Σελίδες

Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

Αυτοί, που, κάποτε ήταν στο περιθώριο της κοινωνίας...


Είχα βρει παλιά ένα κείμενο, που μου άρεσε, το έσωσα στον υπολογιστή μου και το ανακάλυψα χτες στα "σκουπίδια" του. Εψαξα να το ξαναβρω στη σημειωμενη διεύθυνση, (http://users.otenet.gr/~jpeni/eksal.htm) αλλά δεν τα κατάφερα. Δεν άλλαξα τον τίτλο. Αν μπορέσει κάποιος να το πετύχει, ας ενημερώσει. Το ανεβάζω σήμερα όπως ακριβώς το βρήκα:

"Η εξάλειψη της προσωπικότητας συνοδεύει μοιραία τις συνθήκες ύπαρξης."1

"Η εργασία είναι ελευθερία." (Επιγραφή στην είσοδο του Άουσβιτς)

"Αν έχουμε ακόμα μια ελπίδα, τη χρωστάμε σ' αυτους που δεν έχουν καμμία."
Βάλτερ Μπένιαμιν

"Πρόκειται για φτωχούς μισθωτούς που νομίζουν τους εαυτούς τους ιδιοκτήτες, για παραμυθιασμένους αδαείς που νομίζουν τους εαυτούς τους μορφωμένους και για νεκρούς που νομίζουν ότι ψηφίζουν.
Πόσο σκληρά τους φέρθηκε ο τρόπος παραγωγής! Από προόδους σε προαγωγές έχασαν και τα λίγα που είχαν και κέρδισαν αυτά που κανείς δεν ήθελε. Συγκεντρώνουν τις αθλιότητες και τις ταπεινώσεις όλων των συστημάτων εκμετάλλευσης του παρελθόντος• το μόνο που αγνοούν από αυτά είναι η εξέγερση. Μοιάζουν πολύ με τους σκλάβους, γιατί στοιβάζονται μαζικά και στενόχωρα μέσα σε ελεεινά κτίσματα, ανθυγιεινά και πένθιμα• τρέφονται με μια διατροφή μολυσμένη και άγευστη• θεραπεύονται άσχημα από τις αρρώστιες τους που συνεχώς υποτροπιάζουν• τελούν υπό διαρκή και μικροπρεπή επιτήρηση• διατηρούνται μες τον εκσυγχρονισμένο αναλφαβητισμό και τις θεαματικές δεισιδαιμονίες που ανταποκρίνονται στα συμφέροντα των αφεντικών τους. Μεταναστεύουν μακριά από τις επαρχίες τους ή από τις γειτονιές τους σ' ένα τοπίο καινούριο και εχθρικό, ακολουθώντας τις συγκεντρωτικές τάσεις της σύγχρονης βιομηχανίας. Δεν είναι παρά ψηφία σε γραφικές παραστάσεις που σχεδιάζουν κάποιοι ηλίθιοι. Πεθαίνουν σωρηδόν στους αυτοκινητόδρομους, σε κάθε επιδημία γρίπης, σε κάθε κύμα καύσωνα, σε κάθε λάθος εκείνων που νοθεύουν τα τρόφιμά τους, σε κάθε τεχνολογική καινοτομία κερδοφόρα για τους πολυάριθμους ανάδοχους ενός σκηνικού του οποίου αυτοί τρίβουν τους γύψους. Οι καταπονητικές συνθήκες ύπαρξης επιφέρουν το σωματικό, πνευματικό, διανοητικό τους εκφυλισμό. Τους μιλούν πάντα σαν σε υπάκουα παιδιά, στα οποία αρκεί να τους πεις "πρέπει" και ευχαρίστως το πιστεύουν. Κυρίως, όμως, τους φέρονται σαν σε διανοητικά καθυστερημένα παιδιά, μπροστά, στα οποία, μουρμουρίζουν και παραληρούν, δεκάδες πατερναλιστικές εξειδικεύσεις, που αυτοσχεδιάζουν την προηγούμενη, κάνοντας τους να παραδεχτούν ό,τι να'ναι, λέγοντας τους το όπως να'ναι• και την επομένη το εντελώς αντίθετο."
ΓΚΥ ΝΤΕΜΠΟΡ
(IN GIRUM IMUS NOCTE ET CONSUMIMUR IGNI - ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΥΚΛΟΥΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ Η ΦΩΤΙΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΒΡΟΧΘΙΖΕΙ)

