έτσι είναι αν έτσι νομίζετε καθένας έχει κι από μια ελευθερία όπως αυτό ισχύει και για τη γνώμη και το συγγνώμη χάθηκε απο προσώπου γης οπου γης και πατρις και αλλα λογια να αγαπιώμαστε και παρ το αυγό και κούρευτο και βοήθεια χριστιανοί μου κλέβουν το μαντρί αλλά το είπαν άλλοι πιο παλιά «είμαστε μία ωραία ατμόσφαιρα» ή «έγινε ο πόνος μας καπνός» ή «περασμένα ξεχασμένα» λένε, αλλά τι σόι φιλία ανθίζει από τη δημιουργία ενός κοινού εχθρού; και ο θεματοφυλακας της ελευθεριας νομίζει ότι η ελευθερία του ανήκει και τότε ξύπνησα με το θόρυβο κομπρεσσέρ που έσκαβε τρύπες να κρυφτούν οι ελευθερίες μας και μια γιαγιά τσίριζε «αυτή η ελευθερία είναι δική σου μην αφήσεις κανένα να στη πάρει!» και γύρισα από το άλλο πλευρό αναζητώντας καινούργιο όνειρο αυτό που είδα δεν μου άρεσε καθόλου ήταν μάλλον εφιάλτης
Χτες το μεσημέρι που γύριζα σπίτι, στη γωνία του σούπερ μάρκετ, στεκόντουσαν μια νεαρή κοπέλα και δυο γιαγιούλες και κουβέντιαζαν. Τρόπος του λέγειν "κουβέντιαζαν" γιατί η συζήτηση ηταν μια λογοδιάρροια της μικράς. Ηχοι τσιριχτοί που έβγαιναν από ένα στόμα με γλώσσα τρυπημένη (στ' αυτιά λέγεται σκουλαρίκι, στη γλώσσα πώς λέγεται;) και όρμαγαν στ' αυτιά των περαστικών. Ο επαναλαμβανόμενος ήχος-φράση που στούμπωνε τα αυτιά μου σε απόσταση τουλάχιστον 50 μέτρων ήταν:
«Και η προσωπικότητά μου;
Τι θα γίνει με την προσωπικότητά μου;»
Οι γιαγιούλες δεν μιλούσαν, κι αν μιλούσαν δεν ακουγόντουσαν. Οι τσιρίδες έσκιζαν τον αέρα. Ευτυχώς έκανε αρκετή ζέστη και αυτή η κρυάδα που έφερναν στη ραχοκοκκαλιά μου ήταν ευπρόσδεκτη. Σκέφτηκα να μιλήσω, να της συστήσω κανα cd με τον Αγγελάκα να ερθει στα ίσια της, αλλά... Σιγά μην ασχοληθώ!*
(Ωρες ώρες θαυμάζω το Γιάννη ακριβώς για την επιμονή του να μας ξυπνήσει)
_____________________ -->> γραμμένο την Τρίτη, Ιούνιος 27, 2006 εδώ -->> * το link οδηγούσε στο γνωστό τραγουδι του Γιάννη Αγγελάκα "Σιγά μη κλάψω", που τότε ήταν φρέσκο.
Αναδημοσιεύω δυο κείμενα διαφωτιστικά για την υπόθεση ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ. Εξαιτίας αυτής της απόφασης, έκλεισε (άγνωστο για πόσο διάστημα) ένα σημαντικό ελληνόφωνο μπλογκ, το Greek University Reform Forum, δυο bloggers παραιτήθηκαν από τη προσπάθεια υποστήριξης -ο Πάνος κατέβασε ποστ και ο sfrang ένα ολόκληρο νέο blog- από φόβο μπλεξίματος στα δίχτυα της δικαιοσύνης που εξακολουθεί να βρίσκεται σε προηγούμενη εποχή όπου δεν υπήρχε διαδίκτυο. Καιρός είναι να μη κάνει οικονομία το κράτος σε αυτό τον τομέα και να οργανώσει ειδικά σεμινάρια, σχετικά με το θέμα, για δικαστικούς και δικηγόρους. Διαφορετικά, όσο επιμένουμε να αντιμετωπίζονται τα νέα μέσα με παλιά εργαλεία, θα υπάρχουν αετονύχηδες (και δεν εννοώ τον παρόντα δικηγόρο Β.Σ., όχι, είμαι πεπεισμενη ότι μπορεί να προσφέρει πολλά σε αυτό τον τομέα, αν το θελήσει ειλικρινά) που θα λυμαίνονται τους αφελείς, όπως π.χ. στην υπόθεση blogme.gr που θα εκδικαστεί (ξανά, για 3η φορά, αμάν και πότε!) στις 6/5/2010. Κατά τη γνώμη μου λοιπόν, η Νίκη του νεαρού δικηγόρου είναι μια Πύρρεια Νίκη. Τη λέξη "νεαρός" τη γράφω όχι για να αποκαλύψω προσωπικά δεδομένα, αλλά επειδή είχα πάντα εμπιστοσύνη στα νέα μυαλά, πράγμα για το οποίο απογοητεύτηκα. Δεν είναι αρκετό να είναι κανείς νέος στην όψη. Θέλει πολλή δουλειά η νεότητα του πνεύματος. (όλα αυτά με ενδιαφέρον, αν αδιαφορούσα δεν θα έγραφα καν για όλο το ζήτημα)
To Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης με την απόφαση 16790/2009 απαγόρευσε την ανάρτηση προσωπικών δεδομένων περιεχόμενων σε έγγραφα που, ενώ είχαν παραδοθεί για προσωπική χρήση, ένα μέρος τους βρέθηκε αναρτημένο στο facebook, χωρίς σχετική συγκατάθεση.
Με την απόφαση το Δικαστήριο, επικαλούμενο την απόφαση C-101/01 του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, κατά την οποία η ανάρτηση προσωπικών δεδομένων σε δημόσια προσβάσιμη ιστοσελίδα αποτελεί “επεξεργασία” αυτών, απαγόρευσε την ανάρτηση των υπόλοιπων εγγράφων, απειλώντας ποινή χιλίων (1.000) ευρώ για κάθε παράβαση της απόφασης και καταδίκασε τον καθού στα δικαστικά έξοδα.
Μολονότι η ανάρτηση των εγγράφων είχε γίνει από χρήστη με ψευδώνυμο, το Δικαστήριο πιθανολόγησε ότι επειδή ο καθού ήταν το μόνο πρόσωπο που είχε λάβει κατά τον επίμαχο χρόνο τα αντίγραφα, ήταν και ο ίδιος που προέβη στην αθέμιτη ανάρτηση. Παρ' όλο που ο καθού ισχυρίστηκε ότι δεν κατέχει τις απαραίτητες τεχνικές γνώσεις για να προβεί στις αναρτήσεις, το Δικαστήριο έκρινε ότι "οι αναρτήσεις έγιναν από τον ίδιο με τη χρησιμοποίηση προσώπου κατέχοντος τις τεχνικές γνώσεις".
Με την απόφαση αυτή αποδεικνύεται ότι, ακόμη και χωρίς άρση του απορρήτου, εφόσον υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία, είναι δυνατόν να δοθεί δικαστική προστασία από την Ελληνική Δικαιοσύνη.
Αξίζει να υπογραμμιστεί ότι η αντιδικία αυτή έλαβε χώρα ενόψει της εκλογής μέλους ΔΕΠ ενός Πανεπιστημίου και ότι το πρόσωπο που φέρεται να ανάρτησε παρανόμως τα προσωπικά δεδομένα στο Διαδίκτυο ήταν υποψήφιος για αυτή τη θέση.
H ενδιαφερόμενη έχει προσφύγει από τον Δεκέμβρη 2008 στην Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, η οποία μέχρι στιγμής δεν έχει ασχοληθεί με την υπόθεση.
Οι νομικές υπηρεσίες κοινωνίας της πληροφορίας Data&Protection δραστηριοποιούνται στους τομείς της πνευματικής ιδιοκτησίας, της προστασίας προσωπικών δεδομένων, της πρόσβασης στα έγγραφα και της ελευθερίας της έκφρασης.
