διαφορές πολιτισμοτεχνολογικών φάσεων

..ενώ οι γριές ξορκίζουν τους μετανάστες (και το ρατσισμό βεβαίως) καθήμενες στα παγκάκια, πέφτω μέσα σε μια μαγευτική σελίδα.. μαγευτική στην απλότητα και στο εύληπτο και συμπυκνωμένο λειτουργικό της να το πώ... όπως και να το πώ μπες και δες μονάχος/η σου λέμε.. τί θα δεις; ένα πάρκο με τα όλα του.. με τα δέντρα, τα λουλούδια, τις συλλογές του.. είναι κάτι σαν μουσείο, ίσως και καλύτερο γιατί γυμνάζεσαι περιδιαβαίνοντας.. Σε βάζω στη σελίδα με το ευρετήριο των δέντρων, όπου -αν δεν τεμπελιάσεις- θα βρεις σε κάθε βουλίτσα κι από ένα δεντράκι με όλες τις σχετικές με αυτό πληροφορίες πατώντας ένα απλό κουμπάκι που στα δείχνει όλα και συμφέρει.. αν το ψάξεις κιόλας λιγουλάκι, μπορείς να περάσεις μερικές θαυμάσιες μέρες εκεί πέρα.. δες λοιπόν καλά τί έχουν κάνει οι άνθρωποι -νομίζω δλδ γιατί ακόμα δεν δήλωσαν εξωγήινοι οι λονδινέζοι- μεθοδικά και με μεράκι (αυτό που χάσαμε ή μας το κλέψαν) που δεν περιορίστηκαν σε ένα τόπο που μπορείς να πεις ότι "ε, έχουν λεφτά και τό'φτιαξαν" αλλά πήγαν και σε τζάμπα τόπους, όπως αυτός εδώ και επεκτάθηκαν... μετά, πέρνα από εδώ να μάθεις μερικά πραγματάκια.. τί δεν έχει καταφέρει δλδ να κάνει το πτωχό (τώρα πτωχό, αλλά πολύφερνο προ κρίσης -σε ορισμένα βαλάντια πολύφερνο) Ελλαδιστάν.. και να προσπαθεί κάποιος είναι πολύ δύσκολο να μένει τόσο πίσω, ακόμα κι αν δηλώνει οπισθοδρομικός λέμε.. για να μη γράψω τπτ μπινελίκια για ένα λογότυπο -ο θεός να το κάνει- που αποδεικνύει το στενό σύνδεσμο των ΕΛ με το ασπρογάλαζο, τα φυλλαράκια και τις γραμμούλες που όλο και κάτι θα συμβολίζουν -ήμαρτον πια και φτού στα μούτρα των υπευθύνων να μη τους πιάσει μάτι. ως εδώ για τώρα, θά'σκαγα αν δεν το ανέβαζα.. όχι πως κερδίζω τπτ η ίδια ή ο ταλαίπωρος ο Κράτος με το να ξεμπροστιάζεται ενώπιον ικανοτέρων του και σχετικά ακαταπίεστων.. αλλά, να, στενοχωριέμαι γιατί με κλέβαν τόσα χρόνια κι ενώ το καταλάβαινα δεν έψαχνα για αποδείξεις.. «Αγαπάς την Ελλάδα; Απόδειξη!» έλεγε το παλιο σλόγκαν, αλλά πού να μαντέψει κανείς ότι δεν ζητούσε να παίρνεις απόδειξη από τον περιπτερά αλλά να βρίσκεις απόδειξη για τα όσα υπογείως σου ετοιμάζαν κλέβοντάς σε οφθαλμοφανώς μεν, άνευ απτών αποδείξεων δε..
__________________________
ΣΗΜ. μπορώ να γράφω καλύτερα, το ξέρεις δα, αλλά δοκιμάζω μια γραφή λόου προφάιλ που λένε.. προς τούτο και οι τελίτσες.. κάπως σαν να ψιθυρίζω στο περίπου.. καταλαβαίνεις φαντάζομαι ότι ζούμε πλέον σε καιρούς χαλεπούς..

Ενας λύκος τη νύχτα

 

Η γριά καθόταν στο παγκάκι

«να χέσω τους μετανάστες»

λέγοντας και ξαναλέγοντας

αλλά το σκατό παρέμενε κολλημένο

και δεν έβγαινε.

