Τα παλιά χρόνια υπήρχαν τα "εγκλήματα τιμής", ήταν οι συνηθισμένες ειδήσεις, εξορισμένες συχνά στα ψιλά των εφημερίδων, εκτός αν παρουσίαζαν ιδιαίτερες ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Τα "εγκλήματα τιμής" ήταν γυναικοκτονίες βέβαια, αλλά δεν είχε καθιερωθεί τότε ο όρος αυτός, και στις συνειδήσεις πολλών (αντρών και γυναικών) ήταν πλήρως δικαιολογημένα.
Σιγά σιγά, όταν η γυναίκα μπήκε στην παραγωγή και ήταν χρήσιμη οικονομικά (σε πατέρα, αδελφό και σύζυγο) και δεν συνέφερε να τη σκοτώσουν εξαιτίας της θέσης του οργάνου όπου εδραζόταν η τιμή της οικογένειας, δέχτηκαν απλώς ότι το όργανο ανήκε στη γυναίκα και μπορούσε να το κάνει ό,τι θέλει μια και εργαζόταν πλέον και συνεισέφερε στα κοινά. Ετσι, η προστασία της τιμής έλαβε τέλος.
Σήμερα, η δολοφονία μιας γυναίκας απέκτησε άλλη βάση, εγκαταστάθηκε στον τομέα της ιδιοκτησίας του άντρα. Πόσο άντρας είναι δηλαδή ένας που η γυναίκα του τον αμφισβητεί; που του αντιμιλάει; που (κατά τη δική του αντίληψη) ξενοκοιτάζει; που έχει δική της γνώμη;
Βαφτίστηκε (δικαίως και πολύ πετυχημένα) γυναικοκτονία, μια και αντικατοπτρίζει το μένος μεταξύ των φύλων, δηλαδή του ανδρικού φύλου εναντίον του γυναικείου, να εξηγούμεθα. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι στενά ελληνικό, μεσογειακό, δεν συμβαίνει δηλαδή σε χώρες με υψηλό δείκτη ευέξαπτων και θερμόαιμων αντρών. Συμβαίνει σε πολλές χώρες του κόσμου και ψάχνω να βρω την αιτία των κατα συρροή γυναικοκτονιών.
Μήπως εσύ έχεις κάποια ιδέα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου