικεριώτη (Γράμματα: Αθήνα 1978)· και, ακόμα, τις πολυεπίπεδες αναλύσεις του Bateson στο <i>Βήματα για μια οικολογία τού νου</i>, μετ. Ελένη Σαμαρά, επιμ. Βιολέτα Καφταντζή (University Studio Press: Θεσσαλονίκη 2017).</li></ol>
<ol start="2"><li>Βλ. σχετικά και Philippe Descamps, «“L’OTAN ne s’étendra pas d’un pouce vers l’est”», <i>Le</i> <i>Monde</i><i>diplomatique</i>, Σεπτέμβριος 2018.</li></ol>
<ol start="3"><li>Ένας εξέχων πολιτικός δημοσιογράφος από την Ιταλία, ο Franco
Fracassi, είχε δημοσιεύσει στα μέσα της δεκαετίας του ’90 το βιβλίο <i>Il</i> <i>Quarto</i> <i>Reich</i><i>. </i><i>Organizzazioni</i><i>, </i><i>uomini</i> <i>e</i> <i>programmi</i> <i>dell</i><i>’ </i><i>internazionale</i> <i>nazista </i>(Riuniti
1996), μια εξονυχιστικά τεκμηριωμένη έρευνα για την επιβίωση των
ναζιστικών ομάδων μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όχι μόνο από τη
Γερμανία αλλά και από χώρες της κεντροανατολικής Ευρώπης και τη
Βαλτικής, για τη μεθοδευμένη διάσωση και την προσεχή χρησιμοποίησή τους
από τους Αμερικανούς, αρχικά ως δύναμη κρούσης κατά το κομμουνισμού στην
Ανατολική Ευρώπη κι εν συνεχεία ως εργαλείο ελέγχου της νέας Ανατολικής
Ευρώπης απέναντι σε πιθανά σκιρτήματα αυτονόμησης της ΕΕ (ιδίως της
Γερμανίας και της Γαλλίας) από την σταθερή αντι-ρωσική πολιτική του
Πενταγώνου. Ο παθολογικός αντι-ρωσισμός τους ήταν ακριβώς το στοιχείο
που χρειάζονταν οι αμερικανικοί σχεδιασμοί, κι ένα μεγάλο κομμάτι τους
ήταν τα ουκρανικά φιλοναζιστικά τάγματα που είχαν σχηματιστεί στα χρόνια
του πολέμου. Μια επικαιροποιημένη παρουσίαση αυτού του υλικού, με
ανατριχιαστικά στοιχεία για τη δράση αυτών των ομάδων στην τελευταία
δεκαετία, έκανε ο Fracassi προσφάτως σε τηλεοπτική του συνέντευξη (<a href="https://www.youtube.com/watch?v=GRfGA-_jP4Y&ab_channel=zouglagr">https://www.youtube.com/watch?v=GRfGA-_jP4Y&ab_channel=zouglagr</a>).
Να πω εν παρόδω ότι ο ίδιος τον περασμένο χρόνο δημοσίευσε μια
σημαντική έρευνα σχετικά με τα κοινά μυστικά πειράματα βιολογικού
πολέμου Αμερικανών και Κινέζων στα εργαστήρια του Γιουχάν, φωτίζοντας
ένα κομμάτι του σύνθετου παζλ της παγκόσμια ενορχηστρωμένης υγειονομικής
τρομοκρατίας: βλ. Franco Fracassi & Federica Ipsaro Passione, <i>I misteri di Wuhan</i>(Primedia eLaunch LLC, 2021).</li></ol>
<ol start="4"><li>Ένας από τους πιο αξιόπιστους ανταποκριτές αυτού του πολέμου, ο
Δημήτρης Λιάτσος από τη Μόσχα, μας πληροφορεί ότι ο Πρόεδρος Πούτιν δεν
έδρασε καν αιφνιδιαστικά, ότι πριν από την έναρξη των επιχειρήσεων είχε
προηγηθεί τηλεφωνική επικοινωνία με το Παρίσι και το Βερολίνο όπου
κοινοποίησε στους ευρωπαίους ηγέτες τί ακριβώς σκόπευε να κάνει και με
ποιον τρόπο, πράγμα που ώς τώρα έχει τηρήσει σχολαστικά. Είναι σε όλους
τούς προσεκτικούς παρατηρητές εμφανής, άλλωστε, η επιφυλακτικότητα της
ρωσικής στρατιωτικής προέλασης και η προσοχή να μην υπάρξουν
«παράπλευρες απώλειες» (κάτι που οι ελληνικές τηλεοπτικές χωματερές,
βεβαίως, κάνουν αγωνιώδεις προσπάθειες να παρουσιάσουν ως ρωσική
αδυναμία) – σε κατάφωρη αντίθεση με τις αμερικανικές επεμβάσεις που
χρησιμοποιούν εσκεμμένα τις εκατόμβες αμάχων ως μέσον πίεσης των
κυβερνήσεων.</li></ol>
<ol start="5"><li>Περιλαμβανομένων «ειδικών» επιχειρηματικών συμφερόντων, του
εφοπλιστικού κεφαλαίου, της ειδησεογραφικής βιομηχανίας φυσικά και,
τελευταίων και καταϊδρωμένων, κάποιων «αντιεξουσιαστών» της καρπαζιάς
(βλ. περ. <i>Αυτολεξεί</i> και <a href="https://www.aftoleksi.gr/2022/03/05/h-orgi-ton-anatolikoeyropaion-ti-dytiki-aristera/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=h-orgi-ton-anatolikoeyropaion-ti-dytiki-aristera">https://www.aftoleksi.gr/2022/03/05/h-orgi-ton-anatolikoeyropaion-ti-dytiki-aristera/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=h-orgi-ton-anatolikoeyropaion-ti-dytiki-aristera</a>)
και του θλιβερού σαλτιμπάγκου Διονύση Σαββόπουλου – παραπέμποντας
μάλιστα ο τελευταίος, προς επίρρωσιν των λόγων του, στη θυμοσοφία του
Στέλιου Ράμφου (<a href="https://www.topontiki.gr/2022/03/03/dionisis-savvopoulos-giati-piga-sti-sigkentrosi-sto-sintagma-kata-tis-rosikis-isvolis-stin-oukrania-photo/">https://www.topontiki.gr/2022/03/03/dionisis-savvopoulos-giati-piga-sti-sigkentrosi-sto-sintagma-kata-tis-rosikis-isvolis-stin-oukrania-photo/</a>)…
Μόνο που ο Ράμφος δεν είναι απλώς αλαλιασμένος όπως εσείς κε
Σαββόπουλε· εκτελεί διατεταγμένη υπηρεσία, και κάνει πολύ προσεκτικά τη
δουλειά του! <br /></li> </ol><ol start="5">*) μικρό βιογραφικό: <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A4%CE%B5%CF%81%CE%B6%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82">Φώτης Τερζάκης</a></ol><ol start="5">_____________________________________</ol><ol start="5">ΣΗΜ. το άρθρο, τις παραπομπές, κλπ, το βρήκα εδω: https://autonomidrasi.com/2022/03/09/ποιος-είναι-ο-αμυνόμενος-στην-ουκρανί/<br /></ol>Rodiahttp://www.blogger.com/profile/05376191142483735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1583530532339529731.post-81602968524164252112022-01-18T01:04:00.000+02:002022-04-04T19:13:02.742+03:00αποκρυπτογραφώντας τον πολυχεσμένο άνθρωπο<p><span class="d2edcug0 hpfvmrgz qv66sw1b c1et5uql lr9zc1uh a8c37x1j fe6kdd0r mau55g9w c8b282yb keod5gw0 nxhoafnm aigsh9s9 d3f4x2em iv3no6db jq4qci2q a3bd9o3v b1v8xokw oo9gr5id hzawbc8m" dir="auto"></span></p><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Πρόκειται για κείμενο σατιρικό, που βασίζεται στο σοβαρό και τεκμηριωμένο άρθρο που βρήκα στη Βικιπαίδεια*, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια και ουδεμία πρόθεση έχω να θίξω τον ηρωικό (όσοι χαρίζουν χρόνο για να γράφουν σημαντικά πράγματα είναι οι σημερινοί ήρωες) συντάκτη του άρθρου. Το χρησιμοποίησα ακριβώς επειδή είναι σοβαρό για να σατιρίσω με το δικό μου τρόπο αυτά που αντιλαμβάνομαι να συμβαίνουν στον κόσμο μας και δυσκολεύομαι να εκφράσω. Ευχαριστώ το συντάκτη, λοιπόν, και πάμε!