-->> απο εδώ: http://www.datpro.gr/Contents.aspx?lang=gr&CatId=116&View=8 Περιεργαστείτε άφοβα το χώρο, δεν δαγκώνει -ακόμα! :)
...και καλά ο δικηγόρος, τη δουλειά του κάνει, στήνει μια επιχείρηση εκεί πέρα, να μας προστατέψει από τους μπαμπούλες του ίντερνετ, ουδέν μεμπτόν να αυτοπροβάλλεται χωρίς να αναφέρεται στα πραγματικά γεγονότα, ότι δλδ η απόφαση βασίστηκε σε εικασίες.. ..άλλα περίμενα όμως από μια σοβαρή εφημερίδα, όπως νόμιζα πως (εξακολουθεί να) ειναι η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ... ή μήπως το επίθετο "σοβαρή" προτιμά τα εισαγωγικά; Διαβάστε και κρίνετε:-->> http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_11/06/2009_318220
Πρόστιμο σε χρήστη του Facebook Eίχε αναρτήσει έγγραφα διδάσκουσας, σχολιάζοντάς τα αρνητικά
Της Λινας Γιανναρου
Νέες εποχές, νέα διλήμματα. Τι επιτρέπεται και τι όχι να αναρτάται στο facebook; Αποτελεί η δημοσίευση στον συγκεκριμένο ιστοχώρο προσωπικών δεδομένων τρίτων παράνομη πράξη; Και εάν αυτό γίνεται σε «κλειστό» κύκλο «φίλων»;
Τα ερωτήματα είναι πολλά και οι απαντήσεις προς το παρόν λίγες.
Ψεύτικο προφίλ
Πριν από μία εβδομάδα, πάντως, το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης εξέδωσε την πρώτη στην Ελλάδα απόφαση για τα προσωπικά δεδομένα στο facebook, ανοίγοντας και επισήμως τη σχετική συζήτηση. Πρόκειται για την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που κατέθεσε διδάσκουσα σε πανεπιστημιακό τμήμα εναντίον ανθυποψηφίου της για θέση ΔΕΠ, ο οποίος ανήρτησε έγγραφα σχετικά με τις σπουδές της και την επαγγελματική της εξέλιξη -τα οποία εκείνη του είχε χορηγήσει- σε συγκεκριμένο προφίλ στο facebook, σχολιάζοντάς τα αρνητικά. Το δικαστήριο έκρινε ότι αυτό αποτελεί προσβολή της προσωπικότητάς της, είναι παράνομη πράξη και επέβαλε ποινή 1.000 ευρώ για κάθε περαιτέρω σχετική παράβαση (δημοσίευση και άλλων τέτοιων στοιχείων).
Ειδικότερα, όπως δέχθηκαν οι δικαστές στην απόφαση 16790/2009, ο έτερος υποψήφιος για την προκηρυχθείσα θέση και επίκουρος καθηγητής πανεπιστημιακού τμήματος, δημιούργησε στο facebook ψεύτικο προφίλ υπό το όνομα «Πέτρος Πετράκης», στο οποίο δημοσίευσε τα εν λόγω έγγραφα (σχετικά με την ακαδημαϊκή, δημοσιογραφική και επαγγελματική πορεία της αιτούσας), χρησιμοποιώντας συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς, αμφισβητώντας τους τίτλους της, κατηγορώντας τη ότι έχει διασυνδέσεις με πολιτικά πρόσωπα κ.λπ. Στη συνέχεια, φέρεται τα συγκεκριμένα κείμενα να εστάλησαν σε λίστα 300 περίπου ηλεκτρονικών διευθύνσεων από τον ακαδημαϊκό, πολιτικό και δημοσιογραφικό χώρο. Το δικαστήριο πιθανολόγησε ότι, μολονότι τα στοιχεία αναρτήθηκαν υπό ψευδώνυμο, πίσω από τη συγκεκριμένη πράξη ήταν ο εν λόγω διδάσκων, μιας και ήταν το μόνο πρόσωπο που είχε λάβει κατά τον επίμαχο χρόνο τα αντίγραφα (του τα είχε προσκομίσει έπειτα από δικό του αίτημα η αιτούσα προς ενημέρωσή του). Αξίζει να σημειωθεί ότι στις αναρτήσεις αυτές μπορούσε να έχει πρόσβαση ο οποιοσδήποτε (δεν ήταν «κλειστό» το προφίλ). Μεταξύ άλλων, φαίνεται ότι το ελληνικό δικαστήριο έλαβε υπόψη απόφαση του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, σύμφωνα με την οποία η ανάρτηση προσωπικών δεδομένων σε δημόσια προσβάσιμη ιστοσελίδα αποτελεί «επεξεργασία» αυτών. Επιπλέον, όπως σχολιάζουν εμπλεκόμενοι στη δίκη, με την απόφαση αυτή αποδεικνύεται ότι, ακόμη και χωρίς άρση του απορρήτου, είναι δυνατόν να δοθεί δικαστική προστασία των προσωπικών δεδομένων από την ελληνική δικαιοσύνη. Σημειώνεται, τέλος, ότι η ενδιαφερόμενη έχει προσφύγει από τον περασμένο Δεκέμβριο στην Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, η οποία μέχρι στιγμής δεν έχει ασχοληθεί με την υπόθεση.
______________________ ΣΗΜ. και τα δυο στοιχεια απο το μπλογκ: http://elawyer.blogspot.com/2009/06/facebook_13.html -->> πείτε μου, αληθεια, τι θα καταλαβει ένας άνθρωπος που δεν γνωρίζει πολλά (ακόμα) για το διαδίκτυο -εκτός ίσως από όσα ΠΟΛΥ ΚΑΚΑ διαδίδονται από τα ΜΜΕ- όταν διαβάσει τον κύριο τίτλο του άρθρου, αλλά και τον εσωτερικό τίτλο του "ψεύτικο προφίλ"; και δε λέω για μια γιαγιά ή ένα παπού στο χωριό...
-->> ..και μια απορία: από πότε ένα βιογραφικό σημείωμα αποτελεί ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο των προσώπων που ζητούν να γίνουν δημόσια πρόσωπα; Να διδάσκουν τα παιδιά μας και να πληρώνονται από εμάς; Η διαφάνεια των προσλήψεων στα ΑΕΙ και ΤΕΙ δεν είναι επιθυμητή; εχμ.. έτσι όπως το σκέφτομαι τώρα, μάλλον ΔΕΝ είναι.. διαφορετικά πώς θα γινόντουσαν τόσοι διορισμοί κολλητών (όλων των φύλων και φυλών, και παρακαλώ πολύ να μη... "μυγιαστεί"(!!) κανείς γιατί δεν υπάρχει συγκεκριμενη αναφορά!) και πώς θα δινόντουσαν (μοιραζόντουσαν, σκορπιζόντουσαν, πάρτε όποιο ρήμα θέλετε) διδακτορικά διπλώματα σαν περιτυλίγματα του χασάπη;
-->> ..μια δεύτερη σκέψη για το προηγούμενο σημειωματάκι ήρθε απο το πίσω μέρος του μυαλού: μήπως άραγε προετοιμαζεται η μερα της πρόσληψης διδασκόντων/υπαλληλων/κλπ με σχέσεις ομαδικής ενοικίασης; Οπως π.χ. γίνεται σήμερα στο ΑΠΘ με τα συνεργεία καθαρισμού των κτιρίων.. Ε, λέμε και κάτι βαρύ για να ελαφραίνει το υπόλοιπο κλίμα.. -->> και κάτι άσχετο.. αλλά σχετικό(!!!) από εδώ-->> Μικρά Μεγάλα Εγκλήματα: Τα μικρά... του Μικρού Φωκίωνα - Εκ δεξιών της ακροδεξιάς
Η δική μου απορία είναι αν αρχίσουμε τις αλληλοκατηγορίες και το θάψιμο, ποιος θα υπερασπίσει το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση; Μήπως πρέπει να προσλαμβάνουμε πρώτα δικηγόρο και μετά να ανοίγουμε ιστοσελίδα; Αυτό πόσο ωφελεί τους servers? Θα μου άρεσε πολύ αν η wordpress στραφεί εναντίον των τυπων που προκάλεσαν τη φίμωση και τους πάρει τα σώβρακα. Μα την αλήθεια λέμε! (και σιγά που θα μου πει ο πάσα ένας τι θα ανεβάζω και τι θα κατεβάζω) -->> ενα ωραίο ποστ από το κατεβασμενο μπλογκ: Ο ΔΕΜΑΣΑΜΕΡΕ ξαναχτυπά... -->> καποιος πρέπει να ενημερωσει το δικαστικο σωμα πως ό,τι ανεβαίνει στο ίντερνετ δεν χάνεται, αντίθετα με τα υλικά πράγματα που σκίζονται, καίγονται, εξαφανίζονται. Καλό θα είναι να μάθουμε περί τίνος ΑΚΡΙΒΩΣ πρόκειται, πριν γίνουμε όλοι διαδικτυακοί... αρχαιολόγοι! -->> άλλο ένα σχετικό (υποθέτω) post: Απάντηση στον e-Lawyer Τετάρτη, Οκτ 29 2008 _________________ -->> update 14 Jun 2009, 11:10 am
Η Απόφαση εδώ Δεν καταλαβαινω νομικη ορολογια, σκεφτομαι μονο οτι αμα ερθει και μου ζητησει καποιος να κατεβασω ενα κειμενο που αναδημοσιεψα, για το οποιο γραφω ρητα ότι δεν ξερω κατα πόσο ειναι αληθινο, θα γινω έξαλλη. Αυτά.
