Singapore
Sint Maarten
Slovakia
Slovenia
Solomon Islands
Somalia
South Africa
South Korea
Spain
Sri Lanka
Sudan
Suriname
Svalbard and Jan Mayen (Norwegian authorities)
Swaziland
Sweden
Switzerland
Syria
Μια φορά, ήταν ένα μικρό χαρούμενο γατάκι, που ζούσε σε ένα μικρό χαρούμενο σπιτάκι, όπου κατοικούσε μια μικρή χαρούμενη οικογένεια. Ο μπαμπάς ήταν χαρούμενος, σφύριζε χαρούμενους σκοπούς, ξύπναγε χαρούμενος κάθε πρωί με ήλιο ή με μπόρα και πήγαινε χαρούμενος στη δουλειά του, που του άρεσε πολύ. Η μαμά ήταν κι αυτή πολύ χαρούμενη γιατί είχε μια δουλειά που της έδινε πολλή χαρά. Τα παιδιά ήταν χαρούμενα επίσης, γιατί λάτρευαν το σχολειό τους, τη δασκάλα τους και όλα τα μαθήματα τα μελετούσαν με ευχαρίστηση. Ολοι στο σπιτάκι αυτό ήταν χαρούμενοι γιατί έκαναν κάτι που τους άρεσε πολύ, αγαπούσαν τη γνώση, αγαπούσαν τη δουλειά, αγαπούσαν ο ένας τον άλλο -το κυριότερο- και περνούσαν τις μέρες τους με γέλια και χαρές και ξεφάντωσες πολλές, μέχρι που πλάκωσαν κάτι κακοί μαφιόζοι και γκρέμισαν το σπιτάκι, έστειλαν το μπαμπά στα ξένα για δουλειά, έβαλαν τη μαμά στα αζήτητα -εφεδρεία, το είπαν- και στείλαν τα παιδιά σκλάβους στα ξενοδοχεία να γυαλίζουν παπούτσια τουριστών, μια και τα σχολεία τα είχαν ήδη σφραγίσει αφού διώξαν όλους τους δασκάλους. Το γατάκι, που είχε μεγαλώσει και είχε γίνει μια πανέμορφη γάτα, το έβαλαν σε φούρνο μικροκυμάτων, γέλασαν με το μπαμ! που έκανε όταν έσκασε και «έτσι σκίζουν σήμερα τις γάτες ρε!» ακούστηκε μια αγριοφωνάρα.
S.G.S.S.I. (South Georgia and the South Sandwich Islands)
Saint Barthelemy
Saint Helena, Ascension and Tristan da Cunha
Saint Kitts & Nevis
Saint Lucia
Saint Martin (Collectivity of Saint Martin)
Saint Pierre and Miquelon
Saint Vincent and the Grenadines
Samoa
San Marino
Sao Tome and Principe
Sark
Saudi Arabia
Senegal
Serbia
Seychelles
Sierra Leone
Ελαβα πριν από λίγες μέρες ένα ηλεκτρονικό μήνυμα από παλιό μπλόγγερ που δεν γράφει πια. Γνώριζα πως έχει πρόβλημα υγείας και χάρηκα που έδωσε σημεία ζωής. Το χαμόγελό μου πάγωσε όμως, όταν ξεκίνησα την ανάγνωση. Διάβασα τί τραβάει ένας συνάνθρωπος που υποφέρει και τα βάσανά του "εμπλουτίζονται" με την αισχρή συμπεριφορά των υπαλλήλων που εμείς πληρώνουμε και, αντί να είναι ταγμένοι στην υπηρεσία μας, υπηρετούν αλλότρια και σκοτεινά συμφέροντα. Απάντησα αμέσως και ζήτησα την άδεια να ανεβάσω σχετικό ποστ, περίμενα, και μόλις πριν από λίγο έλαβα την απάντηση με μερικές επιφυλάξεις, να μη γίνει δηλαδή η περίπτωσή του αφορμή για απαξίωση του ΕΣΥ. Τώρα, μόλις ξεμπέρδεψα από τη σημερινή περιπέτειά μου με τίτλο "Περιπέτειες στο δρόμο της εξαφάνισης του ΙΚΑ". Απ' ό,τι έχω καταλάβει δεν είμαι ο μόνος που παίζει σ' αυτό το σήριαλ. Βλέπω πλήθος κομπάρσων με ανάλογες περιπέτειες που είτε αναλώνονται στην γκρίνια για την κατάντια των πραγμάτων είτε αναζητούν τρόπο για να βγουν οι ίδιοι από το αδιέξοδο (ο γνωστός εκείνου του γνωστού κλπ). Δεν κρίνω κανέναν, απλά δεν θέλω να τους μοιάσω.