 

Εβγαινε όμως ο ήχος

«να χέσω τους μετανάστες»

όλο και πιο δυνατός

από το γεροντικό στόμα

όσο πέρναγαν οι ώρες

και βράδιαζε

αλλά το έντερο δεν έλεγε

να κινηθεί.

 

«Να χέσω τους μετανάστες»

έφτασε να ουρλιάζει σαν λύκος

μόλις το φεγγάρι μεσουράνησε

κι έγινε στ'αλήθεια λύκος

ένας γέρικος λύκος μ'ένα σκατό

κολλημένο στο γκόλο.

καρπούζ tango

Tango a media luz
το τσίπουρο το τσούζ
κι άμα γουστάρει ούζο
ας φάει και καρπούζ

Tango a media luz
μακράν, προς την Τουλούζ
κρυώνει το καρπούζι
ρίξ'του καμμιά βεντούζ

Tango a media luz
χορταίνεις με καρπούζ
μόνο να είναι μπούζι,
και να φορά μπουρνούζ

>>>>> τραγουδείστε το στο σκοπό :

κάλλιο πλούσιος και υγιής παρά πτωχός και ασθενής

ανησυχώ εντόνως δια την υγείαν του προσώπου αυτού.. εσείς αγαπημένοι/ες μου αναγνώστες/τριες τι λέτε; μήπως είναι προτιμότερο να ανησυχώ για τη δική μου υγεία; μη πάθω τπτ δλδ και δεν υπάρχει νοσοκομείο για νοσοκομείο και γιατρός για γιατρός λέμε... άσε που είδα και όνειρο πως εξαερώθηκαν τα πάντα και η χώρα έγινε ολόκληρη αέρας και μας πήρε και μας σήκωσε... καλά, βρε παιδί μου, βρισκόμαστε σε κρίση, δε λέω, [λέω δλδ αλλά ποιος μ'ακούει, ότι κρίση είναι ενα φανταστικό σχέδιο παραπλάνησης ή/και αποπλάνησης] και το λογικό θα ήταν μέσα σε τέτοια ζοφερή κατάσταση να υπάρχει αύξηση των παροχών υγείας.. κάνω πάλι λάθος; τεσπά, αφού το θέλει τόσο πολύ ο υπουργος υγείας, ας μείνει χωρίς χαρτοφυλάκιο μια και επιμένει να εξαερώνει την υγεία, ε; αλλά πάλι... εμείς τί θα γίνουμε; χωρίς υπουργό, πάει στα κομμάτια, μπορούμε να ζήσουμε [δεν μπορούμε;] αλλά χωρίς υγεία λιγουλάκι δύσκολο το κόβω... άμα δλδ πάθεις κάτι -ένα τροχαίο, ας πούμε- και το ΚΑΤ έχει κλείσει, τί γίνεται; πας κατευθείαν [και σε κομματάκια] στο κέντρο μεταμοσχεύσεων; τώρα πονηρεύομαι την πρεμούρα για τις δωρεές οργάνων.. εχμ.. να τρέξω να δηλώσω ότι αρνούμαι να δώσω όργανα; σιγά που θα το λάβει κανείς υπόψη.. αν και, εδώ που τα λέμε, το μεγάλο πρόβλημα θα τό'χουν οι χαπακωνόμενοι που δε θα βρίσκουν γιατρό να τους γράφει χάπια.. και οι χρονίως πάσχοντες τί θα γίνουν; να πάνε να ψοφήσουν για να μάθουν τί εστί βερύκοκκο; τί να σας πώ, δεν ξέρω... φράκαρε ο μυαλός πλέον και δεν κατεβάζει ιδέες.. συγγνώμη αγαπημένο μου αναγνωστικό κοινό, μάλλον προς ψυχιατρείο με βλέπω.. τρέχω να κοιταχτώ στον καθρέφτη να βεβαιωθώ ότι το ύφος μου δεν έχει γίνει σαν και του αλλουνού του δυστυχισμένου ατόμου.. στη φωτό λέμε...