Η συζήτησή μου με το Βασίλη Σωτηρόπουλο (E-Lawyer) στο FB (για τους φίλους)
Το σχόλιο του lgreco:
Υπάρχει κάποιος άνθρωπος (το συμπέρασμά μου είναι πως πρόκειται για την κ. Ιορδανίδου) που έχει διασυρθεί. Δικαιώθηκε, σε επίπεδο ασφαλιστικών μέτρων, κι είχε κάθε δικαίωμα να ζητήσει μέσω του δικηγόρου της την εφαρμογή της δικαστικής απόφασης. Αν η απόφαση, τώρα, αφορούσε και τα δημοσιεύματα του GUR αυτό είναι κάτι που συζητιέται. Ο δικηγόρος της, ως όφειλε πάντως, προσπάθησε να εκτελέσει την εντολή της κ. Ιορδανίδου.
Από την άλλη υπάρχει ένας άλλος άνθρωπος, ο Θέμης Λαζαρίδης, ο οποίος εδώ και χρόνια έχει κάνει μια μοναδική προσπάθεια μεταρρύθμισης των Ελληνικών πανεπιστημίων, έχει δώσει βήμα και φωνή και δεκάδες Έλληνες πανεπιστημιακούς, κι έχει εκθέσει το απόστημα του νεποτισμού και της αναξιοκρατίας των Ελληνικών ΑΕΙ.
Η κίνηση του δικηγόρου της κ. Ιορδανίδου ήταν ατυχέστατη. Κι αυτό διότι ακόμη και με το GUR κλειστό, τα κείμενα υπάρχουν αποταμιευμένα στο Google. Δηλαδή ο δικηγόρος της κ. Ιορδανίδου επιδεικνύει μια επιπόλαιη, επιφανειακή θα έλεγα, αντίληψη της πραγματικότητας του διαδικτύου.
Από την άλλη, η άρνηση του Θέμη να κατεβάσει το επίμαχο δημοσίευμα, είχε ως θύμα το GUR. Θα μπορούσε ο Θέμης να απομακρύνει το κείμενο, να το αντικαταστήσει με γεγονότα και δεδομένα (πχ την απόφαση του Πρωτοδικείου, πληροφορίες για την πρόσβαση της αποταμιευμένης στο google σελίδας του facebook, κτλ) και να αφήσει τον αναγνώστη να βγάλει τα συμπεράσματά του.
Η αναστολή λειτουργίας ενός τόσο σημαντικού ιστολογίου — ένα από τα σημαντικότερα στον Ελληνικό χώρο — είναι απώλεια για κάθε προβληματισμένο και σκεπτόμενο πολίτη. Διότι σε τελική ανάλυση καταργεί ένα βήμα ανελέητης κριτικής των κακώς κειμένων στα Ελληνικά ΑΕΙ, δίχως τελικά να προστατεύει την αξιοπρέπεια της κ. Ιορδανίδου.
sfrang: ένα νέο blog, το οποίο θα μείνει για πάντα στον αέρα... -->> δυστυχώς δεν έμεινε στον αέρα πάνω από δυοτρεις ωρίτσες! (update 16:10) http://sfrang4.blogspot.com/ Εκλογή ΔΕΠ στο ΑΠΘ... Αναδημοσιεύουμε εδώ την ανάρτηση του GURF (Θέμης Λαζαρίδης) με τα σχόλια που ακολούθησαν, η οποία ανάρτηση ήταν επανάληψη του κειμένου από το blog "Δεν μασάμε ρε!". Αυτή η ανάρτηση οδήγησε σε "προσωρινά μέτρα" και προσωρινό κλείσιμο του GURF. Μπορείτε με copy-paste να μεταφέρετε το συγκεκριμένο κείμενο σε όλα τα blog και να μείνουν για τις επόμενες 20-25 δεκαετίες αναρτημένα εκεί... Η απάντηση στα "προσωρινά μέτρα" πρέπει να είναι η "αιώνια ανάρτηση"!
Το σχόλιο του Alberich:
Η απόφαση θεωρεί ότι έγγραφα όπως η αναγνώριση ισοτιμίας από το ΔΙΚΑΤΣΑ του μεταπτυχιακού τίτλου κάποιου που βάζει υποψηφιότητα για ΔΕΠ σε δημόσιο πανεπιστήμιο, αποτελεί προσωπικό του δεδομένο.
Το δικαστήριο θεώρησε ότι δεν χρειάζεται να αποδειχθεί ότι τη δημοσίευση την έκανε ο εναγόμενος και τον κατέστησε υπεύθυνο -με επαπειλούμενο πρόστιμο 1000 ευρώ- για τυχόν μελλοντική δημοσίευση δύο συγκεκριμένων εγγράφων. Η ενάγουσα με βάση την απόφαση αυτή μπορεί να εξοντώσει οικονομικά τον εναγόμενο διοχετεύοντας η ίδια ανώνυμα αντίγραφο του απαγορευμένου εγγράφου στο facebook,σε μπλογκς κλπ. Το ίδιο μπορούν να κάνουν και υπάλληλοι της γραμματείας και άλλοι (ακόμα και υπάλληλοι του ΔΙΚΑΤΣΑ) που έχουν πρόσβαση στο εν λόγω έγγραφο. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στον sloppy υπερασπιστικό ισχυρισμό του εναγόμενου ότι "δεν μπορεί να το έκανε αυτός, διότι δεν έχει τις κατάλληλες τεχνικές γνώσεις".
Δεν είναι δυνατόν να ανεχώμεθα να κτίζομεν ωραία και δαπανηρά κτίρια, επάνω όμως εις ακανόνιστα και ακατάλληλα "αστικά" τεμάχια γης, και να μη δυνάμεθα να δώσωμεν επαρκή αερισμόν και φωτισμόν εις τα κτίρια αυτά, διότι οι δύο ανόητοι και μύωπες γειτονικοί ιδιοκτήται και οι δύο φιλέριδες δικηγόροι των έχουν επινοήσει το "ανυπέρβλητον" φράγμα μιας ανοητοτέρας από αυτούς "μεσοτοιχίας"
Δεν είναι δυνατόν να ανεχόμεθα όπως ο διαχωριστικός χάνδαξ του αγρού ενός αμόρφωτου χωρικού, ομού με τον δικηγόρον του, εμποδίζη την διέλευσιν των γεωργικών μας μηχανών, αι οποίαι πανίσχυροι σιδηροί τιτάνες, αναμένουν να οργώσουν ολοκλήρους κοιλάδας- ή παρακωλύει την εκτέλεσιν ενός ωραίου έργου υδρεύσεως ή την ανύψωσιν ενός μεγαλοπρεπούς υδατοφράκτου, ο οποίος θα ηδύνατο να ευεργετήση ολόκληρον περιοχήν.
Α.Ρουσόπουλου- Καθηγητού του Πολυτεχνείου Κατασκευάζειν και Χαίρειν -Προς ουσιαστικόν Λογισμόν και Τάξιν Αθήναι 1936
_____________________ -->> update, 14 Jun, 20:29
το ποστ του Λεωνίδα Ηρακλειώτη με το χρονικό της υπόθεσης:
Το GUR (Greek University Reform) είναι ένα ιστολόγιο που επιμελείται ο Θέμης Λαζαρίδης, καθηγητής χημείας σε πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Το ιστολόγιο φιλοξενείται από τη wordpress.com και έχει καθιερωθεί ως βήμα δημόσιου διαλόγου για την μεταρρύθμιση των Ελληνικών ΑΕΙ. Η λειτουργία του ιστολογίου αυτού διακόπηκε έπειτα από αίτημα του Βασίλη Σωτηρόπουλου, νομικού-δικηγόρου με έδρα την Αθήνα. Το χρονικό έχει ως εξής.