Σήμερα λοιπόν έπρεπε να κάνω κάποιες εξετάσεις που έπρεπε να γίνουν οπωσδήποτε σήμερα. Εχω το παραπεμπτικό από γιατρό συμβεβλημένο με το ΙΚΑ, στον οποίο έχουν δοθεί οδηγίες που λένε ότι το παραπεμπτικό δεν χρειάζεται άλλη έγκριση. Στο μικροβιολογικό εργαστήριο όμως δεν μπορούν να εκτελέσουν την εντολή χωρίς έγκριση από ελεγκτή του ΙΚΑ.
Βρίσκομαι σε αδιέξοδο.
Πηγαίνω στο υποκατάστημα του ΙΚΑ όπου ανήκω (ουρές και άλλα αυτονόητα δεδομένα του ΙΚΑ τα παραλείπω) και φτάνω στον υποδιευθυντή.
Μπαίνω στο γραφείο, δίνω το παραπεμπτικό του γιατρού και του εξηγώ πως ο γιατρός είχε οδηγίες ότι οι συγκριμένες εξετάσεις δεν χρειάζονται περαιτέρω έγκριση.
Κρατώντας το παραπεμπτικό στα χέρια του, λέει με ύφος «Αυτός ο γιατρός δεν είναι συμβεβλημένος με το ΙΚΑ». Τον κοιτάζω με ύφος ανάλογο του δικού του και απαντώ «Οχι, είναι χάκερ που έσπασε του κωδικούς και έγραψε σε παραπεμπτικό του ΙΚΑ». Ρίχνει μια δεύτερη, ακόμα πιο πρόχειρη από την πρώτη, ματιά στο χαρτί και μου λέει: «Μπορεί και να έχει σύμβαση με το ΙΚΑ αλλά δεν γράφει διάγνωση». Οι λίγες τρίχες που μου έχουν μείνει σηκώθηκαν όλες όρθιες. Με προσποιητά ευγενικό ύφος (μόνο αυτό απόμεινε κι εκείνο το άλλο με τα μπινελίκια) του λέω: «Αν κοιτάξετε το χαρτί που έχετε μπροστά σας γράφει 'ηπατική ανεπάρκεια'. Αυτό δεν είναι διάγνωση»;
Ολο αυτά ήταν απαραίτητο να προηγηθούν για να δει το παραπεμπτικό που του είχα δώσει. Με τι αποτέλεσμα; «Οι εξετάσεις που ζητάει δεν είναι επείγουσες. Να κλείσετε ραντεβού για να τις κάνετε σ' ένα μήνα» είπε.
Το μόνο που κατάφερα να κάνω είναι να ανοίξω την πόρτα, να φύγω και να αρχίσω να παίρνω τηλέφωνα για να βρω από ποιον θα δανειστώ για να πληρώσω τις εξετάσεις. Όλο αυτό χωρίς να έχω φάει κάτι γιατί η συγκεκριμένη εξέταση απαιτούσε να είμαι νηστικός και με 9,5 πίεση.
Σε ένα μήνα θα πρέπει να τις επαναλάβω.
Για να καταλάβεις, περιμένω εδώ και πάνω από 1,5 χρόνο να περάσω από επιτροπή για σύνταξη αναπηρίας. Εχω περάσει ήδη από την πρώτη επιτροπή και έχω κατοχυρώσει το δικαίωμα συνταξιοδότησης, αλλά η επόμενη θα καθορίσει το ποσοστό αναπηρίας και το ποσό της συνταξης. Ετσι, με τα αναδρομικά που θα λάβω, υπολογίζω να πληρώσω τα δανεικά με τα οποία ζω σήμερα. Αφού κάποιες στιγμές σκέφτομαι να πω στους δικούς μου, έτσι και μου συμβεί κάτι νωρίτερα, να κρύψουν το πτώμα μέχρι να βγουν τα αναδρομικά για να αποπληρώσουν τα χρέη.

- Πώς λέγεται ο δημοσιογράφος που του έρχεται το ρεπορτάζ στο πιάτο και το διώχνει ή κάνει πως δεν το βλέπει;
Επιτέλους! Το θαύμα που περιμέναμε είναι γεγονός! Το μυθιστόρημα ΑΓΓΕΛΟΙ ΚΑΡΦΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ του διαδικτυακού ποιητή Larry Cool κυκλοφορεί σε ηλεκτρονική έκδοση (e-book) και μπορείς να αρχίσεις να το διαβάζεις.. να το ρουφήξεις με τα μάτια, δηλαδή. Σε αρπάζει η διήγηση από το πρώτο δευτερόλεπτο, από τη γενική περιγραφή, πριν ακόμα ξεκινήσει να ξετυλίγεται η "υπόθεση του έργου" όπως λέμε για τα έργα στο σινεμά. Σε αρπάζει και η φαντασία ξαμολιέται χωρίς χαλινάρι, καλπάζει σαν άλογο σε λιβάδια που φυτεύονται στον εγκέφαλο με κάθε διαλεγμένη προσεκτικά λέξη.