Αυτοί, που, κάποτε ήταν στο περιθώριο της κοινωνίας, βρέθηκαν, αναπάντεχα, στο περιθώριο της ύπαρξης. Η καταδικαστική ετυμηγορία τους ανακοινώθηκε ερήμην τους, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι απέφυγαν την εκτέλεση μιας καταδίκης όχι λιγότερο σκληρής από το μαρτύριο του Σίσυφου και όχι περισσότερο από την αφαίμαξη των αιχμαλώτων του Άουσβιτς.
Καταναλώνουν σούπες σε φακελάκια, δοξάζοντας τον αυτοματισμό, αλλά το χρόνο που εξοικονομούν θα το ξοδέψουν βλέποντας τηλεόραση.
Ερωτοτροπούν με μια πλαστική κούκλα, γιατί, μάλλον υ υπάρχουσα γυναίκα και η πλαστική κούκλα δεν έχουν μεγάλη διαφορά και έτσι μπορεί η μια να αντικαθιστά την άλλη, χωρίς ιδιαίτερη αίσθηση απώλειας.
Κάνουν ασφάλειες ζωής, γιατί δεν τους επιτρέπεται να αφήσουν αυτόν τον κόσμο, χωρίς να εξασφαλίσουν ένα πακέτο καταναλωτικής παροχής για κάποιο "τυχερότερο".
Επιστρέφουν σπίτι τη νύχτα, έπειτα από άλλη μια πληκτική διασκέδαση, όπου η μη-εκπλήρωση θα έπρεπε να είναι αναμενόμενη, φοβούνται ακόμα και τον ίσκιο τους.
Κάνουν τα πάντα για να μην μείνουν μόνοι και τους τσακίζει η μοναξιά. Όσο περισσότερο λένε ότι τους αγαπούν, τόσο περισσότερο αντικρίζουν το αμείλικτο πρόσωπο του Διαχωρισμού. Ο ψεύτης που ψεύδεται απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό σημαίνει, εδώ, μια βολονταριστική αίσθηση ευτυχίας.
Ονειρεύονται αυτό που τους επιτρέπεται, αλλά, καθώς αυτό το επιτρεπτό όνειρο δεν είναι εφικτό, σύντομα μετατρέπεται σε εφιάλτη. Και ενώ η συνήθης κατάληξη κάθε εφιάλτη είναι ένα λυτρωτικό ξύπνημα, αυτοί, εδώ, δείχνουν μια διάθεση να κοιμούνται αιώνια. Οι επιτηρητές τους φρόντισαν και φροντίζουν καθημερινά γι' αυτό.
Λένε "πάμε για καφέ" (- ο πιο κοινότοπος κώδικας επικοινωνίας της αποσυντιθέμενης γλώσσας του θεάματος ) και κάνουν μόνο αυτό. Αν το εμπόρευμα κυριαρχεί εμφανώς στη γλώσσα τους, αυτό συμβαίνει γιατί ομοιοτρόπως έχει κυριεύει τις συμπεριφορές τους. Και ας το βουλώσει κάποιος μίζερος απολογητής της αθλιότητας αν αρχίσει να λέει για "πρόφαση επικοινωνίας" ή κάποιος ακόμα πιο μίζερος αν πει ότι "τα φαινόμενα απατούν"' γιατί τα φαινόμενα απατούν μόνο γι' αυτόν που αναγνωρίζει τον εαυτό του ως Υποκείμενο και όχι γι' αυτόν που έχει μετατραπεί ο ίδιος σε απλό φαινόμενο. Κοντολογίς, ακριβέστερα, τα φαινόμενα δεν απατούν• κυριεύουν.
Για πρώτη φορά στην ιστορία, αυτοί οι χαμερπείς, θέλουν να "σκοτώσουν το χρόνο τους". Και μ' αυτόν τον τρόπο βρίσκουν κάποιο νόημα στην εργασία. Μια υποταγή αυτού του μεγέθους θα τη χλεύαζε ακόμη κι ένας δούλος, γιατί αν απελευθερωνόταν από την εργασία, σίγουρα θα έβρισκε κάτι πιο δημιουργικό να κάνει. Πάντως, όποιος θέλει να "σκοτώσει το χρόνο του", μάλλον, αναγνωρίζει ότι αυτός ο (θεαματικός) χρόνος έγινε κάτι αφόρητα ενοχλητικό. Καθώς, όμως, δε βλέπει πέρα από το Είναι, αυτό που είναι Πραγματικό, την Άρνηση του Είναι και το Γίγνεσθαι, και το σημαντικότερο, δεν μπορεί να κατανοήσει αυτό το Είναι, αναγκάζεται να δει το χρόνο σαν ένα τεράστιο κενό, το οποίο πρέπει να βιαστεί να γεμίσει για να μη χαθεί μέσα του.
Αισθάνονται τη δικτατορία του πανομοιότυπου, σαν το απατηλό χάδι μιας γυναίκας, και ανακαλύπτουν την αναγκαιότητα της φυγής, αλλά αγοράζουν τα φθηνότερα εισιτήρια που προσφέρουν μια τέτοια εξασφάλιση• γιατί τα ακριβά εισιτήρια προϋποθέτουν μια διαπαιδαγώγηση που δεν έλαβαν• και από αυτά που φέρνουν ευτυχία τίποτα δεν τους επιτράπηκε.

Σημ. Για να βεβαιωθείτε ότι εμπεδώσατε το κείμενο, πάρτε στυλό και χαρτί και αντιγράψτε το λέξη προς λέξη. Αν χρειαστεί επαναλάβετε. Συγκεντρώσετε τις άγνωστες λέξεις και τις απορίες σας ή κάντε κάτι πιο επιθετικό...