28 Οκτωβρίου 2008
* Το GUR δημοσιεύει επιστολή σχετικά με την επικείμενη εκλογή της κ. Σοφίας Ιορδανίδου σε θέση ΔΕΠ στο ΑΠΘ. Η επιστολή εγείρει μια σειρά ζητημάτων γύρω από τα προσόντα της κ. Ιορδανίδου για την εκλογή της στη θέση ΔΕΠ, την οποία και συνδέει με την σχέση της υποψηφίας με την επίκουρη καθηγήτρια κ. Άννα Παναγιωταρέα. Το κείμενο αυτό έχει βρίσκεται αποταμιευμένο, προς το παρόν, στο google.
31 Μαρτίου 2009
* Το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης εκδίδει προσωρινή διαταγή, με την οποία απαγορεύει την ανάρτηση προσωπικών δεδομένων στο facebook και γενικότερα στο Διαδίκτυο. Σύμφωνα με ανάρτηση στο ιστολόγιο του Βασίλη Σωτηρόπουλου, «[η] δικαστική απαγόρευση επιβλήθηκε κατόπιν αιτήσεως της κ. Σοφίας Ιορδανίδου, διδάσκουσας στο Τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.»
3 Ιουνίου 2003
* Το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης (Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων) εκδίδει την απόφαση 16790/2009 που αφορά εντολέα των κ. Βασίλη Σωτηρόπουλου και Ιωάννη Ιγγλεζάκη η οποία ήταν «υποψήφια για μια θέση μέλους του διδακτικού επιστημονικού προσωπικού στη βαθμίδα επίκουρου καθηγητή ή λέκτορα [...]» Η απόφαση αναφέρεται σε δημοσιεύματα στο facebook από χρήστη με το ψευδώνυμο «Petros Petrakis» τα οποία αμφισβητούν τους τίτλους της αιτούσας τα ασφαλιστικά μέτρα, και την παρουσιάζοντάς ως προστατευομένη της κ. Άννας Παναγιωταρέας, επίκουρης καθηγήτριας του ΑΠΘ.
13 Ιουνίου 2009
* Αναστέλεται η λειτουργία του Greek University Reform, λόγω παραβίασης των όρων χρήσης σύμφωνα με τη μήνυμα που εμφανίζει η wordpress.com. * Περίπου την ίδια χρονική περίοδο, ο Βασίλης Σωτηρόπουλος δημοσιεύει το εξής μήνυμα στο twitter: «[ν]α τι παθαίνει όποιος μου βγάζει γλώσσα» παραπέμποντας στην κλειστή, πλέον, σελίδα του GUR. * Από απλή αντιπαραβολή των αποταμιευμένων κειμένων στο google προκύπτει πως η αιτούσα ασφαλιστικά μέτρα υπερ της οποίας εκδόθηκε η απόφαση 16790/2009 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, είναι η κ. Σοφία Ιορδανίδου. * Ο Βασίλης Σωτηρόπουλος γράφει «[δ]εν βλεπω κανενα δεδομενο και γεγονος που να οδηγει σε αυτο το συμπερασμα που λετε» σχετικά με το αν πρόκειται για την υπόθεση της κ. Ιορδανίδου. * Η αναστολή λειτουργίας του GUR γίνεται θέμα έντονης συζήτησης στο διαδίκτυο. Η συζήτηση καλύφθηκε, μεταξύ άλλων, στους εξής χώρους: - buzz/reality-tape - στη σελίδα του Βασίλη Σωτηρόπουλου στο facebook - στο twitter, κυρίως στη σελίδα του Βασίλη Σωτηρόπουλου - στο ιστολόγιο της Μαρίνας Ροδιάς· και - στο παρόν ιστολόγιο
14 Ιουνίου 2009
* Ο Θέμης Λαζαρίδης επικοινωνεί μαζί μου. Βρίσκεται στην Ελλάδα και προσπαθεί να έρθει σε επαφή με την wordpress.com. * Ο Στέλιος Φραγκόπουλος αναδημοσιεύει το επίμαχο κείμενο για την κ. Σοφία Ιορδανίδου σε νέο ιστολόγιο που στήνει για τον σκοπό αυτό. Έπειτα από λίγη ώρα αναστέλλεται η λειτουργία του νέου ιστολογίου. * Ο Πάνος Ζέρβας αναδημοσιεύει το επίμαχο κείμενο για την κ. Σοφια Ιορδανίδου, στο ιστολόγιό του. Έπειτα από λίγη ώρα η δημοσίευση απομακρύνεται για αδιευκρίνιστους, προς το παρόν, λόγους. * Στη συζήτηση που συνεχίζεται στο διαδίκτυο, ο Βασίλης Σωτηρόπουλος ισχυρίζεται πως η έκφρασή του «[ν]α τι παθαίνει όποιος μου βγάζει γλώσσα» στο twitter, αναφερόμενος στην αναστολή λειτουργίας του GUR, γράφτηκε με χιουμοριστική πρόθεση. Σχολιάζοντας κείμενο του vrypan ο Βασίλης Σωτηρόπουλος γράφει για το μήνυμα στο twitter: «[...] πλάκα έκανα με το τουίτ, μια μαλακία ήταν και τέρμα».
# Η υπόθεση φέρνει προς την υπόθεση blogme.gr (ελπίζω να μη τη ξέχασες Παναγιώτη) όπου εφαρμόστηκε η παροιμία «όποιος δε μπορεί να βρει να δείρει το γάιδαρο, βαράει το σαμάρι», μόνο που (ευτυχώς!) δεν υπήρξε αυτόφωρο αδίκημα και σύλληψη -μια αποφαση για ασφαλιστικά μέτρα “μόνο”. Είναι λιγότερο οδυνηρό αυτό; Δεν μπόρεσε η ενάγουσα (καθως λέγεται και δεν διαψεύστηκε ως τώρα ότι πρόκειται για γυναίκα) να βρει ποιος έκανε διασπορά των εμπιστευτικων χαρτιων της στο ίντερνετ και “έπεισε” (ή έπεισε) το δικαστή ότι το έπραξε ο συναδελφός της. Ο δικαστής λοιπόν, έβγαλε μια απόφαση εναντίον του συναδέλφου της, η οποία βασίζεται στις εικασίες της ενάγουσας -και μόνο!!!
–>> εδώ παίζουν πολλά σενάρια: γιατί να μη διέσπειρε οποιοσδήποτε άλλος (ακόμα και η ίδια ή ο δικηγόρος της!!) τα χαρτιά στο διαδίκτυο με σκοπό την κατηγορία του συναδέλφου της και την εξωπέταξή του από το χορό των αντιπάλων της για τη θέση; Κερατάς και ζημιωμένος δλδ ο άνθρωπος. Δόλιο σχέδιο, ναι, αλλά όχι απίθανο. Ιδίως όταν γνωρίζουμε τι επικρατεί στα ΑΕΙ και με ποιο τρόπο επιλέγονται οι κολλητοί και οι κολλητές για τις θεσεις ΔΕΠ. Παλιά ιστορία αυτή, που αφορά κυρίως το μπάχαλο που λέγεται “σχολή δημοσιογραφίας ΑΠΘ”.
..δεν έβρισκε λοιπον κανένα να κατηγορήσει απο όσα μπλογκς και διαδικτυακους τόπους είχαν ανεβασμένα τα ευαίσθητα(!?) στοιχεία της και κατηγόρησε το μπλογκ του Θέμη Λαζαρίδη, απλά και καθαρά πράγματα. Μάλιστα.
–>> εμένα δε μου ταιριάζει και τόσο το μπλογκ του Θ.Λ., διαφωνώ συχνά με τις ιδέες που κουβαλάει, αλλά δεν μπορώ παρά να παραδεχτώ ότι εκεί πέρα γινόντουσαν πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις, με επιχειρήματα και όχι γλειψίματα μεταξύ συμφωνούντων, όπως είθισται σε πολλά άλλα προβεβλημένα μπλογκς και τόπους. Υπήρχε (και εύχομαι να υπάρξει και συνέχεια) ένα κλίμα γόνιμων συζητήσεων, όπου συχνά έβγαινε και κάποιο συμπέρασμα και αυτό θα λείψει απο το μπλογκοχώριον αν ο Θ.Λ. δεν ξανανοίξει το μπλογκ του.
