Ελάτε λοιπόν, αδέρφια μας!

Πριν από πολλά χρόνια, μετά την πτώση της χούντας, το Εθνικό Κέντρο Έρευνας Φυσικών Επιστημών «Δημόκριτος» είχε τη φαεινή ιδέα να προσκαλέσει (με προσωπικές επιστολές μάλιστα) λαμπρούς έλληνες επιστήμονες που έκαναν καριέρα σε ξένες χώρες να επιστρέψουν για να εργαστούν στην Ελλάδα. Δυστυχώς, επέστρεψαν αρκετοί, αφού εγκατέλειψαν τις πανεπιστημιακές έδρες που κατείχαν, αφού ξεπούλησαν τις κατοικίες τους, αφού διαλύσαν τις "στρωμένες" τους ζωές. Αγαπούσαν την πατρίδα και έσπευσαν να το δείξουν εμπράκτως, χωρίς να υπολογίσουν ότι ίσως η αγαπημένη πατρίς να μην είχε αλλάξει και τόσο ή να μη τους αγαπούσε αρκετά. Μόλις επέστρεψαν λοιπόν, έτρεξαν περιχαρείς στον "Δημόκριτο" αλλά και στα Πανεπιστήμια (δύο ήταν τότε, αν θυμάμαι καλά) με τα χαρτιά τους παραμάσχαλα για να προσφέρουν γνώσεις και εμπειρία, με αποτέλεσμα να εισπράξουν ένα "περάστε αύριο", ένα "μα γιατί βιαστήκατε τόσο;" κι ένα "δεν περιμέναμε να πάρετε τόσο σοβαρά την πρόσκληση" και γυρίσαν σπίτια τους περιμένοντας και τρώγοντας από τα έτοιμα μέχρι να διευθετηθεί το πράγμα. Κάποιοι από αυτούς δεν αντέξαν να περιμένουνε πολύ και ξαναξενιτευτήκαν, μερικοί άντεξαν και διορίστηκαν σε θέσεις άσχετες με το αντικείμενό τους στο παρατσάκ, πάνω που τέλειωναν τα "έτοιμα" και ελάχιστοι, μετά από περιπέτειες και μετακινήσεις από Σχολή σε Σχολή, επέμεναν πάρα πολύ και πέτυχαν το λαχείο! Γιατί στην Ελλάδα είναι λαχείο να εργαστείς πάνω στο αντικείμενο που σπούδασες και διακρίθηκες και είχες κιόλας καριέρα στα ξένα. Ελάτε λοιπόν, αδέρφια μας! Ελάτε, λαμπρά μυαλά, όπως σας καλούν ανερυθρίαστα μερικές εφημερίδες με άρθρα τους σχετικά και, αν μείνετε άνεργοι και μπατίρηδες, μπορεί να σας προσλάβουν στα τυπογραφεία τους.

(κάτι σαν απάντηση στο σχετικό άρθρο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ που μόλις διάβασα, ψάξε να το βρεις)
_______________
ΣΗΜ. μόλις γράφτηκε στο f/b

το τροπάριο της κανονικότητας

Αγορές μου, η κανονικότητα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες,
σαν ένοιωσε την αναγκαιότητά σας, γίνηκε φορομπήχτρα και σας πασάλειψε με μειώσεις
πριν από τον εκσυγχρονισμό σας κι έλεγε οδυρόμενη:
Αλλοίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου είναι νύχτα κατασκότεινη και δίχως φεγγάρι,
η μανία της ασωτείας κι ο έρωτας της αμαρτίας.

Δεχτείτε από μένα τις πηγές των δακρύων,
εσείς που ανακατεύετε με τα πετρέλαια το νερό της θάλασσας.
Λυγίστε στ' αναστενάγματα της καρδιάς μου,
εσείς που ήρθατε ουρανοκατέβατες στη γης.

Θα καταφιλήσω τα βρωμερά ποδάρια σας,
και θα τα σφουγγίσω πάλι με τα πλοκάμια της κεφαλής μου·
αυτά τα ποδάρια, που σαν η Δυστυχία κατά το δειλινό, τ' άκουσε να περπατάνε,
από το φόβο της κρύφτηκε.