1. Η διαπίστωση αυτή να ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη. Έτσι ώστε κάποιος που θέλει να αποδείξει ότι αποτελεί εξαίρεση αυτού του γενικού κανόνα θα πρέπει να εργασθεί πολύ σκληρά.
"Δεύτερη Γενιά Συνεχιστές"

_________________
Ελπίζω να άρεσε και σε σένα αγαπημένε μου αναγνώστη/τρια.

γράφει "Ο άνθρωπος του μετρό": Τα σκουπίδια


Επειδή δεν είχα καμμιά ιδέα να γράψω ποστ για το πρόσφατο θέμα της δολοφονίας του νεαρού αφγανού και του αποτρόπαιου τραυματισμού της αδελφούλας του, καθώς και τη "κατάσταση" της άμοιρης μάνας που έφυγε απο τη χώρα της και ήρθε στη δική μου χώρα αναζητώντας ασφαλεια και ειρήνη, μεταφέρω αυτο το συγκλονιστικό άρθρο του The_Stranger. Μελετηστε το προσεχτικά:
Λίγες ώρες νωρίτερα, μια απίστευτη τραγωδία εκτυλίχθηκε στα Πατήσια. Ναι, στα Πατήσια, στην Αθήνα, στη γειτονιά μας. Όχι στο Ιράκ ή στο Νταρφούρ. Εδώ, στα μέρη μας. Ένα 15χρονο αγόρι από το Αφγανιστάν σκοτώθηκε, ενώ η 10χρονη αδελφή του και η μητέρα του τραυματίστηκαν από έκρηξη βόμβας. Σύμφωνα με το επικρατέστερο (αυτή την ώρα) σενάριο, η οικογένεια αναζητούσε τροφή στους κάδους σκουπιδιών της περιοχής, όπως έκανε συχνά τα βράδια, και ανακάλυψε τυχαία μια βαλίτσα, η οποία περιείχε έναν εκρηκτικό μηχανισμό. Ποιος έβαλέ τη βόμβα, πού την έβαλε, ποια ήταν τα κίνητρά του, πώς έσκασε η βόμβα, είναι ερωτήματα που δεν μπορούν να απαντηθούν ακόμα.

Υπάρχουν, όμως, και κάποια άλλα ερωτήματα που πρέπει να θέσουμε. Ερωτήματα που είναι πιο επίκαιρα από ποτέ, και αναζητούν μάταια απαντήσεις.

Το πρώτο είναι: Πότε γίναμε τόσο απάνθρωποι; Άκουσα έναν κάτοικο της περιοχής, ο οποίος ερωτήθηκε αν ήξερε τη συγκεκριμένη οικογένεια και τις συχνές επισκέψεις της στους κάδους της γειτονιάς. Η απάντησή του ήταν τόσο ειλικρινής, που προκαλεί ρίγος: “Εδώ αποφεύγουμε να βλέπουμε ο ένας τον άλλον, είναι επικίνδυνα τα πράγματα…”. Αποφεύγουμε να βλέπουμε ο ένας τον άλλο. Αποφεύγουμε όχι απλά να ανοίξουμε κουβέντα μαζί του, να τον ρωτήσουμε πώς τα περνάει, τι τον απασχολεί, ποια είναι τα προβλήματά του. Ή έστω να του πούμε μια καλημέρα. Αποφεύγουμε ακόμα και να τον κοιτάξουμε. Βυθισμένοι στον ασήμαντο μικρόκοσμό μας, αδιαφορούμε για τον “άλλο”. Από φόβο, λέει. Και ποιος τον δημιουργεί τον φόβο, αν όχι εμείς οι ίδιοι; Και ποιος προσπαθεί (και με ποιον τρόπο) να νικήσει τον φόβο του; Και ποιος είναι τελικά αυτός ο “άλλος”; Και πόσοι “άλλοι” υπάρχουν, και πόσοι διαφορετικοί τρόποι αντιμετώπισης των “άλλων”;

Φυσικά, αυτά τα πράγματα δεν είναι καινούργια. Κι εγώ μεγάλωσα μαθαίνοντας ότι η ζωή στην πόλη ήταν απρόσωπη, ότι κάποιοι από εμάς δεν ξέρουν καν ποιος είναι ο γείτονάς τους, ότι τελικά σε μια μεγαλούπολη ο καθένας κοιτάζει την πάρτη του και δεν ασχολείται με το περιβάλλον το οποίο διαμορφώνει, αλλά και διαμορφώνεται από αυτό. Όμως τι πρέπει να γίνει για να καταλάβουμε πόσο απάνθρωπο είναι αυτό; Να φοβόμαστε ο ένας τον άλλο, είτε επειδή ο “άλλος” έχει διαφορετικό χρώμα, είτε επειδή μιλάει άλλη γλώσσα, είτε επειδή βγάζει περισσότερα ή λιγότερα λεφτά από μας, είτε για οποιονδήποτε ηλίθιο λόγο επινοήσουμε; Τι είναι αυτό που μας ώθησε τόσο μακριά από την ανθρώπινη φύση μας, που μας μετέτρεψε από κοινωνικά όντα σε μοντέρνους ερημίτες, που το μόνο που θέλουν είναι να απομονωθούν από αυτούς που τους περιτριγυρίζουν;