</div></div><p></p><div><div class="" dir="auto"><div class="ecm0bbzt hv4rvrfc dati1w0a e5nlhep0" data-ad-comet-preview="message" data-ad-preview="message" id="jsc_c_5"><div class="j83agx80 cbu4d94t ew0dbk1b irj2b8pg"><div class="qzhwtbm6 knvmm38d"><span class="d2edcug0 hpfvmrgz qv66sw1b c1et5uql lr9zc1uh a8c37x1j fe6kdd0r mau55g9w c8b282yb keod5gw0 nxhoafnm aigsh9s9 d3f4x2em iv3no6db jq4qci2q a3bd9o3v b1v8xokw oo9gr5id hzawbc8m" dir="auto"><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Πολυχεσμός</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Ο όρος πολυχεσμός εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα τον 18ο αι. από τον Αδαμάντιο Κοραή, ως αντιστοίχιση του γαλλικού civilisation αλλά έκτοτε χρησιμοποιείται και με την έννοια του culture/kultur λόγω της έλλειψης ακριβούς αντίστοιχης μετάφρασης της ξενόγλωσσης έννοιας. Στα ελληνικά συγχέονται συχνά οι λέξεις παιδεία, πολυχεσμός, κατούρα.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Προβλήματα ορισμού</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Ο πολυχεσμός παρουσιάζει θεμελιακό πρόβλημα ορισμού,και το ίδιο φαίνεται πως συμβαίνει και με τον συγγενή του όρο «κατούρα». Και οι δύο αυτοί όροι αντανακλούν μέσα από τις διαφορετικές σημασίες που τους έχουν κατά καιρούς αποδοθεί και τις διαφορετικές χρήσεις στις οποίες έχουν αξιοποιηθεί πολλές καίριες ιδέες, συνθήκες, εμπειρίες και συγκρούσεις που προσδιόρισαν τη φυσιογνωμία και την εξέλιξη της σύγχρονης εποχής. Η λέξη πολυχεσμός, καθώς και η συγγενής της και συχνά χρησιμοποιούμενη σήμερα ως συνώνυμη λέξη κατούρα εμφανίστηκαν ίσως απροσδόκητα αργά στην ιστορία.</div><div dir="auto" style="text-align: start;">________________________ <br /></div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">* <span><a class="oajrlxb2 g5ia77u1 qu0x051f esr5mh6w e9989ue4 r7d6kgcz rq0escxv nhd2j8a9 nc684nl6 p7hjln8o kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x jb3vyjys rz4wbd8a qt6c0cv9 a8nywdso i1ao9s8h esuyzwwr f1sip0of lzcic4wl gpro0wi8 py34i1dx" href="https://el.wikipedia.org/wiki/Πολιτισμός?fbclid=IwAR1J8hHnGSGkoBOSNL6HmdiptEdYaZbiBz9x-rRJyO3DOz-VPsODTvRAmV8" rel="nofollow noopener" role="link" tabindex="0" target="_blank">https://el.wikipedia.org/wiki/Πολιτισμός</a></span></div></div></span></div></div></div></div></div>Rodiahttp://www.blogger.com/profile/05376191142483735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1583530532339529731.post-37905173796586778562021-12-25T18:28:00.001+02:002021-12-25T18:28:15.882+02:00εργασία από το σπίτι: κέρδη και ζημίες<p>1. κερδίζει χρόνο ο εργαζόμενος, αυτόν που θα χρειαζόταν για τη μετακίνησή του (προς και από το χώρο εργασίας). Ο χρόνος αυτός είναι ευθέως ανάλογος με την απόσταση της κατοικίας του από τον χώρο εργασίας. Οσο μακρύτερα κατοικεί ο εργαζόμενος, τόσο περισσότερο χρόνο κερδίζει.<br /></p><p>2. κερδίζει ο εργοδότης χώρο, μόνιμο εξοπλισμό και αναλώσιμα, όλα αυτά που θα χρειαζόταν να διαθέσει ώστε να διεκπεραιώνει ο εργαζόμενος την εργασία του. </p><p>3. χάνουν τα Μεσα Μαζικης Μεταφοράς κέρδη από το κόστος (εισιτήρια) μετακίνησης των εργαζόμενων. </p><p>4. κερδίζει το περιβάλλον, μια και η ρύπανση που προκαλούν τα (κάθε τύπου) οχήματα μειώνεται λόγω της μείωσης των μετακινήσεων. </p><p>5. κερδίζει η κοινωνική συναναστροφή, μια και οι εργαζόμενοι διαχειρίζονται τον διαθέσιμο χρόνο όπως θέλουν: εκτός από ξεκούραση που ειναι ωφέλιμη γενικά, έχουν επιλογή να ασχολούνται με διάφορες δραστηριότητες ωφέλιμες για το πνεύμα και να γνωρίζονται με ανθρώπους της επιλογής τους και όχι μόνο με τους "συναδέλφους απο τη δουλειά", που μπορεί και να μη τους συμπαθούν. </p><p>6. (θα συνεχισω αργοτερα, ελπιζω)<br /></p>Rodiahttp://www.blogger.com/profile/05376191142483735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1583530532339529731.post-56346354706255189252021-11-28T03:41:00.002+02:002021-11-28T03:41:33.388+02:00ΟΧΙ στα αποτρόπαια<p><b> ΟΧΙ, ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΥΝΗΘΙΣΩ ΤΟ ΤΕΡΑΣ.</b></p>Rodiahttp://www.blogger.com/profile/05376191142483735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1583530532339529731.post-85321084351237121432021-10-17T14:54:00.002+03:002021-10-17T14:55:47.233+03:00Liberace: Ενα παιδί-θαύμα, ένας αληθινός καλλιτέχνης<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-KGzAbTfb7PI/YWwONxImXCI/AAAAAAAAKts/vkdwrCKoqSgFyTsHcJAXvYa2XuJv9O68wCLcBGAsYHQ/s2048/Liberace-PIANISTAS-01.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1156" data-original-width="2048" height="113" src="https://1.bp.blogspot.com/-KGzAbTfb7PI/YWwONxImXCI/AAAAAAAAKts/vkdwrCKoqSgFyTsHcJAXvYa2XuJv9O68wCLcBGAsYHQ/w200-h113/Liberace-PIANISTAS-01.jpg" width="200" /> </a>Liberace: Ενα παιδί-θαύμα, που άρχισε να παίζει πιάνο στα τέσσερά του χρόνια και στα επτά θυμόταν απέξω δύσκολα κομμάτια. Οκτώ χρονών γνώρισε τον μεγάλο Πολωνό πιανίστα Ignacy Jan Paderewski (που αργότερα έγινε οικογενειακός φίλος και μέντοράς του), προς τον οποίο δεν έχασε ποτέ καμιά ευκαιρία να αποτίσει φόρο τιμής.
