Σελίδες

Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

Χρηματοκρατία ή Τηλεκρατορία; (© rodia)


Οι Παπαγάλοι των Μέσων χτυπούν ανελέητα την ακοή μας και, δια μέσου αυτής, τον εγκέφαλό μας -όποιον μας έχει απομείνει, δλδ- με το νέο σλόγκαν περί αμφισβήτησης του πολιτικού συστήματος. Πέρασαν στα γρήγορα απο την απαξίωση στην αμφισβήτηση και τα μυαλά το δέχονται ως δεδομένο ότι πράγματι υπάρχει αμφισβήτηση. Τόσο απλά.

Δεν εκφωνείται ως είδηση, π.χ. «Πρόσεχε κόσμε, αμφισβητείται το πολιτικό σύστημα!» αλλά απλώς αναφέρεται ως δεδομένο στην αρχή μιας φράσης, όπως π.χ. το άκουσα χτες το βράδυ σε δελτίο κρατικού καναλιου, της ΝΕΤ συγκεκριμένα:

«Σε μια περίοδο όπου αμφισβητείται το πολιτικό σύστημα, χιλιάδες στελέχη της Ν.Δ. απο όλη τη χώρα προσήλθαν στις κάλπες.. μπλα μπλα μπλα...»

Δεν μας αφήνουν καν να σχηματίσουμε την απορία "πότε, ποιος, πού, πώς, αμφισβητεί το πολιτικό σύστημα;" αλλά μας το πετούν σαν μπουκιά μασημένη εκείνοι που "ξέρουν", οι "δημοσιογράφοι" των καναλιών -για τον Τύπο, δεν γνωρίζω τι γράφεται και παρακαλώ όποιον καλό/ή μου αναγνωστη/τρια διάβασε κατι σχετικό να ενημερώσει. Εκείνοι που ξέρουν λοιπόν, αντί να μας ενημερώσουν για να σχηματίσουμε τη δική μας γνώμη, μας αφήνουν στο σκοτάδι πλασσάροντας τη γνώμη τη δική τους ως θέσφατο ότι «Αμφισβητείται το πολιτικό σύστημα» και μάλιστα με ύπουλο τρόπο, βομβαρδίζοντας με φρασούλες ανώδυνες σαν μικρές βομβίτσες που περιέχουν αυτές τις λεξούλες «αμφισβητείται» και «πολιτικό σύστημα». Μια βόμβα μεγατόννων, του τύπου «Ξύπνα λαέ! Αμφισβητείται το πολιτικό σύστημα!» θα είχε ως αποτέλεσμα το πραγματικό ξύπνημα του κόσμου και την αναζήτηση «τι κάνουμε τώρα;», οπότε το έργο που παράγουν οι μικρές βομβίτσες είναι απείρως επικινδυνότερο, μια και αφήνουν τον κόσμο να (εξακολουθεί να) κοιμάται και να μην ανησυχεί και τόσο εφόσον άρχισε να παίζεται στο καρρέ και το παιχνίδι της Κάθαρσης.

Ποια Κάθαρση όμως; Αυτή που ξεκίνησε με την ΟΜΟΛΟΓΙΑ του κ. Μαντέλη; Ομολόγησε ο άνθρωπος, δεν τον έπιασε στα πράσα κανείς. Ομολόγησε, βεβαίως, αλλά με ποιο κίνητρο; Ποιος με βεβαιωνει ότι πριν ομολογήσει δεν είχε προστατέψει τα νώτα του; Οτι π.χ. δεν είχε εξασφαλίσει το μεγαλύτερο μέρος των "κερδών" κάπου όπου εξακολουθούν να μένουν ασφαλισμένα και η ομολογία του είναι στάχτη στα μάτια ή ότι, έστω αν η ομολογία είναι αληθινή και καλύπτει όλα τα ποσά και τη διαπλοκή, δεν του παρείχαν τα μέλη της διαπλεκόμενης μαφίας των συναδέλφων του (ψηφισμενοι ολοι αυτοι απο μας, μη ξεχνιομαστε) ικανά ποσά, ανώτερα εκείνων για τα οποία ομολόγησε, ώστε να καλυφθούν πίσω από τη δική του "ομολογία" τα δικά τους αμαρτήματα;