Πάμε σε μία άλλη κατηγορία ερωτήσεων, που όμως ίσως έχει κάποιες κοινές απαντήσεις με την προηγούμενη: Γιατί τέτοια αδιαφορία από τα ΜΜΕ; Σε μια στιγμή που εκτυλισσόταν ένα πρωτοφανές δράμα, κανένα από τα ελληνικά κανάλια δεν άλλαξε τη ροή του προγράμματος του, δεν έδωσε σε αυτήν την είδηση κάτι παραπάνω από ένα σύντομο έκτακτο δελτίο, πριν επιστρέψουν στα κλασικά σκουπίδια που μας ταΐζουν με το κιλό εδώ και χρόνια. Εξαίρεση ο ΣΚΑΪ, και μπράβο του. Αν δεν υπήρχε ο ΣΚΑΪ, μπορεί ακόμα και τώρα να μην είχα μάθει τιποτα για τον θάνατο του 15χρονου.

Εϊναι, άραγε, το Dancing with the stars πιο σημαντικό από το θάνατο ενός 15χρονου παιδιού; Είναι, μήπως, οι εξελίξεις στην “Παταγονία” πιο ενδιαφέρον θέμα από την έκρηξη μιας βόμβας με νεκρό και τραυματίες στο κέντρο της Αθήνας; Ή να έχει η στρατευμένη “ενημέρωση” της ξεπεσμένης Αθλητικής Κυριακής προτεραιότητα απέναντι στην άμεση ενημέρωση για ένα γεγονός που συνέβαινε εκείνη ακριβώς την ώρα;

Προσωπικά, έμαθα για την έκρηξη μέσω του Twitter. Το πρώτο έκτακτο δελτίο ήρθε 10 λεπτά αργότερα. Και κράτησε ένα λεπτό, ίσα-ίσα για να δείξει το κανάλι ότι την έβγαλε την υποχρέωση, ας επιστρέψουμε τώρα στα πιο σημαντικά. Αυτό είναι “ενημέρωση”; Είναι “κοινωνική στάση”; Είναι “προτεραιότητα”;

Και, για να κάνουμε και τη σύνδεση με τα πρώτα ερωτήματα, μήπως ο φόβος που έχουμε για τον “άλλο” καλλιεργείται αποκλειστικά και μόνο από τα ΜΜΕ; Μήπως τα ΜΜΕ έχουν “ξεχάσει” ότι σκοπός τους είναι η απεικόνιση της πραγματικότητας, και όχι η δημιουργία μιας άλλης, φανταστικής πραγματικότητας στα κεφάλια του κοινού τους; Μήπως δείχνοντας ένα συγκεκριμένο κομμάτι της πραγματικότητας, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τα κομμάτια που αποκλείουν απλά δεν υπάρχουν;

Και αν θεωρήσουμε ΜΜΕ με την ευρύτερη έννοια και τα blogs, τότε τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα: Γνωστό και μη εξαιρετέο blog (δε γράφω ποιο, αλλά είτε θα το έχετε ακούσει, είτε θα το μαντέψετε εύκολα) δημοσίευσε, λίγες ώρες μετά το θάνατο του 15χρονου, φωτογραφία του πτώματος (!), δήθεν “για να δουν οι δολοφόνοι τι έκαναν”. Φυσικά, οι δολοφόνοι άλλη δουλειά δεν είχανε. παρά να ψάχνουν στα blogs να δουν τι κάνανε. Πρέπει να είναι κανείς πάρα πολύ αφελής για να πιστέψει μια τέτοια δικαιολογία. Μιλάμε για τη δημοσίευση μιας φρικτής φωτογραφίας, μια εντελώς ανήθικη πράξη, η οποία δείχνει το σκοτεινό πρόσωπο της blogόσφαιρας, το κομμάτι εκείνο των bloggers που θέλουν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη. Τι είναι, λοιπόν, αυτό; Είναι “δημοσιογραφία”; Είναι “ηθική”; Είναι “ρεπορτάζ”;

Θα δείτε και θα ακούσετε πολλά τις επόμενες μέρες. Προσέξτε ποιους πιστεύετε και ποιους όχι. Η πληροφορία στις μέρες μας είναι πιο δυνατή από οτιδήποτε άλλο. Και μια (επίτηδες) λανθασμένη πληροφορία μπορεί να πετύχει πράγματα που δεν τα φανταζόμαστε καν.

Άνθρωποι που ψάχνουν στα σκουπίδια για να φάνε...
Τηλεθεατές που ψάχνουν στα κανάλια σκουπίδια για να καταναλώσουν...
Σκουπίδια που ψάχνουν κορόιδα να τα αγοράσουν...

Ως πότε τα σκουπίδια θα είναι η βασική τροφή μας;

Ολόκληρο το ποστ εδώ:-->>
http://thestranger.wordpress.com/2010/03/29/trash/
-->> Προσθέτω ένα ακόμα ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ. Να γίνει η ΝΤΡΟΠΗ ποτάμι να μας πνίξει πια.
_______________________________________
Update με το βιντεο που εστειλε σε σχολιο ο Νικολας:-->>

Sicko - Chilling Excerpt by Tony Benn

Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

νυχτερινή παρατήρηση απο το μπαλκόνι


Χτες τη νυχτα ειδα ένα περιπολικο να σταματα στο δρομο μου και να κατεβαινουν 2 αστυνομικοι και να ψαχνουν τους καδους και τα καλαθια κρατωντας φακους αναμμένους. Ψαξαν και κατι σταματημενα μηχανακια. Ησυχα ησυχα, ουτε σειρηνες ουτε τπτ, και φύγαν μετα. Καλο ή κακό, δεν ξερω, εμενα ομως αυτη η εικονα με καθησυχασε: τουλαχιστον 2 αστυνομικοι κανουν τη δουλεια τους.