Των αμαρτιών μου τα πλήθη
και των κριμάτων σας την άβυσσο, ποιος μπορεί να τα εξιχνιάση,
ψυχοβγάλτρες Αγορές μου;
Μην καταφρονέσετε τη δούλη σας,
εσείς που έχετε τ' αμέτρητα πλούτη.

(μεταγραφή: Rodia)

παραμύθι δι αγρίους αγίους

Μια φορά, ήταν ένας άρχοντας, ευγενής και πλούσιος όπως οι περισσότεροι άρχοντες των παραμυθιών, που ήθελε με κάθε τρόπο να διατηρήσει τα πλούτη του. Για την ευγένεια δεν πολυνοιαζόταν, μια και "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" όπως τον είχαν διδάξει οι αρχαίοι και σοφοί του Πατέρες

Ενας τρόπος ήταν να κλέβει τις περιουσίες των γειτόνων του, αλλά έπρεπε να βρίσκει νέους τρόπους κάθε φορά που έβγαινε παγανιά, πότε για να περνάει απαρατήρητος και πότε για να έχει το δίκιο με το μέρος του. 

Κάποια μέρα, περνώντας έξω από το σπίτι ενός γείτονα, πρόσεξε κάτι μαύρο που γυάλιζε και ρώτησε τί να είναι αυτό και ο γείτονας απάντησε καλοπροαίρετα ότι χάρη σε αυτό το μαύρο και γυαλιστερό πραγματάκι μπορούσε να ανάβει τα καντήλια του να έχει νύχτες φωτεινές και να ζεσταίνεται τους σπανίως κρύους του χειμώνες.

-Και τι το θες; δώστο σε μένα που οι χειμώνες μου είναι πάντα κρύοι, είπε ο άρχοντας στο γείτονά του και ο γείτονας συμφώνησε

το παλιό μου Φροντιστήριο και το Χημείο

1. Σόλωνος και Ιπποκράτους βρισκόταν το Φροντιστήριο όπου πήγαινα τους καλοκαιρινούς μήνες πριν δώσω εισαγωγικές εξετάσεις και ήταν ένα παλιό σπίτι τριώροφο με σοφίτα διαμορφωμένο σε σχολείο με άνετα δωμάτια, μεγάλα και ψηλοτάβανα, με στολίδια στα ταβάνια και στους τοίχους, με μια ωραία ξύλινη σκάλα πλατειά με ξεκούραστα σκαλοπάτια. Στα διαλείμματα βγαίναμε έξω και χαζολογούσαμε, κάναμε συχνά και δυο βήματα πιο πέρα να δούμε τί γίνεται στο Χημείο. Σήμερα, στην ίδια θέση βρίσκεται εδώ και αρκετά χρόνια ένα υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας, με βρώμικα πεζοδρόμια απέξω και λερωμένες κολόνες από αφισσοκολλήσεις.

2. Το Χημείο ήταν η πιο δραστήρια πανεπιστημιακή Σχολή και βρισκόταν στη Σόλωνος, δυο βήματα από το φροντιστήριό μου, στο απέναντι πεζοδρόμιο. Από τα σκαλιά του Χημείου ξεκινούσαν τα παλιά χρόνια όλες οι φοιτητικές εξεγέρσεις, όλα τα αιτήματα εκεί συζητιόντουσαν από συγκεντρωμένους νεαρούς που απλώνονταν σε αυτά τα μαρμαρένια σκαλοπάτια, καπνίζοντας και συζητώντας ολημερίς κι ολονυχτίς μέχρι να πάρουν τις αποφάσεις τους. Μετά, ξεκινούσαν οι πορείες με τα πανώ, τις φωνές και τις σημαίες. Ισως δεν είναι καθόλου τυχαίο που η Φυσικομαθηματική Σχολή υπήρξε από τις πρώτες που μετακομίσαν στου Ζωγράφου, να βρίσκεται ο φοιτητικός κίνδυνος μακριά από κέντρο της πόλης, να αποφεύγονται οι συνενώσεις των φοιτητών με τους οικοδόμους και άλλους πολίτες.
_______________
ΣΗΜ. ανέβηκε πριν από λίγο στο f/b 