Τα παιδιά στο σχολείο τον χλεύαζαν για τη θηλυκή του προσωπικότητα και την αγάπη του για τη μαγειρική και το πιάνο. Τα αγόρια, βλέπεις, πρέπει να ασχολούνται με τον αθλητισμό και να παίζουνε ποδόσφαιρο! </div></div><p></p><p><a href="https://1.bp.blogspot.com/-J2p137YJA54/YWwOM9C-LRI/AAAAAAAAKto/Hj5zKdwOjmQd42_82mxRAuNvkAT5PI5uwCLcBGAsYHQ/s594/Liberace-3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="594" data-original-width="391" height="200" src="https://1.bp.blogspot.com/-J2p137YJA54/YWwOM9C-LRI/AAAAAAAAKto/Hj5zKdwOjmQd42_82mxRAuNvkAT5PI5uwCLcBGAsYHQ/w132-h200/Liberace-3.jpg" width="132" /> </a>Εζησε τη συναρπαστική ζωή ενός αληθινού καλλιτέχνη που αποθεώθηκε από τον κόσμο, αλλά και φθονήθηκε ταυτόχρονα από κριτικούς και ορθοφρονούντες. Λοιδωρήθηκε (και μηνύθηκε!) για την ομοφυλοφιλία του, την οποία δεν παραδέχτηκε ποτέ, κερδίζοντας δίκες όπου τον κατηγορούσαν γι αυτήν. </p><p>Εκτός από το να παίζει μουσική, κάνοντας γνωστά στο ευρύ κοινό πολλά σημαντικά έργα μεγάλων κλασσικών συνθετών, κατηγορούμενος για την τολμηρή του δημιουργικότητα να τα "ανακατεύει" με κομμάτια του συρμού, αγαπούσε τη μαγειρική και εξέδωσε σχετικά βιβλία με συνταγές και ήταν ιδιοκτήτης εστιατορίου για πολλά χρόνια. </p><p>Liberace: Ενα ταλέντο ξεχωριστό που κυνηγήθηκε όσο ελάχιστοι άνθρωποι, που όμως όχι απλώς στάθηκε στα πόδια του και άντεξε, αλλά συνέβαλε στο να ανοίξουν τα μάτια και οι καρδιές των ανθρώπων της εποχής του. Κέρδισε τρελλά λεφτά, χάρη και στο επικοινωνιακό του δαιμόνιο, εκμεταλλευόμενος όσο δεν παίρνει το σύστημα που επίσης τον εκμεταλλεύτηκε! </p><p>Και πού δεν έπαιξε! σε μικρές και μεγάλες αίθουσες, σε πολιτείες και χωριά, σε ιδιωτικές συγκεντρώσεις πλουσίων, όπως π.χ. στου Πωλ Γκεττύ, και το ιδιοφυές εύρημά του ήταν να τελειώνει τις παραστάσεις του (όχι υποκλινόμενος και αποχωρών, αλλά) προσκαλώντας το κοινό στη σκηνή για να αγγίξει τα ρούχα, το πιάνο, τα κοσμήματα και τα χέρια του. Συνήθως ακολουθούσαν φιλιά, χειραψίες, αγκαλιές και χάδια. </p><p>Παραδόξως, ένας κριτικός έγραψε λίγο πριν θάνατο του έξοχου πιανίστα-διασκεδαστή: «πίσω από όλη τη λάμψη, την ψεύτικη σεμνότητα και το ντροπαλό χαμόγελο, ο Liberace αποπνέει μια αγάπη που του επιστρέφεται χιλιάδες φορές», κάτι που ελπίζω να πρόλαβε να διαβάσει, μια που μέχρι τότε (ισως και σημερα ακομα) δεν υπήρξε κριτικός που να τον είχε επαινέσει. Οι κριτικοί, βλέπεις, είναι συνήθως κάτι ξινοί άνθρωποι! </p><p>Είχε πει το περίφημο «Είμαι μια Disneyland με ένα άτομο» και είχε απόλυτα δίκιο. Ετσι είναι. Εμένα με γοήτευε από τότε που τον πρωτοάκουσα να παίζει και ήταν ένας από τους λόγους που αγάπησα (και) το πιάνο, που μέχρι τότε δεν ανήκε στις προτιμήσεις μου.
Liberace: Ενας γενναιόδωρος άνθρωπος. Εκτός από τον εαυτό και το ταλέντο του, χάριζε εκθαμβωτικά δώρα (δικά του πράγματα, γούνες, αυτοκίνητα, κλπ) σε φίλους και αγνώστους χωρίς να σκέφτεται πως θα του λείψουν. Ευτυχώς, περίσσεψαν μερικά και από τις 7 Απριλίου 2016, τα αυτοκίνητα του Liberace εκτίθενται, καθώς και ένα πιάνο και πολλά κοστούμια, στο Liberace Garage που βρίσκεται στο Λας Βέγκας. </p><p>------------------- </p><p>ΣΗΜ. κι άλλες πολλές πληροφορίες-->> <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Liberace">https://en.wikipedia.org/wiki/Liberace</a></p>Rodiahttp://www.blogger.com/profile/05376191142483735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1583530532339529731.post-71596499286778714372021-10-14T13:03:00.006+03:002021-10-15T12:29:04.180+03:00Ταϋλανδέζικη λαϊκή αστρολογία<p>τι μέρα γεννήθηκες; η Ταϋλανδέζικη λαϊκή αστρολογία αποκαλύπτει: </p><p>1. Ο Βούδας της Δευτέρας (η μέρα της ειρήνευσης) είναι όρθιος με τεντωμένο το δεξί χέρι μπροστά. Ο Φωτισμένος κάποτε έφτασε σε μια περιοχή που γινόταν σύγκρουση, δυο κοινότητες ήταν έτοιμες να πολεμήσουν για το νερό ενός ποταμού, και τις συμφιλίωσε. Θα πρέπει να διαβάσεις αυτή τη στάση του Βούδα ως: "Μην τσακώνεστε", "όχι βία", "ειρήνη υμίν". Λοιπόν, η Δευτέρα είναι η ημέρα της ειρήνευσης. Αν έχεις κάποιον καβγά,
τσακωμό, παρεξήγηση, κόντρα με κάποιον και θέλεις να φιλιώσετε,
θεωρείται καλό να κάνεις την κίνησή σου ημέρα Δευτέρα. Οι
Δευτερογεννημένοι θεωρούνται οι πιο ήπιοι άνθρωποι, που δεν
γουστάρουν τσακωμούς και αγριάδες, δεν επιτίθενται στους άλλους. Θέλουν
να λύνονται τα θέματα χωρίς φωνές και βία. Το όπλο ενός
Δευτερογεννημένου έναντι κάποιου που τον καταπιέζει είναι απλώς να
ξεκόβει από αυτόν, να φεύγει. Η αρνητική πλευρά είναι ότι οι
Δευτερογεννημένοι μπορούν να γίνουν αυτοκαταστροφικοί και ενοχικοί.</p><p>2. Ο Βούδας της Τρίτης (η μέρα της ισχύος) είναι ο Κατακλινόμενος Βούδας, ξαπλωμένος στο δεξί πλευρό με το χέρι να στηρίζει το κεφάλι. Κάποτε ο Φωτισμένος ξεκουραζόταν σ' αυτή τη στάση και ήρθε ένας γίγαντας που αρνήθηκε να τον προσκυνήσει επειδή τον βρήκε πολύ μικρό. Τότε ο Φωτισμένος άρχισε να μεγαλώνει και να μεγαλώνει, μέχρι που ο γίγαντας έγινε μικρός μπροστά του. Θα πρέπει να φανταστείς τον Κατακλινόμενο Βούδα τεράστιο, γιγάντιο. Η Τρίτη είναι η ημέρα της ισχύος. Οι Τριτογεννημένοι θεωρούνται οι πιο