Activity at Shiveluch Volcano


acquired March 26, 2010

Shiveluch is one of the largest and most active volcanoes on Russia’s Kamchatka Peninsula. A lava dome is currently growing southwest of the 2,283-meter (10,771-foot) summit of Old Shiveluch. Frequent eruptions of ash and steam, dome collapses, pyroclastic flows, and extrusion of thick lava have accompanied growth of the dome for over a decade. The Kamchatkan Volcanic Eruption Response Team (KVERT) reported earthquakes, ash plumes, avalanches of incandescent rocks, and a viscous lava flow from March 20–22.
-->> http://earthobservatory.nasa.gov/NaturalHazards/view.php?id=43264&src=nha

Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

His master's boys

Σήμερα το μαγαζί παίζει Πετεφρή:


Εκεί που βλέπετε πληγή να χαίνει, βλέπω ένα σώμα που πέθανε.
Εκεί που βλέπετε τον φασισμό να ξαναζεί, βλεπω τον φασισμό να περνάει στην εφηβεία.
Εκεί που βλέπετε τους Κλαζομενίους να ασχημονούν, βλέπω τους φιλοσόφους να κoάζουν.
Εκεί που βλέπετε την μαύρη αντίδραση να σηκώνει κεφάλι, βλέπω τον πυρσό του Ιόλαου σβησμένο.
Εκεί που βλέπετε την αριστερά να γίνεται ελαστικώς αμήχανη, βλέπω πως έχει παραχωρηθεί ανελαστικα στους αρνητές της.

Ηταν εντέλει παρένθεση ο αιώνας που πέρασε;
Θα ΄ρθει ο μακάβριος καιρός που προφήτεψε ο Γκάτσος, ο Χατζιδάκις, ο Κάλας, ο Σινόπουλος,ο Πεντζίκης, ο Εγγονόπουλος, ο Σαχτούρης, ο Ρεμπώ και ο Έλιοτ;
Μήπως ολόκληρη η ζωή μας πέρασε παρακολουθώντας έναν καραδεξιό γείτονα να αλλάζει πλευρό για να ροχαλίσει πιο άνετα;

Όχι, η δικαιοσύνη δεν είναι δεδομένη.
Όχι, η πρόοδος δεν είναι ανοδική αξία.
Όχι, δεν πέθανε ποτέ ο φασισμός, πόσο περισσότερο σήμερα.
Όχι, κανένας ένοχος δεν υπάρχει. Ολοι πέρασαν στην ανυπαρξία επειδή πρέπει να κατέβουν τα σπρέντς.

Ναι, ομολογώ τις αμαρτίες μου. Στ΄αρχίδια μας, απάντησαν εκείνοι.
Ναι, ομολογώ την αλητεία μου. Και την δική μας, αντέτειναν εκείνοι.
Ναι, ομολογώ πως ψήφιζα τους καημένους. Καλά έκανες, δήλωσαν εκείνοι.
Ναι ,θα εκδικηθώ τον προσωπικό μου όλεθρο. Σιγά μη εκδικηθείς τους Μηλίους, απάντησαν εκείνοι.

Εκείνοι. Εκείνοι.Και όνειρο πάντα θα μείνει. Εκείνη. Εκείνη. Εκείνη.
Διότι (κατέληξε ο πατέρας μου) ο μέτοικος διαφέρει από τον κάτοικο σε μια παρωνυχίδα.
Ο μέτοικος δεν έχει μπλεξει την μαλακία με την καλαμιά.Ο κάτοικος μετράει ίδια γράμματα. Και γιά τα υπόλοιπα, φταίνε οι Αφγανοί.

-->> http://petefris.blogspot.com/2010/03/his-masters-boys.html

Ειδησεις ET1 28 Μαρτιου 2010, ωρα 23:00

Η αρχη του Δελτιου Ειδησεων της ΕΤ1, του οποιου η συνεχεια ματαιωθηκε "για τεχνικους λογους", οπως αναφερθηκε μετα τις διαφημισεις. Δλδ, Ειδησεις δεν μετεδωσε η ΕΤ1 αυτη την ημερα και ωρα. Ημ/νια: 28/03/2010, ωρα 23:00


http://www.youtube.com/watch?v=Es_Y8FDzoMI
______________________________
ΣΗΜ. θα ηθελα να μαθω λεπτομερειες για τους τεχνικους λογους που εμποδισαν την αναμεταδοση του χθεσινοβραδινου Δελτιου Ειδησεων της ΕΤ1.