Πριν από είκοσι μέρες, στις 5 Μαΐου, είχα ανεβάσει το ποστ Αίτημα για κάθαρση του πολιτικού κόσμου και, ως φαίνεται, αυτό το αίτημα είχε ήδη ωριμάσει, αφού μπήκε σε εφαρμογή λίγες μέρες αργότερα. Σε αυτό το ποστ είχα επισημανει ότι
«το ζητούμενο δεν είναι να βρεθούν εξιλαστήρια θύματα, αλλά μερικοί σημαντικοί πολιτικοί παράγοντες, πρόσωπα που κατείχαν υπουργικούς θώκους, πρόσωπα που προκάλεσαν με τη συμπεριφορά και τη χλιδή τους, ανθρωποι ανάξιοι, που έδρασαν εναντίον της χώρας πατώντας τον όρκο που έδωσαν ότι θα την υπηρετήσουν.»
και διαπιστώνω ότι ο κ. Μαντέλης υπήρξε μεν υπουργός και στενός συνεργάτης του τότε πρωθυπουργού κ. Σημίτη, αλλά μάλλον για τελευταίος τροχός της αμάξης μου φαίνεται παρά για πρωτοκλασσάτος καταχραστής της εμπιστοσύνης μου, εμού, του κατατρεγμένου λαού.

Επίσης, μη ξεχνούμε ότι επαναλαμβάνεται κάθε τρεις και λίγο η ενοχοποίηση της Πολιτείας από τον κ. Καρατζαφέρη: «...ας φροντίζουν να μη βάζουν εμπόδια στις ανακρίσεις. Υπάρχουνε μεγάλα ονόματα, τα οποία δυστυχώς η Πολιτεία δεν βοηθά στην αποκάλυψή τους

Αμφισβητείται, λοιπόν, το πολιτικό σύστημα, στα κρυφά και στα μουλωχτά περνά αυτό το σύνθημα, εμποδίζει και η Πολιτεία τις αποκαλύψεις των καταχραστών, και αναρωτιέμαι "πού πάμε"; Προς τα πού είναι η έξοδος κινδύνου; Από πού μπαίνουμε στη Νέα Εποχή; Ποια είναι αυτή η Νέα Εποχή και πώς θα ονομάζεται το Νέο Πολίτευμα, που θα αντικαταστήσει το τωρινό αμφισβητουμενο;

Χρηματοκρατία ή Τηλεκρατορία; (© rodia)

..το δυστύχημα είναι ότι αυτή η Νέα Εποχή, όπως κι αν ονομαστεί τελικά, θα μας βρει ξεβράκωτους, ξυπόλητους και πεινασμένους.. και ίσως μας επιστρέψει μερικά από εκείνα που χάσαμε λόγω βλακείας των κυβερνώντων για να πιστέψουμε πως "έχει καλές προθέσεις"..

..μένει να δούμε αν θα "ανήκομεν εις την Ζίμενς" πλέον ή σε κάποια εταιρεία φαρμακων ή σε καποιο τουριστικό ή/και κατασκευαστικό κολοσσό.. μπορεί και αλλού, τόσα κεφάλαια σωρευμένα ζητούν δούλους..

UPDATE: Εντωμεταξύ... Xαμος γίνεται στη Γάζα και μη πει κανείς ότι αυτό το πατιρντί είναι άσχετο με τα όσα αναμένεται να συμβούν στη περιοχή μας.
-->> Ποιον συμφέρει να υπάρχει αναταραχή στη περιοχή;
Φοβερά τα όσα συμβαίνουν, αλλά, αν δούμε βαθύτερα και πλατύτερα το ζήτημα, νομίζω πως οσα θα ακολουθήσουν θα είναι πολύ πιο επώδυνα για όλους...
-->> Εχω την αισθηση οτι αυτος ο χαμος δεν εξυπηρετει μονο τα στενα συμφεροντα του Ισραηλ και μακαρι να βγω ψευτρα. Κατι μαγειρευεται που αφορα την ευρυτερη περιοχη, αλλα δεν βρισκομαι στα κεντρα ληψης Αποφασεων (σκατα στα μουτρα τους!) ωστε να ενημερωσω σχετικα.. Απλως, παρατηρω και αποκρυπτογραφω λεξουλες που πεφτουν σαν μικρες μπομπιτσες.
__________________________
ΣΗΜ.1. το ποστ μένει μισό, ως συνήθως, τα άλλα προσθέστε τα μόνοι σας.. Αλλωστε, δεν βρίσκομαι στα κέντρα λήψης Αποφάσεων, απλώς προσπαθώ να παρατηρώ και να αποκωδικοποιώ φρασούλες που πετιούνται σαν ανώδυνες μπομπίτσες.
ΣΗΜ.2. διατηρώ το κοπυράιτ των λεξεων: Χρηματοκρατία (© rodia) και Τηλεκρατορία (© rodia) καθως και της φρασης: Χρηματοκρατία ή Τηλεκρατορία (© rodia) και οποιος τις χρησιμοποιει παρακαλώ να το αναφέρει, διαφορετικά υπόκειται στη καταβολή προστίμου όσων_ευρω_θελω.
ΣΗΜ.3. κρούω τον κώδωνα του κινδύνου και για την ηττοπάθεια που καλλιεργείται από το έργο (κείμενα, ποιήματα και συνεντευξεις) της κυρίας Κ. Δημουλά, το οποίο έργο εκφράζεται με στόμφο 800 μανδαρίνων -θα επανέλθω επαυτού, δεν είναι τώρα το πρωτεύον.
ΣΗΜ.4. ομολογώ ότι είχα μεγάλο δισταγμό να ανεβάσω αυτό το ποστ, για να μη ρίξω νερό στο αυλακι, αλλά τελικά το ανεβάζω επειδή (νομίζω ότι τελικά) πρέπει να ξυπνήσουμε και να γνωρίζουμε εναντίον τίνος αντιστεκόμαστε.
ΣΗΜ.5. μετά την αποπομπή του κ. Βουλγαράκη απο τους κόλπους της Ν.Δ., δικαιούμαι να υποθέσω ότι και αυτός ίσως να είναι ένας από τους τελευταίους τροχούς της αμάξης!