αρχηγικοί τύποι και η Τρίτη θεωρείται η ημέρα των στρατιωτικών και των
ηγετών. Αν έχεις κάποιον καβγά, τσακωμό με κάποιον και θέλεις να
κερδίσεις, θεωρείται καλό να κάνεις την κίνησή σου ημέρα Τρίτη. Ένας
Τριτογεννημένος θέλει να έχει τον έλεγχο της κατάστασης, να είναι αυτός
το αφεντικό, να δίνει παρά να δέχεται εντολές. Η αρνητική πλευρά τους
είναι ότι μπορεί να γίνουν τύραννοι και καταπιεστικοί. <br /></p><p>3. Ο Βούδας του πρωινού της Τετάρτης (η μέρα της κοινωνικότητας) είναι όρθιος και κρατάει το μεταλλικό μπολ των μοναχών. Οι βουδιστές μοναχοί στηρίζονται αποκλειστικά στον κόσμο για να τραφούν, τριγυρνούν τα χαράματα με το μπολ κι ο κόσμος ρίχνει μέσα φαγητό. Συμβολίζει τη δεκτικότητα προς τους άλλους. Η Τετάρτη είναι η ημέρα της κοινωνικότητας. Οι γεννηθέντες Τετάρτη πρωί
θεωρούνται σφουγγάρια που επηρεάζονται πολύ από τον περίγυρό τους,
έχουν ανάγκη άλλους ανθρώπους, και τα σκέφτονται όλα στο πρώτο
πληθυντικό, όχι στο πρώτο ενικό. Κάποιος που γεννήθηκε
Τετάρτη πρωί λέει: «όταν ο κόσμος γύρω μου είναι χαρούμενος και θετικός,
είμαι κι εγώ χαρούμενος. Όταν είναι μίζερος και καταθλιπτικός, με πιάνει
κι εμένα κατάθλιψη». <br /></p><p>4. Ο Βούδας του απογεύματος της Τετάρτης (σεβασμός) κάθεται σ' έναν βράχο και περιμένει να δεχτεί τα δώρα ενός ελέφαντα κι ενός πίθηκου. Το νόημα είναι ότι για τον Φωτισμένο αυτό που έχει να του δώσει ένας ελέφαντας κι ένας πίθηκος είναι το ίδιο με τα δώρα ενός βασιλιά. Οι γεννηθέντες Τετάρτη απόγευμα διακρίνονται για
τον σεβασμό τους. Συνήθως, ακολουθούν τις παραδόσεις.<br /></p><p>5. Ο Βούδας της Πέμπτης (συμπόνοια) είναι καθιστός σε στάση διαλογισμού. Στη Δύση σήμερα η εικόνα ενός ανθρώπου που κάνει διαλογισμό φέρνει περίεργους συνειρμούς, καμία σχέση με τον παραδοσιακό Βουδισμό. Όμως στη βουδιστική παράδοση επί αιώνες και χιλιετίες η εικόνα ενός διαλογιζόμενου σήμαινε συμπόνοια. Ένδειξη ότι κάποιος προχωράει στο Μονοπάτι ήταν η συμπόνοια, ότι άρχιζε να πονάει με τον πόνο των άλλων. Η Πέμπτη είναι η ημέρα της συμπόνοιας. Οι Πεμπτογεννημένοι πονάνε με τον
πόνο των άλλων, τα προβλήματα του άλλου είναι και δικά τους προβλήματα.
Είναι άνθρωποι που δεν θέλουν να τυραννούν τον άλλον, ενώ συχνά παίζουν
τον ρόλο του σωτήρα. Η αρνητική πλευρά είναι ότι
μπορεί να πέσουν εύκολα θύματα, ακριβώς επειδή τείνουν να φορτώνονται τα
προβλήματα των άλλων.
O Βουδισμός, ως θρησκεία, τυπικά θεωρείται θρησκεία της Πέμπτης. "Η
θρησκεία της συμπόνοιας" (όπως τυπικά ο Χριστιανισμός λέγεται "η
θρησκεία της αγάπης"). Παραδοσιακά, η ένδειξη ότι κάποιος προχωράει στο
Μονοπάτι είναι ότι αρχίζει να πονάει με τον πόνο τον άλλων. Εξάλλου, η
παράδοση λέει ότι ο ίδιος ο Βούδας από συμπόνοια και μόνο ξεκίνησε να
διδάξει το ντάρμα στους ανθρώπους για να τους ελευθερώσει από τον πόνο
και την έλλειψη ευτυχίας, ενώ θα μπορούσε να τους εγκαταλείψει. <br /></p><p>6. O Βούδας της Παρασκευής (υπεροχή) είναι όρθιος με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος. Είναι ο Φωτισμένος όταν ξαναγύρισε από τον ασκητισμό του στον κόσμο των ανθρώπων για να τους διδάξει. Η Παρασκευή είναι η ημέρα της υπεροχής. Οι Παρασκευογεννημένοι
ξεχωρίζουν από τους άλλους, συχνά παίζουν τον ρόλο του σοφού ή του
δασκάλου, τείνουν κι αυτοί να είναι ηγετικοί τύποι. Θεωρούνται άνθρωποι
που δεν δένονται πραγματικά με άλλους (όπως κάνουν οι άνθρωποι της
Τετάρτης). Έχουν επίσης αυτό που δεν έχουν οι Τεταρτογεννημένοι, μπορούν
να μην επηρεάζονται από τον περίγυρό τους. Η θετική πλευρά τους είναι ότι μπορούν να γίνουν
περιθαλπτικοί και κηδεμόνες των άλλων. Η αρνητική πλευρά τους είναι ότι
μπορούν να γίνουν αφ’ υψηλού και εγωκεντρικοί. <br /></p><p>7. Ο Βούδας του Σαββάτου (η μέρα της μαγείας). Κάποτε ο Φωτισμένος διαλογιζόταν όταν ξαφνικά ξέσπασε μπόρα. Τότε ο βασιλιάς των φιδιών, μια τεράστια κόμπρα με εφτά κεφάλια, άνοιξε την κουκούλα της πάνω από το κεφάλι του για να τον προστατέψει από τη βροχή. Οι Σαββατογενημένοι είναι σαν να ζούνε σε ένα κουκούλι που τους απομονώνει από τους άλλους ανθρώπους. Το Σάββατο είναι η αλλοπρόσαλλη ημέρα, η ημέρα της μαγείας. Οι
Σαββατογεννημένοι, όπως το 'χουμε κι εμείς στην Ελλάδα, συχνά
χαρακτηρίζονται από τους άλλους «παράξενος», «εξωγήινος», «φευγάτος»,
«αλαφροΐσκιωτος», «ούφο». Ο Σαββατογεννημένος βλέπει τα φαντάσματα, τον
βλέπουν όμως κι αυτά οπότε συχνά έχει μπελάδες. Είναι σαν να υπάρχει ένα
κουκούλι γύρω από τον Σαββατογεννημένο που τον απομονώνει από όλους
τους άλλους. Θεωρείται επίσης ότι οι Σαββατογεννημένοι συχνά μένουν
φτωχοί (επειδή δεν ξέρουν πώς να χτίσουν μια καριέρα, μια δουλειά) και
κοινωνικώς αδέξιοι, δεν ξέρουν πώς να φερθούν. Η θετική πλευρά τους
είναι ότι συχνά μπορούν να σκεφτούν αυτό που δεν σκέφτεται κανένας
άλλος, να δουν αυτό που δεν βλέπει κανείς άλλος. <br /></p><p>8. Ο Βούδας της Κυριακής (γοητεία, έλξη) είναι όρθιος με τα χέρια στο ύψος της μέσης. Υποτίθεται ότι ο κόσμος μαζεύεται γύρω του και έλκεται από αυτόν.