Κυριακή 28 Μαρτίου 2010

Το αναγκαστικό δάνειο της Κατοχής προς τη Γερμανία


Αρθρο του Γιάννη-2, από τη Καλύβα ψηλά στο βουνό του Πάνου Ζέρβα.
Σε κάτι παραπάνω από ένα μήνα θα είναι η 65η εππετειος από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Θα περίμενε κανείς η Ελλάδα να είχε καταλήξει σε κάποια συμφωνία με την Γερμανία, γιά τις υποχρεώσεις οικονομικής αποζημίωσης που προέκυψαν από την απρόκλητη επίθεσή της, τα δεκάδες χιλιάδες ανθρώπινα θύματα, και την φθορά και αρπαγή δημόσιας περιουσίας και πλούτου στα τρισήμιση χρόνια κατοχής της χώρας.

Δυστυχώς, κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί, και το θέμα ξεθάβεται μόνο όταν προκύπτουν κάποια προβλήματα με την Γερμανία, που γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο απορρίπτεται εύκολα από τον οφειλέτη ως εμφανιζόμενο από την Ελλάδα μόνο γιά αντιπερισπασμό.

Ας απαριθμήσουμε όμως τι είναι γνωστό και τι έχει γίνει μέχρι σήμερα.

Πρώτον οι μεγαλύτερες οφειλές της Γερμανίας προέρχονται από:

- Τους 56.000 εκτελεσθέντες Έλληνες,

- Τους 105.000 ομήρους που έχασαν τη ζωή τους σε Γερμανικά στρατόπεδα,

- Τους 7.000 νεκρούς από βομβαρδισμούς στη διάρκεια της επίθεσης στην Ελλάδα,

- Τις φθορές Ελληνικού πολεμικού υλικού και Εμπορικών Πλοίων,

- Τις καταστροφές σε έργα υποδομής (σιδηροδρόμους, λιμάνια, γέφυρες, δημόσια κτίρια, κλπ.)

- Την αξία των τροφίμων που η Ελλάδα αναγκάστηκε να παραδόσει στον Γερμανικό στρατό που βρισκόταν στην Ελλάδα, αλλά και στη στρατιά του Ρόμμελ (τους πρώτους μήνες της Κατοχής, αυτά «πληρώνονταν» με πλαστά μάρκα του κατοχικού Γερμανικού στρατού!). Αυτή η κατάσχεση των Ελληνικών τροφίμων προκάλεσε την πείνα που στοίχισε τη ζωή σε τουλάχιστον 300.000 Έλληνες.

- Την αξία πολλών χιλιάδων τόννων μεταλλευμάτων (νικέλιο, ασήμι, βωξίτη, αντιμόνιο, κλπ) που οι Γερμανοί πήραν από τα Ελληνικά ορυχεία

Εκτός αυτών, που βασικά οδηγούν στην ανάγκη Πολεμικών Αποζημιώσεων, υπάρχουν και οι επόμενες οφειλές:

- Το Αναγκαστικό Δάνειο του 1942, ύψους 3.500.000.000 Μάρκων, που η κυβέρνηση του Τσολάκογλου υποχρεώθηκε να παραχωρήσει στη Γερμανία. Ποιό ήταν το τελικό ποσό που πήραν οι Γερμανοί από την Τράπεζα της Ελλάδος (ΤΕ), πότε έγινε το δάνειο έντοκο, πόσοι είναι οι τόκοι, πόσες δόσεις κατεβλήθησαν από το Γ' Ράϊχ στις επόμενες κυβερνήσεις των δοσιλόγων που ακολούθησαν τον Τσολάκογλου, και πολλά άλλα σχετικά με το Δάνειο αμφισβητούνται. Κατά την ΤΕ, το 1944 το χρέος της Γερμανίας από το Δάνειο (χωρίς τους τόκους) ήταν 228.000.000 Δολάρια, και κατά τον πληρεξούσιο της Γερμανίας στην Ελλάδα Άλτερμπουργκ σε 400.000.000 νέα μάρκα.

- Τις ράβδους χρυσού και τις χρυσές λίρες που είχαν παραμείνει στα υπόγεια θυσαυροφυλάκια της Τραπέζης της Ελλάδος, τον Απρίλιο του 1941, και τα οποία κατέσχεσαν οι Γερμανοί. Η ακριβής ποσότητα δεν έχει ποτέ βεβαιωθεί, ούτε είναι πιστοποιημένο αν πραγματικά μεταφέρθηκε στη Γερμανία ή χρησιμοποιήθηκε γιά την κάλυψη του Αναγκαστικού Δανείου, που σημαίνει ότι οι δύο οφειλές μπορεί να είναι πραγματικά μία. Ο μεγαλύτερος όγκος του χρυσού είχε μεταφερθεί από τον Φεβρουάριο 1941 στην Κρήτη, και από εκεί πρώτα στην Αίγυπτο και εν συνεχεία στη Νότιο Αφρική. Αυτός ο χρυσός επέστρεψε στην Ελλάδα. Ενα ποσό χρυσού είχε παραμείνει στην Ελλάδα, γιά τις ανάγκες του πολέμου. Αυτή η ποσότητα εγκαταλείφθηκε στην Αθήνα, λόγω της εσπευσμένης αναχώρησης της κυβέρνησης και του βασιλιά Γεωργίου Β' την 21η Απριλίου 1941, μιά ημέρα μετά συνθηκολόγηση της στρατιάς της Ηπείρου που υπέγραψε ο στρατηγός Τσολάκογλου. (Είναι προφανές εδώ, γιατί συχνά δημιουργείται σύγχιση μεταξύ του Αναγκαστικού Δανείου και του χρυσού που μπορεί να πήρε η Γερμανία).