Κυριακή 30 Μαΐου 2010

Eurovision 2010 - Τα τραγούδια που μου άρεσαν

Τα δυο δεν κατάφεραν να φτάσουν στον τελικό, μόνο το ένα έφτασε χωρίς να πάρει καμμιά ιδιαίτερη θέση. Νομίζω τελικά ότι αυτό το πανηγυράκι είναι μια προέκταση της "πολιτικής" ζωής, όπου ο καθένας ψηφίζει με βάση κάποιο -πραγματικό ή φανταστικό- στενό συμφέρον. Εμένα μου άρεσαν αυτά τα τρία τραγουδάκια, για δικούς μου λόγους. Τα βρίσκω ρυθμικά και χαριτωμένα, τραγούδια που μπορεί να σου γίνουν "κόλλημα" για ώρες ή και μέρες, τραγούδια που είναι δυνατό να τραγουδιούνται τελοσπάντων!
..και να χορεύονται..

Ακούστε τα περισσότερο, αποφεύγοντας να τα... βλέπετε! Καλή ακρόαση :))

Slovenia - Eurovision 2010


http://www.youtube.com/watch?v=rvRVERB-0hc

Netherlands - Eurovision 2010


http://www.youtube.com/watch?v=-pE4gLOjTN8

Romania - Eurovision Song Contest 2010


http://www.youtube.com/watch?v=RPi-zcW9gic

Δεν ξέρω πόσο ευχαριστήθηκε η κυρία Μέρκελ για το βραβείο που κέρδισε (χαριτωμένη η μικρή Λένα, δεν λέω) η χώρα της με τόσο οικονομική παρουσία μαλιστα, όσο οικονομική μπορεί να είναι η αποστολή ενός τραγουδιστή μονάχα, δεν γνωρίζω τα παρασκήνια και δεν έχω γνώμη. Μπορώ όμως να φανταστώ μια κυρία Μέρκελ μάλλον δυσαρεστημένη που θα αναγκαστεί του χρόνου να μπει στα έξοδα της διοργάνωσης του διαγωνισμού... Εκτός αν θέσει τη Eurovision σε καινούργια καλούπια λιτότητας!!!
______________________
Η σειρά παρουσίασης εδώ είναι η σειρά με την οποία τα άκουσα.

Παρασκευή 28 Μαΐου 2010

ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΚΟΜΟΤΗΝΗ 28/5/2010 -μερος Α'



απο http://www.youtube.com/watch?v=zSNSUnbnYiw

Προσοχη στη μεγαλη -και για τουτο λιαν ευγλωττη- παυση στο 6:11, μετα τη λεξη "πονανε"... Aν δεν επροκειτο για μας εδω, θα σκεφτομουν το γνωστο ανεκδοτο «πονουν ωρε τα παληκαρια;» αλλα.. Δεν ειναι ευκολο οταν προκειται να πονεσει το δικο μας...