Η Κυριακή είναι η ημέρα της γοητείας, της έλξης. Οι Κυριακογεννημένοι είναι συνηθισμένοι να γίνονται αντικείμενο προσοχής
από τους άλλους και να μαζεύουν γύρω τους κόσμο. Θεωρούνται επίσης και
θερμόαιμοι, ευέξαπτοι. Η αρνητική πλευρά είναι ότι μπορούν να γίνουν
νάρκισσοι. </p><p>_________________________ <br /></p><p>ΣΗΜ. 1. Γράφω μερικά πράματα για την ταϊλανδική λαϊκή αστρολογία. Κάθε ημέρα της βδομάδας θεωρείται ότι έχει μια ιδιαίτερη ποιότητα, οπότε οι γεννηθέντες σ’ αυτή την ημέρα φέρουν έντονα αυτήν την ποιότητα. Επίσης, η ποιότητα κάθε ημέρας σχετίζεται και με μια ιστορία από τη ζωή του Βούδα, καθώς και με μια στάση του. Είναι λαϊκή παράδοση αυτή, εν πολλοίς προφορική, δεν ξέρω αν υπάρχουν σχετικά βιβλία. Μην το πάρεις ότι η τάδε ημέρα είναι καλή και η δείνα είναι κακή. Κάθε μέρα θεωρείται ότι έχει την καλή και την κακή πλευρά της. Μην τα πάρεις και πολύ στα σοβαρά, κάνε και λίγη πλάκα. </p><p>ΣΗΜ. 2. Ολα αυτά είναι μετά από ενδιαφέρουσες συζητήσεις με έναν εξαιρετικό φίλο, με όλη τη σημασία της λέξης, που έχει καιρό να φανεί από τα μέρη μας.<br /></p>Rodiahttp://www.blogger.com/profile/05376191142483735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1583530532339529731.post-68288563878300349532021-10-04T22:07:00.004+03:002021-10-04T22:11:03.069+03:00τί τρέχει με το Facebook ? επιστροφή σε blogs & twitter<h1 class="entry-title" itemprop="headline"><span style="font-size: large;"><span style="font-weight: normal;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-nTi9tIZgRxQ/YVtQpaZu6pI/AAAAAAAAKtU/Y9e_fL7u6usm46BikOvwnocYX5gC4Jo1ACLcBGAsYHQ/s768/facebook-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="768" height="85" src="https://1.bp.blogspot.com/-nTi9tIZgRxQ/YVtQpaZu6pI/AAAAAAAAKtU/Y9e_fL7u6usm46BikOvwnocYX5gC4Jo1ACLcBGAsYHQ/w136-h85/facebook-1.jpg" width="136" /></a></div></span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-weight: normal;">Facebook: Αναμένει κατηγορίες για συμβολή στην επίθεση στο Καπιτώλιο</span></span></h1><h1 class="entry-title" itemprop="headline"><span style="font-size: large;"><span style="font-weight: normal;"> </span></span> <br /></h1><p>Για πρόωρη χαλάρωση των μέτρων για την ασφαλή διεξαγωγή των προεδρικών εκλογών πρόκειται να κατηγορήσει πρώην υπάλληλος της Facebook την τεχνολογική εταιρεία, σύμφωνα με στελέχη της. Οι κατηγορίες που πρόκειται να δημοσιευτούν από τον πρώην υπάλληλο θα αφορούν τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου και μάλιστα θα εμπλέκουν την εταιρεία στην επίθεση στο Καπιτώλιο τον Ιανουάριο. </p><p>Ο πρώην εργαζόμενος στη Facebooκ έχει ήδη διοχετεύσει εσωτερικά έγγραφα της εταιρείας στην Wall Street Journal, αλλά πρόκειται επίσης να εμφανιστεί στην εκπομπή 60 minutes, προκειμένου να αναλύσει τους ισχυρισμούς του. Την Τρίτη πρόκειται επιπλέον να βρεθεί ενώπιον επιτροπής στη Γερουσία. </p><p><b>Επιστολή </b></p><p>Ενόψει της δημοσίευσης των κατηγοριών, ο Nick Clegg υψηλόβαθμο στέλεχος της Facebook και υπεύθυνος για τη χάραξη πολιτικής σε διεθνές επίπεδο στην εταιρεία, προειδοποίησε τους εργαζομένους για επικείμενες αλλαγές στη λειτουργία της εταιρείας. Ειδικότερα, την Παρασκευή απέστειλε στους υπαλλήλους της τεχνολογικής εταιρείας «ξέρω ότι κάποιοι από εσάς – ιδίως όσοι βρίσκεστε στις ΗΠΑ – θα δεχθείτε ερωτήσεις από φίλους και συγγενείς για αυτά τα πράγματα. Επομένως, ήθελα μία στιγμή ενόψει του σαββατοκύριακου για να σας δώσω … ένα χρήσιμο πλαίσιο της δουλειάς μας σε αυτά τα κρίσιμα σημεία». </p><p>Στην επιστολή συνέχισε λέγοντας ότι οι υπεύθυνοι για την πρόκληση της επίθεσης στο Καπιτώλιο είναι όσοι προωθούν τη βία και όσοι τη στηρίζουν ενεργά. Αντιθέτως, οι σύγχρονες κοινωνίες που λειτουργούν με μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν μπορούν να παραποιούν την παρουσία της βίας. </p><p>Επεσήμανε εξάλλου ότι η χρήση social media κατά τη διάρκεια των εκλογών είναι εξαιρετικά διαδεδομένη. </p><p>Επίσης, τόνισε ότι «η αύξηση της πολιτικής πόλωσης στις ΗΠΑ είναι παλαιότερη από τα social media κατά μερικές δεκαετίες. Εάν ήταν αλήθεια ότι η Facebook είναι η βασική αιτία πόλωσης, τότε θα περιμέναμε να τη δούμε να αυξάνεται όταν η Facebook έγινε δημοφιλής». </p><p>moneyreview.gr με πληροφορίες από Bloomberg <br /></p><p>_____________________________</p><p>ΣΗΜ. ολόκληρο το άρθρο από εδω: <a href="https://www.moneyreview.gr/world/49816/facebook-anamenei-katigories-gia-symvoli-stin-epithesi-toy-kapitolioy/">https://www.moneyreview.gr/world/49816/facebook-anamenei-katigories-gia-symvoli-stin-epithesi-toy-kapitolioy/</a> <br /></p>Rodiahttp://www.blogger.com/profile/05376191142483735168noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1583530532339529731.post-73670020786362403192021-08-11T03:29:00.000+03:002021-08-11T03:29:10.522+03:00δασικές πυρκαγιές σε ολόκλητη την Ελλάδα<span class="d2edcug0 hpfvmrgz qv66sw1b c1et5uql lr9zc1uh a8c37x1j keod5gw0 nxhoafnm aigsh9s9 d3f4x2em fe6kdd0r mau55g9w c8b282yb iv3no6db jq4qci2q a3bd9o3v knj5qynh oo9gr5id hzawbc8m" dir="auto"><span></span></span><p><span class="d2edcug0 hpfvmrgz qv66sw1b c1et5uql lr9zc1uh a8c37x1j keod5gw0 nxhoafnm aigsh9s9 d3f4x2em fe6kdd0r mau55g9w c8b282yb iv3no6db jq4qci2q a3bd9o3v knj5qynh oo9gr5id hzawbc8m" dir="auto"><span></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-Ij0HvBg-5YI/YRMZSvaMzqI/AAAAAAAAKrw/FQFZ--tfW9kGlghk0SGDEyIlwrx55ZLNACLcBGAsYHQ/s661/FOTIES-PAPOYS.