Η Ελλάδα από το 1945 άρχισε να απαιτεί Πολεμικές επανορθώσεις, και στη διάσκεψη των Παρισίων του 1946 γι αυτόν τον σκοπό, προσήλθε με απαιτήσεις ύψους 10.5 Δισ. Δολαρίων. Στη συνέχεια, στη διάσκεψη ειρήνης των 4 Υπουργών Εξωτερικών των Μεγάλων Δυνάμεων, διαχώρισε το Δάνειο από τις Πολεμικές επανορθώσεις. Οι τελευταίες υπολογίστηκαν από τις Μεγάλες Δυνάμεις, και έγιναν δεκτές, ότι ήταν 3.4 Δισ. Δολάρια.

Από τότε, και σε αρκετές περιπτώσεις, η Ελλάδα έχει ζητήσει επιστροφή του Δανείου. Αναφέρω πλέον μόνο το Δάνειο, γιατί κάτι που δεν είναι απόλυτα σαφές γιατί έγινε, και ποιά μορφή είχε, συνέβει το 1959. Τότε, η κυβέρνηση της ΕΡΕ, του Κωνσταντίνου Καραμανλή, έλαβε από τη Δυτική Γερμανία το ποσό των 115 εκατ. Μάρκων γιά Πολεμικές Επανορθώσεις. Γιά μερικά τουλάχιστον χρόνια μετά το 1959, οι Γερμανοί υπεστήριζαν ότι ταυτόχρονα ο Καραμανλής, πότε εγγράφως και πότε διά λόγου, παραιτήθηκε περαιτέρω Πολεμικών αποζημιώσεων. Η τότε Ελληνική κυβέρνηση έκανε και κάτι άλλο ανεξήγητο. Έκλεισε το Ελληνικό Γραφείο Διώξεως Γερμανών εγκληματιών πολέμου και παρέδωσε τους 800 περίπου φακέλους του στη Δυτική Γερμανία, η οποία ποτέ δεν δίκασε κανέναν από αυτούς. Σημειώνω ότι η ίδια η Γερμανία, οι ΗΠΑ, η Ιταλία, και ο Καναδάς, ακόμη και πολύ πρόσφατα (το 2009) δίκασαν Γερμανούς εγκληματίες πολέμου και τα Γραφεία Διώξεως συνεχίζουν να λειτουργούν.

Σχετικά με τις Πολεμικές Επανορθώσεις, οι Γερμανοί αργότερα εγκατέλειψαν αυτή τη γραμμή αποφυγής πληρωμής -ότι ο Καραμανλής παραιτήθηκε αυτών- και προβάλουν είτε ότι η Γερμανία προσέφερε το μεγαλύτερο μέρος των πακέττων βοηθείας που εχει δόσει η ΕΕ στην Ελλάδα, ή ότι μετά τόσες δεκαετίες δεν νοείται η πληρωμή αποζημιώσεων. Φυσικά και οι δύο αυτές γραμμές αμύνης δεν έχουν καμία ισχύ γιά πολλούς λόγους. Δύο είναι οι κυριώτεροι: (1) ποτέ δεν υπεγράφει Συνθήκη Ειρήνης μεταξύ Ελλάδος και Γερμανίας, και (2) γιά θέματα εγκλημάτων εναντίον της ανθρωπότητας, όπως είναι πολλά από τα οποία προέρχονατι οι οφειλές της Γερμανίας, δεν παραγράφονται ποτέ!

Γιά το Δάνειο τώρα, η ιστορία από το 1946 μέχρι σήμερα, είναι τραγική και δείχνει την απόλυτη αποτυχία όλων των κυβερνήσεων να διαχειριστούν το θέμα. Ρηματικές διακοινώσεις της μιά κυβέρνησης λησμονούνται ή μεταβάλλονται από την επόμενη, και τα χρόνια περνούν. Το χειρότερο, το θέμα ανακινείται σε περίοδο είτε κρίσεως ή ανάγκης, όπως έγινε πρόσφατα από τον αντιπροεδρο της κυβερνησης κ. Πάγκαλο. Με αυτόν τον τρόπο όμως αποδυναμώνεται η θέση της Ελλάδος, και διευκολύνεται η οφειλέτης Γερμανία να απορρίπτει τις Ελληνικές απαιτήσεις.