Τετάρτη 26 Μαΐου 2010

Autonomia EXPO στο Εκθεσιακό Κέντρο Περιστερίου


H Autonomia EXPO ανοίγει τη πόρτα της την Παρασκευή 28, το Σάββατο 29 και την Κυριακή 30 Μαΐου στο Εκθεσιακό Κέντρο Περιστερίου από τις 10 πμ έως τις 9 μμ.

Το Εκθεσιακό Κέντρο Περιστερίου είναι προσπελάσιμο από το σταθμό Άγιος Αντώνιος του μετρό.

Όσοι και όσες χρησιμοποιείτε βαριά ηλεκτροκίνητα καθίσματα έξω από το σταθμό του μετρό Άγιος Αντώνιος θα υπάρχουν προσπελάσιμα αυτοκίνητα για να τα χρησιμοποιήσετε για να μεταφερθείτε μέχρι το Εκθεσιακό Κέντρο Περιστερίου και αντιστρόφως.

Όπως καταλαβαίνετε προτεραιότητα για αυτές τις μεταφορές θα δοθεί στους χειριστές αναπηρικών καθισμάτων δεδομένου ότι τα αυτοκίνητα είναι προσπελάσιμα και δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πολλά προσπελάσιμα αυτοκίνητα.

Οι ικανοί σωματικά επισκέπτες θα εξυπηρετούνται κατά δεύτερη προτεραιότητα από τα προσπελάσιμα αυτοκίνητα αλλά θα υπάρχουν και άλλα αυτοκίνητα που θα μπορούν να εξυπηρετηθούν χωρίς ωστόσο αυτά τα αυτοκίνητα να έχουν ράμπες.

Περισσότερες πληροφορίες για τους άλλους τρόπους πρόσβασης στο Εκθεσιακό Κέντρο Περιστερίου και στην Autonomia EXPO μπορείτε να διαβάσετε στο http://www.autonomiaexpo.org/?page_id=585

____________________________
αναμετάδοση


Τρίτη 25 Μαΐου 2010

Oil Slick in the Gulf of Mexico


acquired May 24, 2010
www.earthobservatory.nasa.gov/

Sunlight illuminated the lingering oil slick off the Mississippi Delta on May 24, 2010. The Moderate Resolution Imaging Spectroradiometer (MODIS) on NASA’s Terra satellite captured this image the same day.

Oil smoothes the ocean surface, making the Sun’s reflection brighter in some places, and reducing the scattering of sunlight in other places. As a result, the oil slick is brighter than the surrounding water in some places (image center) and darker than the surrounding water in others (image lower right). The tip of the Mississippi Delta is surrounded by muddy water that appears light tan. Bright white ribbons of oil streak across this sediment-laden water.

Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

Μια δυσάρεστη προφητεία που επιβεβαιώνεται


Πόση θλίψη προκαλεί η εκπλήρωση μιας δυσμενούς προφητείας; Αραγε, μαθαίνουμε από τα λάθη μας ή θα εξακολουθήσουμε να δικαιολογούμε και εμπιστευόμαστε ό,τι και όποιον εμπιστευόμαστε μέχρι τώρα; Πολλοί έλεγαν και έγραφαν διαφορα -τότε, πριν μπούμε στην ευρωζώνη- και προβληματιζόντουσαν σχετικά, αλλά ο λαός «άλλα ήξερε και άλλα εμπιστευόταν». Ισως και να μην είναι και τόσο "σοφός" όπως τον κολακεύουν μερικοί μερικοί -προεκλογικά, πάντα. Μετά, αργότερα, του πασαρουν το λογαρισμό και ο "σοφός" και "άρχοντας" λαός, τι να κάνει, πληρώνει. Το θέμα είναι ΜέΧΡΙ ΠόΤΕ... κλικ!-->>
Η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΑΣΤΙΚΗΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΤΩΝ ΚΡΙΤΗΡΙΩΝ & Η ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΥΤΑΠΑΤΩΝ - Εισήγηση στη Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής για τον «Προϋπολογισμό έτους 1997»
08/12/1996

Απόσπασμα από Εισήγηση Γιάννη Δραγασάκη στη Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων για τον «Προϋπολογισμό έτους 1997» (Κατατέθηκε Δεκέμβριο 1996)


ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ

Η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΑΣΤΙΚΗΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΤΩΝ ΚΡΙΤΗΡΙΩΝ
ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΥΤΑΠΑΤΩΝ

1. Η ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Από ουσιαστική άποψη, το ακολουθούμενο πλαίσιο πολιτικής έχει αποτύχει στον κεντρικό του στόχο. Η Ελλάδα δεν περιλαμβάνεται καν στην πρώτη ομάδα των προς αξιολόγηση χωρών.