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="454" data-original-width="661" height="220" src="https://1.bp.blogspot.com/-Ij0HvBg-5YI/YRMZSvaMzqI/AAAAAAAAKrw/FQFZ--tfW9kGlghk0SGDEyIlwrx55ZLNACLcBGAsYHQ/s320/FOTIES-PAPOYS.jpg" width="320" /></a></div><br /><span class="d2edcug0 hpfvmrgz qv66sw1b c1et5uql lr9zc1uh a8c37x1j keod5gw0 nxhoafnm aigsh9s9 d3f4x2em fe6kdd0r mau55g9w c8b282yb iv3no6db jq4qci2q a3bd9o3v knj5qynh oo9gr5id hzawbc8m" dir="auto"><span><span class="d2edcug0 hpfvmrgz qv66sw1b c1et5uql lr9zc1uh a8c37x1j keod5gw0 nxhoafnm aigsh9s9 d3f4x2em fe6kdd0r mau55g9w c8b282yb iv3no6db jq4qci2q a3bd9o3v knj5qynh oo9gr5id hzawbc8m" dir="auto">ενας ξυπόλητος ηλικιωμένος άνθρωπος-σύμβολο της μαχητικότητας <span><a class="oajrlxb2 g5ia77u1 qu0x051f esr5mh6w e9989ue4 r7d6kgcz rq0escxv nhd2j8a9 nc684nl6 p7hjln8o kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x jb3vyjys rz4wbd8a qt6c0cv9 a8nywdso i1ao9s8h esuyzwwr f1sip0of lzcic4wl q66pz984 gpro0wi8 b1v8xokw" href="https://www.facebook.com/hashtag/%CF%86%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%B5%CF%82?__eep__=6&__cft__[0]=AZXpcO_1R0mV2gaAR6HIGink-zSEVW7xMao5kOcJl9B3LohQE283UNppxO29yEi5HGWFdH4bIytGDl7ud7_YdOraHtdX6pxJK3ihg3F0oiew9QOwgoI_V5IMjnX2atlIpwF5dKERNuQlLNVJlMAMQsnx&__tn__=*NK-R" role="link" tabindex="0">#φωτιες</a></span> <span><a class="oajrlxb2 g5ia77u1 qu0x051f esr5mh6w e9989ue4 r7d6kgcz rq0escxv nhd2j8a9 nc684nl6 p7hjln8o kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x jb3vyjys rz4wbd8a qt6c0cv9 a8nywdso i1ao9s8h esuyzwwr f1sip0of lzcic4wl q66pz984 gpro0wi8 b1v8xokw" href="https://www.facebook.com/hashtag/%CE%B5%CF%85%CE%B2%CE%BF%CE%B9%CE%B1?__eep__=6&__cft__[0]=AZXpcO_1R0mV2gaAR6HIGink-zSEVW7xMao5kOcJl9B3LohQE283UNppxO29yEi5HGWFdH4bIytGDl7ud7_YdOraHtdX6pxJK3ihg3F0oiew9QOwgoI_V5IMjnX2atlIpwF5dKERNuQlLNVJlMAMQsnx&__tn__=*NK-R" role="link" tabindex="0">#Ευβοια</a></span> <span><a class="oajrlxb2 g5ia77u1 qu0x051f esr5mh6w e9989ue4 r7d6kgcz rq0escxv nhd2j8a9 nc684nl6 p7hjln8o kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x jb3vyjys rz4wbd8a qt6c0cv9 a8nywdso i1ao9s8h esuyzwwr f1sip0of lzcic4wl q66pz984 gpro0wi8 b1v8xokw" href="https://www.facebook.com/hashtag/%CE%B1%CF%85%CE%B3%CE%BF%CF%85%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82_2021?__eep__=6&__cft__[0]=AZXpcO_1R0mV2gaAR6HIGink-zSEVW7xMao5kOcJl9B3LohQE283UNppxO29yEi5HGWFdH4bIytGDl7ud7_YdOraHtdX6pxJK3ihg3F0oiew9QOwgoI_V5IMjnX2atlIpwF5dKERNuQlLNVJlMAMQsnx&__tn__=*NK-R" role="link" tabindex="0">#Αυγουστος_2021</a></span> <span><a class="oajrlxb2 g5ia77u1 qu0x051f esr5mh6w e9989ue4 r7d6kgcz rq0escxv nhd2j8a9 nc684nl6 p7hjln8o kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x jb3vyjys rz4wbd8a qt6c0cv9 a8nywdso i1ao9s8h esuyzwwr f1sip0of lzcic4wl q66pz984 gpro0wi8 b1v8xokw" href="https://www.facebook.com/hashtag/fire?__eep__=6&__cft__[0]=AZXpcO_1R0mV2gaAR6HIGink-zSEVW7xMao5kOcJl9B3LohQE283UNppxO29yEi5HGWFdH4bIytGDl7ud7_YdOraHtdX6pxJK3ihg3F0oiew9QOwgoI_V5IMjnX2atlIpwF5dKERNuQlLNVJlMAMQsnx&__tn__=*NK-R" role="link" tabindex="0">#fire</a></span> <span><a class="oajrlxb2 g5ia77u1 qu0x051f esr5mh6w e9989ue4 r7d6kgcz rq0escxv nhd2j8a9 nc684nl6 p7hjln8o kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x jb3vyjys rz4wbd8a qt6c0cv9 a8nywdso i1ao9s8h esuyzwwr f1sip0of lzcic4wl q66pz984 gpro0wi8 b1v8xokw" href="https://www.facebook.com/hashtag/greece?__eep__=6&__cft__[0]=AZXpcO_1R0mV2gaAR6HIGink-zSEVW7xMao5kOcJl9B3LohQE283UNppxO29yEi5HGWFdH4bIytGDl7ud7_YdOraHtdX6pxJK3ihg3F0oiew9QOwgoI_V5IMjnX2atlIpwF5dKERNuQlLNVJlMAMQsnx&__tn__=*NK-R" role="link" tabindex="0">#Greece</a></span> <span><a class="oajrlxb2 g5ia77u1 qu0x051f esr5mh6w e9989ue4 r7d6kgcz rq0escxv nhd2j8a9 nc684nl6 p7hjln8o kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x jb3vyjys rz4wbd8a qt6c0cv9 a8nywdso i1ao9s8h esuyzwwr f1sip0of lzcic4wl q66pz984 gpro0wi8 b1v8xokw" href="https://www.facebook.com/hashtag/evia?__eep__=6&__cft__[0]=AZXpcO_1R0mV2gaAR6HIGink-zSEVW7xMao5kOcJl9B3LohQE283UNppxO29yEi5HGWFdH4bIytGDl7ud7_YdOraHtdX6pxJK3ihg3F0oiew9QOwgoI_V5IMjnX2atlIpwF5dKERNuQlLNVJlMAMQsnx&__tn__=*NK-R" role="link" tabindex="0">#Evia</a></span> <span><a class="oajrlxb2 g5ia77u1 qu0x051f esr5mh6w e9989ue4 r7d6kgcz rq0escxv nhd2j8a9 nc684nl6 p7hjln8o kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x jb3vyjys rz4wbd8a qt6c0cv9 a8nywdso i1ao9s8h esuyzwwr f1sip0of lzcic4wl q66pz984 gpro0wi8 b1v8xokw" href="https://www.facebook.com/hashtag/augoust_2021?