Επίσημες, γνωστές ενέργειες γιά την πληρωμή του Δανείου έγιναν τα κάτωθι έτη:

- Το 1964,

- Το 1965 (μάλιστα από τον Ανδρέα Παπανδρέου)

- Το 1966,

- Το 1974,

- Το 1991 (προφορικά, από τον Αντώνη Σαμαρά), και η τελευταία

- Το 1995 (Ρηματική Διακοίνωση, που διετάχθει από τον Α. Παπανδρέου)

Από τότε, πλήρης ησυχία γιά το Δάνειο. Είχαμε βέβαια, την απόφαση του δικαστηρίου της Λειβαδιάς εναντίον της Γερμανίας γιά τα θύματα των Γερμανών στο Δίστομό που τέθηκε σστο περιθώριο με απόφαση του Αρείου Πάγου. Γι αυτό έχει κατηγορηθεί ευθέως ο Γερμανοσπουδαγμένος Κώστας Σημίτης ότι την εκμαίευσε με τη βοήθεια του επίσης Γερνανοσπουδαγμένου υπουργού του της Δικαιοσύνης και του τότε αρεοπαγίτη Ματθία.

Κλείνοντας, σημειώνω ότι η Ιταλία και η Βουλγαρία έχουν πληρώσει Πολεμικές Αποζημιώσεις στην Ελλάδα, αλλά όχι η Αλβανία. Εγώ δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η Γερμανία οφείλει Πολεμικές Αποζημιώσεις στην Ελλάδα, όπως οφείλει και μερικές τουλάχιστον δεκάδες δισεκατομύρια γιά το Αναγκαστικό Δάνειο.

Ειδικά γιά το Αναγκαστικό Δάνειο, περισσότερα εδώ:
http://www.hellasontheweb.org/2009-05-25-15-24-30/2009-07-04-17-20-16/450-2010-02-28-15-30-54

______________________
-->> Μου έκανε εντύπωση ότι βρισκόμαστε ακόμα σε εμπόλεμη κατάσταση με τη Γερμανία, τη στιγμή που δεν έχει υπογραφεί μέχρι σήμερα Συνθήκη Ειρήνης μεταξύ Ελλάδος και Γερμανίας! Τα υπόλοιπα, λίγο-πολύ τα γνώριζα.
-->> Ισως χρειάζεται να ψάξουμε περισσότερο τη περίοδο των μεταπολεμικών κυβερνήσεων (ΕΡΕ) του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που έλαβαν από τη Δυτική Γερμανία το ποσό των 115 εκατ. Μάρκων γιά Πολεμικές Επανορθώσεις. Γιά μερικά τουλάχιστον χρόνια μετά το 1959, οι Γερμανοί υπεστήριζαν ότι ταυτόχρονα ο Καραμανλής, πότε εγγράφως και πότε διά λόγου, παραιτήθηκε περαιτέρω Πολεμικών αποζημιώσεων.
-->> Δεν αναφέρεται η υπόθεση Μέρτεν, αλλά νομίζω ότι υπονοείται στη παράγραφο:
«Η τότε Ελληνική κυβέρνηση έκανε και κάτι άλλο ανεξήγητο. Εκλεισε το Ελληνικό Γραφείο Διώξεως Γερμανών εγκληματιών πολέμου και παρέδωσε τους 800 περίπου φακέλους του στη Δυτική Γερμανία, η οποία ποτέ δεν δίκασε κανέναν από αυτούς. Σημειώνω ότι η ίδια η Γερμανία, οι ΗΠΑ, η Ιταλία, και ο Καναδάς, ακόμη και πολύ πρόσφατα (το 2009) δίκασαν Γερμανούς εγκληματίες πολέμου και τα Γραφεία Διώξεως συνεχίζουν να λειτουργούν.»
-->> Δεν καταλαβαίνω αν το επίθετο "γερμανοσπουδαγμένος" δικαιολογεί τυχούσα προδοτική στάση απέναντι στα δίκαια της πατρίδας μας ή απλώς τονίζει τον "ορθολογισμό" των σπουδαγμένων στη Γερμανία, σε αντίθεση π.χ. με τους... "κουλτουριαρηδες γαλλοσπουδαγμένους"!..

Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

Artem Borodulin: μια παράξενη ατυχία

Artem Borodulin SP World Championship Torino 2010

http://www.youtube.com/watch?v=aVSaIIaXSGk
-->> εδώ χάνει τη συμμετοχή του στο φετεινό πρωτάθλημα, επειδή έσπασε το παγοπέδιλό του.

Artem Borodulin - 2009 Russia National SP

http://www.youtube.com/watch?v=Aglr9ElzHl0
-->> δείτε τη ποιότητα του αθλητή.

Artem BORODULIN SP NHK Trophy 2009

http://www.youtube.com/watch?v=LfTo5YJbovg
-->> δείτε και εδώ, τι ταλαντούχος είναι. Ποιον απειλούσε, άραγε;

-->> ο τσέχος Michal Brezina έλαβε τη τρίτη θέση, ενώ εκτέλεσε ένα σούπερ πρόγραμμα χωρις καμμία πτώση. Μετά τη "φυσιολογική" πρωτιά του γιαπωνέζου Daisuke Takahashi, πήγε στη τέταρτη θέση και ο γάλλος Brian Joubert κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο.
-->> Τι συμβαίνει με την ασφάλεια των αθλητών καλλιτεχνικού πατινάζ; Ελέγχει καποιος τις Επιτροπές;
-->> Ο Yevgeny Plushenko ματαίωσε τελευταία στιγμή τη συμμετοχή του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Γιατί;
-->> κάτι υποψιάζομαι και θα είναι κρίμα αν συμβαίνουν παρατράγουδα και στο πατινάζ...