Το γεγονός αυτό, αντί να αξιολογηθεί και αξιοποιηθεί ως αφετηρία ενός προβληματισμού για τα αίτια της αποτυχίας, αποσιωπάται επιμελώς και από τα δύο κόμματα που είναι συνυπεύθυνα αυτής της πολιτικής.

Η προσπάθεια που καταβάλλεται τώρα, αποβλέπει στην παράταση των αυταπατών, είτε με επιμονή στο υφιστάμενο πρόγραμμα σύγκλισης (ΠΑΣΟΚ), είτε με ένα νέο πρόγραμμα σύγκλισης (ΝΔ). Το κοινό πλαίσιο που γέννησε τα αδιέξοδα δεν αμφισβητείται αλλά συντηρείται, με μοναδικό επιχείρημα, αυτή τη φορά, το ενδεχόμενο να μην αξιολογηθούν τελικά τα κριτήρια του Maastricht με αυστηρότητα, αλλά να συνεκτιμηθούν και πολιτικές παράμετροι.

2. Η ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΑΥΤΑΠΑΤΩΝ

Αυτή η συντήρηση των αυταπατών στηρίζεται σε μία συνειδητή παραπληροφόρηση της Ελληνικής κοινωνίας σχετικά με το κοινό νόμισμα, τις προϋποθέσεις συμμετοχής σ’ αυτό και τις συνέπειες από τη συμμετοχή ή μη σ’ αυτό.

Η εισηγητική έκθεση, συγκεκριμένα, επισημαίνει μόνο τα οφέλη από τη δημιουργία του “Ευρώ”. Κατ’ αυτήν θα υπάρξουν μόνο οφέλη. Οφέλη για όλους. Όλες τις χώρες, όλες τις κοινωνικές τάξεις.

Αν επομένως μια χώρα μπει στο κοινό νόμισμα έστω και με “πολιτικό μέσο” θα μπορεί να απολαύσει αυτά τα οφέλη.

Αυτή η εξιδανίκευση του “Ευρώ” και η απόκρυψη των πραγματικών διαστάσεων αυτών των σημαντικών εξελίξεων υπερβαίνει τα όρια της συνήθους “προπαγάνδας”. Θίγει θεμελιώδη δικαιώματα πληροφόρησης του Ελληνικού λαού σε θέματα κορυφαίας σημασίας για το μέλλον του και ανάγεται σ’ ένα πρόβλημα δημοκρατικής τάξης και πολιτικής ευθύνης.

3. ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ

Εφ’ όσον τελικά επικρατήσει η αυστηρή ερμηνεία των κριτηρίων, η Ελλάδα δεν μπαίνει ούτε με τη δεύτερη ομάδα στο κοινό νόμισμα. Κι όχι μόνο θα βρεθεί εκτός αλλά και θα είναι μ’ ένα λαό εξουθενωμένο από την πολύχρονη λιτότητα, με μία παραγωγική βάση συρρικνωμένη, από την εγκατάλειψη μιας πολιτικής μονόπλευρα προσανατολισμένης στη δημοσιονομική προσαρμογή.

Εφ’ όσον πάλι επικρατήσει η πολιτική ερμηνεία των κριτηρίων και η Ελλάδα γίνει τελικά αποδεκτή, (με ποιές υποχωρήσεις και παραχωρήσεις;) χωρίς να έχει επιτύχει αξιόλογες επιδόσεις στο πεδίο της πραγματικής σύγκλισης, η επιβίωσή της στο πλαίσιο του Ευρώ θα είναι προβληματική, θα έχει τεράστιο κόστος για την κοινωνία, την εγχώρια παραγωγική της βάση και την απασχόληση. Το σενάριο αυτό δεν μπορεί να αποκλεισθεί αλλά και αν επικρατήσει δεν είναι εξασφαλισμένο ότι θα περιλαμβάνει και την Ελλάδα.

Ασφαλώς, εφ’ όσον το κοινό νόμισμα δημιουργηθεί και οι περισσότερες χώρες πάρουν μέρος σ’ αυτό, η αποχή της Ελλάδας θα είναι προβληματική. Ακριβώς γι’ αυτό, η υπόθεση αυτή δεν μπορεί να αφήνει κανέναν αδιάφορο. Ταυτόχρονα, όμως, εάν οι χώρες που συμμετέχουν στο κοινό νόμισμα δε συγκλίνουν ως προς την παραγωγικότητά τους, οι ανισότητες μεταξύ τους θα τείνουν να διευρυνθούν αν δεν υπάρξουν άλλοι αποτελεσματικοί αντισταθμιστικοί μηχανισμοί ανακατανομής πόρων υπέρ πιο αδύνατων χωρών και περιοχών.