..ακόμα κατι τι. Θυμάμαι πώς είχες αντιδράσει (και σε στήριξα γερά τοτε) στη περίπτωση που η Mirandolina ζητούσε να τη διαγράψεις από το monitor. Προτίμησες να κλείσεις (πουλήσεις?) το μπλογκοσυλλέκτη σου παρά να υποκύψεις σε μια αυθαίρετη απαίτηση. Για τούτο ιδίως μου κάνει εντυπωση που υποστηριζεις τη θεση του δικηγορου, που μεσολάβησε (ή προκαλεσε με τις ενεργειες του, όπως θέλεις πάρε το) στο κλεισιμο ενός διαδικτυακού τόπου. Σημειώνω ότι η θέση μου θα ήταν ιδια ακριβω για ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ διαδικτυακο τόπο -και καταλαβαίνεις τι εννοώ, μη διαστρεβλωσεις το νόημα με τόπους παιδεραστιας και τέτοια φτηνα.
Δεν είμαστε και τόσο πολλοί επιτέλους για να αλληλομαχαιρωνόμαστε! Κάποιος πρέπει να δίνει ένα καλό παράδειγμα και ΑΥΤΟ το παράδειγμα (που μπορει να κρυβει διαφορα μυστηρια πραγματα ασχετα με την καθαυτο υποθεση) είναι ΠΟΛΥ ΚΑΚΟ.
αυτα και σόρρυ για το σεντόνι αλλά καποιος χρειαζεται να γραφει καθαρα και… τραβηξα το λαχνο! :)
Α! κάποιος ρωτησε καπου (δε θυμαμαι που και ποιος με τοσα που διαβασα) τι θα πρεπε να κανει ο δικηγορος. Η απαντηση μου ειναι οτι σαν ειδικος και γνωστης των αγραφων Νομων του ίντερνετ θα πρεπε να συμβουλεψει τη πελατισσα του ή να αγνοησει το θεμα -ποιος θα θυμοταν σημερα τι ειχε γραφτει πριν τοσα χρονια αν δεν το ανασκαλευε;- ή να το προβαλλει, να προβαλλει τη δικη της αληθεια στη κριση μας. Δεν ειμαστε μικροι και ανοητοι δα… αρκετα φορέθηκε αυτη η εικονα. Comment by Rodia — 15|Jun|2009 @ 01:37
# @Rodia: Θα επαναλάβω για μία ακόμη φορά ότι δεν γνωρίζω τις λεπτομέρειες της υπόθεσης. Από τα λίγα που έχω διαβάσει, η πελάτης του Βασίλη θεωρεί ότι ήδη έχει υποστεί ζημιά, από αυτό που θεωρεί συκοφαντική δυσφήμιση.
Είμαι απόλυτα σύμφωνος με την λογική “να τα βρούμε” όταν υπάρχει κάποια σοβαρή διαμάχη. Θεωρώ ότι αυτό έκανε ο Βασίλης: ζήτησε από το blog να κατεβάσει το επίμαχο post. Αυτό θα ήθελα να γίνει και αν εγώ βρισκόμουν στην θέση του blogger: να επικοινωνήσει ο δικηγόρος μαζί μου και να προσπαθήσει να μου εξηγήσει.
Από κει κει πέρα, θα είχα δύο επιλογές. Η μία να με πείσει και να κατεβάσω το post.
Η άλλη να στηρίξω το post, ανεξάρτητα από το αν το δικαστήριο έχει (κατά την γνώμη μου, ουσιαστικά) αποφανθεί για αυτό, διότι θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει. Τότε ο δικηγόρος θα μπορούσε α) να μου κάνει μήνυση ή β) να βρει κάποιο άλλο τρόπο (π.χ. επικοινωνώντας με τον hosting provider μου) για να προσπαθήσει να κατεβάσει το post. Ο Βασίλης προτίμησε τον β).
Και εγώ αν ήμουν στην θέση του blogger ανάμεσα σε όλες τις δυνατές επιλογές που έχει κάποιος δικηγόρος, θα προτιμούσα αυτές που έκανε ο Βασίλης (το ίδιο και αν ήμουν ο θιγμένος).
Σου θυμίζω ότι το κύριο πρόβλημα με το blogme.gr ήταν ότι ΔΕΝ είχαν γίνει όλα αυτά.
Είμαι επίσης σίγουρος ότι κάπου είχα γράψει για περιπτώσεις που κάποιοι μου ζητούσαν να αφαιρέσω κάποιο τρίτο blog από το monitor για δυσφήμιση, πλαστοπροσωπία κ.λ, ότι αυτό που θα ήθελα θα ήταν να προσφύγουν στην δικαιοσύνη εναντίον αυτού που έχουν το πρόβλημα, να με ειδοποιήσουν και τότε, μέχρι τουλάχιστον να βγει η απόφαση, θα το αφαιρούσα. Είχα πει, ότι “δεν μπορώ ούτε θέλω να κάνω εγώ τον δικαστή”. Ε, όλα αυτά ακριβώς έκανε ο Βασίλης. Δυσκολεύομαι να δω που υπάρχει κάποιο σφάλμα στους χειρισμούς του.
Επίσης, μερικά από αυτά που γράφεις, δεν συμφωνούν με αυτά που έχω διαβάσει. Π.χ. δεν διάβασα πουθενά για ασφαλιστικά μέτρα εναντίον του Θέμη.
Και κάτι ακόμη: “αυτα και σόρρυ για το σεντόνι αλλά καποιος χρειαζεται να γραφει καθαρα”. Κανένα πρόβλημα με το “σεντόνι”. Αλλά, με κάθε εκτίμηση, έχω πρόβλημα αν θεωρείς ότι μόνο εσύ γράφεις “καθαρά” -αν και το “καθαρά” δεν μου αρέσει, ως επίθετο όταν χρησιμοποιείται μεταφορικά. Comment by Panayotis — 15|Jun|2009 @ 02:05
# Η λέξη “καθαρά” χρησιμοποιείται απο μενα με την ακριβή της σημασία. Δεν γράφω π.χ. για “αυτορρύθμιση” και “ετερορρύθμιση”, γράφω για ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ -καθαρά και ξαστερα. Γιατι δεν διαλεξε ο Βασιλης ή η πελατις του ενα αλλο μπλογκ που ειχε αναρτημενη το επιμαχο ποστ; Πολλά το είχαν ανεβασμένο -τότε- και παραμενει ακομα ανεπαφο σε αρκετα. Επειδη μήπως το μπλογκ του Θ.Λ. πονουσε; επειδη εκει περα συζητηθηκε σοβαρα το θεμα; ..αλλα ας μη μπαινω στην ουσια, αυτα ανηκουν σε αλλη σφαιρα. Εμενα με ενδιαφερει κυριως ότι ασκηθηκε ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ σε ενα μπλογκ και μαλιστα απο τον υπερμαχο(!!) με συχνα δημοσιευματα της Ελευθερης διακινησης ιδεων στο διαδικτυο. Ποσα θαυμαστικα να βαλω; Οσο παει, τοσο και σκεφτομαι οτι η συμπεριφορα του δικηγορου ειναι ανηθικη -απεναντι στον εαυτο του πριν απο ολα. Οταν λεω (διατυμπανιζω, καλυτερα) οτι ειμαι εναντιον της ανεγερσης φυλακων π.χ. και αναλαμβανω τη μελετη κτιριακου συγκροτηματος φυλακων, ε, είμαι για φτυσιμο! (αυτο ειναι δικο μου παραδειγμα, ναι, ΔΕΝ τα πηρα τα ΠΟΛΛΑ φραγκα και ΔΕΝ νοιωθω “κορόιδο” που προτιμησα να τα εχω καλα με μενα) Τώρα, κατα πόσο ειναι ευτυχης ο Β.Σ. μετα απο αυτό που προκαλεσε, επίτρεψέ μου να αμφιβαλλω, εκτος αν μας δούλευε κανονικα τόσα χρονια και είχε άλλους στοχους -αντιθετους με τα οσα διακήρυττε. ..το πασπαλισμα με δικονομικους όρους, εμένα δεν με μπερδεύει: συμμετειχε/προκαλεσε μια πραξη ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ. Τελεία. Comment by Rodia — 15|Jun|2009 @ 02:38
_____________________ -->> update, 15 Jun, 10:50
# **Επίσης, μερικά από αυτά που γράφεις, δεν συμφωνούν με αυτά που έχω διαβάσει. Π.χ. δεν διάβασα πουθενά για ασφαλιστικά μέτρα εναντίον του Θέμη.**
–>> γραφω σαφως: «Ο δικαστής λοιπόν, έβγαλε μια απόφαση εναντίον του συναδέλφου της, η οποία βασίζεται στις εικασίες της ενάγουσας -και μόνο!!!» που ειδες τα ασφαλιστικα μετρα εναντιον του Θ.Λ.;
Κάτι ακόμα συμπληρωματικό, που θα έπρεπε να μας απασχολήσει ΚΥΡΙΩΣ: από κάπου πρέπει να αρχίσει το καθάρισμα. Των σκανδάλων, των διαφόρων χαριστικών προνομίων, των ρουσφετιών, κλπ κλπ, ε, ας είναι απο τα Πανεπιστήμια. Αφού κανείς δεν ακουμπάει τα "μεγάλα", ας πιασουμε τα "μικρά", σαν καλές νοικοκυρές που πρώτα ξαραχνιάζουν τα ταβάνια και μετά σαρώνουν, τινάζουν, σφουγγαρίζουν τα πάντα.. Ας ξεκινησεις καμμιά φορά αυτή η περίφημη διαφάνεια! σαρανταπέντε χρόνια και βάλε την αναμένουμε, ε, κάποτε εξαντλείται η υπομονή! ;) Comment by Rodia — 15|Jun|2009 @ 10:46 _____________________ -->> update, 15 Jun, 12:05
# @Rodia: Η υπόθεση φέρνει προς την υπόθεση blogme.gr (ελπίζω να μη τη ξέχασες Παναγιώτη) όπου εφαρμόστηκε η παροιμία «όποιος δε μπορεί να βρει να δείρει το γάιδαρο, βαράει το σαμάρι», μόνο που (ευτυχώς!) δεν υπήρξε αυτόφωρο αδίκημα και σύλληψη -μια αποφαση για ασφαλιστικά μέτρα “μόνο”.