____________________________

ΣΗΜ. το ρητό δεν είναι ακριβώς όπως αναφέρεται στον τίτλο, απλώς το έχω εκσυγχρονίσει για να καταλαβαινόμαστε.. όπως έπραξα και με το «κάλλιο δέκα και στο χέρι παρά πέντε και καρτέρει» φυσικά

καλλιτέχνες, χαρίσματα, κλπ απίθανα πράγματα

...τί σόι καλλιτέχνης/δημιουργός είσαι, αν κρέμεσαι από το έργο σου, αν λες "αυτό είναι δικό μου" ή/και "το έργο μου με χαρακτηρίζει" και άλλες τέτοιες παπαριές, λες και σταμάτησε η έμπνευσή σου, λες και έπραξες με το έργο σου το καθήκον σου στην ανθρωπότητα, σαν να είσαι αποφασισμένος να μη φτιάξεις/δημιουργήσεις τίποτε άλλο... τί σόι καλλιτέχνης/δημιουργός είναι αυτός που παραιτείται της δημιουργίας του, που κοστολογεί το ταλέντο του, που πουλάει ακριβά το χάρισμα που έλαβε από τη θεά Τύχη; Είναι σαν να πουλάει κανείς το τομάρι του κι ακόμα χειρότερα... γιατί ποια είναι η χρησιμότητα ενός τομαριού στην ανθρωπότητα;
...όταν ξέρεις ότι μπορείς (έχεις το χάρισμα) να δημιουργείς όμορφα πράγματα -ήχους, κείμενα, ζωγραφιές, γλυπτά, κλπ- και δεν νοιάζεσαι να τα χάσεις γιατί είσαι ικανός να φτιάξεις ακόμα ωραιότερα, τότε λογίζεσαι καλλιτέχνης πραγματικός... Αυτό συμβαίνει όταν δεν αφήνεις το μυαλό σου να κοιμηθεί, όταν κρατάς το συναίσθημα ζωντανό, όταν δεν παραιτείσαι αυτοϊκανοποιούμενος από τις κολακείες και τον ψευτοθαυμασμό των εμπόρων που σε λιβανίζουν για να κερδίζουν από τη χαζομάρα σου... σε "φτιάχνουν" κατά τα μέτρα τους και τα μέτρα της "πιάτσας" (κάτι θυμίζει αυτή η λέξη, ε) κι εσύ καμαρώνεις σα γύφτικο σκεπάρνι...
Κάθε άνθρωπος είναι καλλιτέχνης εν δυνάμει, αρκεί να αφήσει ελεύθερο τον εαυτό του να δημιουργήσει. Μη μασάς λοιπόν καλέ/ή μου φίλε/η και... βουρρρρ να αναπτύξεις τα χαρίσματά σου!!!
______________
ΣΗΜ.1. σκέφτηκα να γράψω δυο λογάκια γιατί πολύς λόγος γίνεται προσφάτως περί ανθρώπων του πνεύματος κλπ κλπ και ρώτησα εμένα τί είναι άνθρωπος του πνεύματος και πώς γίνεται, πώς διαμορφώνεται, αυτός ο τύπος που περιμένει ο κόσμος όλος από αυτόν να βγάζει κάθε φορά τα κάστανα από τη φωτιά, να έχει γνώμη που να γίνεται σεβαστή, να στέκονται σούζα άρχοντες και λαουτζίκος μπροστά του... και αποτέλεσμα μηδέν λέμε. Γιατί μηδέν; Επειδή κανείς δεν εμποδίζει κανένα να είναι άνθρωπος του πνεύματος και να εκφράζεται με όποιο τρόπο θέλει και μπορεί και γιατί να ακούει με κατάνυξη τις διάφορες σαχλαμαρίτσες του ενός και τ'αλλουνού και να μη βασίζεται στα δικά του συμπεράσματα -που μπορεί και να μην είναι σαχλαμάρες; ε;
ΣΗΜ.2. σκεφτηκα ακόμα όσην ώρα (κάτι λεπτάκια δλδ) έγραφα τούτα δω τα πραγματάκια ότι αυτοί που χρίζονται με κάποιο τρόπο "άνθρωποι του πνεύματος"... από τους μέντορές τους μάλλον που κερδίζουν μπικικίνια ζεστά ή/και από την Πολιτεία που κερδίζει κι αυτή γιατί βουλώνει μερικά στόματα «βλέπετε, έχωμεν ανθρώπους του πνεύματος και ημείς» λέγοντας... αυτοί που χρίζονται λοιπόν με όποιο τρόπο ΑτΠ (άνθρωποι του πνεύματος) τον παίρνουν ψηλά τον αμανέ και θέλουν σώνει και καλά να τους ακούμε -όταν καμμιά φορά ανοίξουν το στόμα τους, γιατί συνήθως τό'χουνε κλειστό επειδή "όταν τρώμε δεν μιλάμε" που μας λέγανε οι γιαγιάδες παλιά... επιβάλλουν μάλλον να ακούγονται και τα ΜΜΕ της συμφοράς ανακοινώνουν π.χ. «την τάδε ώρα θα μιλήσει ο/η τάδε ΑτΠ και μη τον χάσετε γιατί θα χάσετε» και τέτοια ψυχαναγκαστικά... και στήνεται ο κοσμάκης στο γκαναπέ και ακούει για νά'χει να λέει την επαύριον στη λαϊκή ή αλλού «τον/την άκουσες χθες; καλέ ήταν χάρμα!» ..κι έτσι ξεχαρμανιάζει από τη ψυχοπλακωτική "πραγματικότητα" που έχει μάθει να του σερβίρουν και να τη δέχεται αδιαμαρτύρητα.. και κάνα βραδάκι που δε θα περισσεύει σέντσι ούτε για γιαουρτάκι, ε, ας φάει πραγματικότητα.. τί να πω και τί να γράψω πια.. ό,τι καταλάβατε καταλάβατε.. σάμπως και'γώ τι καταλαβαίνω που (εξακολουθώ να) γράφω; χεχεχε σας μπέρδεψα τώρα, ε;