Η πλατεία Συντάγματος άλλοτε και τώρα

1. η πλατεία Συντάγματος μεταξύ Ερμού και Καραγιώργη Σερβίας, 2018, από το χάρτη του Google. Εκεί όπου υπήρχαν τραπεζάκια φυτεύτηκαν μίζερα παρτέρια και στέγαστρα στάσεων για λεωφορεία και τρόλεϋ, ο Παπασπύρος έκλεισε πριν από χρόνια, οι τουρίστες και τα καμάκια εξαφανίστηκαν ή αλλάξαν στέκι, το αραχτό καφεδάκι έγινε φαστ φουντ στο πόδι, οι συζητητές μουγγάθηκαν. Τα λοιπά, τα γνωρίζεις.

2. Η πλατεία Συντάγματος μεταξύ Ερμού και Καραγιώργη Σερβίας, 1968, από το φιλμ "Οικογένεια Χωραφά" με τα τραπεζάκια και τις απολαυστικά αναπαυτικές πολυθρόνες σε χρώμα βυσσινί του ζαχαροπλαστείου "Παπασπύρος". Διακρίνονται αριστερά στο βάθος τα προστατευτικά πανώ της ανεγειρόμενης (τότε) οικοδομής όπου στεγάζεται σήμερα το Υπουργείο Οικονομίας (παλιά λεγόταν υπ. Συντονισμού)

 
3. η πλατεία Συντάγματος μεταξύ Ερμού και Καραγιώργη Σερβίας, 1968, από το φιλμ "Οικογένεια Χωραφά" με τα τραπεζάκια του ζαχαροπλαστείου "Παπασπύρος", στις αναπαυτικές πολυθρόνες του οποίου καθόμασταν για ένα σύντομο καφεδάκι τα πρωϊνά, ανάμεσα στα ψώνια ή για ατέρμονες συζητήσεις τα βραδάκια. Εκεί δίναν τα ραντεβού τους και λιάζονταν τα μεσημέρια οι τουρίστες και, κυρίως τα βράδια, ήταν το στέκι των καμακιών. Τα "καμάκια" ήταν ένα είδος νεαρών ανδρών που έχει πλέον εξαφανιστεί.
_______________
ΣΗΜ. μόλις πριν από λίγο ανέβηκε στο f/b

η Ημέρα της Μητέρας είναι μια ξεκάθαρα αντιπολεμική Ημέρα

Η Αμερικανίδα Ann Maria Reeves Jarvis διοργάνωσε για πρώτη φορά το 1865 ένα κίνημα με το όνομα Mothers Friendships Day και συναντήσεις με το όνομα Mothers Day Meetings, κατά τις οποίες οι μητέρες αντάλλασσαν απόψεις και εμπειρίες.

Το 1870 η Julia Ward Howe διοργάνωσε μια εκδήλωση φιλειρηνικής συγκέντρωσης μητέρων με το σλόγκαν peace and motherhood με σκοπό, τα παιδιά να μη στέλνονται στον πόλεμο.

Λίγο πριν ξημερώσει η σημερινή Ημέρα Της Μητέρας, η κατεξοχήν αντιπολεμική μέρα, βράβευσε η Γιουροβίζιον την Netta Barzilai, που ανήκε στο Ισραηλινό Ναυτικό το 2014, όταν έγινε η σφαγή των παιδιών στη Γάζα, αν θυμάσαι. Το τραγούδι, λέει, είναι εναντίον των διακρίσεων και υπέρ της διαφορετικότητας. Υποθέτω λοιπόν ότι ένα παιδί στην Παλαιστίνη είναι ένα κοινό παιδί, καθόλου διαφορετικό, οπότε, άνετα μπορεί να σφαχτεί βεβαίως.

Η Γιουροβίζιον, λέει, δεν ασχολείται με την πολιτική, λέει, αλλά θα έπρεπε να απαγορεύει συμμετοχές προσώπων που υπήρξαν σφαγείς, λέω. Κραυγαλέο φτύσιμο στα μούτρα μας ήταν αυτό το βραβείο, λέω επίσης.