τα ασφαλιστικά μέτρα δεν έχουν σχέση με το GUR. Όπως το γράφεις είναι σαν να κινήθηκε νομικά κάποιος εναντίον του GUR. Από όσο έχω διαβάσει, δεν φαίνεται να έχει γίνει κάτι τέτοιο. Για εμένα, αυτό είναι το σημαντικότερο σημείο της ιστορίας. Comment by Panayotis — 15|Jun|2009 @ 11:27
# Εχεις δίκιο, χρειάζεται περισσότερη σαφήνεια γιατί το μάτι τρέχει πολύ στα κείμενα της οθόνης και δεν τα “πιάνει” όλα! Μπορεί να μη κινήθηκε νομικά, τι θα κάνει όμως αν το επίμαχο ποστ (ή τμήμα του) ΔΕΝ κατέβει; Ο δικηγόρος διατείνεται ότι προστατεύει την “ελεύθερη έκφραση”. Το πιστεύεις αυτό; Εμένα οι ενέργειές του δείχνουν ότι απλά δημιούργησε -σαν καλός επιχειρηματίας- μια εργασία για τη πάρτη του. Με επιτυχία, βεβαίως, για εκείνον (”Εγώ κέρδισα μια απόφαση στο Δικαστήριο, απέσυρα από το facebook μια σειρά 13 συκοφαντικών κειμένων και ένα σύνολο 33 εγγράφων με προσωπικά δεδομένα. Επίσης κατόπιν παρέμβασής μου τέθηκε σε αναστολή λειτουργίας ένα μπλογκ που περιείχε ένα από αυτά τα κείμενα. Το θέμα δημοσιεύθηκε στα μέσα ενημέρωσης ως μια μεγάλη νομική επιτυχία και μια πρώτη υπόθεση προστασίας της προσωπικότητας και προσβολών από διάδοση προσωπικών δεδομένων και συκοφαντικών κειμένων στο facebook.” γράφει επαιρόμενος σε σχόλιο του στο buzz) αλλά με διασυρμό της πρώτης του πελάτιδος -δυστυχέστατα γι αυτήν που τον εμπιστεύθηκε. Comment by Rodia — 15|Jun|2009 @ 11:54 _____________________ -->> update, 16 Jun, 1:28 Το ωραιότατο ποστ του kukuzelis: Δευτέρα, 15 Ιούνιος 2009 kukuzelis: Ενας άνθρωπος. http://boustasia.blogspot.com/2009/06/kukuzelis.html
http://www.youtube.com/watch?v=8yj2PPWFXFw Γράφει ο δικηγόρος: "οι λύσεις μπορούν να δοθούν με συνεννόηση". Αλλά αν μια κουβέντα μείνει εκκρεμής, αν δεν καταλήξει σε συμπεράσματα, που θα συμφωνούν εξάπαντος με τις θέσεις του, τότε καταφεύγει σε νόμους, νομολογίες και κανόνες κάθε είδους. Έχεις δει πόσο γρήγορα έρπει το φίδι όταν προσπαθεί να ξεφύγει; Έτσι. Προηγουμένως όμως έχει φροντίσει να δώσει σε όλους την εντύπωση ότι συζητάει. Ποιος ξέρει; Μπορεί να είναι ο τρόπος του για να εκμαιεύει ομολογίες. Ή να αποκοιμίσει, σα φίδι, τον αντίπαλο. Εκκρεμείς συζητήσεις δεν υπάρχουν, γιατί αυτός δεν έχει συνομιλητές. Έχει ακροατές. Είναι ο κάτοχος της Ειδικής Γνώσης. "Οι λύσεις μπορούν να δοθούν με συνεννόηση. Χρειάζονται όμως δύο για να χορέψεις τανγκό." Δύο; Δύο! Ο δικηγόρος και ο εαυτός του. Αν όμως τύχει και προσκληθείς να χορέψεις, πρόσεξε. Μπορεί να θεωρήσει ότι περιφρονείς την πρόσκληση. "Όταν περιφρονείς την πρόσκληση για συνεννόηση, ειδικά όταν προέρχεται από νομικό που εκπροσωπεί τον θιγόμενο, σημαίνει ότι τον αμφισβητείς." Μυρίστηκε αμφισβήτηση; Ο δικηγόρος δικαιούται να καταφύγει στην ελληνική Δικαιοσύνη ή όποια αρχή βρεθεί πρόχειρη στη γειτονιά. Όχι άμεσα, ελάχιστο χρόνο αφού θεωρήσει, αυτός μόνος του, ότι τέρμα η συνεννόηση. Στο όνομα πάντα του πελάτη του, αιτούμενος ασφαλιστικά μέτρα ή ότι άλλο θεωρήσει πρόσφορο. Ενώ τα σκέφτομαι, η ερώτηση προσγειώνεται σαν πετραδάκι στη γκλάβα μου: Αναρωτιέμαι, γιατί άραγε δεν ζητάει να κατέβει το-φόρουμ-που-βοήθησε-να-γίνει-ευρύτερα-γνωστός; Η απάντηση προσγειώνεται εξ ίσου απότομα: Γιατί δεν ήλθε ακόμα ο καιρός. Επιμένω στο "θεωρώ ότι η αμφισβήτηση της επαγγελματικής αποτελεσματικότητας κάποιου δεν μπορεί να μένει αναπάντητη. Είναι μια πρόκληση" και τότε αρχίζω να διακρίνω στον ορίζοντα τα περιγράμματα των μελλοντικών του κινήσεων. Διότι αρκετοί "συνομιλητές" του στο-φόρουμ-που-βοήθησε-να-γίνει-ευρύτερα-γνωστός (ή όπου αλλού βρει συνομιλητές), δίνουν την εντύπωση ότι ακριβώς την επαγγελματική του αποτελεσματικότητα αμφισβητούν, έστω εμμέσως. Και μάλιστα δεν αποκλείεται να έχουν μερική επιτυχία, αν κρίνω εξ ιδίων. Γράφει "γνωρίζουμε όλοι ότι η προσβολή της προσωπικότητας απαγορεύεται και ότι όταν κάποιος προσβάλλεται δεν μπορεί να μένει με σταυρωμένα χέρια και να καταπίνει ό,τι τον περιλούζει ο άλλος." Σωστά! Όταν όμως κάνεις ό,τι περνάει απ το χέρι σου για να γίνει γνωστό το τί περιλούζει ο υβριστής τον υβριζόμενο, τότε γίνεσαι κι ο ίδιος υβριστής. Τα κατάφερε ώστε το-φόρουμ-που-βοήθησε-να-γίνει-ευρύτερα-γνωστός (κι όχι μόνο αυτό) να δημοσιοποιεί συνεχώς συνδέσμους που "δυσφημούν" τον πελάτη του. Κακόμοιρε πελάτη... Το φόρουμ λοιπόν πληροί και τις δύο προϋποθέσεις: Και ο πελάτης του θίγεται (δεν έχει σημασία αν τον θίγει ο ίδιος) και η επαγγελματική του επάρκεια τίθεται εν αμφιβόλω. Γιατί λοιπόν δεν προσπαθεί να το κλείσει; Δεν θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Απ ό,τι έχω καταλάβει, οι εισαγγελείς πείθονται