Απολογισμός - Ισολογισμός

Αγαπημένη μου Πατρίδα,
οφείλω να επικοινωνήσω μαζί σου δημοσίως, επειδή (λένε πως) έχεις την ανάγκη μου. Ευχαρίστως να σου προσφέρω τα δυο μου πόδια όπως έκανε ο πατέρας μου, ή τα δυο μου μάτια όπως έκανε ο θείος μου, ή και τη ζωή μου ακόμα όπως έκανε ο παπούς μου, αλλά δεν καταλαβαίνω αυτό που (λένε ότι) μού ζητάς: χρήματα.

 

Ηδη, έχω πληρώσει πάρα πολλά μέχρι σήμερα. Η σύνταξη που είχα δικαίωμα να λαβαίνω σύμφωνα με όσα -πολλά!- πλήρωνα επί 35 χρόνια, έχει γίνει λιγότερη από μισή. Η νοσηλεία αγαπημένων προσώπων μού κόστισε μια μικρή περιουσία, αν και υπήρχε (τότε, πριν 10 και βάλε χρόνια) αλώβητο το ασφαλιστικό σύστημα Υγείας. Τα παιδιά μου τα σπούδασα ξοδεύοντας για διαμονή σε άλλη πόλη, μια και κάποιοι προστατευόμενοι των κυβερνητών σου καταπάτησαν το δικαίωμά μου να τύχω ευνοϊκών ρυθμίσεων όσον αφορά μετεγγραφές ή διαμονή σε φοιτητικές εστίες. Αγαπημένη μου Πατρίδα, ήδη έχω δώσει πάρα πολλά και, όπως μπορείς να καταλάβεις, δεν έχω να δώσω άλλα, εκτός αν σε βοηθούσε σε κάτι η πλήρης εξαθλίωσή μου.

Δυστυχώς, δεν έχω αυτοκίνητο ώστε να μετακομίσω και να ζω μέσα σε αυτό όπως κάνουν αρκετοί συμπολίτες μου. Ούτε σπίτι απέκτησα, ώστε να το πουλήσω, ούτε κάτι τι άλλο που να αξίζει σε χρήμα.

Αν ήμουν σίγουρη ότι τα χρήματα που ζητάς θα χρησιμοποιηθούν προς όφελός σου, θα έκανα ίσως την αβαρία να κόψω δέκα γεύματα το μήνα για να σε εξυπηρετήσω. Επειδή όμως δεν είμαι καθόλου σίγουρη, βλέποντας ότι όσα χρήματα λαβαίνεις βρίσκουν το δρόμο προς τις ίδιες ξεχειλισμένες τσέπες όπου έμπαιναν ίσαμε τώρα, αρνούμαι την "εξυπηρέτηση".

Αγαπημένη μου Πατρίδα, εσύ με καταλαβαίνεις, για τούτο και σού γράφω. Απάλλαξέ με όσο γίνεται συντομότερα από τη φοβερή κλίκα που (θέλει να) ονομάζεται "κυβέρνηση όλων των ελλήνων" γιατί -το ξέρεις οπωσδήποτε, φαντάζομαι- αυτοί μόνο τις τσέπες τους και τις τσέπες των (ντόπιων και ξένων) φίλων τους προσέχουν μη τυχόν χάσουν κάνα σέντσι.