__eep__=6&__cft__[0]=AZXpcO_1R0mV2gaAR6HIGink-zSEVW7xMao5kOcJl9B3LohQE283UNppxO29yEi5HGWFdH4bIytGDl7ud7_YdOraHtdX6pxJK3ihg3F0oiew9QOwgoI_V5IMjnX2atlIpwF5dKERNuQlLNVJlMAMQsnx&__tn__=*NK-R" role="link" tabindex="0">#Augoust_2021</a></span></span></span></span><p></p>Rodiahttp://www.blogger.com/profile/05376191142483735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1583530532339529731.post-67256889808728039472021-07-31T13:45:00.004+03:002021-07-31T13:45:59.180+03:00Γυναικοκτονίες<div><div class="" dir="auto"><div class="ecm0bbzt hv4rvrfc e5nlhep0 dati1w0a" data-ad-comet-preview="message" data-ad-preview="message" id="jsc_c_39b"><div class="j83agx80 cbu4d94t ew0dbk1b irj2b8pg"><div class="qzhwtbm6 knvmm38d"><span class="d2edcug0 hpfvmrgz qv66sw1b c1et5uql lr9zc1uh a8c37x1j keod5gw0 nxhoafnm aigsh9s9 d3f4x2em fe6kdd0r mau55g9w c8b282yb iv3no6db jq4qci2q a3bd9o3v knj5qynh oo9gr5id hzawbc8m" dir="auto"><div class="kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Τα παλιά χρόνια υπήρχαν τα "εγκλήματα τιμής", ήταν οι συνηθισμένες ειδήσεις, εξορισμένες συχνά στα ψιλά των εφημερίδων, εκτός αν παρουσίαζαν ιδιαίτερες ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Τα "εγκλήματα τιμής" ήταν γυναικοκτονίες βέβαια, αλλά δεν είχε καθιερωθεί τότε ο όρος αυτός, και στις συνειδήσεις πολλών (αντρών και γυναικών) ήταν πλήρως δικαιολογημένα.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Σιγά σιγά, όταν η γυναίκα μπήκε στην παραγωγή και ήταν χρήσιμη οικονομικά (σε πατέρα, αδελφό και σύζυγο) και δεν συνέφερε να τη σκοτώσουν εξαιτίας της θέσης του οργάνου όπου εδραζόταν η τιμή της οικογένειας, δέχτηκαν απλώς ότι το όργανο ανήκε στη γυναίκα και μπορούσε να το κάνει ό,τι θέλει μια και εργαζόταν πλέον και συνεισέφερε στα κοινά. Ετσι, η προστασία της τιμής έλαβε τέλος.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Σήμερα, η δολοφονία μιας γυναίκας απέκτησε άλλη βάση, εγκαταστάθηκε στον τομέα της ιδιοκτησίας του άντρα. Πόσο άντρας είναι δηλαδή ένας που η γυναίκα του τον αμφισβητεί; που του αντιμιλάει; που (κατά τη δική του αντίληψη) ξενοκοιτάζει; που έχει δική της γνώμη; </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Βαφτίστηκε (δικαίως και πολύ πετυχημένα) γυναικοκτονία, μια και αντικατοπτρίζει το μένος μεταξύ των φύλων, δηλαδή του ανδρικού φύλου εναντίον του γυναικείου, να εξηγούμεθα. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι στενά ελληνικό, μεσογειακό, δεν συμβαίνει δηλαδή σε χώρες με υψηλό δείκτη ευέξαπτων και θερμόαιμων αντρών. Συμβαίνει σε πολλές χώρες του κόσμου και ψάχνω να βρω την αιτία των κατα συρροή γυναικοκτονιών.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Μήπως εσύ έχεις κάποια ιδέα;</div></div></span></div></div></div></div></div>Rodiahttp://www.blogger.com/profile/05376191142483735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1583530532339529731.post-14969147940706833682021-07-18T23:15:00.009+03:002021-07-18T23:17:27.946+03:00η βρεφική ηλικία του Ελληνικού διαδικτύου<p><span class="d2edcug0 hpfvmrgz qv66sw1b c1et5uql lr9zc1uh a8c37x1j keod5gw0 nxhoafnm aigsh9s9 d9wwppkn fe6kdd0r mau55g9w c8b282yb mdeji52x e9vueds3 j5wam9gi knj5qynh m9osqain hzawbc8m" dir="auto"><span id="jsc_c_3p1"><span class="tojvnm2t a6sixzi8 abs2jz4q a8s20v7p t1p8iaqh k5wvi7nf q3lfd5jv pk4s997a bipmatt0 cebpdrjk qowsmv63 owwhemhu dp1hu0rb dhp61c6y iyyx5f41"><span class="l9j0dhe7"></span></span></span></span></p><div class="bp9cbjyn j83agx80 taijpn5t"><div dir="auto" style="text-align: start;">Ορισμός: «agreegator είναι ένα σύστημα το οποίο μπορεί να είναι πχ μία συσκευή ή ένα λογισμικό το οποίο "ρουφάει" δεδομένα από διάφορες τοποθεσίες, τις επεξεργάζεται και τις παραδίδει σε κάποιον τελικό προορισμό.» (<span><a class="oajrlxb2 g5ia77u1 qu0x051f esr5mh6w e9989ue4 r7d6kgcz rq0escxv nhd2j8a9 nc684nl6 p7hjln8o kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x jb3vyjys rz4wbd8a qt6c0cv9 a8nywdso i1ao9s8h esuyzwwr f1sip0of lzcic4wl py34i1dx gpro0wi8" href="https://l.facebook.com/l.php?u=https%3A%2F%2Fti-einai.gr%2Faggregator%2F%3Ffbclid%3DIwAR2iVmHGLGX6MeZaODAIaWQKug2-3-4svu1QvW17RAQD_xUZRFwIK1v9J3A&h=AT0MhDPVFD9er1x__Er31tpIdKaNFLQ7DtBZsCrrlSg-rQAAXQ1ZKVJFW-PZSqq5QWmWUVlZdrj1X40Oo2v3dUhF6McbQf22u5zMOd-CTN09_HAfKiI12QiupoRw5UhI6g&__tn__=-UK-R&c[0]=AT0Ipr_15BE3K7jayuY4oUdX_-ulQnrq6TR_HR90uK5QPjE_z1Kl7qQvMx68E1GEsNeittwYrQOgxLNShLxc59hz0vQ54B3Pb49VSRl33nLrbxkMk2NIOgklkMdsgfVKfjT6xPAc-_hcIM7Ev6Nd" rel="nofollow noopener" role="link" tabindex="0" target="_blank">https://ti-einai.gr/aggregator/</a></span>) Υπάρχουν σήμερα, αλλά και τότε υπήρχαν πολλοί που διευκόλυναν την ενημέρωση με αυτόν τον τρόπο, π.