εύκολα και όλο και κάποια τσόντα θα βρεθεί σε κάποιο σκληρό για να καλύψει, αν χρειαστεί, την ευπιστία τους. Γιατί δεν προσπαθεί να το κλείσει; Διότι, υποθέτω, ότι ακόμα κι ένας επιστήμων τεραστίου διαμετρήματος, ακόμα κι ένας τιτάνας της νομικής σκέψης, ένας καυλοπυρέσσων υπερασπιστής των αδυνάτων, χρειάζεται ένα (κάπως) ευρύτερο φόρουμ για να γίνει γνωστός. Κι όπου μαζεύονται πάνω από πέντε, πάντα κάποιος θα βρεθεί να τον υποστηρίξει, εν πλήρει συγχύσει αθώος (ή όχι και τόσο αθώος). Έπειτα, δεν θα πάει η φήμη μπροστά, κυρίως η φήμη, παρεμπιπτόντως κι οι δουλειές, αν δεν ξεφύγεις από τα στενά όρια του δικηγορικού συλλόγου ή τα όρια μιας κάπως "περιθωριακής" (αλλά χρήσιμης) οργάνωσης. Και διαρκώς θα προστίθενται στο κοινό του εν λόγω φόρουμ, ανανεώνοντάς το, ευαίσθητοι δημοσιογράφοι, ο οποίοι αφενός, δεν θα έχουν ιδιαίτερη διαδικτυακή πείρα, αφ ετέρου, θα βρίσκονται σε αγωνιώδη αναζήτηση θέματος. Και ιδού ο δικηγόρος, λαμπτήρ εν τω μέσω της νυκτός... Όταν θεωρήσει ότι έγινε αρκετά γνωστός θα κλείσει και το το-φόρουμ-που-βοήθησε-να-γίνει-ευρύτερα-γνωστός. Ή τουλάχιστον θα δοκιμάσει, σβήνοντας ταυτόχρονα και ό,τι έχει απομείνει από τη διαδικτυακή του περσόνα. Θα το κάνει με κρύα καρδιά, αλλά ο πελάτης προηγείται, η τηλεόραση να 'ναι καλά. Ναι, χρειάζονται δύο για να χορέψεις ταγκό και ο δικηγόρος δεν είναι ακόμα αρκετά κάποιος ώστε να χορέψει ικανοποιητικά με τον εαυτό του. Μέχρι τότε, αλλά ακόμα περισσότερο τότε, θα συμβουλεύει, τους άλλους πάντα: "Αφήστε την υποκρισία".
...μόνο που κάτι μας τυφλώνει και δεν μπορούμε να τον δούμε!..
Τον παλιό καιρό, ένα από τα σημαντικά αποκτήματα του νικητή ήταν οι αιχμάλωτοι. Οσο μεγαλύτερος ο αριθμός των αιχμαλώτων, τόσο πιο περιφανής η νίκη. Οι στρατηγοί που επέστρεφαν δαφνοσκεπείς στη πατρίδα τους (είτε Ρώμη λεγόταν, είτε Σούσα) λάβαιναν μέρος επικεφαλής της πορείας του Θριάμβου, όπου παρουσιαζαν όλα τα αποκτήματα, όσα με τον πόλεμο είχαν καταφέρει να αποσπάσουν από τον εχθρό. Σε αυτό το Θρίαμβο, οι αιχμάλωτοι κατείχαν σημαντικότατη θέση.
Η αξία του ανθρώπου μετριόταν με ακρίβεια σε χρήμα, χωρίς υποκρισία (πασπαλισμένη με "Ανθρώπινα Δικαιώματα"_ποιος_τα_γαμεί_αυτά) αλλά ξεκάθαρα: τόση δύναμη τόσο χρήμα, τόση ομορφιά τόσο χρήμα, τόση επιδεξιότητα τόσο χρήμα, και πάει λέγοντας...
Μετά από αγώνες, -γενιές και γενιές έφτυσαν αίμα, βασανίστηκαν, προπηλακίστηκαν, κλπ- φτάσαμε στο επιθυμητό σημείο να χαιρόμαστε (οι δυτικοί τουλάχιστον) μια ζωή απαλλαγμένη από την απειλή πολέμων, μια ζωή όπου η ανθρώπινη δουλεία δεν έχει θέση, και άλλα τόσο όμορφα και αγγελικά. Είναι όμως έτσι; Οχι, βέβαια!
Αυτό είναι το περιτύλιγμα, η εξωτερική εικόνα των λαών του πρώτου κόσμου -τρομάρα μας!- γιατί, μη πει κανείς ότι έχει καταργηθεί η δουλεία, ε; Εχει αλλάξει μορφή και νόημα μονάχα. Ισως μάλιστα σήμερα η μορφή δουλείας που βιώνει κάθε υπάλληλος εταιρείας να είναι ακόμα σκληρότερη από την *κανονική* δουλεία που υπήρχε παλιότερα. Επειδή, σήμερα ο εργοδότης αδιαφορει για την επιβίωση (εξασφάλιση, τροφή, διαμονή, υγεία, ψυχαγωγία, κλπ) του εργαζόμενου, ενώ τότε, παλιά, δεν γινόταν να αδιαφορήσει, γιατί αν αδιαφορούσε θα ήταν σαν να πετάει στα σκουπίδια το πολύτιμο αγαθό "άνθρωπος" που του ανήκε. Ετσι, περιποιόταν τους δούλους του, τους είχε "μη στάξει και μη βρέξει" και υπήρχε Νόμος που προστάτευε το δούλο από την αυθαιρεσία ενός κακού αφέντη, ένας δούλος μπορούσε να σύρει τον αφέντη του στα δικαστήρια -άσχετο αν έτρεμε για τη ζωή του και δεν το έκανε συχνά. Ποια η διαφορά με τη σημερινή κατάσταση;
Σήμερα, υπάρχει διαδεδομένη ευρύτατα η παραίσθηση ότι "καθένας ανήκει στον εαυτό του", ότι "είμαστε ελεύθεροι", και άλλες τέτοιες ψεύτικες εικόνες -"άλλες τέτοιες παπαριές" θα έγραφα, αλλά δεν θέλω να φτηνήνω ένα σοβαρό κείμενο.
Μα.. η Γαλλική Επανάσταση; Τα αιτήματα για Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα τι έγιναν; Δεν ισχύουν; Δεν κατακτήθηκαν; Ισως ρωτήσεις, αγαπημένε/η μου αναγνώστη/τρια. Σου απαντώ ότι αμφιβάλλω για την επιτυχία της Γαλλικής Επανάστασης. Σου απαντώ και για τα αιτήματα, το όραμα των απανταχού ανθρώπων, ότι αυτά εξακολουθούν να βρίσκονται στο θυμικό κομμάτι του εαυτού μας και δεν έγιναν ακόμα πράξη ίσαμε σήμερα. Μόνο κάποια φτηνά υποκατάστατα ισχύουν, όπως π.χ. να ψωνίσεις με κρατική επιδότηση καινούργιο κλιματιστικό.
(συνεχίζεται, έχει πολύ ακόμα μέχρι τον ορατό Πλούτο που δεν βλέπουμε ή που δεν θέλουμε να δούμε) -->> ρίξε μια ματιά σε αυτό το άρθρο που ξεκίνησε την έμπνευσή μου. ______________________ UPDATE το σχόλιο της Κρότκαγια: (ευχαριστώ αδέρφι!)