Απάλλαξέ με γρήγορα και σού υπόσχομαι να ζήσω στα παγκάκια, να ζητιανέψω αν χρειαστεί, να ζω με ξεροκόμματα, μέχρι να ισιώσεις το κορμί σου και να με αγκαλιάσεις ξανά.

 

Με τιμή, (το μόνο που μού έμεινε είναι η τιμή)

Ροδιά Μίξερ
_______________________________
ΣΗΜ. γράφτηκε στο γόνατο στις 5/7/2013

A Swirl of Clouds over the Pacific

Theodore von Kármán, a Hungarian-American physicist, was the first to describe the physical processes that create long chains of spiral eddies like the one shown above. Known as von Kármán vortices, the patterns can form nearly anywhere that fluid flow is disturbed by an object. Since the atmosphere behaves like a fluid, the wing of an airplane, a bridge, or even an island can trigger the distinctive phenomenon.
On May 22, 2013, the Moderate Resolution Imaging Spectroradiometer (MODIS) on NASA’s Aqua satellite captured this natural-color image of cloud vortices behind Isla Socorro, a volcanic island in the Pacific Ocean. The island, which is located a few hundred kilometers off the west coast of Mexico and the southern tip of Baja California, is part of the Revillagigedo Archipelago.

etc etc
 

Η τιμωρία ενός αμετανόητου καπνιστή

Ομολογώ! Ομολογώ λέμε ότι προσπάθησα να αποφύγω αυτή την πρόσκληση για   διακοπές σε σπίτι φίλων βορειοευρωπαίων. Ομολογώ και κρεμάστε με πια! Τα είχα όλα προβλέψει, τα είχα υποψιαστεί τουλάχιστον. Παρόλο που οι φίλοι μου είναι καπνιστές, φαντάστηκα -άτιμη φαντασία που σπανίως με προδίδεις!- ότι κάτι τι επικίνδυνο μού την είχε στημένη στη γωνία στη μακρινή αυτή χώρα...
 

Ετσι έγινε, όπως το περίμενα -δυστυχώς. Πλάκωσαν τα συμπεθέρια των φίλων μου, καλεσμένα και αυτά, με χίλια μύρια προβλήματα υγείας -διπλά και τριπλά μπάι-πας, εγχειρήσεις εις πενταπλούν σε κάθε πιθανή περιοχή του αθρώπινου σώματός τους.. τί να λέμε τώρα... Μυριάδες χρωματιστά χαπάκια που πρέπει να πίνονται ωρισμένες ώρες... κλπ κλπ και το σημαντικότερο «δεν πρέπει να καπνίζουμε, καταλαβαίνεις φαντάζομαι, πρέπει να σεβαστούμε την υγεία τους...» και τα σχετικά.

 Και μένα; Εμένα που χωρίς καπνό μού έρχεται κάπως δύσκολα, που δυσκολεύομαι να γράψω χωρίς καπνίζω, να κάνω ο,τιδήποτε χωρίς ένα τσιγαράκι στριφτό στο δεξί μου χεράκι αναμμένο κάθε τόσο, ποιος με υπολόγισε; Να «πρέπει» να βγαίνω έξω από την πόρτα της κουζίνας, σε ένα χορταριασμένο (με γκαζόν) κήπο για να έχω το ελεύθερο να ανάψω ένα αναθεματισμένο (για τους πάσχοντες) αλλά απαραίτητο (για μένα) τσιγαράκι; Να νοιώθω τιμωρημένη, εκτός κοινωνίας, παρείσακτη; Είναι δίκαιο; Λέμε τώρα...

 

Φυσικά, δεν είμαι και τόσο αναίσθητη να απαιτήσω να γίνεται το δικό μου, αλλά περίμενα να είχα τουλάχιστον ενημερωθεί εγκαιρως και όχι μόλις πάτησα το ποδαράκι μου μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το home, sweet home μου... Εχω άδικο; Και η (κανονισμένη) επιστροφή αργεί... Αργεί πολύ λέμε. Τί να κάνω; Μη τολμήσεις να με συμβουλέψεις πως είναι ευκαιρία να το κόψω το ρημάδι και άλλα τέτοια, αγαπημένε/η μου  αναγνώστη/τρια, γιατί... δεν μου  ξαναγράφω!!!