χ. το technorati, όπου φαινόντουσαν πολλοί μπλόγγερς από όλο τον κόσμο, ιστοσελίδες, και άλλοι άϋλοι τόποι.</div></div><p></p><div><div class="" dir="auto"><div class="ecm0bbzt hv4rvrfc e5nlhep0 dati1w0a" data-ad-comet-preview="message" data-ad-preview="message" id="jsc_c_3p2"><div class="j83agx80 cbu4d94t ew0dbk1b irj2b8pg"><div class="qzhwtbm6 knvmm38d"><span class="d2edcug0 hpfvmrgz qv66sw1b c1et5uql lr9zc1uh a8c37x1j keod5gw0 nxhoafnm aigsh9s9 d3f4x2em fe6kdd0r mau55g9w c8b282yb iv3no6db jq4qci2q a3bd9o3v knj5qynh oo9gr5id hzawbc8m" dir="auto"><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Πριν από αρκετά χρόνια, στην Ελλάδα υπήρξε το "monitor", ένας "συλλέκτης" (agreegator) που δημιούργησε ένα φέρελπις νέος, ας τον ονομάσω Ντο. Η παρέα του "μπλογκοχωρίου" (® © Πάνος Ζέρβας εχει το κοπυράιτ για την ονομασία) ενθουσιαστήκαμε που δεν θα είμαστε αναγκασμένοι να τρέχουμε δεξιά-ζερβά να βρίσκουμε τι έγραψε κάθε μπλόγγερ. Γλιτώναμε χρόνο και βρίσκαμε τα ελληνικά μπλογκς στο πιάτο, που λένε.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Αλλά, όπως λέει και το ρητό, «ουδείς προφήτης στον τόπο του». Ετσι, μια ωραία πρωΐα, μια καλή κυρία (ας την πούμε Ρε) αντί να πα να πλύνει κάνα πιάτο (αν ήτανε καλός κύριος θα έλεγα "αντί να πα ν' αλλάξει λάδια και μπουζί") ανάγκασε τον Ντο να κλείσει το "monitor", στο οποίο είχε ξοδέψει χρόνο και χρήμα για να το προσφέρει δωρεάν σε μας, τους χρήστες. </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Γιατί; για ποιο λόγο έκλεισε; επειδή απειλήθηκε με μηνύσεις, κλπ νομικίστικα. Επειδή "ξενέρωσε", που λέμε κοινώς. Το διαδίκτυο τότε, ιδίως στην Ελλάδα, βρισκότανε στα σπάργανα κι έτσι η καλή κυρία Ρε μπορούσε να απειλεί μιλώντας τότε για πράγματα που δεν καταλάβαινε και ίσως (υποθέτω) ούτε σήμερα ακόμα καταλαβαίνει.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Φαντάσου οι τότε δικαστές τι καταλαβαίνανε, που πήγανε και κλείσανε το blogme.gr ενός άλλου νέου που έσιαξε τον διάδοχο του "monitor" και πήγανε και τον συνέλαβαν μεσάνυχτα και κατάσχεση στα μηχανήματά του. Μπόρεσαν και το έκαναν επειδή βρισκόταν σε ελληνικο "ξενιστή" ήταν δλδ .gr και όχι .com.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Κατ' αναλογίαν, που λένε, ο κ. Φουμπούκης θά 'πρεπε να σαπίζει σήμερα σε καμιά ψειρού των ΗΠΑ, αντί να είναι εκατομμυριούχος, αν (λέμε ΑΝ) οι αμερικανοί δικαστές είχαν τα υπερήφανα μυαλά των δικών μας εδωπέρα.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Κράτησα πολλά στοιχεία, αρκετά από αυτά έχω μεταφέρει (τότε που ήταν ζεστό το συμβάν) σε ένα από τα μπλογκς μου, και αν θες να μάθεις ρίξε μια ματιά εδω: <span><a class="oajrlxb2 g5ia77u1 qu0x051f esr5mh6w e9989ue4 r7d6kgcz rq0escxv nhd2j8a9 nc684nl6 p7hjln8o kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x jb3vyjys rz4wbd8a qt6c0cv9 a8nywdso i1ao9s8h esuyzwwr f1sip0of lzcic4wl py34i1dx gpro0wi8" href="https://l.facebook.com/l.php?u=https%3A%2F%2Frodiat5.blogspot.com%2F2007%2F01%2Fblog-post_07.html%3Ffbclid%3DIwAR3S7z6f6Nn-Ds50-pKgaj9cBmRL8R7D3uzJrYZ6oMZ46A6HJqo5AI4-rJ4&h=AT2T3Nxcvcw345q0ESZHOy75YJNDK3uFPwOdFw1gmdvGrZwYTqP7XuY3jXu2ZEwhfc4NBAu1c38eIu3mv1tl71kL7G8gKpgk9i6sIQO4PsvOtkB52KPR0V6eXKzIQQ_a1w&__tn__=-UK-R&c[0]=AT0Ipr_15BE3K7jayuY4oUdX_-ulQnrq6TR_HR90uK5QPjE_z1Kl7qQvMx68E1GEsNeittwYrQOgxLNShLxc59hz0vQ54B3Pb49VSRl33nLrbxkMk2NIOgklkMdsgfVKfjT6xPAc-_hcIM7Ev6Nd" rel="nofollow noopener" role="link" tabindex="0" target="_blank">https://rodiat5.blogspot.com/2007/01/blog-post_07.html</a></span></div><div dir="auto" style="text-align: start;"><span> </span></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Σημειώνω ότι θα περίμενα κάποια στιγμή να αρθρωθεί κάποια συγγνώμη από την καλή κυρία Ρε, όχι τόσο από τον Ντο όσο από όλους τους μπλόγγερς που απέκλεισε από την μεταξύ τους επικοινωνία. Για ποιο λόγο; για ένα υστερικά εκφρασθέν πείσμα. </div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Τα γράφω επειδή με στενοχωρεί ακόμα αυτή η χαμένη περίπτωση / ευκαιρία να φανούμε κι εμείς στον κόσμο, ότι κάτι μπορούμε να προσφέρουμε δλδ, κι επειδή βλέπω την καλή κυρία Ρε να διαπρέπει στα μέσα. Ισως δεν ειναι τόσο κραυγαλέα επιθετική, καλυτέρεψε και το γράψιμό της, αλλά με τρομάζει η περίπτωση να γεννηθεί εξ αυτής μια καρικατούρα τύπου "Βούλτεψη" στο εγγύς μέλλον.</div><div dir="auto" style="text-align: start;"> </div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q"><div dir="auto" style="text-align: start;">Αυτά και καλή βδομάδα φιλαράκια μου, να είστε καλά και να μελετάτε τας γραφάς! Εμείς οι άνθρωποι, τα φοβερά κτήνη της Δημιουργίας, θέλουμε έναν Μεγάλο Γκιουλέκα να μας οδηγεί και να μας διατάζει. Εναν κ. Φουμπούκη, μία κα Τεχνοράτη. Κι αυτό όχι μονάχα στα δίκτυα. Αμ πώς!</div></div></span></div></div></div></div></div>Rodiahttp://www.blogger.com/profile/05376191142483735168noreply@blogger.com0