Αγαπημένη Ροδιά,
οφείλω να ομολογήσω ότι έχω φάει μεγάλη φρίκη και απογοήτευση και έτσι δεν είμαι σίγουρη πως μπορώ να διατυπώσω άποψη ανεξάρτητη από ψυχολογικό τραλαλά. Θα το προσπαθήσω.
Η Μαφάλντα λέει σε ένα στριπάκι ότι "είναι φοβερό πόσο έχει προχωρήσει η επιστήμη και η τεχνολογία και πόσο πίσω έχουν μείνει οι ανθρώπινες προθέσεις".
Κάθε λογής επαναστάσεις, εξεγέρσεις και βίαιες αλλαγές συμβαίνουν όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι για τους πολλούς. Κάθε φορά, κάποιοι έρχονται από πάνω, καναλιζάρουν τους πολλούς, τους "αξιοποιούν" και τελικά διοχετεύουν την οργή και την ενέργεια προς όφελος των συμφερόντων τους (των κάποιων λίγων).
Η Γαλλική Επανάσταση είναι αρκετά υπερτιμημένη γιατί είχε εντυπωσιακά καλό μάρκετινγκ, πολύ πριν το μάρκετινγκ να γίνει επιστήμη. Οι συνθήκες διαβίωσης της "Τρίτης τάξης" πριν και μετά την Γαλλική Επανάσταση δεν άλλαξαν πολύ. Η αξία της ανθρώπινης ζωής πριν και μετά ήταν εξίσου μικρή, και απλά ο δουλοπάροικος μετετράπη σε βιομηχανικό εργάτη που δουλευε 20 ώρες την ημέρα σε εργοστάσια και μεταλλορυχεία για ένα ξεροκόμματο. Σιγά την εξέλιξη,
Το σλογκανάκι "liberté-égalité-fraternité" δείνει πως οι αστοί που ήταν ηθικοί αυτουργοί και κινώντες τα νήματα απλά ήταν πολύ οξυδερκείς και διορατικοί. Χρησιμοποίησαν την ιδεολογία και τις αξίες που ήταν ζητούμενα για τους πολλούς προκειμένου να τους πάρουν μαζί τους και τελικά να τους βυθίσουν στα ίδια σκατά που ζούσαν και πριν.
Χρειάστηκε να έρθει ο Μαρξ, η Κομμούνα, το Σικάγο, χιλιάδες νεκροί, ακόμα περισσότερες χιλιάδες αδικημένοι, για να φτάσουμε 2,5 αιώνες μετά να κερδίσουμε (και αυτό όχι παντού) το δικαίωμα στο 8ωρο, στον ελεύθερο χρόνο, στην υγεία και εκπαίδευση για τους πολλούς.
Κι αυτό, αν το καλοσκεφτείς, ήταν απλά μικρά βηματάκια προς τα πίσω από πλευράς κεφαλαίου (πλέον, που πήρε τη θέση του αυτοκράτορα και της αριστοκρατίας) επειδή υπέστη μεγάλες πιέσεις. Δεν χαρίστηκαν, κερδήθηκαν με πολύ αίμα.
Κατόπιν, οι λίγοι από πάνω φέρθηκαν ακόμα πιο έξυπνα: έριξαν μπροστά στη μούρη μας το καρότο του καταναλωτισμού, της ψευδαίσθησης ευημερίας που συμπυκνώνεται σε ένα σπίτι κι ένα αυτοκίνητο (και τα δυο χρωστούμενα στις τράπεζες), και τελικά μας κατέστησαν και πάλι σκλάβους με δικαιώματα λιγότερα από αυτά που είχαν οι βιομηχανικοί εργάτες στη δεκαετία του 60. Οι νόμοι υπάρχουν πάντα, αλλά δεν είναι τίποτα παραπάνω από άλλοθι.
Και οι ζωές μας, η ελευθερία μας, η ισότητα και η αδερφοσύνη, δεν είναι παρά κούφια λόγια, κενά γράμματα. Καραμέλα που την πιπιλάμε, νομίζοντας πως την απολαμβάνουμε κιόλας.
Ποια ελευθερία; Μπορώ να πω στον εργοδότη μου όλα όσα σκέφτομαι; Ποια ισότητα; Έχω ίδες ευκαιρίες εγώ, ένας μουσουλμάνος της Θράκης ή ένας ομοφυλόφιλος στο Ιράν; Ποια αδερφοσύνη; Αυτή του Αγίου Παντελεήμονος;
Ποια ζωή; Η δανεική με επιτόκιο καθορισμένο από τα συμφέροντα της τράπεζας;
Όποιος δεν το βλέπει, ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν, χρηματοδοτημένο από το Mall και το Βωβό.
Μεταφερω αυτούσιο το μήνυμα φίλου και παρακαλώ όποιος μπορεί ας βοηθήσει να καταλάβουμε τι συμβαίνει στο διαδίκτυο. Ολοι πια έχουν ξεσαλώσει; Τι γίνεται στον κόσμο...
Τελευταίως λαμβάνω μηνύματα στο MSN αλλά και στο email μου από διευθύνσεις γνωστών μου. Οι οποίοι αν εξαιρέσουμε την απίθανη περίπτωση που είπαν να βγάλουν κανα φράγκο στέλνοντας spam emails, μάλλον πέσαν θύματα όπου θέλοντας να κατεβάσουν κάτι ή να γίνουν μέλη σε κάποια σελίδα όπως το facebook, βάζουν to Email τους και τον κωδικό τους (δήθεν για να ενημερώσουν τους φίλουσ τους) και στην πραγματικότητα τους κλέβουν τα στοιχεία για να εισέλθουν στον λογαρισμό τους και να στέλνουν Emails στις επαφές τους, αλλά και να αντιγράψουν τις επαφές για να στελνουν email από άσχετους λογαριασμούς.
Και όχι μόνο αυτό, αλλά χρησιμοποιούν την επιλογή εντός των λογαριασμών ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που λέει "Υπενθύμιση κωδικού-αποστολή σε δευτερεύων λογαριασμό" και βάζουν δικιές τους διευθύνσεις email ώστε να μπορούν να παρακολουθούν τις αλλαγές στους κωδικούς εφόσον το πάρεις πρέφα!! Το έχω δει με τα μάτια μου και μπινελίκωνα την γνωστή μου που για να κατεβάσει κάτι εικονίδια για το MSN έδωσε τα στοιχεία της και μετά αρχίσαν να φεύγουν διαφημιστικά email από το λογαριασμό της!!!!!
Είναι επιδημία σου λέω.
-->> ελπίζω να υπάρξουν σημαντικές απαντήσεις, να μας διαφωτίσει κάποιος τεσπά :) -->> η μοναδική εμπειρία που είχα ήταν όταν γράφτηκα (παλιάααα) στο ΗΙ5 και όταν άρχισα να λαβαίνω προσκλήσεις εγγραφής από τον... εαυτό μου(!) δεν ξαναπάτησα εκεί πέρα μέσα -αφού βέβαια προσπάθησα μάταια να διαγραφώ. Τώρα, δε θυμάμαι ούτε κωδικό, ούτε τπτ, για τούτο αν λάβει κανείς τπτ από μένα, αποκλείεται να το έχω στείλει.
οπου γης και πατρις και αλλα λογια να αγαπιώμαστε και παρ το αυγό και κούρευτο 
και βοήθεια χριστιανοί μου κλέβουν το μαντρί αλλά το είπαν άλλοι πιο παλιά «είμαστε μία ωραία ατμόσφαιρα» ή «έγινε ο πόνος μας καπνός» ή «περασμένα ξεχασμένα» λένε, αλλά τι σόι φιλία ανθίζει από τη δημιουργία ενός κοινού εχθρού; και ο θεματοφυλακας της ελευθεριας νομίζει ότι η ελευθερία του ανήκει και τότε ξύπνησα με το θόρυβο κομπρεσσέρ που έσκαβε τρύπες να κρυφτούν οι ελευθερίες μας και μια γιαγιά τσίριζε «αυτή η ελευθερία είναι δική σου μην αφήσεις κανένα να στη πάρει!» και γύρισα από το άλλο πλευρό αναζητώντας καινούργιο όνειρο αυτό που είδα δεν μου άρεσε καθόλου ήταν μάλλον εφιάλτης