ζήτω η διαφορετικότητα λέμε! όσο νά 'ναι είναι διαφορετικό να είσαι στέλεχος και να τραγουδάς κιόλας, ε

δυο αναρτήσεις απο @tovarishchpanda στο twitter:

1. Φωναζαν τα παλαιστινιακα μεσα να μην κερδισει το Ισραηλ, αλλα νταξ, δε γαμιεται, βαρβαρους μουσουλμανους σκοτωνει στη Γαζα, και ειναι και πρωτη γραμμη αμυνας του Δυτικου Πολιτισμου, και στην τελικη, ποιος χεστηκε για τους Παλαιστινιους, εχουμε female empowerment εδω λεμε.

2. Για να εορτασει την νικη του Ισραηλ στη Γιουροβιζιο η IDF θα ξαναβομβαρδισει αποψε τη Γαζα και ισως κανει και κανα δυο επιδρομες στη Δαμασκο, και ολα αυτα υπο τους ηχους του νικητηριου τραγουδιου, η τραγουδιστρια του οποιου εχει υπαρξει στελεχος του.

Ο άνθρωπος και οι εαυτοί του

-->> http://www.ert.gr/ert-protaseis/ert2-i-katerina-chelmi-sto-magiko-ton-anthropon/

ΣΗΜ. φυσικά, ο τίτλος είναι δική μου πρόταση

Τα ελπιδοφόρα προγράμματα για νέους

Πέτυχα κάπου, πριν από λίγο, μια επιστολή όπου εκφράζεται η δικαιολογημένη οργή που ένιωσε ένας νέος άνθρωπος και την καταθέτω να τη διαβάσεις κι εσύ:

//Να δουλεύεις 8μηνο ΟΑΕΔ, στην άλλη άκρη του κόσμου, για 495€ το μήνα, σε αρκετά κακές συνθήκες και να λες "δεν πειράζει, θα πάρω προϋπηρεσία"...
Σε όλο αυτό υποτίθεται πως παρέχονταν και κατάρτιση σε υπολογιστές με πιστοποίηση και απ' όλα... Ευκαιρία, λες, να πάρω κι ένα χαρτί που γενικά κοστίζει και συχνά το ζητάνε... Τα μαθήματα θα γίνονταν κάθε Παρασκευή αντί για τη δουλειά.

Εν τέλει το Υπουργείο άργησε τόοοοοσο τη διαδικασία με τα ΚΕΚ κλπ (αντί να ξεκινήσει στο δίμηνο ετοιμάστηκαν στο εξάμηνο) ώστε θα κάναμε μαθήματα δύο φορές την εβδομάδα για να προλάβουμε...

Ε, σήμερα, αφού έχεις υπογράψει με το ΚΕΚ, μία μέρα πριν απ' αυτή που θεωρητικά θα ξεκινούσες, σου λένε ότι χωρίς να έχεις κάνει κανένα λάθος, κι ας ήσουν μέχρι αηδίας τυπική και εντάξει (με όλα τα χαρτιά και τις προθεσμίες) θα πάρεις τα @@ τους. Το σύστημα σε πετάει έξω, γιατί δεν συμπληρώνονται για μια-δυο μέρες οι απαιτούμενες ώρες της κατάρτισης πριν λήξει η σύμβαση στην εργασία και άρα η διάρκεια του επιδοτούμενου από τον ΟΑΕΔ προγράμματος...

Κοινώς, το Υπουργείο που τα έκανε σκατά, συνεχίζει να αφοδεύει πάνω μας, λες και για κάποιο λόγο μας άξιζε να πληρώνουμε τα λάθη και τις καθυστερήσειςτους! Μας πετάει έξω, γιατί έτσι.... Ή "γιατί μπορεί"

Το αστείο θα είναι να με αποκλείσουν και από μελλοντικά προγράμματα αντίστοιχης κατάρτισης, επειδή θεωρητικά θα έπρεπε να το είχα κάνει τώρα....
Είναι η άβολη φάση που αισθάνεσαι τόσο μαλάκας που το περίμενες, ρώταγες, τους κυνήγησες, βγήκε, χάρηκες και μετά απλά ΠΟΥΛΟ!!!!//
_______________________
ΣΗΜ. Δεν είναι δίκαιο!!!! ΝΤΡΟΠΗ ΚΥΡΙΟΙ (που δεν είστε καθόλου, μα καθόλου κύριοι, μια από τα ίδια είστε)