Εκείνο που εμείς με έμφαση και επιμονή προσπαθούμε να γίνει κατανοητό, είναι ότι η συμμετοχή μας στο κοινό νόμισμα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τεχνάσματα, προσχήματα ή μόνο με δημοσιονομικές προσαρμογές, αλλά με όρους πραγματικών οικονομικών επιδόσεων και κοινωνικών αντοχών. Μια χώρα σαν την Ελλάδα, είτε μέσα στο κοινό νόμισμα, είτε έξω απ’ αυτό δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς να εκσυγχρονίσει τις κρατικές και τις διοικητικές της δομές, χωρίς να κατακτήσει ένα νέο πρότυπο παραγωγικής εξειδίκευσης, ενισχύοντας ταυτόχρονα την κοινωνική της συνοχή.

Αυτές είναι ακριβώς οι προτεραιότητες που ενώ ενοποιούν όλα τα ενδεχόμενα, και καθιστούν τη χώρα ικανή να ανταποκριθεί στη ρευστότητά τους, είναι αυτές που κατ’ εξοχήν απουσιάζουν ή υποβαθμίζονται στο πλαίσιο της ασκούμενης πολιτικής.

4. Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ

Η κυβέρνηση προβάλλει τον κίνδυνο της απομόνωσης. Όπως δείξαμε, όμως, χωρίς βιώσιμη οικονομία, είτε μέσα, είτε έξω από το κοινό νόμισμα, η Ελλάδα θα είναι στο περιθώριο, αφού είτε δεν θα μπει (με τα αυστηρά κριτήρια), είτε και αν μπει (με πολιτικά κριτήρια), δεν θα μπορεί να μείνει ως βιώσιμη οικονομία για πολύ.

Το κλειδί, συνεπώς, δεν είναι το μέσα ή το έξω από το κοινό νόμισμα, αλλά η παραγωγική ανασυγκρότηση και η νέα εξειδίκευση της οικονομίας, η αναδιοργάνωση του κράτους και η ενίσχυση της συνοχής της κοινωνίας. Με αυτές τις προϋποθέσεις, η χώρα μας θα είχε τις αντικειμενικές προϋποθέσεις και να μπει και να αντέξει, να διαπραγματευτεί, να διεκδικήσει, να επιβιώσει υπό διάφορα σενάρια εξελίξεων.

5. Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ

Ο πραγματικός κίνδυνος λοιπόν είναι να χαθεί και το υπόλοιπο αυτής της δεκαετίας με μια πολιτική εκτροπή από τις πραγματικές προτεραιότητες και τα πραγματικά προβλήματα. Η δεκαετία του ’90 αντί να είναι μία δεκαετία προώθησης των ώριμων μεταρρυθμίσεων στο κράτος, την οικονομία και την κοινωνία, που θα οδηγούσε σε μία βιώσιμη ανάπτυξη, αντί να αξιοποιείται η Ευρωπαϊκή πρόκληση ως ένας παράγοντας κινητοποίησης και ενεργοποίησης, εξελίσσεται σε μια ακόμη χαμένη δεκαετία που κυριαρχείται από τις δυνάμεις της αδράνειας, το αντι-μεταρρυθμιστικό πνεύμα, τις στενές περιοριστικές πολιτικές λιτότητας που έχουν ήδη εξαντλήσει τις αντοχές της κοινωνίας.

Ο προϋπολογισμός ’97 αποτελεί έναν ακόμη προϋπολογισμό συντήρησης αυτής της αποτελμάτωσης και ανακατανομής της μιζέριας που αυτή παράγει.


_________________________________
ΣΗΜ.1. Τί έλεγε διαφορετικό από αυτά που ακούμε σήμερα; Μόνο που τα έλεγε πάνω από δώδεκα ολόκληρα χρόνια νωρίτερα και -ίσως ή μάλλον- τότε είχαμε ακόμα καιρό...
ΣΗΜ.2. Ενδεικτικά, ανεβάζω αυτο το κείμενο -υπάρχουν και άλλα. Τα τονισμένα κομμάτια του κειμένου είναι από δική μου πρωτοβουλία.